neyesek

[neyesek]

Bir Edirne Ciğeri Hikayesi

Her şey Anadolu turnesinden yeni dönen Bilal Gül'ün "Edirne'de bi ciğer yedim, bi de nehir kenarında içtik..." diye övünmesiyle başladı. 2010 yazından beri sinsice planlarını yaptığımız Edirne gezisini 2011 yazında gerçekleştirdik. Bir cumartesi sabahı Volkan, Bilal, Elif, ben atladık arabaya, gittik Edirne'ye. Hava sıcak, klima bozuk, neymiş Edirne ciğeri yicez. 2,5 saat gibi bir sürede gittik. Arabayla şehri gezmeye başladık. Gezilecek bir tarafı yok bence. Hemen ulvi görevimizi yerine getirdik ve Ciğerci Aydın'a gittik. En meşhuruymuş bu. Açık söyleyeyim, daha kapıdaki sırayı görünce saygı duymaya başladım ben. Yine de 'busıcaktaciğermiyenir' mızmızlanmasından da vazgeçmedim. Sırayı bekledik el mahkum. Sıramızı kapmaya çalışan yaşlı teyzelere ödün vermedik. Hiç vazgeçmedik. Sıra bize geldi. Ne yesek derdi olmayan bir yer. Tam bloguma göre. Sipariş bile vermeye gerek yok. Oturuyorsun, garsonlar gelip salata, cacık, soğan ve çeşitli biberler koyuyor masaya. Arkasından da ciğerler geliyor. Kafalar rahat. Yiyorsun, kalkıyorsun. Ciğerin ne kadar güzel olduğunu anlatmayacağım. Anlattıkça canım istiyor. Arnavut ciğeri gibi değil. Kızarmış yaprak ciğer bu. Önyargısı olan varsa, atlasın gitsin yesin. 

Çok, baya çok, en çok, aşırı çok sıcak olması dolayısıyla arabanın klimasını yaptırmaya karar verdik. Sanayilere düştük. Döndük dolaştık. Klimayı yaptırdık. Klima çok önemli bi icat. Klimayı yaptırdıktan sonra bir kere daha anladım ki; arabadan çıkıp da gezmeye değer bir şehir değil. Bu da sanayi hatırası:

  Sonra Meriç Nehri kıyısındaki o çay bahçesine gittik. Çay bahçesi ama biz bira içtik. O da su kenarı işte idare eder. Şöyle bişey:

Buradan yetkililere sesleniyorum. Yine gidelim!

[neyesek]

MARDİN - CERCİS MURAT KONAĞI

Benim problemim; bir yemek blogum olduğunu hatırlayamamam. Zannetmeyin ki bu kadar zamandır yemek yemiyorum. Yiyorum. Hem de nerelerde yiyorum. Gel gör ki bloga koymayı unutuyorum. Hatta blogu unutuyorum.

Misal geçenlerde Hasankeyf'e gittik. Mardin, Midyat, Hasankeyf... Yedik, içtik, gezdik. Bir sürü fotoğraf çektik. Fakat yediğim yemeğin fotoğrafını çekmek hiç aklıma gelmedi.

Mardin'de Cercis Murat diye bir restoran var. Zaten Mardin'in en meşhur restoranı galiba. Bi de Rıdo var ama onu beğenmedim. Mardin'de öyle Antep gibi, Antakya gibi çok zengin bir mutfak yokmuş. Beklemeyin. Ama yemekler güzel azizim. 

Girdik Cercis Murat'ın konağına, oturduk. Geleneksel Mardin mimarisi, çok güzel bir konak. Süryani konağıymış. Fiyatlar az değil. En kibarca böyle söyleyebiliyorum. Yemek çeşitleri de her mevsim olmuyor. Ben Aralık'ta gittim, menünün yarısı yoktu. Fotoğrafını çekmediğim gibi, ismini de hatırlamadığım bulgurlu bir yemek yedim. İki kat ince bulgurun arasına ceviz ve kıyma koyuyorlar. Üstüne de yoğurt. O sırada çok muhteşem gelmemişti ama şimdi olsa peşinden koşarım.

Yemeğin ardından, shot bardağından biraz daha büyük, altın işlemeli bardaklarda şerbet ikramı geldi. İçinde 5-6 tane baharat varmış. Önce acı geliyor ama sonra alışıyosun. Mekanda alkol olması da çok sevindiriciydi. Yemekten sonra bir nargile kafeye gideyim de keyif keyif içeyim demeyin. Buradakiler gibi değil.

Mardin'e giderseniz, Cercis Murat Konağı'nda yemeden dönmeyin. Ayıpmış.

http://www.cercismurat.com

[neyesek]

KÜNEFİS

Her şey Antakyalı bir adamla tanışmamızla başladı. Nerelisin? sorusu resmen muhabbetin tıkandığı zamanlarda kullanılmak için ortaya çıkmış bir şeydir. Hiç sevmem. Muhabbetin gidişatına yön vermek için ortaya atılır. Bazen tutar bazen tutmaz. Bu sefer tuttu. Muhabbeti aldı, Antakya'ya götürdü. Sonra adam "Beşiktaş'ta çok iyi bir künefeci biliyorum" dedi!

