moonloveee

[moonloveee]

Bana nefes alan hiç bir şeyi sevme hakkı vermediler

[moonloveee]

Yarım kalan bir hikaye olmak, en çok da içinde kalan söylenmemiş cümlelerle, yaşanamamış anılarla acıtır. Biz birlikte nice hayaller kurmuştuk, ama şimdi yalnızca hayal kırıklıkları kaldı geriye. Ne zaman bir başlangıç hatırlasam, o yarım kalmışlık içimi burkar.

[moonloveee]

Kalbimden geçen nice güzel duygular vardı, hepsini seninle paylaşmak istemiştim. Ama anladım ki, bazen değer verdiğimiz insanlar, bizim gösterdiğimiz özeni göstermiyor. Beni bu kadar görmezden gelmen, hislerimi hiçe sayman beni derinden kırdı. Seninle yan yana olduğumuzda huzur bulmak isterdim, ama belki de aynı yolda yürüsek bile gözlerin başka bir manzaraya bakıyor... İşte bu yüzden kırgınım, kalbimde açtığın yara tam olarak bu yüzden kanıyor.

-Moonloveee

[moonloveee]

Sadece sevgimi değil, güvenimi de verdim sana, ama sen tüm bu duyguları bir çırpıda hiçe saydın; işte bu yüzden kırgınlığım, kelimelere dökülmeyen bir hüzne dönüştü.

-Moonloveee

[moonloveee]

Her şeyi affedebileceğimi sanmıştım, ama her geçen gün kalbimde açılan yaraların hiç kapanmayacak kadar derin olduğunu fark ediyorum; bazen en çok sevdiğin insan en derin izleri bırakıyor.

-Moonloveee

[moonloveee]

Bir insana tüm kalbini açarsın, sırlarını, hayallerini paylaşırsın, her şeyinle ona güvenirsin. Zamanla o kişi hayatının en önemli parçası olur; gülüşünde huzur bulur, varlığında güven hissedersin. Ama bir gün gelir, seni en çok üzen de o olur. İçinde onarılması zor bir boşluk bırakarak çekip gider ya da ilgisizliğiyle yavaş yavaş uzaklaşır senden. O zaman anladım ki, aslında canımı acıtan, onun gidişi değil; ona verdiğim değerin, gösterdiğim çabanın karşılıksız kalması. İşte, içimdeki bu derin acı, bütün hatıraları silemeyecek kadar güçlü ve her gün biraz daha ağırlaşıyor.

-Moonloveee

[moonloveee]

İnsan sevdiğinden zılgıt yerse sitemkar olur

-Moonloveee

[moonloveee]

İçimdeki kırgınlık, bir gölge gibi peşimi bırakmıyor. Gözlerimi kapattığımda bile onun varlığını hissediyorum; derin bir acı, yüreğimin en kuytu köşelerine kadar sızıyor. İnsanlar yanımda, etrafımda gülüşler paylaşırken, ben içimdeki boşluğun ağırlığıyla boğuşuyorum. Her neşeli ses, beni daha da derin bir yalnızlığa itiyor.Bir zamanlar birlikte hayaller kurduğum o insan, şimdi bir hatıra gibi. Beni en iyi tanıyan, en derin sırlarımı bilen kişi; ama şimdi duygularımın en derin yerlerinde bir yabancı gibi. Birlikte yaşadığımız o güzel anların, şimdi sadece birer hüzün kaynağı olduğu gerçeği, yüreğimi paramparça ediyor. Geçmişteki o güzel gülüşlerin yankısı, şimdi sadece birer fısıltı.Belki de affedemediğim şey, kendimle yüzleşememek. Hayatın sunduğu bütün güzelliklere rağmen, içimde büyüyen bu kırgınlıkla nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum. Bir zamanlar sevgiyle dolup taşan kalbim, şimdi düş kırıklıklarıyla dolu. Hıçkırıklarım, geceleri yalnız başıma saklandığım köşemde yankılanıyor, kimse duymuyor ama ben o sesi hep duyuyorum.

Ellerimle yaratmaya çalıştığım yeni başlangıçlar, her seferinde eski yaralarımı açıyor. Her yeni güne umutla başlamak isterken, geçmişin gölgeleri üzerimde ağır bir yük gibi. Sevgi, ne kadar güzel ve büyülü olsa da, kaybetmenin acısı katlanılmaz bir hale geliyor. Şimdi, hayata karışmayı, yeniden gülümsemeyi hayal etsem de, içimdeki kırgınlık bu umutları karartıyor.Zamanla belki bu yaralar kabuk bağlayacak, ama her kabuk, altında gizlenen o derin acının izini taşıyacak. Gözlerimdeki yaşlar, belki de bu kırgınlığın bir yansıması; içimdeki fırtınanın dışa vurumu. Anlatamıyorum, kelimeler yetmiyor; hislerimi ifade etmeye çalıştıkça, içimdeki boşluk daha da büyüyor. Kimse anlamıyor belki, ama ben bu kırgınlıkla yaşamaya mahkumum.

