kiriklarimdamezarlik

[kiriklarimdamezarlik]

Mehri???

Mehri??

[kiriklarimdamezarlik]

Benim yanında sönük kaldığım tüm insanlık gibi.

[kiriklarimdamezarlik]

Nefretin, yanında sönük kaldığı duygular var.

[kiriklarimdamezarlik]

Bence insan duygularına sadık olmalı. Sadakatin aitliği insan mıdır sahiden yoksa duygular da bu sadakatin ön yüzünü mü doldurmalı?

[kiriklarimdamezarlik]

İnsan yanında yaşadığı süreçte ailesinden olamıyorsa uzağında kalınca ne yapar hiç bilmiyorum.

[kiriklarimdamezarlik]

Ne mutluluğum kaldı içimde ne hevesim. Kalabalığım ama yapayalnızım. İnsan kafasının içindeki kalabalıkta ne yapar bilmiyorum. Nasıl yaşanır haberim yok. Ailesini aramaz mı insan böyleyken yanında, neden tek bir kimsem yok şimdi . Nefesimde boğulmamak bile zor geliyor ama dönüp bakmıyorlar hiç bana. İçime sığamadığım yılların devamındayım hep. Mutsuzum ve bunu bu kadar rahat dile getirecek seviyedeyim. Mutsuzum ve kalbimi değil beynimi dinlediğim için. Yalnız kaldığım için mutsuzum. Kendi içimde yapayalnız bırakıldığım için mutsuzum.

[kiriklarimdamezarlik]

Biz senin hayatında ilk harcayacağın piyonlardık, hep biliyordum bir yerlerde ama bunun farkına hiç bu kadar varmamıştım. Gözünde olan değersizliğime öyle çok acıyorum ki. Değil seni konuşmak artık içimden geçirmek bile yük artık bana.

[kiriklarimdamezarlik]

Tam toparlandım demişken ben, birkaç saatliğine olan varlığınla dağıtıp gittin yine beni. Birkaç kelamına olan muhtaçlığım bile beni kırk yerimden bıçaklar gibi sarstı varlığınla.

[kiriklarimdamezarlik]

Evin hali cenaze evi gibi, yaşa yaşatırlarsa.

[kiriklarimdamezarlik]

İnsanın kızmasından da kırılmasından da öte olan bir şey var ki anlatamadıkları. Nerdeyse hayatındaki herkesin kendine bir kez olsun nefretini, kırgınlığını, kızgınlığını uzun uzun dinlemiş insanların anlatamadıkları. İçinde biriktirip, yuttuklarını söyleyememesi ne acı dimi! Düşünsene sırf bu yüzden hep sen haksız görülüyorsun ama hala konuşamıyorsun. İçimde koskoca bir yılın bütünen bir ağırlığı var ve tek kelime etmek senin için kocaman bir yük. Akıtmak istediğim o kadar fazla şey var ki bir şey yokmuş gibi halimle yaklaşmaya gücüm yok. Ne iyiye ne kötüye hal bırakılmıyor. Sonra çok yanlış bir zamanda gücünün bittiğini anlıyorsun. Tüm emeklerin de ziyan oluyor zaten. İnsan kendine üzülecek hale geliyor. Aynaya bakınca acıyarak bakıyorsun kendine. Genel bir acıma duygusu değil bu durum. İçinin kararmışlığına acıyorsun. Kapkara duygularına acıyorsun. Nefretine acıyorsun. Nasıl her şey çürüyorsa bir zaman sonra duygular da çürüyor. Konuşamadığın, söylemediğin tüm kötülükler, tüm acılar içinde kalınca zamanla yok olmuyor. Zamanla çürüyor, anlamıyorsun. Sonra pat! Hastasın sen. Hastalığın da çaresi yok ondan sonra, en önemli gününü de mahvediyor, emeklerini de söndürüyor, güzelliğini de çirkinleştiriyor. Güzellemenin önemi yok duyguları, kötüyse konuşmadığın sürece kötü işte. Söylemediğin sürece çürürsün, kararır gidersin, teşhisler konulur ama sen yine tüm çirkinliklerle başbaşa kalırsın. O kadar.

