myhiddentexts

[myhiddentexts]

Keşke zamanı geri alabilseydik.

[myhiddentexts]

Bir ev ne zaman yuva olur?

[myhiddentexts]

Sen böyle müzikleri sevmezsin

Bense her müzikte seninle sevişmeyi severim, hiçbiri birbirine benzemeyen.

Kalpsizim benim, kimselere benzemeyen.

[myhiddentexts]

Bana pizza yap

Bana chutney yap

Bana dolma sar

Benim için içinde sen olan bi şey yap.

Karnımı sev.

[myhiddentexts]

Her sigara sarışımda saklısın

Kim bilebilir ki bunu ikimizden başka

Nasıl ellerinin titrediğini

Nasıl tökezlediğimi

Sonra her sigaranın sonunda zamanı ve diğer şeyleri unutarak seviştiğimizi

- Hatta her seferinde kendimi mutluluktan ölecekmiş gibi hissettiğimi kim anlayabilir ki?

Kötü sarılan sigaralara rağmen güzel sevişmek,

Neydi güzel sevişmek?

Her şeye rağmen di mi?

Bildiğin tüm alışkanlıklara rağmen?

Bildiklerine rağmen?

Deneyimlerine rağmen?

Her şeye rağmen, onu seçmek di mi?

Tenimin üstüne nasıl bir hisle varsın, anlamaya çalışıyorum.

Kokun tüm yumuşaklığının içinde amansız bir korku sızdırıyor

Uyurken koynuna aldığın parfüm şişen gibisin,

Anlamı okunmayan.

Acısı büyük.

Ben en çok hiçbir amacımızın olmadığı günlerde içtiğimiz sigaraları sevdim

Beni görmezden geldiğin günlerde yanında olmak için içtiğimiz sigaraları da sevdim. Çünkü en çok kendimi sevdim orada. O ıslah olmaz, dünya dilinden anlamayan kalbimi, Ufuk’u.

Sonra sevişmeden önce ve seviştikten sonra. Hep tekrarlanan şeyleri sevdim seninle. Birlikte uyumak ve uyanmak gibi. Her akşam masada buluşmak gibi. Her dizide uyuya kalıp, beni uyandırman gibi.

Ben hep tamamlanmayı sevdim seninle.

Kimseyle tamamlayamadığım

Kimsede tamamlayamadığın.

Ben en çok

En çok olmayı sevdim seninle.

Pardon! Düzeltiyorum. - Sevmiştim, seninle.

[myhiddentexts]

Resmine baktığımda ne hissetmeliyim?

Artık bıraktığım adam değilsin sonuçta,

senin de haklı sebeplerin var

- ben de değilim belli ki.

Şimdi kimi özlemeliyiz?

Yeni desen ayrı bi imkansızlık

Nasıl bi hayaletsin sen, sahnede bile tüm Halime ortak

Gitsem gidemiyorum.

Öyle büyük bir parçan kalmış ki,

Erimiyor.

Koku.

Ses.

Dokunuş.

Korku.

Fedakarlık.

Özen.

Koku.

Sabır.

Ses.

Umut.

Özen.

Gölge.

Koku.

Dokunuş.

Ben böyle bir şey görmedim sevgili, belki sen de görmemişsindir. Belki. Kim bilir.

[myhiddentexts]

El yazını öpüyorum.

Kim öper birinin elinin yazısını.

Elin,

Alnın,

Yazın,

Hiçbir şey değişmiyor.

Elin,

Cehennemim.

[myhiddentexts]

Hiçbir tadı yok hayatımın

Ne annemle edilen kahvaltının

Ne en sevdiğim şarkıyı dinlemenin

Ne bulutları seyretmenin

Her gün diyorum ki kendime

Sevmedim ben burayı!

[myhiddentexts]

Kocaman bir gövdeyi küçücük bir adam gibi sığdıramadın göğsüne, kocamanlığımla kaldım. Gözlerim hep boşluk, tenim hep ıssız. Dikenli bi ben, dokunulmaz sevdaların yunusu. Bir çölüm ben, -bir çöldüm ben, bir tek kaktüslerim var. Oysa ki çıplak ayaklarınla koşacaksın sandım. Öyle sandım... Ben tabii, aptalım. Canımdan, kendimden. Canım aptalım benim. Canımın içi.

Kasım/2019’

[myhiddentexts]

Bildiği bir acıyı bilmediği bir dilde unutuyordu Mr. Far away

Bense bilmediğim bir acıyla, bildiğim bir dilde saçmalıyordum

Saçmalamak dünyanın en samimi şeyi iken - suçlanıyordum.

Aklımın almadığı bir aşkın mağduruyum

Ne yöne gitsem, neyi denesem üstüme çöküyor dünya

Tüm etrafım kuşatılmış

Kimi zaman bir gerçekle

Kimi zaman bir gölgeyle yaşıyorum şimdi

İkisi de acıtıyor

Yıllarca biriktirdiğim her şeyi kaybetmenin hüznü ve özgürlüğü öylesine birbirine karışıyor

Ne dost kaldı gecenin bir körü kapımı çalan

Ne başımı sokacak huzurlu bir ev

Bu taşkınlıklarım hep yokluktan, bilemezsiniz...

Ağzına bir emzik verilip annesinin memesini avutmaya çalışılan bir bebek gibiyim

Hep dudaklarımda o hayal kırıklığı

Hep geçmişe giden gözlerimde bir imkansızlık

Böylesi güzelce dökülüyor cümleler içimden - yoksa özgürleşiyor muyum senden?

