kryfospoihths21

[kryfospoihths21]

Η νύχτα είχε πάντα μία τρομακτική ηρεμία που με κέρδιζε. Όσο οι άνθρωποι με άδειαζαν, η μοναξιά με γέμιζε.

-Δαιμεώδης

[kryfospoihths21]

Δεν εχω κλεισει βδομαδα που ταξιδεψα ολη την Ελλαδα για να ερθω παλι στην πολη που σπουδαζω και ομως νιωθω ηδη τοσο πνιγμενος απο την πιεση της εξεταστικης (βλεπεις 7 μαθηματα σε 5 μερες δεν ειναι λιγα) και τοσο καταπονημενος ψυχολογικα που δε ξερω αν χρειαζομαι αγκαλια , ενα οπλο να μου φυτεψω σφαιρα ή απλα αυτον τον εναν ανθρωπο να μιλησω , να με ηρεμησει ...

Ορεστιαδα , 02:51 ...07/09/2024

[kryfospoihths21]

The generation gap between me and ppl of my own age

[kryfospoihths21]

Μένω από τος χειρότερες περιοχές στην Αθήνα. Αυτό είναι γνωστό. Είμαι από 19’, είμαι τόσο “κοινωνικός” που δεν ξέρω ποιοι μένουν, εκεί που μένω, στα διαμερίσματα. Κάποιοι με έχουν δει φατσικά. Πριν κάτι βδομάδες στην έξοδο της πολυκατοικίας παρατήρησα ένα χαρτί, για μια κηδεία μιας γυναίκας 45 ετών, σήμερα το μεσημέρι περίμενα το ντελιβερά, ήμουν στην αυλή, ήταν και ένας απ’ την πολυκατοικία έφτιαχνε το αμάξι του, μου συστήθηκε, είχα μάθει πρόσφατα πως στην πολυκατοικία μένουν 3 αστυνομικοί. Ένας απ’ αυτούς ήταν και αυτός, ανταλλάξαμε δύο - τρεις κουβέντες. Μου είπε πως δεν κοιμάται τα βράδια από τότε που έχασε την σύντροφο του, κατάλαβα πως ήταν εκείνη που παρατήρησα το χαρτί στην εξώπορτα. Μέσα σε τρεις μήνες την τελείωσε ο καρκίνος. Μου είπε πως ό,τι θέλω να του χτυπήσω την πόρτα. Ίσως παρατήρησε πως δεν κοιμάμαι και εγώ τα βράδια. Πως βγαίνω, και το πάω ευθεία. Μόνο όταν μένω σπίτι, κάνω κύκλους. Πέρα δώθε, πέρα δώθε.

Δεν έχω ιδέα τι θα γίνει το μετά, όσες φορές κι αν το είπες και ρωτάς.

Κι όμως ξέρω το μετά.

Ξέρω, δεν ξέρω, αγαπάω την ζωή, γι’ αυτό αυτοκαταστρέφομαι.

Δεν σε σκέφτομαι, και αρχίζω να ξεχνάω. Μάλλον είμαι καλά, και γελάω.

Είμαι τόσο εγωιστής ώστε να με αφήσω.

Δεν πιστεύω στην αγάπη, μα ορκίζομαι την ένιωσα.

Δεν έχει σημασία το όνομα μου, ούτε αν δεν με είδες ποτέ, ούτε κι αν δεν με άγγιξες.

Γιατί ό,τι αισθάνθηκα ήταν αόρατο.

Δεν είμαι καλός σε αυτό που κάνω, όμως στα αρχίδια μου, γιατί είμαι εγώ, γιατί είμαι εγώ. Με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Είμαι εγώ, ακόμα κι όταν δεν είμαι.

Γαμώ, μην πεθάνεις πριν από μένα, γαμώ μην ακούσω πως θα φύγεις πρώτη.

Στη μοίρα πάντα αργούσα, ενώ στα ραντεβού μου ήμουν εγγλέζος. Σε σπίτια φίλων, τυχαία.

Υπάρχω ακόμα μέσα σου, το ήξερα, το ένιωθα. Κι ας με έλεγαν τρελό. Πάνε χρόνια.

