mandana-bracke

[mandana-bracke]

De Koffer

Beste lezers dit is mijn laatste boek namelijk “De koffer” geschreven door Kader Abdolah :D 

Samenvatting:

In zijn grote roman Spijkerschrift beschrijft Kader Abdolah (Perzië, 1954) hoe hij op een dag in Nederland een pak aantekeningen van zijn Perzië overleden vader krijgt toegestuurd. In De koffer gaat de schrijver een stapje terug. Hij ontmoet zijn vader op de dijk van Zwolle naar Wilsum en krijgt van hem een voorteken. Het verhaal 'De Koffer' wordt gevolgd door een prikkelend essay van Janet Luis over het werk van Kader Abdolah, een interview met hem over de wortels van zijn schrijverschap en enkele bio- en biografische gegevens over de auteur.

[mandana-bracke]

✨Kijkdoos✨

Ik heb een kijkdoos gemaakt voor Alleen maar nette mensen. Ik heb David in zwart getekend en Naomi in wit voor de metafoor van wit-zwart, goed-slecht. Naomi word beschreven als de perfecte elegante meisje, toch heeft David problemen en is opzoek naar meer. Hij wordt geïnteresseerd in een zwarte vrouw een denkt vaak aan haar. Op de bodem van de doos heb ik zijn toekomst of anders gezegd het einde van het boek geïnterpreteerd. Ik ga er niet te veel in detail gaan om het einde niet te verklappen, het is een kleine teaser. De joodse ster achter David toont aan dat hij Joods is slechts word hij als Marokkaan gezien door zijn uiterlijk. De drie sterren die hem aanduiden zijn de sterren van Marokko, ten slotte de achtergrond is de stad waar het verhaal plaats vindt, Amsterdams Oost-Zuid.

[mandana-bracke]

Alleen maar nette mensen

Goedemorgen mijn lieve lezers! Mijn tweede boek is Alleen maar nette mensen door Robert Vuisje. Hieronder staat er een samenvatting zodat jullie beter mijn volgende project begrijpen;  

Op het Amsterdamse Barlaeus Gymnasium had David Samuels verkering met Naomi, een meisje dat precies zo was als hij: verantwoorde conversatie op de champagne-tuinfeesten van de elite in Oud-Zuid. Alleen maar nette mensen. Nu is David Samuels 21 en op zoek. Hij zoekt naar wie hij is. David is joods maar door zijn zwarte haren ziet hij eruit als een Marokkaan. Hoort hij bij de witte Hollanders of bij de mensen die ze allochtonen noemen? Hij zoekt naar wat hij later moet worden. Hoe kan David het respect winnen van zijn vader, de baas van het enige fatsoenlijke programma op de vaderlandse televisie? En hij zoekt de intellectuele negerin. Wordt David gelukkig van Rowanda, de Bijlmer-queen die met twee gouden tanden bijna zijn oor eraf bijt? Of moet hij met Naomi zijn? Het is een zoektocht die even komisch wordt als tragisch, dwars door het hart van de multiculturele samenleving.

[mandana-bracke]

Recensie

Als belooft heb ik twee recensies opgezocht en erop gereageerd. Hier zijn de links naar de recensies:

Recensie 1: https://lees.bol.com/nl/article/recensie-roman-amir-rein-van-der-wiel

Recensie 2: https://www.groene.nl/artikel/doorgewinterde-puber

 Ik ga akkoord met de eerste recensie. Het verhaal is herkenbaar omdat je het leest als het dagboek van de protagonist, je krijgt één perspectief. Als gevraagd door zijn school moet Amir zijn gevoelens en gedachten opschrijven dus je leest niet alleen het verhaal van een twaalfjarige opzoek naar zijn vader maar ook zijn frustraties en zijn gevoel van eenzaamheid. Het feit dat er alleen één perspectief is, maakt het boek ook wat spannend. Je wilt steeds weten wat er allemaal gebeurd is met de vader van Amir. De recensie beschrijft ook dat de auteur zich goed in de schoenen van de hoofdpersoon heeft gestaan, daar ben ik zeker over mee. Rein Van Der Wiel was een docent in een middelbare school en heeft zich dus goed in een hoofd van een bijna dertienjarige kunnen verkeren. In dit boek ontmoet je meerdere personen met een atypische achtergrond, mensen die Amir met zijn zoektocht helpen. Ook worden deze personages goed beschreven en begrepen. Anna de Nederlandse gepensioneerde prostituee wordt als een oude vrouw van lage sociale klasse gezien die zich over een jongetje zorgen maakt. De moeder die haar enige zoon niet begrijpt en van frustratie van de afwezigheid van de vader niet mee helpt bij zijn zoektocht en nog veel andere karakters worden in het verhaal vermeld. Namelijk Afghanen en zoals opgemerkt in de recensie laat de auteur begrijpen dat Afghanen niet allemaal criminelen zijn en dat ze ook niet noodzakelijk streng gelovig zijn. Hoewel, vond ik dat hij er niet grondig over had.  