Devrik cümlelerim nihayet bir yer mi buluyor kendince

Acı-mı-yor

Hiçbir şey koynundan kalkıp o adama gittiğin kadar,

Bir gece o adamın telefonundan konuştuğun kadar acıtmıyor

Hiçbir şey -senden ayrı bir gün uyanmak istemiyorum derken senin bunca yıldır yok olmayı TERCİH ettiğin kadar acıtmıyor

Mr. Far away büyük sevmişti

Büyük yıkılmıştı, - bir çocuk sevmek, ister istemez yıkar tabii ( şimdi bunu yetişkin biri olarak söyleyebiliyorum)

Büsbüyük sevmişti, sinsice

En ince ayrıntısına kadar düşünülen bir intikam isteğiyle

- sevgili sevgilim, o bağıran sesin kulaklarımda yankılanıyor hala ve tüm o sözlerine rağmen tek bir şey için üzülüyorum 9 ay boyunca gözlerine nasıl baktığımı, tenini hatta kıyafetlerini nasıl kokladığımı hiç anlayamamışsın.

Oysa ki ben dünyaları veriyordum sana

Dünyalar pahalıymış meğerse, senin dünyanda bir yer bulamadım.

9 ay

9 yıl gibi sevilmişti kollarında

——

Hatırlatıyorsun - işine gelmiyor

Hatırlıyorum - çaresizim

Hatırlıyoruz - bi oluru yok. ‘Aralık/2019’

[myhiddentexts]

bir temsil çıkışı kokoreç yer miyiz?

[myhiddentexts]

baktığım her şeydesin.

[myhiddentexts]

Hangi cehennemdesin sevgilim?

[myhiddentexts]

Karaköy, kuşlar uçuyor.

Ricardo.

Hareketin tam arada kaldığı bir an, herşey sakin ve silik hissettiriyorken...

Ricardo.

Belki bir izi hatırlamak mümkünken, bir iz neden ve ne olduğu belli değilken.

Bir iz neden olur onu düşünürken..,

Belki duvarlara göç eden gölgeler gibi.

Benim gölgelerim.

Kollarım yukarıda asansör boşluğundan aşağıya bakıyorken,

Aşağıda Ricardo.

Bahçede,

Yumuşak yüzü

Değerken, ah değerken ki o çabukluk, değince aceleci

Yumuşak

Ne çok değmiş oysa ki, hiç anlatmadığı İtalyanca bir hikayede belki.

Kalmış bir an gibi,

Kalmış bir sigara,

Kalmış biz gibi ansızın karşılaşan

Ansızın soyunan

Ansızın vazgeçen ben

Ansızın kaybeden ben

Ansızın gidecek olan bir iz gibi...

Sustuk

Parçalandım.

Konuştun

Parçaladın

Farkında mıydın o parçanın?

Yumuşak mıydı?

Yüzüm?

Gölgelerle dolu kollarım

Bedenim duvarlara yansıyan ışık.

Kollarımda karaköy kaldı, bir şehirin bir parçası kaldı.

Sessizim

Günlerdir

Ricardo.

Bağırmak istiyorum geceleri

Bağırmak ve ardından anlamlı şeyler bırakmak istiyorum geride o yorgunlukla.

Gölgeler, gölgeler-in, kollarım, Ricardo.

Karaköy, manzara.

Kayıp şehir

Kayıp kalbim

Herkes gitmiş

Senle ben bir – bahçede, Ricardo.

Adını ne çok yazıyorum, adını seviyorum, yumuşak yüzünü.

…….Una notte a napoli…….

Susmak bazen gökyüzüne bakmayı gerektiriyor.

Bulutların  altındayım ben,

Karaköy’de, en sevdiğim semtinde bu şehrin, hep babamı hatırladığım o caddede,

altı-yedi yaşındaki ufuğu gördüğüm o yerde, kayıp bir şehrin en günahkar adledilen semtinde.

Yorgun bir semtteyiz Ricardo, burası sevişmekten eskimiş.

Oysa ki herşey şimdi bizim için yeterli,

Bu an da yeterli,

Bu yolculuk gibi bu karşılaşmada apar topar ve geçici,

Bir tek kalan var Ricardo,

Kalanlar var,

Gölgeler,

Gölgelerim,

Bedenimin içinden R harfiyle başlayan en sevdiğim kelimelerim var duvarda

Ricardo,

                          Rivayet,

        Rom,

                                                              Raks,

                                                                                 Rencide,

                                     Rönesans,

                                                                Rüzgar,

                               Rezene,

Romantik.

Ellerimde duvarda resmettiğim gölgeler…

Belki de hiç R harfinden gölgelerim olmamıştı duvarlarda, daha çok fliamingolar, kuşlar, aslanlar…

Anımsasana şimdi bu gölgeleri,

Asansör boşluğundan aşağı

Yumuşak

Bir bakışla

Sevmişim seni.

İstanbul, Ocak 2016 

[myhiddentexts]

kozmik bir yorgunluk ve hissiz bir kafa karışıklığı ile içimi karartıyorsun dünya, sebebi sen değilsin.

[myhiddentexts]

Kendimi hatırlamak için saymayı öğrendim. 

[myhiddentexts]

Kendime dokunuyorum. İçeride onarılmayı hatta onaylanmayı bekleyen çocuğa dokunuyorum. Bir dünya kadar susmayı deniyorum. Canımı yaktıkça geçecek diye, dizlerimi sakatlıyorum. Dizimi öpüp geçti diyorsun ben de gülümsüyorum. Bir atlı karıncaya binme hayaliyle sevişiyoruz. Sevişirken ellerini, uyurken kalbini ve konuşurken sesini. Hep hiphop çalıyor. Hep kafamı duvara vuruyor gibi dinliyorum seni. Aşk birinin kalbine kafanı geçirmek gibi bir şey mi yani?