Bu cümleyi bir Antakyalı'dan duymak, bir Adanalı'dan "Antepliler kebabı daha iyi yapıyor galiba" duymaktan daha zordur. Olasılık sıfırın altında. Asla Hatay (Antakya ve çevresi) dışında bir yerde künefe yemeye tenezzül etmezler.

Tabi gittik. Beşiktaş'ta Ihlamurdere caddesinde, sağda Künefis diye bi' yer. Sokağa tabure atmış, salaş bir mekân bekliyorsunuz ama değil. Birkaç katlı, şık bir mekân.

Sadece künefe değil, diğer Antakya lezzetlerini de bulabilirsiniz. Menüsü kısıtlı ama Kaytaz Böreği için Dünya'nın öbür ucuna giderim ben. Gerçekten Antakya'daki lezzeti buluyorsunuz çünkü burada yapılmıyormuş meğersem. Antakya'dan geliyormuş. 

Diğer tatlılar da dükkanın ismi olmayı hak ediyor bence ama künefeye hak ettiği değeri vermişler. Deneyin ve gelip bana teşekkür edin. Bekliyorum.

http://www.kunefis.net/  http://www.facebook.com/group.php?gid=5381231887 http://www.eksisozluk.com/show.asp?dbbk=1&t=k%C3%BCnefis 

[neyesek]

SÜTAŞKI BU

OMG! Bir kutu tatlı geldi bize. Sütaş tanıdıklarıma sormuş, araştırmış bu kız ne sever diye. Zannediyorum ki ortak bir karar çıkmış tatlı diye. Kalbime giden yolu kestirmeden almış Sütaş. Bissürü Sütaş Tatlımmm göndermiş. Çikolatalı gelmiş :) Yarı çikolatalı yarı vanilyalı gelmiş :) Muzlu gelmiş :) Çilekli gelmiş :/

Ürünler bize Danone'yi andırdı biraz ama tadı, kokusu, rengi, kıvamı çok güzeldi. Dış görünüşüne 1, içeriğine 9 verdik. 

Bir ajans için (özellikle bizim kadar sık tatlı krizine giren bir ajans için) dolapta bulundurulması gereken bir şeymiş bu. Tadı güzel, küçücük, hazır, bi de yemesi kolay. Müşteri içeri girdiğinde elinde kremşantiyle yakalanma olasılığı yok. Bizce idealmiş bu. 

Sütaş, 

Reklamların kötü. Marka adın kötü. Alt ürünlere bulduğun isimler kötü. Ama bu jest güzeldi. Süperdi. Tatlıydı.

Teşekkürler sütaşkıylaaaa

Tulû Tıltay

[neyesek]

TARCHY

Kanyon'un en alt katında bir tatlı standı. Yumuşak hamur, tarçına batırılıp kıvrılmış rulolar halinde sizi bekliyor. Siz gidip üstüne çikolata, beyaz çikolata, vanilya, karamel, ceviz veya dondurma koydurup yiyorsunuz. Hepsini de koydurabiliyorsunuz tabi. Türk tipi ortaya karışık yedik biz. Çok beğenmedik ama tatlı ihtiyacını karşılar. 

[neyesek]

BReAD's

Avrupa yakası sahil şeridinde sıcaktan bayılmak üzereyseniz ve 'ne yesek' diyorsanız: Arnavutköy Bread's

Bread's; ekmekler, kurabiyeler, tatlılar, sandviçler, pizzalar ve makarnalar yapan bir cafe. Fiyatları gayet mantıklı. Tatlıları beğendik. Ekibi ve işletmecisini sevdik. Denize nazır 1 saatlik öğlen yemeğimiz pek bi huzurlu geçti. Üstlendiğimiz 'öğlen yemeği için taksiye atlayıp Arnavutköy'e giden kokoş Ortaköylüler' imajını hiçe sayıp çoluk çocukla denize atlayasımız bile geldi. Biz yapmadık, siz de yapmayın...

Ekonomik özgürlüğüm var ama param yok diyenler için geliyor... 

http://www.breads.com.tr/

[neyesek]

CIAO GELATERIA ITALIANA

Bizim üniversitede İtalyan bir hocamız vardı. Herkese nasip olmaz. Giovanni Trevisson. O şimdi dondurmacı. (bkz. reklamcıların sektörü bırakıp yöneldiği meslekler) Ortaköy'de ana cadde üstünde Ciao adında süper mini bir dondurma dükkanı açtı. İlk İtalyan el yapımı dondurmacıymış. Tiramisulu ve çikolatalısı ortalamanın üstünde gerçekten. Limon-fesleğenlisi ön yargıları rahatlıkla kırabilir. Lavantalıya cesaret edemedim :)

Yeşil elma ve karpuzlu için geri geleceğiz! CIAO!

http://www.facebook.com/group.php?gid=139291696090046

[neyesek]

Pideli Köfte

Bu bir pideli köfte. Yediğimiz yerin ismi: Soydan. Ortaköy'de sahil tarafında değil, iç kesim ara sokaklardan birinde. Çok küçük, çok eski. İşin ehli yani. Sanırım bu ve benzeri iskendergiller hep Bursa'dan çıkıyor. Yanında bi de kendilerine ait turşucu var. Soydan Turşuları. Ki benim ilgi alanım esas orası.