De tweede recensie is diepgaand, de twee eerste alinea’s zijn een samenvatting. Tevens wordt het boek vergeleken met ‘The catcher in the rye’ van J.D Salinger en ik ben toevallig dit boek ook aan het lezen en vind dat het concept van een dagboek werd geïnspireerd maar het doel van het verhaal heel anders is. Holden (protagonist van ‘the catcher in the rye’) beschouwt de wereld als een kwaadaardige en corrupte plek waar geen vrede is. Hij probeert dit wereld te begrijpen en hoe het kan veranderen. Amir is opzoek naar zijn vader, eigenlijk opzoek naar vrijheid van zijn frustratie dat niemand hem begrijpt, de sleutel uit zijn gevangenis van eenzaamheid. Aangezien we op onze ouders lijken zou zijn vader zijn redder zijn. Holden heeft geen hoop om te redden worden dat is zijn doel ook niet, hij wil de redder zijn van de volgende generaties. De tweede punt van de recensie is dat Amir zoals in de titel gezegd een “doorgewinterde puber is”, hij is inderdaad een jongen die veel nadenkt en die de wereld heel anders ziet dan zijn klasgenoten. Hij leeft echt in zijn denkwereld en is daarvoor een bijzonder kind, hij is heel volwassen voor een twaalfjarige. Hij is ook inderdaad opzoek naar antwoorden over de eerlijkheid van volwassenen. Amirs antwoord is teleurstellend maar waar.

De titel van de eerste recensie beschrijft al het gevoel die je krijgt bij het lezen van het boek, “Amir van Rein van der Wiel is een hartverscheurend verhaal dat je tot diep in het hart raakt”. Ik vond het waarachtig een droevig verhaal, zelfs te droevig. Het is niet een boek waarop ik van de ongelukkigheid van de protagonist kan reflecteren en dan beter voelen of een ander standpunt krijgen van het leven. Dit verhaal maakte me alleen verdrietig voor Amir, het is waarschijnlijk omdat ik me niet in het verhaal herkent, ik denk dat er weinig mensen zijn die in dit boek een vriend gaan vinden die dezelfde gevoelens delen. Tenzij, je je eenzaam voelt, denkt dat niemand gaat je helpen en opzoek bent naar een redder dan is dit boek voor jou. Zelfs het einde vond ik teleurstellend omdat het is een open einde, het is te zeggen dat er meerdere eindes zijn en het is aan de lezer om te kiezen welke einde hij of ze aangepast vindt. Ik vind dat niet leuk want het hele boek is geschreven op een manier waarop je denkt dat je het dagboek van de protagonist leest, alsof het geen fictie is maar een echt verhaal. Het einde maakt dit perfecte bubbel kapot, je beseft dat het maar een roman is en dat er geen definitief einde is dus ook geen antwoorden op al die vragen die je had.

[mandana-bracke]

Amir

Mijn eerste boek is Amir geschreven door Rein Van Der Wiel.