-Moonloveee

[moonloveee]

İçimde tarifsiz bir boşluk var. Günler geçiyor ama hiçbir şey hissettiğim acıyı dindirmiyor. Her sabah aynı yarayla uyanıyorum, her gece aynı sancıyla uyuyorum. Eskiden anlam dolu olan her şey, şimdi anlamsız bir sessizliğe gömüldü.

-Moonloveee

[moonloveee]

Kırgınlık, içimde büyüyen bir yalnızlık gibi; her anımda yanımda taşıdığım bir gölge. Hayatımda benim için önemli olan insanların, birer birer kalbimde açtıkları yaralarla anımsıyorum onları. Belki de en çok güvendiğim kişilerin bana yaşattığı hayal kırıklıkları, içimdeki karanlığı daha da derinleştiriyor. Her birinin sözleri, daha önce bana sundukları sıcaklık ve sevgi dolu anlar, şimdi sanki birer bıçak gibi kalbimi kesiyor.Geçmişte birlikte paylaştığımız güzel anlar, şimdi sadece bir hatıra olarak kalıyor. Gözlerimdeki mutluluğun yerini, sessiz bir hüzün aldı. Bir zamanlar içimde çiçek açan umutlarım, şimdi kurumuş ve solmuş bir bahçeye dönüştü. Onlar için her şeyi göze alırken, şimdi bu kırgınlığın beni nasıl mahvettiğini görmek zorundayım. Sevgi dolu bir yüreğin en derin yaralarını açmak, ne kadar zor bir şey!Duygularımı ifade etmeye çalıştıkça, içimdeki acı daha da büyüyor. Onlara hissettiklerimi anlatmak istiyorum; ama korkuyorum, belki de duyacakları tek şey hüzünlü bir fısıldanış olacak. İçimdeki kırgınlık, her gün biraz daha ağırlaşıyor. Sevgiye, anlayışa ve kabul edilmeye olan özlemim, günden güne beni yalnızlaştırıyor. Sanki hayatımda bir boşluk var ve kimse orayı doldurmuyor. Gözlerimdeki yaşlar, hissettiklerimin bir yansıması. Kırgınlığım, içimdeki en derin yarayı açarken, her damla yaşla birlikte bir parçam daha kayboluyor. Onlar için hissettiğim derin sevgiyle birlikte, yaşadığım bu acı, kalbimde birer anı olarak kalacak. Ama bu anılar, mutluluğun yerini almadığı sürece, içimde bir yara olarak kalmaya devam edecek.Bir gün, bu kırgınlığın izlerini silmek için cesaret bulmayı umuyorum. Ama şu an, içimde bir boşluk var; sevgiye hasret, mutluluğa aç ve kırgınlığa mahkum. Kalbimde açılan bu yaralar, belki de bir gün geçer ama şu an, hissettiğim acıdan başka bir şey duyamıyorum.

-Moonloveee

[moonloveee]

İçimde anlatması zor, tarifi güç bir kırgınlık var. Belki dışarıdan bakınca kimse anlamıyor ya da fark etmiyor, ama içimde sönmeyen bir sızı, derin bir hüzün saklı. Kelimelere dökmek zor, ama bazen hissettiğim acının yüküyle baş etmek de zorlaşıyor.Kırgınlığım, belki de çok güvendiğim bir duvarın yıkılması gibi; sırtımı dayadığım o güvenin, destek almak istediğimde orada olmadığını fark etmek gibi. İçimdeki samimiyeti, içten gelen o saf sevgiyi karşımdakine sunarken, belki de beklediğim değeri görememek, kelimelerimin, hislerimin boşluğa düştüğünü hissetmek... İşte tüm bu hisler birleşince, insanın kalbi çatırdayarak kırılıyor.Bazen kendi içimde soruyorum: Nerede hata yaptım? Bu hisleri hak edecek ne yaptım? Ama cevap bulmak zor. Çünkü çoğu zaman, kırgınlıklar kelimelerle değil, gözlerdeki o belirsizlikle, davranışlardaki o mesafeyle anlaşılır. Her şey yolundaymış gibi göründüğünde bile, içinde bir şeylerin eksik olduğunu hissettiğinde başlar kırgınlık.Belki de çok şey beklememeyi öğrenmem gerekiyor. Ama en basit şeylerde bile bir samimiyet arıyor insan, belki ufak bir dokunuş, belki bir sıcak kelime… Eksikliğini hissettiğim şeyler belki küçük, belki önemsiz görünüyor ama aslında benim için koca bir dünya. Şimdi ise bu kırgınlıkla nasıl başa çıkacağımı, nasıl yeniden güç bulacağımı bulmaya çalışıyorum. Ama bu hisleri içimde taşımak, giderek ağırlaşıyor.

