mkhop12

[mkhop12]

Носов Н.Н. Повеќе детали

Интересна и информативна приказна за двајца пријатели кои купиле два телефони со играчки за да разговараат едни со други. Да, само Мишка реши да го расклопи својот уред и да види како работи. И да собере, како што беше, и се случи ...

Прочитана приказна за телефон Еднаш, јас и Мишка бевме во продавница за играчки и видовме прекрасна играчка - телефон.

телефонска приказна носова

Во голема дрвена кутија имало два телефони, две цевки за зборување и слушање и цела калем жица. Продавачката ни објасни дека ако ставите еден телефон во еден стан, а другиот кај соседите и ги поврзете двата уреди со жица, можете да разговарате. - Тука треба да купиме! Ние сме само соседи, - рече Мишка. - добра работа! Ова не е едноставна играчка што ја кршите и фрлате. Ова е корисна работа!

- Да, - велам, - многу корисна работа! Сакав да разговарам, зедов телефон - разговарав и немаше потреба да одам никаде.

- погодност! - Мишка беше воодушевена. - Седите дома и разговарате. Прекрасно!

илустрација за телефонска приказна носова

Јас и Мишка решивме да собереме пари за да купиме телефон. Две недели по ред не јадевме сладолед, не одевме во кино - ги заштедивме сите пари. Конечно, го собравме потребното и купивме телефон.

Телефон - Н.Н. Носов Со продавница тргнавме дома од продавницата. Едниот телефон го ставија кај мене, другиот кај Мишка и ми се повлече жица низ прозорецот до телефонот на Мишка.

момчињата држат приказна за телефон - Па, - вели Мишка, - ајде да се обидеме да разговараме. Трчајте горе и слушајте.

Брзав кон мојата соба, го зедов приемникот и слушав, а приемникот веќе викаше со гласот на Мишкин:

- Здраво! Здраво!

И јас ќе викам:

- Здраво!

- Дали можеш да слушнеш нешто? - вика Мишка.

- Слушнав. Дали слушаш?

- Слушнав. Тоа е супер! Дали можете добро да слушнете?

- Добро. И ти?

Телефон - Н.Н. Носов - И се чувствувам добро! Хахаха! Дали ме слушате како се смеам?

- Слушнав. Хахаха! Дали слушаш?

- Слушнав. Слушај, сега ќе дојдам кај тебе. Мечката притрча кон мене и почнавме да се гушкаме од радост:

- Добро е што купивме телефон! Вистина? - вели Мишка.

„Секако“, велам, „добро.

- Слушај, сега ќе се вратам и ќе ти се јавам. Тој побегна и повторно се јави. Го зедов телефонот:

- Здраво!

- Здраво!

- Слушнавте?

- Слушнав.

- добро?

- Добро.

- И јас добро. Ајде да разговараме.

- Ајде, - велам, - и за што да разговараме?

- Па, за што ... За нешто ... Добро е што купивме телефон, нели?

- Вистина.

- Сега, ако не биде купено, би било лошо. Вистина?

- Вистина.

- добро?

„Па, што?

- Зошто не зборуваш?

- Зошто не зборуваш?

„Не знам за што да зборувам“, вели Мишка. - Секогаш се случува вака: кога треба да разговараш, не знаеш за што да зборуваш, а кога не треба да зборуваш, така зборуваш и зборуваш ...

Јас велам:

- Ајде да размислиме за тоа, и кога ќе смислиме, тогаш ќе се јавиме.

- Добро.

Ја спуштив слушалката и почнав да размислувам. Одеднаш ringsвони вончето. Го зедов телефонот.

- Па, разбравте? - прашува Мишка.

- Не, не сум.

- Сè уште не сум размислувал за тоа.

- Зошто се јавувате, бидејќи не сте размислувале за тоа?

„Мислев дека си смислил.

„Тогаш ќе си се јавев.

„Мислев дека нема да погодиш.

- Што мислиш дека сум магаре?

- Не, какво магаре си! Вие воопшто не сте магаре! Дали велам дека си магаре!

- Што велиш?

- Ништо. Јас велам дека не си магаре.

- Па добро, доволно е да повториш за магарето! Ајде подобро да држиме лекции.

- Ајде.

Ја спуштив слушалката и седнав на часовите. Одеднаш Мишка повторно се јавува:

- Слушај, сега ќе пеам и ќе свирам пијано на телефон.

- Па, пеј, - велам.

Имаше некаква шушкање, потоа музиката почна да се гуша, и одеднаш Мишка почна да пее со глас што не беше негов:

Каде, каде си отишол, Мои златни денови-и-и?

Телефон - Носов НН „Што е ова? - Јас мислам. - Каде научи да пее така? Одеднаш се појавува самиот Мишка. Уста до уво. - Мислевте дека пеам јас. Овој грамофон пее на телефон! Дозволете ми да слушам.

Му го дадов телефонот. Тој слушаше, слушаше, а потоа додека тој ја спушти слушалката - и истрча надолу. Го зедов телефонот и таму „Пш-ш-ш! Пш-ш-ш! Дррр! Дрр! " Рекордот веројатно е завршен. Седнав повторно да учам. Повторно повикот. Го зедов телефонот:

- Здраво!

И од цевката:

- Ау! Ау! Ау!

- Што си, - велам, - лае како куче?

- Не сум јас. Ова е мојот пријател што зборува со тебе. Дали можете да слушнете како ја гризе цевката со забите?

Телефон - Н.Н. Носов - Слушам.

- Го пикам во лицето со цевка, а тој го гриза со заби.

„Подобро да не ја уништуваш цевката.

- Ништо, железо е ... Ај! Оди си! Showе ти покажам како да гризеш! Тоа е за вас! (Ав! Ав! Ав!) Каснувања, знаете?

- Јас разбирам, - велам.

Повторно седна да учи. Јавете се за една минута. Го зедов телефонот и има нешто што зуе:

„Луо-оо-оо-оо!

„Здраво“, викам. „Huуу-у! Huу-у! “

- Што зуеш?

- Мува.

- Што мува?

- Па, едноставна мува. Јас го држам пред цевката, и таа мавта и зуе со крилјата.

Целата вечер јас и Мишка се јавувавме и измислувавме различни трикови: пеевме, викавме, ржевме, подувувавме, дури и разговаравме со шепот - сè можеше да се чуе. Ги завршив часовите доцна и мислам:

„Повторно ќе ја повикам Мишка пред да одам во бањата