kluiveeert-blog

[kluiveeert-blog]

[kluiveeert-blog]

Kaynar suya buz atmak

[kluiveeert-blog]

Böyle bi ülkede bile mutsuz ediyosun ya beni senin amk ben. .s.s.

[kluiveeert-blog]

[kluiveeert-blog]

[kluiveeert-blog]

[kluiveeert-blog]

Bazen düşünüyorum; ilkokulda aşık olduğumu düşündüğüm kızı mı daha çok sevmiştim, sakallarım çıktıktan sonra “sevgilim” dediğim insanları mı. O saflığımla “yarın saçlarını yaramaz kızlar gibi, böyle yanlarda toplayıp gelsene” derken mi daha heyecanlıydım yarınım için, yoksa beğenmekten öte, kendini beğendirmeye çalışmaktan sebep “yarın yanına giderken acaba hangi gömleğimi giysem ” derken mi. Ya da daha kalem tutmayı bile bilmiyorken, okuldan geldiğimde, hiç sevmediğim o önlüğü çıkarınca mı daha mutluydum, yoksa ”bunu daha dün giydim ya” diye beğenmediğim pantolonu değiştirirken mi. Tuttuğum takımın maç saati uyku vaktime denk geliyor diye, yendiğimizi sabah babamdan öğrenince mi daha çok seviniyordum, yoksa şimdi tribünde, gol attık diye arkadaşıma sarılırken mi. İstediğim cipsi ekmeğin üzerinden artan para üstüyle alınca mı daha fazla tat alıyordum, yoksa şimdi bozuk kalmasın diye, mecburen aldığım gofretleri cebimde eritirken mi. Bu soruların her birine kendi içimde cevabım var ama o cevaba karşı hissettiğim korkum bile, eski korkularım kadar korku değiller galiba. Yaşımın son basamağındaki rakam her 365 günde 1 artarken, hayata bakışımdaki doyumsuzluk sanki 10’a katlanıyor gibi. Her geçen gün mutlu olmam, bir şeylere karşı heyecan duymam daha mı zorlaşıyor yoksa..

Oha lan çok iyi

[kluiveeert-blog]

[kluiveeert-blog]

Annem ilkokul mezunuydu. Ama, çok iyi bir doktordu.

- Başım ağrıyo yav… - Saçın ıslak ıslak çıktın ondan. - Başım dönüyo… - E bi şey yemiyorsun, açlıktan.

Eczacıydı aynı zamanda… - Gözüm morardı. - Gel, patates basayım. - Kepeklerim çoğaldı. - Otur, zeytinyağı süreyim. - Arpacık çıktı galiba. - Yum, sarımsak değdireyim.

Hemşireydi… - Öfff, terledim be. - Dur, sırtına havlu sokayım.

Röntgen mütehassısıydı… - Öhh-höööaa! - İçme şu zıkkımı.

Bebekken, anestezi uzmanıydı… - Dandini dandini dastaaana.

Ürologdu… - Çişin niye sarı bakiiim?

Fizyoterapistti… - Dizim ağrıyor. - Benim de belim ağrıyor, geçer.

Diyetisyendi… - Mis gibi türlü yaptım, sakın sokakta burger filan yiyip gelme, kola da içme!

Cildiyeciydi… - Sırtımda sivilce çıktı. - Çikolata yeme.

Laboranttı… - Burnum akıyor. - Ben şimdi sana bi ada çayı kaynatayım, rezene, bal, limon, tarçınla zencefili de ılık ılık iç, uyu, uyan, sabaha bi şeyin kalmaz.

Psikiyatrdı… - Nen var oğlum? - Bi şeyim yok. - Var var, canın sıkkın. - Yav bırak, iyiyim. - Yok yok, bilirim ben. - Anne delirtme insanı! - Bak gördün mü? - Neyi gördüm mü? - Sinirlerin bozuk senin.

Genetikçiydi… - Babana çektin sen, o da sinirli, bütün kötü huylarını ondan almışın zaten.

Hastasıydım… Hastaydım ona. İyi bakın onlara…”

Anne - Yılmaz ÖZDİL

[kluiveeert-blog]

[kluiveeert-blog]

Aşkta cesur olan kazanır!

[kluiveeert-blog]

[kluiveeert-blog]

[kluiveeert-blog]

Dünya okul devamsızlık sıralaması. Bu gurur hepimizin 😄😄

[kluiveeert-blog]

[kluiveeert-blog]

[kluiveeert-blog]