lacrimanelcuoree - Tumblr blog

[lacrimanelcuoree]

Bazen çok yoruldum. Baş edemedim ve her şey üzerime yıkıldı. Yine de gidemedim, kalmaktan hep şikayetçiydim ama gitmeye de gücüm yetmedi hiç.

[lacrimanelcuoree]

bazen her şeyi bırakmak istiyorum bazen hiç mücadele etmeden hiç çırpınmadan öylece her şeyi bırakmak istiyorum bazen gerçekten çok yorgun hissediyorum sanki içimdeki telaşlı dünyayı durduramıyor gibi hissediyorum bazen acele etme telaşı hissetmeden her şeyi sakince yaşamak istiyorum bir yere yetişememe korkusu olmadan geç kalma hissiyatı taşımadan en önemlisi de ne yapacağım ben düşüncesini taşımadan sakince ilerlemek istiyorum o kadar çok o kadar çok yoruldum ki bazen tüm sesler arasında benim de sesim duyulsun istiyorum benim de söylemek istediklerim duyulsun istiyorum bazen bir omuza başımı düşürmeyi birine yaslanmayı ve dinlenmeyi çok istiyorum..

[lacrimanelcuoree]

çok mutsuzum. böyle neyi nasıl anlatırım umrumda değil. bu kavramı durmadan tekrar eden bir şeye nasıl dönüştürdüm bilmiyorum. aynı yere çakılmaktan içimdeki tüm kuleler devrildi. bak, artık anlatmıyorum.

lütfen, anla.

[lacrimanelcuoree]

beni uysallaştıramazsın içimdeki canavar seni de yutar

[lacrimanelcuoree]

hissettiklerimi bazen nasıl ifade edebileceğimi bilemiyorum. her şeyi söylemek her şeyi haykırmak isteyen içimdeki o fırtınaya göğüs germekte zorlanıyorum. her şeyi sessizce karşılamaya çalışıyorum sürekli bir sorun yok her şey geçecek klişesiyle her şeyi bastırmaya çalışıyorum. susmak sanırım tam anlamıyla bir yorgunluk ve hiçbir dinlenme bunu geçiremeyecek gibi hissediyorum. çığlık atsam, bağırsam ya da her şeyi sakince anlatsam beni anlamayacak her şeyle çevrelenmiş gibi hissediyorum.

[lacrimanelcuoree]

yürüdüğüm hiçbir yolda kendime ait izler bırakmadım. nereden dönersem döneyim kendimi bulmak gibi bir kaygım olmadı. kendimi kaybetmek kaygım da yoktu. ne dünya sıradanlığına, ne de farklılığa koştum. ne dizginleri elime aldım ne de herhangi bir hissin altında ezildim. ne misafirdim, ne ev sahibi. ben bu yavan zamanın sınırında vaktinden önce kana karışan sözler gibi.

[lacrimanelcuoree]

birileri tarafından farkedilmek isterken herkes tarafından bir bir terkedilmişsin. senin evinde artık hiç sabah olmuyormuş ve hep soğukmuş.

[lacrimanelcuoree]

bir şeylerin olmayacağını kabullen ve ayağa kalk artık. açtıramadığın çiçeği öldürürsün. 

[lacrimanelcuoree]

sen kendini cümlelerle ifade edemeyecek kadar kırılmışsın. ama hâlâ ölümü gördüğün pencerenin kenarında çiçekler yetiştiriyorsun.

[lacrimanelcuoree]

evinin duvarları yıkılsın, her taşın altında kırk yaşla kal. yas seni sarsın oğlum. yas seni sarsın.

[lacrimanelcuoree]

Ben onca derdimin içinde sevdiklerimin yanında olduğum için dandik bahanelerle ihmal edilmeyi asla kabul edemiyorum

[lacrimanelcuoree]

Bir şeylerin farkına varmaya başladın ama geç kaldın. Ben artık ellerimin titremesini durduramıyorum.

[lacrimanelcuoree]

yorgunum, saçlarım da yorgun. buz kestim. dünyaya ısınan yanımı kaybettim.

[lacrimanelcuoree]

yıllar geçse de bazı şeyler gerçekten geçmiyor ve bununla savaşması artık o kadar, o kadar yorucu ki. sonu hep aynı yerlere çıkan labirent gibi. ve tüm yollarda ayaklarına batan dikenler. bazen yol kenarındaki çiçekler gülümsetiyor, unutmayı deniyorsun o an dikenlerin acısını. ama en güzel gülümsediğin anlarda bile sızısını derinlerde hissediyorsun. sonra anlıyorsun dikenlerin yolda değil, senin ayaklarına takılı olduğunu.. tüm çiçekler anlamını yitiriyor. yaşam anlamını yitiriyor. gülümsemek buruk bir hâl alıyor. ağlamak ise hiç gelmiyor içinden.

[lacrimanelcuoree]

Kendimi herhangi bir yere ait hissetmiyorum. Ne bir şehre, ne bir ülkeye, ne de dünyaya. Yeryüzüne susmaya gelenler sınıfındanım..

[lacrimanelcuoree]

herkes sadece görmek istedikleri ile ilgileniyor. gerçekten bir bütünün ardını görme konusunda umursayan bir davranış sergilemiyor. kaosun ortasında bir fırtına tarafında ile çevrelenmiş haldeyken ve her şey darmadağın olurken sadece kendileri için anlaşılmanın yollarını arıyorlar anlamanın kıyısından köşesinden bile geçmiyorlar. sessizliğin ne demek olduğunu anlamayıp kendi gürültüleri ile her şeyi boğuyorlar, bir etiket yapıştırıp sen hep öyleymişsin gibi bakıyor ve davranıyorlar seni anlamayanlar için anlaşılmayı beklemenin en kötü yanlarından biri de bu aslında sen onlar için sadece etiketsin asla sen değilsin onlara bakarak hissettiklerini döksen bile hiçbir faydası olmuyor öylece bir boşlukta yankılanıyormuş gibi hissediyorsun içinde dalgalarla boğuşurken dışarıdan durgun bir deniz gibi görünüyorsun..

[lacrimanelcuoree]

Sırtımı dönmedim ama içimde hâlâ bir şeyler sana kırgın. Affedemiyorum. Seninle aramızda olan bu uçurumu da așamıyorum. Beni tükettin.