miraeda1

[miraeda1]

İnsanım ben; her duyguyu yaşayabilirim. Gülerim, ağlarım, şakalar yaparım, öfkelenirim. Bilerek ya da bilmeyerek insanlara yanlış davranabilirim, hata yapabilirim; kırabilir, aynı zamanda kırılabilirim. Ama her duygunun içinde seni hatırlamak, "Keşke yanımda olsaydın" hissine kapılmak, kendime yaşattığım en büyük acımasızlık.

[miraeda1]

İnsan, kendi eksik yönlerini fark ettiğinde - bu ister insan ilişkileri, ister kendisiyle olan ilişkisi ya da bilgi eksikliği olsun - bunların yetersiz olduğunu anladığında, kendini geliştirmek ve daha iyi bir hale getirmek için çaba harcar.

Yani hayat, çaba harcadığında güzelleşir.

[miraeda1]

Seni bildim ev gibi, daha geri dönemem.

Acıtır dikenlerin, sarılıp düzelemem.

Beni koydun omzuna, kimi sevdin bilemem.

Sana küskünüm gibi ama nefret edemem

[miraeda1]

Seni bildim ev gibi, daha geri dönemem.

Acıtır dikenlerin, sarılıp düzelemem.

Beni koydun omzuna, kimi sevdin bilemem.

Sana küskünüm gibi ama nefret edemem

[miraeda1]

Ah delikanlıydı bir zamanlar içimde yangınların

Hep başımı alıp gittiğimden ziyan sevdalarım.

[miraeda1]

~"2024 yılındayız, internet çağıyla her şey kolaylaşmış gibi görünüyor. Ancak ne huzur var, ne gerçek bir önemseme, ne de birbirimize destek olma isteği. Değerler sanki kaybolmuş, hayatın heyecanı, istek ve azim gitgide azalıyor. Oysa benim tek arzum, içimdeki yaşam enerjisiyle insanlara dokunmak, onlara yardım edebilmek, elinden tutup yanlarında olabilmek.

[miraeda1]

~"Negatif düşüncelere kapılan bir insan değilim ama hayat hep yakamdan tutarak o tarafa çekiyor sanki.

[miraeda1]

~"Sen kendi değerini bilirsen, karşındaki de haddini bilir.

[miraeda1]

~"Engelli olmak, dünyanın neresinde olursanız olun zordur. İster görme, işitme, konuşma, yürüme ya da bedensel engelli olun; dış dünya sizi ya zavallı ya da kendiyle barışmış, kaderine razı olmuş biri olarak görecektir. Size kendilerince tavsiyeler verecek, "böyle olmanız yaşamanıza engel değil" diyeceklerdir. Ancak en çok da bu sözleri söyleyenler yolunuza engel olacak, umutlarınızı yerle bir edeceklerdir. Siz kendi duvarlarınızı yıkmak isterken, onlar o duvarlara yeni tuğlalar ekleyecek; umutlarınızı, hayallerinizi, heveslerinizi tüketeceklerdir. Sonra hayata boşuna gelmişsiniz gibi düşüneceksiniz.

Yolunuza engel taşları koyan insanlar, o engellerle dolu labirentin içinde bir gün yaşasa, bizim kendimizi yoktan var etmeye çalışan ama hep yokluğa, boşluğa itilen çocuklar olduğumuzu anlaya bilirlerdi.