Amir wordt door niemand begrepen, staat duidelijk aan het begin van de pubertijd en wil weten wie zijn vader is. Hij drijft iedereen, op een enkeling na, tot wanhoop met zijn gedrag, maar ligt dat wel alleen aan hem of ligt het ook aan anderen? Hij moet van school op papier dingen opschrijven wat hem raakt, hoe hij over zichzelf denkt en hoe hij echt denkt over iedereen. Het wordt een verslag dat gaandeweg steeds meer op een zoektocht naar zijn vader gaat lijken. Helaas wordt hem bepaalde dingen niet uitgelegd zoals wat bijvoorbeeld de IS is, waardoor hij zelf op de computer bij een vriendin op zoek gaat naar de betekenis ervan en kijkt of zijn vader door hen is vermoord, een aanhanger daarvan is of dat hij op een andere manier wat met hen of anderen te maken heeft. Dat zorgt ervoor dat de politie argwanend wordt en op de stoep staat met alle gevolgen van dien. Hij ontmoet een aantal Afghanen die hem willen helpen zijn vader te vinden, maar of ze dat ook lukt? Ondertussen worstelt hij ook met andere dingen zoals dat je altijd de waarheid moet vertellen, maar dan blijkt dat dat nogal een ding is en voor iedereen anders kan zijn.

[mandana-bracke]

Hallo iedereen :D

Het is een nieuwe jaar dus drie nieuwe boeken! Ik ben nu 16 dus mijn boekenlijst die ik voor school moet lezen zullen alleen maar fictie zijn. Thrillers en liefdes romans zal ik op mijn vrije tijd lezen en ik zal julie ze aanreden als ze goed zijn. Dit jaar komen er reacties op twee recensies, mijn recensie, een kijkdoos en zelfs vlogs. Voor het eerste keer zullen julie mijn gezicht zien en mijn stem horen. Dus zet je notificaties aan want veel leuke dingen komen eraan!

[mandana-bracke]

Dit zijn de namen

Hallo! ik ben terug met een nieuw boek namelijk ‘Dit zijn de namen’ geschreven door Tommy Wieringa. Het is een bekend boek die meerdere prijzen heeft gewonen dus ik verwacht een goed verhaal. Ik denk dat het een dramatische boek zal zijn waarbij ik veel te weten kom over het leven van immigranten. Ik hoop dat ik het leven van hun  perspectief zal lezen. Ik verwacht dat het een spannend boek zal zijn.

[mandana-bracke]