-Moonloveee

[moonloveee]

[moonloveee]

Kırgınlık, içimde büyüyen bir acı ve hayal kırıklığı olarak beni sarmalayan bir duygudur. Bazen hayat, en sevdiğin insanların bile seni yarı yolda bırakabileceğini hatırlatıyor. Güvendiğim, değer verdiğim insanların sözleri ve davranışlarıyla içimde oluşan yaralar, zamanla daha da derinleşiyor. Beni inciten kelimeler, duygularımı anlamadan atılan adımlar, beklediğim sevgi ve destek yerine geçip giden bir soğukluk bırakıyor.

Kırgınlık, hissettiğim yalnızlığın bir yansıması. Gözlerimdeki umut ışığı, bu duygunun etkisiyle sönüyor. Geçmişte yaşanan güzel anılar, şimdi içimdeki boşluğu daha da belirgin hale getiriyor. Belki de en çok sevdiğim insanlardan gelen hayal kırıklığı, beni derinden yaraladı. Onların varlığı, bir zamanlar güven duyduğum bir sığınak gibiyken, şimdi bu sığınak bile yıkılmış durumda.Kendimi anlatmakta zorlanıyorum; içimdeki kırgınlığı dile getirmek, daha fazla incinmekten korktuğum için geri duruyorum. Ama bu his, içimde büyümeye devam ediyor. Geçmişte yaşananları geride bırakmak istiyorum ama o anların izleri zihnimde sürekli dönüyor. Belki de affetmek, hem kendime hem de onlara bir kapı aralamak için gerekli. Fakat o kapıyı açmak, kırgınlığın acısını hafifletmek için yeterli mi bilemiyorum.Sonuç olarak, kırgınlık, beni daha derin bir yalnızlığa sürüklüyor. Duygularımı açığa çıkarma cesaretini bulmak, içimdeki yaraları iyileştirmek için bir adım atmak istiyorum. Ama her adımda, yeniden incinmekten korkuyorum. Bu döngüden çıkmak ve içimdeki kırgınlığı aşmak için zamana ihtiyacım var. Umarım bir gün, bu hislerin üzerimdeki yükü azalır ve kalbimde yeniden sevgiye yer açabilirim.

-Moonloveee

[moonloveee]

Sevildiğimi hissetmiyorum, bu duygu içimde bir boşluk oluşturuyor. Her an, çevremdeki insanların varlığına rağmen, yalnızlık içinde kaybolmuş hissediyorum. Gözlerimdeki parıltı, sevgiyle beslenmediği için solmuş durumda. Kimse yanımda durmuyor, kimse içimdeki duyguları anlamıyor gibi geliyor.Hayatımda sevdiklerim var, ama bazen bu sevgi bana ulaşmıyor. Belki de hissettiğim boşluk, o sevginin yeterince güçlü olmamasından kaynaklanıyor. Bir şeyler eksik; belki kelimelerde, belki davranışlarda, belki de en derin duygularda. Sevildiğimi bilmek, insanın en temel ihtiyaçlarından biridir; ama şu an içimdeki yalnızlık, bu ihtiyacın ne kadar derin olduğunu hatırlatıyor.Bazen insanlar beni sevdiklerini söylüyorlar, ama bu sözlerin arkasında gerçek bir duygu yokmuş gibi hissediyorum. Sevgi, yalnızca kelimelerle ifade edilemez; duygularla, dokunuşlarla, anlarla yaşanır. Gülümsemelerin içindeki samimiyeti, gözlerin derinliğindeki sıcaklığı hissedememek beni üzüyor.Belki de sevgi, karşılıklı bir bağdır ve ben bu bağı kurmakta zorlanıyorum. İçimdeki boşluk büyüdükçe, kendime daha fazla kapanıyorum. Sevildiğimi hissetmemek, insanı her gün biraz daha yalnızlaştırıyor. Sevgi dolu bir kalbe sahip olmayı, onu paylaşmayı ve gerçekten hissedilmeyi istiyorum. Ancak şu an, bu duyguların bende yokmuş gibi hissettiğim bir dünyada kaybolmuş durumdayım.

-Moonloveee

[moonloveee]

Kimi zaman birini seversin, onun da seni sevmesini umarsın. Ama bazen umutlar, gözyaşlarına karışır, ve her şey sessizce biter.

[moonloveee]

Geceleri yastığa başımı koyduğumda beynimde yankılanan cümleler var. 'Neden böyle oldu?' diye soruyorum kendime, ama cevap yok

[moonloveee]

Sana anlatmaya çalıştığım her şeyde, beni anlamanı beklerken yalnızca kendimle konuşuyormuşum gibi hissediyorum. Birlikte hayal ettiğimiz her güzel şey şimdi sadece içimde birer kırık hatıra gibi duruyor. Kırılmak istemedim ama daha fazlasını hak ettiğimi hissetmekten de kendimi alıkoyamıyorum.