Çok güzel. Gelin yiyin.

Adres: Mecidiye mh. Eski bahçe sk. No: 29/31 Ortaköy Tel: 0212 258 00 59 

[neyesek]

İlk Yemek: Manisa Kebabı!

Gönül isterdi ki ilk yemek yazısı 'Portakallı Ördek Şurada Yenir!' başlıklı olsun ama Bilal Gül tee Manisa'dan yemiş, içmiş, yazmış. Kırmak olmaz. Nerede yediğini de yazmamış ama Manisa'ya gidip Bilal Gül nerede kebap yedi diye kime sorsanız gösterir. Kendisinden rakı-balık tarzı performanslar bekliyoruz diğer yazılarda. Teşekkür ederim. Afiyet olsun. (Her şehirde kebap yeme, mideni bozcan!)

İşte yazısı:

Merhaba,  Bildiğiniz üzere ben FIAT ile beraber bir Roadshow'a çıkmayım köşe bucak anadoluyu gezmeyim. Bu bloga denk geldiyseniz bence beni de biliyorsunuzdur ya. Hani o popüler, yakışıklı çocuk. Öhem. Neyse.  İki gündür Manisa'dayız. Manisa'ya gelmişken ünlü kebabından yememek olmazdı. Ben de ilk fırsatta yedim arkadaş. Öncelikle en iyi yerde yemek için esnafa sürekli sordum. "Nerde yenir abi?, "Dayı kebabın hasını kim yapar?" tarzı sorularımla esnaf bünyelerde turist etkisi yarattım. Manisa'lı geçinen arkadaşlarımızı da arayıp sordum. Sonuç: 0 Herkes farklı bir yer söylüyor. Bir tane şurasıdır denen bir yer yok. Ben de daldım Manisa merkezdeki en süslü püslü yere. Normalde en süslü püslü yerlerde olmaz en iyisi. Yaptık bi' eşşeklik. Napalım.  Daldım içeri bi kebap çek dedim. Fakat kendisi kebap yerine köfte getirdi. Ben biliyordum gerçi ama bilmeyen vardır diye söyleyelim, Manisa Kebabı dedikleri şey, bildiğin köfte. Fotoğraflarda da göreceksiniz baktığınızda. Altına pide döşenmiş, yoğurt ve bir sosla servis ediliyor. Bununla beraber yanında da yine yoğurtlu bir şey geldi. Tadına baktım cacık sıtayla. Gelenektir dedik, bağrımıza bastık. Bir şey diyemedik.  Afiyetle yedik. Yedim! Fotoğrafta çok ağır bir şeymiş gibi görünse de 1,5 porsiyon olmasına rağmen herhangi bir şeyin 1,5 porsiyonu kadar etki etmiyor gerçekten bünyeye. Gayet hafif geldi bana. Yaladım yuttum ve gerçekten hiç şişkinlik yapmadı. Bu iyi mi yoksa kötü mü bilemiyorum. Ama bir şişlik yaşamak isterdim. Zengin gösterirdi. Napalım. Kısmet böyleymiş.  Yemek konusunda eylemlerim devam edecek!  Bilal Gül

[neyesek]

RETURN OF THE TEKEL BİRASI!

Bloguma çok basit bir seçimle başlamak istiyorum. Sanılmasın ki hep bira, çekirdek, çikolata, sakız falan paylaşıcam. Ama Tekel Birası ilk yazı olmayı haketti. Ben Efes’ten başka bira içmeyen arpa ırkçısı bir insandım. Ta ki Tekel Birası Asmalı Mescit’teki Pi Lounge’a relansman için el koyana kadar. Artık oranın adı ‘Tekel Biraevi’. Ne kadar sürecek, eski haline dönecek mi, hep böyle mi kalacak bilmiyorum. Fakat ne Cuma ne Cumartesi ne Çarşamba yer bulunmuyor. Mekanı da seviyorum o ayrı. Ama artık sadece Tekel Birası içmek için mekanın önünde sıra beklemeye razıyım. Tekel Birası’na yeni imajı, doğru mekan seçimi ve süper tadından dolayı kocaman bir alkış istiyorum.

Anladık ki Tekel Birası canmış.

[neyesek]

Ne yesek hacı derdine son!

Bundan böyle nerde, ne yediysem hilal-i ahmer (kızılay) yararına paylaşacağım. Herkes bilsin, herkes yesin. Eti Cin gülsün, dünya gülsün!