Labyrint

Het is maandag en Herman is aan het fietsen naar de supermarkt om brood te kopen voor vanavond. Aan het einde van het straat zijn er twee wegen. Herman weet niet meer het welke hij moet nemen om tot bij de supermarkt te komen. Hij besluit om naar rechts te gaan, het straat is bijzonder, alle huizen lijken exact op elkaar, ze zijn allemaal klein en licht blauw. Herman fietst een half uur lang in dat zelfde straat, op een moment stopt hij omdat het heeft gewoon geen zin. Dit was niet het weg die hij moest nemen. Hij beslist om terug te gaan maar hij blijft maar fietsten. Het lijkt wel alsof deze straat geen einde heeft. Herman begint te panikeren, hij klopt bij een huis, niemand antwoord, hij probeert bij een andere huis, steeds niemand. Er zijn geen inwoners in deze straat, wat best raar is want de gras is netjes gemaaid dus er zijn wel mensen hier. Het begint langzaam donker te worden. Herman belt zijn vrouw, er is geen netwerk. Hij gaat bij de ramen kijken, hij ziet niemand. ‘wat moet ik nu doen?’ dacht Herman. ‘ding’ er komt een klein geluid aan het andere kant, Herman word heel blij en fietst vlug naar waar het geluidje vandaan komt. Het is het einde van de straat, ‘dus er is toch een einde, dat is vreemd toen ik hier kwam was er toen nog steeds maar dezelfde huizen.’ dacht Herman. Aan het einde van de straat is er een landhuis. Bij één van de ramen van het landhuis is er een lampje aan. Herman vind al dit gebeurtenissen heel raar en gaat zenuwachtig naar het landhuis. Hij klopt aan de deur, maar de deur staat al open. Hij komt in, het is somber en kou, er is iemand die ‘the moonlight’ van Beethoven aan het spelen is. Hij gaat naar de eerste verdieping dan naar links, hij zit voor de kamer vanwaar de muziek komt. Hij doet zachtjes de deur open, er is een vrouw die bij de piano zit te spelen. Ze heeft een witte huid, lang zwarte haren, gele ogen en rood lippen. Ze lijkt gek. ‘wees niet bang, kom in’ Herman gaat een stapje naar voor. ‘het is al zo laat, heb je al gegeten?’ ‘nee’ antwoordt Herman. ‘goed, dan zullen we maar eten, ik heb je favoriete gerechten bereid, kipcurry met ruist. Ga maar daar zitten Herman.’ Herman was geschrokt, hoe wist dat vrouw zijn naam en zijn favoriete gerecht? Herman gaat zitten en vraagt een paar dingen over haar. Alles gaat goed tot het einde van het diner. De vrouw zegt aan Herman om in tien minuten in de tuin te komen. Hij blijft dus aan tafel alleen aan het wachten hij dacht om weg te lopen maar hij wist niet hoe hij uit die straat kon gaan, hij moest help krijgen van dat vrouw. Na tien minuten doet hij de deur open en gaat in het énorme tuin. Er is een weg van kaarsen, hij volgt de kaarsen en ziet de vrouw in een énorme witte jurk. ‘ik heb zolang voor je gewacht Herman, we gaan eindelijk voor altijd samen kunnen zijn.’ Herman schrikt en zegt ‘wat bedoel je, we kennen elkaar zelfs niet’ ‘ik wel, ik kijk je van ver al jaren lang en je bent eindelijk tot bij mij gekomen.’ ‘maar ik ban al getrouwd en ik wil niet met je trouwen.’ ‘MAAR IK HEB TWINTIG JAAR OP JOU GEWACHT!!!’ ‘luister ik ben zeker dat er veel mannen met jou willen trouwen, maar ik moet nu echt terug bij mijn familie.’ ‘je gaat nergens heen, als ik je niet kan hebben dan kan niemand je hebben!’ Ze drukt dan op een knop en er komen hoge muren vanuit de grond. Herman kijkt naar de muren en wanneer hij terug naar de vrouw kijkt ziet ze haar niet meer ze is weg gegaan toen hij geen aandacht aan haar besteed. Herman loopt in het labyrint, hij heeft koud, hij is moe en wilt gewoon thuis zijn. Na twee uren stappen voelt hij alsof er iemand hem aan het kijken is, hij denkt dan dat hij gewoon gek is. Echter kijkt hij elk twee minuten achter hem. Hij voelt een ademhaling achter hem en kijkt nog eens achter hem, er is niemand. Hij kijkt opnieuw voor hem en ziet een tijger. Herman begint te rennen hij neemt elke keer een andere weg om de tijger te verdwalen. Ineens begint de grond te beven, de grond wordt in twee geopend Herman springt en hij slaagde erin om aan de andere kant te komen. De tijger blijft aan de eerste kant. Herman kan niet meer ademen, hij is moe maar hij blijft loopen. De grond is opnieuw aan het beven, maar deze keer komt er een geluid van achter hem. Het is een gigantische cilinder die aan het rollen is en de weg is recht door voor nog een lang tijd. Herman begint opnieuw te lopen, hij wordt gered door een oude man die op de muren zat. De man leefde ooit in deze landhuis, dat was voor dat de heks aankwam. Hij zei aan Herman om recht door te gaan en hij zal uit de labyrint zijn, maar pas op dat u niet valt want ander kom je er nooit uit. en hoe dichter je bij de uitgang komt hoe vreselijker de trappen zijn. Herman gaat voorzichtig naar voor , hij ziet de einde van de labyrint en begint te rennen en hij valt. Er is rook overal hij kan niks zien, hij loopt naar voor en ziet een silhouet, het is dat vrouw! Ze heeft en mes in haar handen en probeert Herman te vermoorden maar hij ontwijkt zijn aanvallen en komt uit de labyrint. Hij gaat thuis en verteld alles aan zijn vrouw, hij is zo moe en gechoqueerd dat hij de rest van de week niet gaat werken. De inwoners zullen dus volgende week moeten wachten om hun paté te kopen.

[mandana-bracke]

Wat als de rollen werden omgedraaid?

Beste lezers, hier is een verhaal waar de rollen omgedraaid zijn. de dader word het slachtoffer en het slachtoffer de dader. Omdat er zoveel characters zijn en dat ze allemaal bijna evenveel belangrijk zijn heb ik één van de personages gekozen. Ik koos Herman want het verhaal begint met hem.