[kiriklarimdamezarlik]

Ben yorgunum. Buradan zaman zaman uzaklaşmak iyi ama geri gelip tekrar devam etmek de güzel bence. İçini boşaltmak için iyi bir seçenek gibi burası. İyi ol, kendine çok iyi bak lütfen. Seneler oldu ve ufaktın sen. büyüdün, umarım seninle beraber hayallerin de büyümüştür :) genelde tam tersi olur. Çabalamaktan ve denemekten korkma. Ne olursa olsun bir şekilde devam ediliyor hep bunu da unutma lütfen. Ne kadar dibe inersen in devam ediliyor biliyorum öyle hissetmezsin o an ama yine de bunu bil ve kendine hatırlat lütfen olur mu. Sende ışık var kızım.

Çok güzel konuşmuşsun, ekrana baktım bir süre cidden. Tüm dediklerini aklıma kazıdım sağ ol. O zamanlardan itibaren beni bilmen çok garibime gitti ama çok sevindim. İyi hissettirdi, mutlu oldum. Son söylediğin için de ne kadar teşekkür etsem az, benim için fazla büyük bir cümle. Bir an önce yorgunluğunu atacağın şekilde dinlenebilirsin umarım, ruhen ve fiziken. İyi ol, tanımıyorum belki ama güzel ruhunu hissediyorum. Güzel kalbin için de yeniden çok teşekkür ederim, değerlisin.

[kiriklarimdamezarlik]

Uzun zamandır takipçinim. Bir süredir burada yoktum geri geldim. Bir dönem sen de köşene çekilmiştin. Görünce merak ettim nasılsın iyi misin? Samimi bir soru ama bu bilmeni isterim :)

Öyleydi evet, ben de belki yazmak rahatlatır diye gelmiştim. Gürültülüyüm biraz, iyi mi bilmiyorum ama. Sen nasılsın, nasıl hissediyorsun?

Çok teşekkür ederim ayrıca, çok sağ ol

[kiriklarimdamezarlik]

Ben bir garip hastalığım devası olmayan.

[kiriklarimdamezarlik]

Ne giden gidebildi ileriye ne kalan kaldı aynı yerinde. Ne sabah oldu artık ne gece kaldı gökyüzünde. Siyahın da sonuydu beyazın da. Can gitti, canan yıkıldı. Sonu acıydı bu öykünün. Sonu yıkım, sonu deprem, sonu ölüm... Sonu ayrıydı başlangıç gibi. Her şey başladığı gibi gidermiş, gittiği gibi de bitermiş derler. Önce sayfa yırtıldı, sonra başka kitaplara yapıştırıldı. Bundan sonrası başka hikayelerin, başka kitapların devrimi. Yıkıldım ve bitti.

[kiriklarimdamezarlik]

Beni öldürmeyeceğini biliyorum. Tuttuğum dalları elimden alsan da, dinlenecek yer bırakmasan da öldürmeyeceksin biliyorum. Kaçamadığım bir noktada, baş başa kalıyoruz. Ne kendimden kaçabiliyorum, ne kendimde kalabiliyorum. Ne ışıkları yakabiliyorum ne de karanlıkta kalıyorum. Bunun adı umut değil, pes etmişlik değil. Korkaklık değil ama cesaret hiç değil. Bunun adı bilinmezlik. Bu bir gölge ve ben alışamıyorum. Ne bu gölgeye ne kendime. İçime oturan o yumrunun yanına uzanıyorum biraz. Belki sonsuzluk değildir bunun adı diye, belki acı değildir işin ucu diye. Bunun adı son değil, beni öldüremez. Ama yaşatacağını kim söyledi?

[kiriklarimdamezarlik]

With shortness of breath, you explained the infinite...