maryrosepoetry

[maryrosepoetry]

Καλησπέρα:) Θα μπορούσα να διαβάσω τα ποιήματα σου από κάποιο έντυπο βιβλίο;👏🥰

Καλησπέρα! Δεν έχω τολμήσει κάτι τέτοιο, αλλά θα προσπαθήσω να συνεχίσω να α��εβάζω εδώ, όσο μου επιτρέπει ο χρόνος, :)

[maryrosepoetry]

ᥫ᭡ Passion kisses 💋🔥💋🔥💋❤

[maryrosepoetry]

NYC Subway by Clay Benskin

[maryrosepoetry]

Υποτιμάμε τον εαυτό μας

δίνοντας αξία σε ανθρώπους

ανάξιους των προσδοκιών μας

και άξιους της μοίρας τους.

[maryrosepoetry]

Μία όψη τελικά έχει το νόμισμα ή κορώνα ή γράμματα.

Όλα εξαρτώνται από τη δική σου οπτική γωνία.

Εσύ, πού έχεις στοιχηματίσει;

[maryrosepoetry]

Φύγε, του είπα, μέχρι εδώ μην πλησιάζεις άλλο (γιατί αν κάνεις ένα βήμα παραπάνω νομίζω θα σε ερωτευτώ… ) Φύγε, του είπα, ακόμα είναι νωρίς φύγε και ξέχασέ με άλλον αγαπάω, δεν σου το είπα στην αρχή;

«Συγγνώμη» μου είπε «…που σε ενόχλησα, συνέχισε τη ζωή σου…»

Και έφυγε σιωπηλός με ένα πικρό παράπονο σκυφτός και ένιωσα εκείνην ακριβώς τη στιγμή να σπάει και να διαλύεται το μέσα μου σε χίλια κομμάτια ένιωσα την ανάσα μου να κόβεται πώς μπόρεσα να ξεστομίσω αυτές τις λέξεις;

Όχι… δεν θα έρθω κοντά σου απόψε δεν μπορώ να σε ξαναδώ όπως και εσύ δεν πρέπει πια να βρίσκεσαι εδώ πρέπει να γυρίσω πίσω εκεί που ανήκω, να σε ξεχάσω… όσο είναι νωρίς.

Αυτό ήταν το λάθος μου δεν ήθελα να δω ότι ανήκω σε σένα.

[maryrosepoetry]

Στα πρέπει πιάστηκε η βελόνα

στα θέλω πιάστηκε η κλωστή

ράβε - ξήλωνε στο ίδιο ρούχο

που βάζεις και φοράς κάθε πρωί,

αυτό που λέγεται ζωή.

[maryrosepoetry]

Τούτη τη μεταμεσονύχτια ώρα η φύση είχε πλέον σωπάσει μα η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Και κάπου εκεί, κάτω από το φως των κεριών μακριά από όλους και από όλα είχαμε επιτέλους βρει το ησυχαστήριό μας.

Και δεν είχε ποτέ υπάρξει για κανέναν από τους δύο μεγαλύτερη προσμονή απ’ τα λεπτά που μεσολάβησαν ανάμεσα στη στιγμή που από πίσω μου τύλιξε τα τρεμάμενα χέρια του απαλά γύρω από τη μέση μου σε μια τρυφερή αγκαλιά που έκλεισε όλον τον κόσμο απ’ έξω, μέχρι που γύρισα για να του χαρίσω εκείνο το πρώτο μας φιλί.

[maryrosepoetry]

Ο χρόνος δεν γιατρεύει

μόνο επιδιορθώνει

τροποποιεί

την αντίληψή μας επί του «τραύματος».

[maryrosepoetry]

Και οι μέρες περνούσαν αδιάφορα ώσπου εμφανίστηκες μπροστά μου ζητώντας να με δεις.

Αλήθεια; Και εγώ σε σκεφτόμουν!

Έχεις κάτι διαφορετικό, κάτι αλλόκοτο και θα ψάξω να το βρω…

Και ξεκινήσαμε έναν βραδινό περίπλου. Πες μου, τι σε έφερε ως εδώ; Όχι, εγώ δεν είμαι σαν και αυτήν αν σε είχα δικό μου εγώ, θα σε κράταγα σφιχτά κοντά μου μια ζωή…

Περπατούσαμε για ώρες μιλώντας για θέματα αδιάφορα όμως η στιγμές μόνο αδιάφορες δεν ήταν.

Και όταν έφτασε το τέλος εκείνης της διαδρομής ένιωθα σα να είχαμε πάει οι δυο μας μακρινό ταξίδι ο ένας στο παρελθόν του άλλου ο ένας στην ψυχή του άλλου ο ένας στο παρόν και το μέλλον του άλλου.

[maryrosepoetry]

Όλοι οι δρόμοι

δεν οδηγούν στη Ρώμη.

Κάποιοι οδηγούν σε αδιέξοδο

και κάποιοι σε γκρεμό.

Έχει όμως μια παραπάνω αξία

το να πηγαίνεις

και όχι να σε πηγαίνουν.

[maryrosepoetry]

Κάποια πράγματα αποκλείεται να είναι τυχαία.

Δεν μπορεί ως σύμπτωση να ονομάζεται η μοίρα που φέρνει κοντά και ενώνει δύο ανθρώπους. Και ως δικιά μου «μοίρα» θα ορίσω εκείνην τη σατανική συνεργεία που σε έφερε εκείνο το βράδυ μπροστά μου.

Ψηλός, μελαχρινός, αινιγματικός μου συστήθηκε ως…

Δεν είναι το παρουσιαστικό του ούτε κάποια ομορφιά, μα κάτι άλλο που με μαγνητίζει. Ίσως ο τρόπος που μου μιλά ή που με κάνει να γελάω μετά από χρόνια.

Πόσο γρήγορα πέρασε η ώρα πόσο διαφορετικά έμοιαζαν όλα αναγνωρίζω τα σημάδια από την παλιά τη φλόγα, σα να ξαναγεννήθηκε από τις στάχτες μέσα μου.

[maryrosepoetry]

Κλειδωμένο το σώμα κλειδωμένη η ψυχή είμαι εγώ το λουκέτο και εσύ το κλειδί.

Ξεχασμένο τραγούδι τρεμοπαίζει η φωνή είμαι εγώ το δοξάρι και εσύ το βιολί.

Πόσο μοιάζουν οι κούφιες αγάπες τεντωμένα σχοινιά με ακροβάτες κοίτα πέφτω, χειροκρότησέ με μη με σώσεις, απλά άγγιξέ με,

Πόσο μοιάζουν οι κούφιες αγάπες τρύπια όνειρα και υπνοβάτες δες με γλίστρησα, αγκάλιασε με δες με ξύπνησα, νανούρισέ με.

[maryrosepoetry]

Ανάμεσα στο «δεν έχω αυτό που θέλω» και στο «δεν θέλω αυτό που έχω»

…ένα απωθημένο δρόμος.

[maryrosepoetry]

Μην μπερδεύεσαι… Ανεκπλήρωτο λέγεται μόνο όταν το θέλουν και οι δύο,

όλα τα υπόλοιπα είναι φαντασιώσεις.