Αν ήσουν μαζί μου, τα πράγματα θα ήταν αλλιώς, η ζωή μου αλλιώς, εγώ ίσως αλλιώς.

Είσαι μια ασφάλεια που δεν υπάρχεις.

Και η μεγαλύτερη ανασφάλεια που υπάρχεις.

Στο μαζί που ποτέ δεν καταλήξαμε.

Μόνο στιγμές.

-Δαιμεώδης

[kryfospoihths21]

🥀

[kryfospoihths21]

Οσο εχω τα αδερφια μου

Ποσο διαρκεί η ευτυχία;

Οσο ενα διάλειμμα στο λύκειο

[kryfospoihths21]

Στο τέλος της ημέρας μετράνε τα άτομα που σου λένε 《καλή επιτυχία》.

Μια φράση που μέσα της κρύβει ότι ο άλλος σε θυμήθηκε, ξέρει το πρόγραμμα σου, την προσπάθεια που καταβάλλεις.

[kryfospoihths21]

[kryfospoihths21]

[kryfospoihths21]

Αν ήμουν παζλ, θα ήμουν από εκείνα με τα 2000 κομμάτια που τα παρατάς πάντα λογικά.

[kryfospoihths21]

[kryfospoihths21]

[kryfospoihths21]

Γεια, οι μέρες περνούν. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω όρεξη να γράψω, αλλά παρόλα αυτά γράφω τώρα ε; Ξέρεις πως το εννοώ. Κι αν δεν ξέρεις, είναι πολλά μέσα μου, που δεν μπορώ και ούτε θέλω να τα γράψω. Κάποιος λόγος θα υπάρχει.

Η ώρα είναι περασμένη 9. Και θα έγραφα χθες ή προ χθες. Η μπαταρία του κινητού μου πλέον είναι γεμάτη. Άραγε γιατί;

Κάποιες “κακές συνήθειες” καλά κρατούν και σβήνω και ανάβω και άλλο τσιγάρο.

Ευτυχώς, ακόμα δεν προχώρησε τόσο η τεχνολογία ώστε να εξερευνήσουν το μυαλό. Και έχω τόσα που κρύβω και άλλα τόσα που με βασανίζουν.

Άναψα την σόμπα να ζεσταθώ, και είναι Μάιος. Έκανα δύο μπάνια, προσπαθώ να τρώω. Αλλά δεν γράφω. Ξύρισα το μαλλί, το μουστάκι. Γενικά ξυρίστηκα.

Το καλοκαίρι θα κάνω διακοπές. Θα πάω Θάσο, δεν θα έκανα διακοπές, αλλά θα έρθει η άλλη από εξωτερικό, οπότε. Και δεν έχω ποτέ διακοπές, σιχαίνομαι το καλοκαίρι. Αλλά είπα να κάνω μία εξαίρεση. Με βάση τους κανόνες και τα όρια μου. Μέχρι εκεί που μπορώ, εκεί που θέλω. Με ρώτησε ο Γιώργος τι θες πιο πολύ; Να έρθει; Ή να πάρεις την μηχανή; Καθώς οι διακοπές θα μου φύγουν max 1.5Κ και τα θέλω για την μηχανή. Του είπα δεν ξέρω. Αν με ρωτούσες πριν λίγους μήνες θα σου έλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη να έρθει. Τώρα δεν ξέρω. Μου είπε, ότι κι αν γίνει θα είσαι κερδισμένος, όποια απόφαση παρθεί. Και εγώ γέλασα.

Ο Καρράς τελειώνει το στρατό το καλοκαίρι, θα κανο��ίσω να λείψω μετά να τον δω, να τους δω κι αυτούς. Πάει πολύς καιρός. Αρκετός. Να μείνει κανα ψηλό για το δίπλωμα. Ίσως αναγκαστώ να πάρω προς το παρόν παπί. Αν δεν καταφέρω να μαζέψω τα 6.8Κ περίπου. Θα δω. Θέλω οπωσδήποτε μηχανή. Άμεσα, τόσο άμεσα.

