moonloveee

[moonloveee]

Sandım ki kalbim yerinden çıkacak

bu dünya hengâmesinde.

ben yunus değilim, bu tufan beni yutar

ben ibrâhim değilim, bu ateş beni yakar.

[moonloveee]

Hasta olmak sorun değilde

Ruhul Furkan tefsiri dersimi yapamıyorum 3 gündür 🥹

Sohbetler kitabını da aynı şekilde

Rabbim şifa ver derslerimi tamamlayayım🤲

[moonloveee]

Acı benim evim olmuş, alışmışım duvarlarına, soğuk ama tanıdık bir his gibi sarıyor her yanımı. Ne zaman uzaklaşmaya kalksam, sanki beni geri çağırıyor, tanıdık bir şarkının ezgisi gibi. Kendi içinde kaybolmuş bir yolcu gibiyim; nereye gitsem, ne yapsam, sonunda hep o acıya dönüyorum.Belki de acıya tutunmuşum, çünkü bırakmak daha korkutucu geliyor. Onsuz kim olurum bilmiyorum. Bir yandan kurtulmak istiyorum, ama bir yandan da onun yokluğu bir boşluk yaratacak diye endişeliyim.Ama biliyorum ki acı bir ev olmamalı, bir durak olabilir belki ama bir yuva değil. Kendimi bu duvarların içinde hapsetmek yerine, küçük adımlarla yeni bir kapı aralamayı öğrenmeliyim. Çünkü her ev, bir gün terk edilmek içindir. Ve acının ardından gelen huzur, en sonunda daha gerçek bir yuva kurabilir bana

🌚

[moonloveee]

Babam beni hiç bir kere öpmedi biliyor musunuz? Yaşım tam 22 ve beni bir kez bile öpmedi. Bazen düşünüyorum, acaba sevginin sadece göstermekten ibaret olmadığını mı anlatmaya çalıştı? Ama insan dokunulmayı, hissedilmeyi de özlüyor. O soğuk duruşunun ardında bir sevgi var mıydı, yoksa o da sevgiyi böyle mi öğrenmişti? Bilmiyorum. Ama içimde bir yerlerde, küçücük bir çocuk hâlâ bir sarılmayı, bir öpücüğü bekliyor... Belki de bu bekleyiş hiç bitmeyecek.

🌚

[moonloveee]

Küçükken korkunca yatağın altına saklanırdım, sanki orası beni tüm kötülüklerden koruyan gizli bir sığınaktı. Kalbim hızlı hızlı çarpar, nefesimi tutar ve birinin gelip beni bulacağından korkardım. Ama aynı zamanda, o daracık yerde kendimi güvende hissederdim. Şimdi büyüdüm, yatağın altına saklanmak yok artık. Ama bazen keşke hayatın korkutucu anlarında yine öyle bir yer bulabilsem, tüm sorunlardan uzak, sadece benim dünyam olan bir yer...

🌚

[moonloveee]

Ben artık kafamı yastığa koyduğum zaman rahatça uyumak istiyorum, hiçbir şey düşünmeden, geçmişin pişmanlıklarından, geleceğin belirsizliklerinden uzak… Kendimi huzurlu ve güvende hissetmek, içimdeki karmaşadan kurtulmak istiyorum. Sanki tüm yüklerim omuzlarımdan inmiş gibi hafiflemek, yalnızca anın sessizliğinde kaybolmak istiyorum. Belki de bu huzur, önce kendi içimdeki fırtınaları dindirmekle başlayacak…

3.33

🌚

[moonloveee]

Belki de en çok kırıldığım şey, gözüm kapalı güvendiğim ellerin beni tutmak yerine bırakması oldu. En zor anlarımda yanımda olacağını düşündüğüm insanın, aslında en çok canımı yakan olduğunu görmek kalbimi tarifsiz bir yalnızlığa sürükledi.

[moonloveee]

Hesapta kaç admin var?

Tek ben yönetiyorum

Moon

[moonloveee]

Bazı acılar vardır, anlatılamaz. Derine, çok derine kök salmıştır. Onlar, insanın kalbine sızar, gece herkes uyuduğunda kendini hatırlatır, sessizlikte yankılanır. Zaman geçtikçe azalması gereken bu acılar, tam aksine, daha da büyür, daha da keskinleşir. Bir yara gibi kabuk bağlar gibi görünür, ama en ufak bir dokunuşta kanar yine.Gün boyu kalabalıkların içinde kaybolmak istiyorum, kendimi unutturmak. Yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirip, "iyiyim" demekten başka çarem kalmadı artık. Her şey yolundaymış gibi davranıyorum; ama içimde kopan fırtınaları kimse görmüyor. Hani derler ya, "Bir insanın güldüğü yere değil, ağladığı yere bak." Benim gözyaşlarım bile artık içime akıyor, kimseye gösterecek gücüm kalmadı.Gece olunca yüzleşiyorum içimdeki bu boşlukla. Herkes uyumuş, ışıklar sönmüş… İşte o zaman geliyor acılar. Düşünceler üstüme çöküyor, kaçacak yerim kalmıyor. Hatıralar, kaybedilenler, kırık umutlar, yarım kalmış hayaller... Her biri birer kurşun gibi zihnime saplanıyor.Kendime sorduğum o sorular, cevaplarını bulamadığım düşünceler… "Neden?" diyorum, "Bu acıyı hak edecek ne yaptım?" Cevap yok. Sadece karanlık ve sessizlik var. İnsan bazen kendine bile yabancılaşıyor bu acı içinde. Kendi sesini bile tanıyamaz hale geliyor. Baktığım aynada yansıyan yüz, artık bana ait değil sanki.Kalbim bir moloz yığını gibi; altında kaybolmuş umutlarım, yıkılmış hayallerim yatıyor. Nereye dönsem onları göreceğimden korkuyorum. O yüzden kaçıyorum, hep kaçıyorum. Ama bir gün, her kaçış yolu bittiğinde yeniden yüzleşeceğimi biliyorum.Belki bu acılar beni güçlü yapar, belki zamanla bu yaralar kabuk bağlar. Ama bugün, şu an, içimdeki bu karanlık o kadar derin ki, ışığa ulaşmak için ne kadar yol katetmem gerektiğini bile bilmiyorum. Yine de devam etmek zorundayım; yarım kalan her şeyin hesabını bir gün soracağımı bilerek, içimdeki kırık parçaları bir araya getirmeye çalışarak...

