marinaleda

[marinaleda]

Sea and Sun, 1925, Max Ernst

Medium: oil,canvas

[marinaleda]

[marinaleda]

The Kiss, 1930, Ernst Ludwig Kirchner

[marinaleda]

Three Nudes in the Forest, Ernst Ludwig Kirchner

[marinaleda]

[marinaleda]

Xo

[marinaleda]

[marinaleda]

[marinaleda]

[τελευταίος μήνας του φανταστικού όντος: του χρόνου]

Θέλω να συνεχίσω, εγώ και εσύ, και εκείνη, αυτός

να σπάμε πόρτες και να ανοίγουμε κτίρια νεκρά

που τρώνε, και σχεδόν χωνεύουν την σκόνη αυτής της πόλης.

τα δέρματα της γειτονιάς, τα νεκρά από καιρό κομμάτια επιδερμίδας

να μάθουμε τον χορό και τα βήματα να χάνουμε

να τους βλέπουμε από κοντά ανθρώπους να φυσάνε στον ρυθμό

να σαλιώνουν και να μουρμουρίζουν-

να συναντιούνται και να μιλάνε.

Η σόλα μου ξεκόλλησε- η μισή

ο τσαγκάρης μου μού είχε πει πως δίχως βροχή δεν κινδύνευε

μα, τελευταία όλοι μας κινδυνεύουμε

χωρίς να κινδυνολογούμε

φοβιστικά κι ας μη φοβόμαστε

Μου άρεσε

τα πρόσωπα σας γνώριμα και άλλα που γίνονται

πάνω κάτω να κινούνται

χείλη υγραίνονται , πόδια αλλάζουν θέσεις

οι σκάλες αγαπιούνται

Ξεκόλλησε η σόλα μου, χορέψαμε, εντάξει

Μου άρεσε που μπήκαμε- κάποιοι πιο θαραλέοι και δημιουργικοί από εμάς

-πρίν από εμάς

Να γελάμε με αυτούς που θέλησαν τα τούβλα να ρημάξουν

που πούλησαν το κενό αντί να το γεμίσουν

και τελευταία όλα υγρά, στάζουν οι στέγες μας πυκνά

στάζει και στο σαλόνι μας βγάζουμε κουβάδες

-βλέπεις δεν φυσάει αρκετά για να στεγνώσει

ή του τσιγάρου σου της γόπας η φωτιά να φουντώσει-

τα νωπά σφουγγαρίζουμε με ανάμεικτα αισθήματα

αφήσαμε τον κουβά με τα βρωμόνερα στο χωλ.

Στραγγίζουμε με δύναμη και όλο μυρίζει κάτι που σαπίζει

είναι τα σαν λωτοί και μεις οι λωττοφάγοι

και τα ζουμιά μας στα κτίρια της πόλης

στάζουν , αλλάζουν χρώμα και υφή

το είπαμε υγρασία- συνηθίζουμε να κατηγορούμε τον καιρό.

σφουγγαρίζουμε την υγρασία από τους τοίχους

μην τη πασαλείψουμε και μείνει εκεί 

Μου άρεσε που ήρθαμε και τώρα με το κρύο

κάνει ρεύμα, τρίζει μυρίζει, αρρωσταίνουμε εδώ μέρα

τώρα που στάζει στο κεφάλι μας που νιώθουμε,

την υγρασία,

τώρα θέλω,

τώρα θέλω να κάτσουμε,

να βάλουμε κάτι να παίζει και να σφουγγαρίζουμε στα γόνατα , στις μύτες

να κάτσουμε- όπου ακούμπησα άφησα σκόνη

όπου ακουμπάω είναι πηκτά και ανατριχιάζω

ο,τι πιάσαμε λιώνει με το νερό, σαν το σαπούνι

και με τα δάκρυα αφρίζει, μου θυμίζει διάφορα.

Να κάτσουμε, θα στεγνώσουμε το κέλυφος, κι αν όχι

θα μαζέψουμε όλα τα υγρά μας σε άλλους κουβάδες, να ζήσουμε

να κάτσουμε, ανοίγω τα παράθυρα να μπεί

όποιος μπαίνει και από τρύπες.

[marinaleda]

Joan Miró

1893-1983

ALBUM 19, 1961

One of 19 lithographs, 17 printed in colours on BFK Rives wove paper 690 x 550 mm | 27 1/8 x 22in

[marinaleda]

Error on green, 1939, Paul Klee

[marinaleda]

[marinaleda]

Joan Miró 

1893-1983 

GARGANTUA, 1977 

Aquatint and etching printed in colors with carborundum on Arches wove paper  594 x 1197 mm | 62 ¾ x 47 1/8 in

[marinaleda]

[marinaleda]

by Eikoh Hosoe / 細江英公 Simon: A Private Landscape / シモン私風景 (1971)

[marinaleda]

I’m having yellow dreams.

[marinaleda]

Reclining nude    -    Jean Jansem, 1972

French-Armenian, 1920-2013

Lithograph,  74.5 x 54.5 cm