knockaertsofie - Tumblr blog

knockaertsofie · 5 years ago

Text

Film (The Irishman)

Ik ben samen met mijn mama naar de film ‘The Irishman’ gaan kijken. Ik had namelijk een paar dagen geleden de aankondiging ervan op het nieuws gezien. Daarom besloot ik om op te zoeken hoeveel sterren deze film had en blijkt dat hij er 4 had. Ik had dus hoge verwachtingen en ik keek er al naar uit om te gaan kijken.

Deze film is een misdaadfilm en het begint met Frank Sheeran die in het rusthuis vertelt over zijn tijd als huurmoordenaar. Na de tweede wereldoorlog rijdt hij met vrachtwagens voor het inpakken van vlees. Hij begint een deel van zijn zendingen te verkopen aan een lokale gangster. Nadat hij door zijn bedrijf van diefstal is beschuldigd, slaagt advocaat Bill Bufalino erin hem vrij te spreker. Hij weigerde namelijk de rechter namen te geven aan wie hij verkocht. Bill stelt hem voor aan zijn neef Russell, het hoofd van de misdaadfamilie. Sheeran begint werk voor hem te doen, zelfs moorden. Al snel stelt Russell Sheeran voor aan Jimmy Hoffa, die financiële banden heeft met de Bufalino’s. Hoffa komt goed overeen met Sheeran en zijn familie, vooral met zijn dochter Peggy. Sheeran wordt zo Hoffa’s bodyguard en vertrouwenspersoon.

Na de verkiezingen van John Kennedy is Bufalino opgewonden terwijl Hoffa razends is. Kennedy’s broer vormt een ‘Get Hoffa’-ploeg in een poging Hoffa neer te halen. Uiteindelijk wordt Hoffa gearresteerd wegens geknoei met de jury. Terwijl hij in de gevangenis is, begint zijn vervanger te veel geld uit te geven en leningen aan de maffia te geven. Uiteindelijk wordt Hoffa vrijgelaten.

Hoffa begint zijn macht weer boven de georganiseerde vakbonden te stellen. Het groeiende gebrek aan respect van Hoffa voor andere leiders en de familiebelangen van de Bufalino’s, beginnen Bufalino zorgen te maken. Daarom vraagt hij aan Sheeran om Hoffa te waarschuwen dat ze niet tevreden zijn met zijn gedrag. Hoffa onthult vervolgens aan Sheeran dat hij “dingen” weet die Bufalino niet weet. Hij beweert als er ooit iets met hem zou gebeuren, ze allemaal in de gevangenis zouden eindigen.

Terwijl hij onderweg is naar het huwelijk van de dochter van Bill Bufalino, vertelt Russel aan Sheeran dat hij Hoffa moet vermoorden. Ze rijden samen naar de luchthaven waar Sheeran op een vlucht naar Detroit stapt. Daar arriveert hij pas laat in de middag, terwijl hij Hoffa had beloofd daar te zijn in de voormiddag. Hoffa had een ontmoeting gepland in een lokaal restaurant. Hij is dan ook verrast wanneer hij Sheeran in een auto ziet aankomen samen met Hoffa’s pleegzoon Chuckie, een andere gangster. Ze overtuigen Hoffa dat de bijeenkomst is verplaatst naar een huis waar de anderen op hen wachten. Sheeran verzekert Hoffa dat alles in orde is en vergezelt hem in de auto. Bij het binnenkomen van het huis, is Hoffa verrast wanneer hij ziet dat er niemand anders is en dat hij er wordt ingeluisd. Hoffa draait zich om om Sheeran te waarschuwen, die hem vervolgens dood schiet. Hierna laat hij zijn pistool en het lichaam achter in de gang. Nadat Sheeran terug is aan de luchthaven, komen 2 andere gangsters om Hoffa’s lichaam weg te brengen en alle sporen te wissen.

Uiteindelijk belanden alle gangsters in de gevangenis waar ze één voor één sterven. Behalve Sheeran. Hij wordt uiteindelijk vrijgelaten en belandt in een bejaardentehuis. Hij probeert vrede te sluiten met zijn dochters, maar Peggy vergeeft hem nooit Hoffa’s verdwijning. Sheeran bereidt zich voor op zijn dood, zich er goed van bewust dat er weinigen voor hem zullen rouwen.

Heel wat humor steekt er ook in, zoals in een van de eerste scènes waarin Hoffa Sheeran ontmoet. ‘I heard you paint houses’, is een verwijzing naar het doodschieten van mensen waarbij de bloedspatten tegen de muur vliegen.

Persoonlijk vond ik het zo een grappige film. Er waren wellicht wel een paar passages die grappig moesten zijn, maar mogelijk snapte ik de humor niet echt. In de filmzaal hoorde je op deze momenten sommige aanwezigen hoorbaar lachen terwijl ikzelf amper een lichte ‘smile’ op mijn gezicht vertoonde, maar dan eerder omdat de anderen aan het lachen waren.

Een film van 210 minuten kan weleens langdradig worden. Dat is hier absoluut het geval. The Irishman begint snel cirkels te draaien en verliest zichzelf zonder terug te keren naar de kern.

Hier ben ik het helemaal mee eens. Wat mij betreft had dit veel korter gekund. Ik vond de film te lang waardoor hij op bepaalde momenten als er opnieuw iemand werd weggeruimd zonder veel motief, zelfs wat saai begon te worden.