🌚

[moonloveee]

Yine yine acı çektiğim saatlerdeyim; hoş, ben hep acı çekiyorum ya... Kimse anlamaz belki, kimse sormaz nasıl olduğumu. Oysa bu kalp koca bir yara gibi, her an sızlıyor. Geceleri, yalnızlığın sessizliği içinde, duvarlara dökülüyor içimdeki kırgınlıklar. Kendimle baş başa kaldığımda, o acı yeniden sarıyor her yanımı, ama susuyorum.

Hayatın koşuşturmacasında herkes bir yerlere yetişme telaşında, ben ise olduğum yerde takılı kalmış gibiyim. Bir umut bekliyorum belki, bir çıkış yolu... Ama biliyorum, yine de bu acı dinmeyecek. Çünkü bazen, çektiğimiz acıların gölgesi ruhumuza işliyor, iz bırakıyor ve biz ne kadar kaçmaya çalışsak da o iz hep bizimle kalıyor.

Geceler geçip gidiyor, sabahlar doğuyor ama içimdeki bu hüzün hiç azalmıyor.

04.34

[moonloveee]

Ne hissettiğimi bilmiyorum açıkçası… İçimde karışık duygular var, bir şeylere takılıp kalmış gibiyim ama ne olduğunu tam olarak çözemiyorum. Bazen her şeyin yolunda gittiğini düşünüyorum, sonra birden bir boşluk hissi sarıyor. Kendimi kaybolmuş gibi hissediyorum, ne yapmam gerektiğini bilemiyorum. İçimdeki bu belirsizlik, huzursuzluk beni zorluyor. Bir yandan da sabırlı olmaya çalışıyorum, belki zamanla netleşir her şey diye. Ama şu an, sadece ne hissettiğimi bilememek, içinde kaybolduğum bir yer gibi.

[moonloveee]

Her şey üst üste geliyor ve tek başımayım halledemiyorum

[moonloveee]

Allah dostlarıyla birlikte olun; kalbinizi onlarla muhafaza edin. İmanınızı güçlendirin, yoksa dünya sevgisi kalbinizi ele geçirir.

[moonloveee]

Dünya çok gürültülü şeyhim kalbimin sesini duyamıyorum

[moonloveee]

Acı çekiyorum, ama nedenini kimse bilmiyor. Belki de anlatmaya çalışsam bile kimse anlayamaz. Kendi içimde büyüyen bu hisleri kelimelere dökmek imkansız gibi geliyor. Sanki her şey üzerime geliyor, nefes almak bile zorlaşıyor bazen. Herkes yanımda gibi gözüküyor ama aslında kimse gerçekten yanımda değil gibi...

-Moonloveee

[moonloveee]

olmam gereken yerden çok uzaktayım,

belki de yoruldum, bilmiyorum.

öyle karışık

öyle yabancıyım ki

bu aralar kendime bile gelemiyorum.

[moonloveee]

Ve yine şafak karşılıyorum her şey durgun, hafif bir rüzgar var belki, ama o bile kendini pek belli etmiyor. Sanki bu an, sadece benim için var; sanki dünya, yalnızca beni dinlemek için bir süreliğine sessizliğe bürünmüş. Aklımda sen varsın, hep olduğun gibi. Bu kadar uzaktayken bile içimde bu kadar yer kaplaman bazen beni şaşırtıyor.Bir yanım seni düşünüyor; her gün konuşmamızı, paylaştığımız anıları ve belki de en çok birlikte kurduğumuz hayalleri... Her bir detayı zihnimde yeniden yaşatıyorum. Ama diğer yanım, senin yanında olmadığım gerçeğini kabullenmeye çalışıyor. Bu uzaklık her geçen gün bir sınav gibi, sabrımı ölçüyor. Ne kadar daha bekleyeceğimizi, ne kadar daha dayanabileceğimizi bilmiyorum.Ama biliyorum ki her şafak vakti, yine seni düşünüyor olacağım. Güneş yeniden doğarken, benim için de umut doğacak belki. Her şey gibi, bu zorluklar da bir gün sona erecek diye umuyorum. O güne kadar sabretmekten başka çarem yok; belki bu uzaklık bizi daha güçlü yapacak. Belki de sevdamızı daha derin...

5.48

-Moonloveee