mohajer1

[mohajer1]

من ب انداره تمام لحظه هایی ک گذشته پشیمونم ..تو گفتی ازامش

کدوم ارامش ؟

کجاست ارامش

[mohajer1]

ی جوری دارم احساس خفگی میکنم فقط بابت رفتنش ب کبابی و بعد اون گردش روز جمعه شبانه اش ... ووتا الان ک ۱۰ و نیمه خبری ازش نیست که فک میکنم قبلا انگار دل کسیو اینجوری زدم له کردم .

میخوام بدونم بعد من قراره چ جوری سرش در بیاد ؟ بنظر میاد برای بقیه الرحم الراحمینی

میگی چیکار کنم

تک تک سلول هام ب دوپامین صحبت با یه نفر نیاز داره.

نکنه داری منو تو منگنه میذاری ک ببینی حرکتی میزنم یا نه

یا شایدم اینا تنها مکافات عمل هست ...اما کدوم عمل

[mohajer1]

کاش نمیدیدمش

[mohajer1]

شما میاید بیرون ؟

عصر رو رفتم

ادبیات شب همین بود

شما میاید بیرون ؟

شب نرفتم و شبیه مرغی ک از قفس آزاد شده با ربی بیرون رفت.

حدودا ساعت ۹ خوردی و حدودا ۱۲ شب برگشت .نمیتونم ناراحتیمو پنهان کنم اما فعلا صبر میکنم تا ببینم ادبیات روزای آتی چطور پیش میره

البته ک هستم

فقط ننیدونم از چی میترسم و چرا اینهمه منفعلم

کاش هرگز ندیده بودمش

[mohajer1]

بهشت ؟؟؟؟

امیدوارم توی جهنمی ک برام ساختی بسوزی

درد سوختن به تماشا نمی‌شود

[mohajer1]

چرا احساس خفگی میکنم

نفسم بالا نمیاد

کاش از قلب و ذهنم محو بشه دغدغه اش و فکرش

کاش دوباره روی خوشبختی رو ببینم‌

[mohajer1]

بر زمین افتاد شمشیرت ولی چون جنگ بود

بر تو می‌شد زخم‌ها زد، بر من اما ننگ بود

با خودم گفتم بگیرم دست یا جان تو را؟

اختلاف حرف دل با عقل صد فرسنگ بود

گر چه دستت را گرفتم باز هم قانع نشد

تا نبخشیدم تو را، دل همچنان دلتنگ بود

چون در آغوشت گرفتم خنجرت معلوم کرد

بر زمین افتادن شمشیر، خود نیرنگ بود

من پشیمان نیستم، اما نمی‌دانم هنوز

دل چرا در بازی نیرنگ‌ها یکرنگ بود

در دلم آیینه‌ای دارم که می‌گوید به آه

در جهان سنگدل‌ها کاش می‌شد سنگ بود

[mohajer1]

دلم تنگه

برا خودم

همه خودمو گذاشتم

الان این تهی باقی مونده

خالی از هر چی

خدایا خدایا

تو بگو چ جوری دوباره خودمو پیدا کنم

کاش یه بار دیگه از همین پدر و مادر و با همین داداشا بدنیا بیام

کاش میشد یه بار دیگه از اول زندگی کنم

کاش تا سری بعد زندگی خودمو فدای هیچیو هیچکس نکنم

[mohajer1]

زندگی با تو مث یه جام زهرِِ

دارم ذره ذره میخورم

تا ....

و تا ...

زمانش ک برسه من پادزهرو میزنم

بهت نشون میدم

کسی ک نابودش کردی ذره ذره

میشینه ب تماشای اون لحظه تو

[mohajer1]

من پشیمونم

به اندازه تک تک زجری ک دارن سلول هام میکشن پشیمونم...به اندازه ^ زمینهایی^ گ خواستی بگیری و من گفتم نگیر پشیمونم

من پشیمونم

فقط دیگه بلد نیستم فریادش بزنم

تمام بدنم داره داد میزنه

تمام سلول هام

من پشیمونم

امروز ۲۸ اسفند ۴۰۲

[mohajer1]

کاش میشد درآمد فوق العاده داشته باشم و همه چی هم خوب باشه و آرامش داشته باشم و و و

و

مدرسه نرم

[mohajer1]

جای خالیِ جملات ناتمام،علت رنجهاییست که می‌کشیم.

[mohajer1]

«كُل الطُرق تؤدي إليك حتى تِلك التي

سَلكتها لنِسيانك»

همه راه‌ها به تو ختم می‌شوند.

حتی آن‌ها که برای از یاد بردنت طی کرده‌ام.

[mohajer1]

‍ دیر شد. اونقدر منتظر موندیم و نشد و نیومد و درست نشد که دیگه واقعا دیر شد. جمال ثریا میگه:

چنان تنهایی درونمان بزرگ شده است

که آن‌ زمانی که دوست‌ داشته شدن را

انتظار کشیده‌ایم،

منتظر ماندن را دوست داشته‌ایم...

[mohajer1]

عصبی ها و خودشیفته های مغرور ارزششو ندارن

حتی لحظه ای ب خودت زحمت نده

اونا همینن ک هستن

[mohajer1]

سهم ما شد یه عصبی و داغون و سایکو

[mohajer1]

حالم ازت بهم میخوره