… en zowel de digitale verjongings- en verouderingskuur erg goed uitpakt.

Ook hiermee ga ik volledig akkoord. Door de flashbacks, waar behoorlijk wat jaren tussen zitten, moet je natuurlijk goed kunnen duidelijk maken wanneer ze in het verleden zijn en wanneer in de toekomst. Ik vind dat dit heel goed gelukt is. Op dat vlak kon je het verhaal altijd goed volgen.

Ik kan dus besluiten dat de film niet slecht was, maar ik vond het ook niet super goed. Ik ben blij dat ik hem zag, maar zou hem geen tweede keer kijken. Voor mij was hij veel te lang om me te blijven boeien. Ik had bovendien wat meer spanning en actie verwacht. De verwachtingen werden dus niet volledig ingevuld.

0 notes

knockaertsofie · 5 years ago

Text

Museum (MIM)

Ik bezocht samen met een vriendin het MIM (muziekinstrumentenmuseum). Aangezien we allebei muziek spelen, was onze interesse groot en waren onze verwachtingen hoog. We keken er dan ook allebei naar uit.

Het MIM is gevestigd in Brussel, dichtbij het park van Brussel. Het museum toont een collectie van ongeveer 1500 muziekinstrumenten. Er zijn ook klankopnames van de oudheid tot vandaag. Ondergronds worden er mechanische en de 20-eeuwse instrumenten en klokken tentoongesteld. Op de benedenverdieping zijn er Belgische en Europese volksinstrumenten en niet-Europese instrumenten te zien. Op de eerste verdieping ontdek je blaasinstrumenten van de oudheid tot de 21ste eeuw en de tweede verdieping staat in het teken van klavier- en snaarinstrumenten. Ook er is nog een muziekbibliotheek, maar jammer genoeg kregen we daar geen toegang omdat je een lid moet zijn van het museum. We kregen wel een koptelefoon waarmee we een 200-tal muziekfragmenten konden beluisteren.

De collectie van dit museum geeft ook een beeld van de Belgische muziekgeschiedenis. Zo wordt de rol duidelijk van Brussel in het maken van de blokfluiten en leren we België kennen als het thuisland van de instrumentenbouwer Adolphe Sax. Het is het enige museum ter wereld dat beschikt over een exemplaar van de Luthéal, een soort voorloper van de piano. Het bezit ook vele instrumenten uitgevonden door Adolphe Sax.

Het prachtige art nouveau gebouw alleen is al een bezoek waard! Best wel wat interessante instrumenten, maar het zou allemaal wat interactiever mogen. Hier en daar bv. een scherm met enkele video's die de instrumenten eens laten horen en laten zien hoe ze bespeeld worden.

Ik ben het eens dat het inderdaad interessante instrumenten zijn, maar dat er soms wat weinig informatie was. Onder andere hoe je sommige instrumenten bespeelt. Van de meeste instrumenten wist ik dit wel al, maar bij sommige was er gewoon een algemene uitleg. Terwijl dat deze instrumenten specialer waren en toch wat meer uitleg verdienden. Misschien hadden we pech dat we geen gids hadden. Toevallig hoorden we een gids die op hetzelfde moment een groepje begeleidde, vertellen dat er een doedelzak was die werd gemaakt uit de maag van een geit. Dit was dus een heel uitzonderlijke doedelzak en tegelijk een leuk weetje. Wellicht waren er nog heel wat leuke weetjes bij de andere instrumenten die we misten. Bij een volgend bezoek is het boeken van een gids dus zeker een aanrader.

Het gebouw zelf is echter het echte hoogtepunt en alleen dat is al een bezoek waard.

Daar ben ik het niet zo mee eens. Het gebouw vind ik eigenlijk niet zo mooi. We waren er eerst bijna voorbij gelopen. Het heeft dus niet zo een grote indruk op mij nagelaten. De tentoonstelling van de instrumenten daarentegen vond ik wel heel mooi. Je kon zo zien dat je wandelde door de tijd.

… de bovenste etage gegaan. Vanaf daar kun je mooi over Brussel kijken.

Je hebt inderdaad een heel mooi uitzicht. Zeker op het park van Brussel. Na het bezoek aan het museum besloten we dan ook om dat ook eens te “bezoeken”. Het was een heel mooi en verzorgd park. Daarom hebben we daar dan ook een paar foto’s genomen zodat we toch een leuke herinnering hadden aan Brussel aangezien we in het museum geen foto’s mochten maken.

Ik ben een muziekliefhebber, muzikant en een geschiedenis- en museumliefhebber. Deze plek is echter een complete verspilling van tijd. Ik heb eerder piano's en violen gezien. Ik heb niets geleerd. Ik kan geen plausibele reden bedenken waarom deze plek voor iemand interessant zou zijn, behalve om uit de regen te geraken.

Hier ben ik het helemaal niet mee eens. Ik vind dat ik veel heb bijgeleerd. Natuurlijk konden ze wel nog een beetje meer informatie geven. Maar in dat museum zijn er van sommige instrumenten een beperkt aantal en daar kon je die dan wel terugvinden. Ik vond het dus zeker en vast geen tijdverspilling.

Ik kan dus besluiten dat de collectie een zeer uitgebreide verzameling van klassieke, exotische en volkskundige muziekinstrumenten bevat. Men leert er over hun geschiedenis, vorming en werking. We hebben dus een heel leerrijke dag gehad en we waren heel blij dat we dit museum bezocht hebben.

0 notes