Jean is een inspecteur die voor de gezondheidsinspectie werkt, mensen hebben een hekel aan hem want door zijn strenge inspectie verliezen ze hun business. dat maakt niks uit voor Jean, hij houdt van mensen zien verdrietig zijn en hem smeken om geen strenge inspectie te doen. Hij voelt zich krachtig, beter dan iedereen, hij houdt ervan dat mensen van hem afhankelijk zijn. Toen hij in het kantoor hoorde over de klacht die tegen de beste slager van het dorp werd gemaakt, werd hij blij aan het idee dat hij een drama voor de media ging maken. Hij kon het al voorstellen, overal in de kranten “Herman Bracke beste slager van Blaashoek heeft het hele dorp vergiftigt!”. Jean rende naar het bureau van zijn baas en vroeg of hij op dit zaak kon werken. Hij kreeg de zaak van Herman, hij kon niet wachten om  de beenhouwerij van Mr.Bracke gaan inspecteren.

Herman was verdrietig dat de inwoners van Blaashoek door zijn paté ziek werden. Hij was teleurgesteld van zijn eigen actie. Bovendien was hij ook boos op zijn vrouw want ze hadden ruzie daarover en zij was degene die het paté toch wou verkopen. Hij kwam thuis en had opnieuw ruzie met zijn vrouw en ging dan in zijn kamer vroeg gaan slapen. s’morgens gaat Herman opnieuw naar zijn werk, echter zijn er vandaag bijna geen klanten. 

Iemand komt in, een slanke man die helemaal in zwart is gekleed, hij houdt een aktetas in zijn rechter hand. Herman kent iedereen in het dorpje maar die man had hij nog nooit gezien. Hij legt zijn aktetas neer en haalt een brief eruit en geeft het aan Herman. Hij haalt ook nog hygiënische handschoenen en zet ze aan terwijl Herman die brief open doet. Herman leest van wie die brief komt, er staat ‘gezondheidsinspectie’, hij beseft dat er dus een klacht tegen hem werd gemaakt, maar wie had dat kunnen doen? iedereen in Blaashoek kent Herman en weet dat zo een incident nooit gebeurt, dit was het eerste keer. Iemand had dus een hekel aan hem. Hij had de envelop zelfs nog niet open gemaakt en was wel al helemaal rood van verbazing. Hij opent de envelop en begint het brief te lezen. “geachte Mr.Bracke,De gezondheidsinspectie informeert u dat er werd een klacht tegen u ingediend over een paté die u hebt gemaakt die blijkbaar vergiftig is. Een enquete werd dus over dit incident gemaakt en er zijn meerdere mensen die door u paté ziek zijn geworden. We concluderen dus dat er een gezondheidsprobleem is in uw vestiging. Daarom is Mr.vanderlaan een inspectie komen doen. Het mandaat staat op de andere brief. ” Herman is teleurgesteld maar niet bang want hij weet dat zijn beenhouwerij schoon is, de paté werd vergiftig omdat hij die dag met zijn vuile hoofd erop in slaap viel. 