Δεν βρίσκω κάτι, και εγώ θέλω κάτι. Κάτι. Να ξεφύγω και εκεί που ξεφεύγω να με γεμίζω.

Είμαι ήρεμος, και αυτή η ηρεμία είναι από κούραση. Κούραση να εξηγείς, και απλά ανασαίνεις από συνήθεια.

Φίλε, μεγαλώνω και με τρομάζει. Δεν έχω ζήσει. Και έχω στερηθεί τόσα πράγματα. Πως να νιώσω οικείος;

Φίλε, όταν θα έρθει, φοβάμαι. Όταν θα έρθει, θα έρθει; Πως θα ‘μαι; Σε ποια φάση θα ‘μαι; Πάλι ο ίδιος θα’ μαι. Δεν μπορώ διαφορετικά.

Έχω δει το μετά, έχω δει το μετά.

Και έχω αγαπήσει τόσο τα αντικείμενα.

Μέσα μου υπάρχεις, σε έχω γνωρίσει ή σε έχω φανταστεί. Κι αν ποτέ δεν φανείς ή στην πραγματικότητα ποτέ δεν σε συναντήσω. Να ξέρεις, πως ήμουν ο ίδιος. Σε όσες μορφές κι αν πήρα, σε όσες πλευρές κι αν είδες. Ήμουν πάντα ο ίδιος.

Μια νύχτα θα πεθάνω. Μια νύχτα θα φύγω.

Ποτέ δεν ήμουν μόδα να περάσει.

Ήμουν πάντα μια πληγή, άνοιγα ρωγμές και μες στο σκοτάδι έπεφτα μες στο κενό.

Δεν υπάρχει τίποτα. Κανείς, καμιά και τίποτα.

Ό,τι αντίκρισα, ό,τι άγγιξα ήταν ψεύτικο.

Η ψευδαίσθηση ήταν ό,τι πιο αληθινό ένιωσα.

Δεν έχει και πολύ σημασία το πραγματικό όνομα μου, κάποιοι με αγάπησαν ως Δαιμεώδης κι άλλοι ως … κάποιοι μείνανε γνωρίζοντας μόνο το όνομα μου. Μόνο εκεί. Αστείο. Γέλασα, δεν γέλασα. Γέλασα.

Κάποια στιγμή θα πεθάνω, μα πριν πεθάνω. Θα γράφω, όσο μπορώ, όσο θέλω, όπως θέλω. Ό,τι κι αν θέλω. Θα είμαι ελεύθερος. Κι ας μην είμαι. Δεν είμαι, είμαι, δεν.

Δεν έχω καύλες, μα χρειάζομαι ή το έχω ανάγκη κάποιες φορές να υπάρχω σαν παιδί.

Κι όταν “ερωτεύομαι” γίνομαι. Και εγώ δεν ερωτεύομαι, γιατί δεν με αφήνομαι.

Σιχαίνομαι εσάς και τους ομοίους σας. Ανεξαρτήτως.

Παραμένω ο χειρότερος.

Και ό,τι είναι δικό μου, είναι δικό μου.

Παραδόξως, ό,τι θέλησα, το έκανα δικό μου. Κι ας ήταν μια στιγμή. Κι ας ήθελα να κρατήσει. Ανεξαρτήτως.

Δεν επικοινωνώ.

Είμαι στα χαμένα και ίσως και χαμένος.

Λες και έπαιξα για να χάσω. Μα δεν έπαιξα.

Γιατί αν έπαιξα θα ήμουν κερδισμένος.

Στα παιχνίδια ποτέ δεν χάνω. Ποτέ.

Νιώθω μια αηδία, μα έχω προ πολλού ξεράσει αρκετές φορές, έχει μείνει αυτή η γεύση στο στόμα υποσυνείδητα.

Δεν γαμιέσαι.

-Δαιμεώδης

[kryfospoihths21]

[kryfospoihths21]

Το φως είχα ανάγκη, δεν ξέρω πως μπλέχτηκα με το σκοτάδι. Τι κι αν είναι όλα ασπρόμαυρα, λάμπει την νύχτα το φεγγάρι.

-Δαιμεώδης