nastidim-blog - Tumblr blog

[nastidim-blog]

Απορία Νο.2

Ποιά είναι η πραγματική ευτυχία τελικά;

[nastidim-blog]

1 χρόνο πριν σκεφτόμουν τον εαυτό μου αλλιώς..ελεύθερη και το μονο πράγμα στο μυαλό μου το διάβασμα για να περασω εκει που ηθελα..

Τώρα..φυλακισμένη σε μια κατάσταση που δν μπορω να ξεφύγω και καθόλου μυαλό για διάβασμα..

Θέλω πισω την ζωη μου..

[nastidim-blog]

Απορία Νο.1

•Πως γίνεται να σπρώχνεις κάποιον που λες πως αγαπάς, στον θάνατο...!?!?!?!

[nastidim-blog]

Είχα καιρό να σε δω. Πήγαινα φροντιστήριο με μια φίλη μου και άκουσα πίσω μου ενα μηχανάκι που μου ξύπνησε αναμνήσεις (ναι,θυμάμαι ακομα τον ήχο απο το μηχανάκι σου). Με κατάλαβες και γύρισες, έκανες αναστροφή. Κοιταχτήκαμε. Αυτό το βλέμμα μου θύμισε συναισθήματα που είχα ξεχάσει πως υπάρχουν. Αυτά τα 2 δευτερόλεπτα που με κοίταζες ήταν σαν να πέρασαν απο μπροστά μου ολες οι στιγμές μας. Τα φιλιά και τα χάδια σου. Φτάνοντας στο φροντιστήριο σε άκουσα ξανα πίσω μου. Ήλπιζα να σταματήσεις να μιλήσεις στην φίλη μου και να ακούσω και εγω αυτή την φωνή σου που κάποτε μου φώναζε Σ'ΑΓΑΠΆΩ. Αλλά εσυ έκανες σούζα μπροστά μου ..αχ αυτα τα παιδιαρισματα σου. Ποτέ δεν θα μεγαλώσεις. Αλλά αυτο μου άρεσε σε σενα (μπέμπη μου). Κατάλαβα γιατί το έκανες και οτι ακομα με θέλεις. Δεν μπορω να σε ξεχάσω ήσουν ο πρώτος μου έρωτας οπως και εγω για σένα. Κρυβόμαστε πισω απο υποτιθέμενα άλλα μισά..αλλα κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας.