lovelycyberstrawberry

[lovelycyberstrawberry]

Üstünden seneler geçer,

Tozlanır anılar,

Hayatın ağrına gider.

Açar o tozlu kitabın sayfalarını,

Okutur teker teker...

[lovelycyberstrawberry]

İnsanların eski birlik ve beraberliğini özlüyorum...

[lovelycyberstrawberry]

Mutluluk daha çok kişinin hayata bakış açısıyla ilgilidir.

[lovelycyberstrawberry]

Güzel günler yoktur, şimdiye göre güzel olan eski günler vardır.

[lovelycyberstrawberry]

Kimsenin umrunda değilim.

[lovelycyberstrawberry]

Dilerim ki acılarımız hep kelebek gibi olur; Büyüleyici ve kısa.

[lovelycyberstrawberry]

Çocukluk çok garip bir bilinç değil mi?

Etraf capcanlı renklerle dolu, bakış açın rengarenk. Bardağın dolu kısmına bakıyorsun. İnsanların iyi niyetli olduğunu zannediyorsun...

[lovelycyberstrawberry]

“İster vur,

İster okşa,

İster tut,

İster yolla,

İster sev,

İster zorla,

Ben böyleyim...”

[lovelycyberstrawberry]

Güzelliklerin farkına varmak için alandan çıkmak gerekir.

[lovelycyberstrawberry]

Sevmezdim zaten çiçekleri.

[lovelycyberstrawberry]

Ben huzuru kaosta ararım.

[lovelycyberstrawberry]

:)

[lovelycyberstrawberry]

Duyguları besleyen şeylerden birisi şarkı ve müziklerdir.

[lovelycyberstrawberry]

Nasıl ki kudretli alsız,

Nasıl ki parlak hilalsiz,

Nasıl ki şanlı yıldızsız,

Türk bayrağı olmuyorsa,

Hâksız Türk'te olamaz.

Döküldü kızıl renkler,

Patladı mermiler,

Oldu pelerinsiz kahramanlar,

Gurur dolu kanlı göğüsler...

~Nazlıcan

[lovelycyberstrawberry]

Hiç bir insana önem vermiş miydiniz? Ben verdim. Ama bana ne yazık ki acılarını ondan daha çok sevmişim.

Peki ya hiç sadece kötü olduğunda size gelen birine önem vermiş miydiniz? Ben vermiştim. Ona öylesine çok değer verirken, o mutluyken benden uzaklaşıyordu. Kötü hissettiği anlarda ise  evine dönermişcesine geri geliyordu. Ev olmak güzeldi. Ama unutulan bir ev olmak güzel değildi. İşte ben buna üzülüyordum. Evler halime acırcasına bakıyordu. Ne yazık ki bende sadece sessizce ağlıyordum.

[lovelycyberstrawberry]

Mutluluk.

O olmasa yaşanamaz.

Mutsuzluk.

O olmasada yaşanamaz.

Bu bir terazi gibidir. Mutsuz olmadan mutluluğu anlayamazsın. Mutlu olmadan ise mutsuzluğu.

[lovelycyberstrawberry]

İnsanları seviye seviye düşünün.

Herkes kendi seviyesiyle yarışıyor. En diptekiler, onlar her türlü şeye maruz kalabilirler. Zirvedekiler, onlar ise kendi rakipleriyle yarıştalar. Peki ya bu tablodan kim galip çıkar?

Zirvedekiler.

Peki ya zirvede olmak için diğerlerine göre üstün bir güce mi sahip olman gerekir, hayır. Bu istatiksel tablo, seviyenin en aşağısından başlar. Herkes eşittir ve kim daha hırslıysa o kazanır.

Diptekiler.

Hırs, istek olmasa her şey bir hiçtir aslında.

Peki ya ortadakiler?

Onlarda da hırs ve istek var. Ama zirvedekiler kadar değil.

Bu yüzden potansiyelinizin farkına varmalısınız. Herkes eşit. Örneğin onun kolu yoktur, senin parmağın. Parmağı olmayan, kolu olmayana kıyasla daha hafiftir değil mi? Ama bunu sizin tepkiniz belirler.

Parmağı olmayan o kişi bunu haddinden fazla abartırsa kendini diğerlerinden düşük görür. Kolu olmayan ise her şeye rağmen devam ederse işte asıl o kazanır.