Jean inspecteerde de beenhouwerij, hij vond niks dat de populariteit van Herman kon verpletteren. Hij wordt zo teleurgesteld dat hij zijn wraak niet kon doen dat hij begon te schreeuwen: ‘oneerlijk! Het is oneerlijk! Je wist dat ik zou komen! Je hebt alles schoon gemaakt alles perfect gemaakt!’ Herman begon bang te worden en rende in de enorme koelkast in de kelder waar hij al het vlees bewaarde en hij deed de deur op slot. Het was al bijna ‘s nachts dus geen klanten zouden meer komen om hem te helpen, hij probeerde iemand te bellen maar zijn gsm was plat. Hij was alleen in een énorme koelkast. Hij besefte dat hij daar niet lang kon blijven tenzij hij dood wilde zijn. Wat moet ik doen vroeg Herman zich. Als hij hier blijft gaat hij door het kou dood, als hij buiten gaat wordt hij vermoord door een man die steeds tegen de deur slaat. Na een kwartier geen geluid meer, het is stil, de inspecteur maakt geen geluid hij zegt niks doet niks. Herman hoort wel een ademhaling achter de deur. Geen ademhaling meer, hij hoort Jean de trappen naar boven lopen. Echter is Herman bijna zeker dat de inspecteur nog boven zit op Herman te wachten. Hij doet de deur een beetje open, hij ziet donker. de schakelaar was aan het begin van de gang, naast de trappen en natuurlijk had Jean het licht uitgedaan. Hij neemt een stuk vlees die nog een bot heeft als wapen en doet kleine stapjes naar de schakelaar, hij hoort een ademhaling achter hem, hij probeert die te slaan maar er was niks. Zijn hart klopt razend snel tot dat hij tenslotte bij de schakelaar komt, hij duwt erop maar er gebeurt niks. Het lampje gaat niet aan. Herman beseft dus dat Jean de elektriciteit heeft uit gedaan. Hij gaat langzaam naar boven. Hij is boven hij ziet de deur en begint te rennen naar de deur. Hij probeert die open te doen maar het deur is op slot. Een druppel water valt op zijn hoofd hij kijkt naar het plafond. De inspecteur houd zich aan de lange lampen, hij heeft een grote glimlach en een lange mes in zijn rechter hand. De laatste woorden die Herman heeft gehoord voor dat hij doodt ging was: “ik win altijd”.

[mandana-bracke]

Mijn mening over ‘Een zomer zonder slaap’

Ik denk dat de auteur wou met dit verhaal aantonen dat een kleine iets kan de oorzaak zijn van een enorme ellende. De nieuwe windmolens zijn de oorzaak van al die problemen. Ik vind het een interessant onderwerp maar ik vond deze verhaal overdreven. Er was veel te veel ongeluk en slechte mensen. Het is iets die in het dagelijks leven niet gebeurt. Zoveel mensen kunnen niet in zes dagen moordenaars zijn of willen zijn. Ik vond het ook verwarrend omdat er zoveel personages zijn, ik moest af en toe naar mijn schema kijken om beter te begrijpen wie wie is. In conclusie vond ik dit boek verwarrend en overdreven maar het is wel een spannend boek, dus als je overdreven spannende boeken graag leest is het een perfect boek voor jou. ik vond het niet leuk en zou het niet een tweede keer lezen.

Maar het was wel leuk dat één van de personnages mijn achternaam had.

[mandana-bracke]

Zaterdag

Saskia vind eindelijk een baan als secretaresse bij Jan de dierenarts. Vroeger had Catherine deze baan maar door haar overspel met Bienvenue is ze niet meer met Jan. Saskia is heel blij tot dat Ivan haar hond vermoord, hij heeft een hekel aan haar ook al heeft ze niks gedaan. Wesley is verbaasd en gooit tomaten en eieren tegen de raam van Magda want ze is de oorzaak van de val van zijn vader. Jan gaat opzoek naar Catherine of Bienvenue om ze neer te schieten maar dat hoeft niet want Catherine is bij Bienvenue en ze verdenkt dat Ivan de hond van Saskia heeft vergiftigt, ze gaat het aan haar vertellen toen ze in de straat de opa van Saskia ziet met een wapen in zijn handen. Hij begint overal te schieten en vermoord Bienvenue. hij gaat dan bij Catherine, gelukkig krijgt hij geen tijd om haar neer te schieten want hij wordt door een politie agent gestopt. Wesley probeert Magda te verkrachten maar dat lukt hem niet en hij besluit dan om uit het dorpje te gaan. Walter de echtgenoot van Magda weet nog niks van wat er allemaal gebeurt is, hij fietst gewoon thuis zoals hij elke dag doet.

[mandana-bracke]

Vrijdag

Vrijdag begreep Jan dat zijn vrouw Catherine een affaire had met Bienvenue, hij kreeg per ongeluk de brief die Catherine voor Bienvenue had geschreven, de postbode had zich van huis vergist. ze krijgen dus ruzie en gaat Catherine bij Bienvenue slapen. Er word nog meer drama wanneer de gezondheidinspecteur bij Herman komt. Herman is beledigd en wordt boos, hij vermoord de inspecteur. Wesley ziet zijn vader met bloed op zijn handen een het lijk van de inspecteur op de grond. De media overdrijft over wat Herman heeft gedaan, ze zeggen dat hij een seriemoordenaar is.