kerembereketoglu

[kerembereketoglu]

Betinka! Söyle Akmasın Torysa

“Torysa kıyısında Kanma ruhuna! Kendini bırakırsan Bu durgun sular Damarlarında çağlar”

I. Ağzında bir Petra yan- -mış ağzının yanında duman Ve yeşil hırkan Acı bakışlarınla Gerek kalmadan tartışmaya Bakış açılarıyla: “Bardağımın büyük bir bölümü boş” Seslendim; “Bana nefret gibi Bir kadeh daha! Fernet Çabuk ol, güldürme Boş votka şişelerini Halimize!” Yanına geldim Anlatmak için:

“Ahoj Betinka!”

II. Yumuşak dokundum; Etin etimde Bir dengesizlikti; Ahlak terazisinde Dilini az bilirdim Dilindeki harflere dönmezdi dilim -Elif ba’dan serpildim Dilim diline değer de dönerdi Bu bize yeterdi Bir gün o kadar sıkı sarıldık ki birbirimize Üzgünüm dediğinde Gözyaşın benim gözümden geldi. Ormansız bir dünya düşünü hatırlıyorum -Soy ağaçları dahil! Yumuşak dokundum Sana bıraktığım tek iz Doğum lekemdi

III. Bir gün bana Gözlerindeki yeşili akıtmıştın Sana mutluluğu tanımlamıştım da Ölecektin utancından Betinka! Annen Katolikti Tanrıyı bir defa; Babanın sizi terk ettiği gece reddetmişti Aynada göremeyince kendini Af dileyip Her şeyi kabullendi Sen ise inatla Derimin altında babanı ararcasına Öpüyordun beni Gündüzün bilmem de Geceleri senden en az On yaş küçüktüm Annen Katolikti Ben yürümeyi severdim; Seninle kıyımızda: Torysa bize aldırış etmezdi.

IV. Banska Bystrica’ya giden tren biletlerini Düşünce istasyonlarında Mutsuzluk keserdi İstasyon düşüncelerinle Öderdin bedelini Faizi: Okuduğumuz türkülerin ilk cümleleri Pas, kış ve mecburiyetle döllenmiş Kompartımanlara Elimizde olsa Elimizde keski olsa Lumbar açacaktık Deniz hayaliyle Görmeyeceğimizi bile bile! Düşü yeterdi; ben dalgalanırdım Sen çekinirdin Bana fazla olan her şeye muhtaçtın; Kendini Bendler halinde Raylara dökerdin. İstasyonlara inat Kah F.M. kah A.M. Saate aldırmadan Ha A.M. ha P.M. More than words* mırıldanırdım Sana anlatamadıklarımı Özetlerdin bakışlarınla

Lütfen utanma memelerinden Betinka!

V.

Kalamazdım Bunu Alkoller söyleyemediğimiz kelimelere Yetmediğinde anlardın Doğu Avrupa’daydım Ne tüccar ne de Slav’dım Biraz soğuk almıştım Soğuk beni biraz almış! Fırlatmış Torysa’ya Biliyorum Sana ne bir tavsiye Ne de bir veda Bırakmadım Hatalıydım. Eğer Olur da hatırlarsan Bunu da unutma Betinka, “Lubim ta!” Elveda! Görmek istersen tekrar Bizi yan yana

Kıyısına git, eğil ve Söyle; Akmasın Torysa!

Kerem Bereketoğlu,Rindistan (Oyun Yayınevi,2014)

[kerembereketoglu]

Füg

Yoruldum olmadığımla tanımlanmaktan

Ne var mutlu değilsem ve kim olduğumu söylemiyorsam

Oysa bakılınca tarifim basit: insan

Tonu esmere çalan uçuk maviye kaçan

Uçuk mavilerden kendine

Yer kapan heykellere değil

Heykellere değil; bir çeşmeye eğilsem,içsem

İçsem… Su bana ne anlatır?

İçerken düşünsem

Şeyler o kadar renksiz

Gelirse ne kadar derinden

Ne kadar derinden gelirse

O kadar tarafsızken

Bu sığlıkta nasıl bilebilirim kendimi

Ne var olanı söyleyemiyor veyahut mutlu değilsem

         Nasılsa iğrenmedir her itiraf

Sözcükler birer iğrenme

Bu yüzden yanlıştır ağızdan çıkan her laf

Ne varsa dışarı çıkar,

Yüzeye çıkan şeyler kötü kokar

Gizli kalmışlar ışığa vurulunca

Yansımayı herkes yanlış yorumlar

Olanı içten söyler ve parıldarken görülürsem

Gölgede kalanlar,ışığı yansıtan her şeye

Bir ad takar

Ad, harflere hapsolmaktır

Anlama esir olmaktır

Yani istesen bile seni kendinden çıkaramazlar

Adını bir kâğıda yazıp cebine koyarlar

Adın adresin olur

Ne zamanki seni öldürmek isteseler

Anlamını kavrayıp, kazandığın derinliğe iterler

           Düştüğüm yerde unuttuğum adım

Kalktığımda atacağım ilk adım

Arasında yazılı kim olduğum

Oysa bakılınca tarifim basit: insan.

Yoruldum olmadığımla tanımlanmaktan.

[kerembereketoglu]

Her Şeyin Adı Moşe

I.

 Nasıl da gülmüşlerdi sözlerine

Hikâyeni dinleyenler

Farkında olmanın yükünü çekmeyenler

Harimlere denk gelmeyenler bize üzülünce

O güzeller, beyzalar… Zulüm edildi hepsine

Vazgeçene kadar aramaktan kaybolanı bir nehirde

Çok zaman değil; bir ya da iki gece

Batılamayan sular var, aslı derin

Çıkılmayan surlar var, altında yerin

Yok seni sürükleyecek

Ziftle kaplı bir beşiğin

Boğuluyordun

Bildiğinle boğuluyordun, bile bile, anlatmak istediğinle

Her an yeni bir tanrı ve din

Gelip kurtaracak insanlığı umuduyla birdenbire

Yardım istemeyen gözlerin bakışıma değdiğinde

Sürükleniyordun, tuttum çıkardım seni

Sudan çıkardığım her şeyin adı Moşe.

     II.

 Konuşmaya başladığında

Nasıl da gülmüşlerdi sözlerine

Anlatından iki ana renk sızdı doğaya

Kırmızı ve mavi o günden hediye

Dilin her şeye dönerdi

Bunu kendine anlatamazdın

Neden bıraktın kendini suya?

İsyanı nasıl başlatayım, ne bilirdim

Bulmasam seni bir asa tutup sallayarak

Bir asmaya yaslanarak, Buhtunnesar’dan

Yılanlarla ve şaklabanlarla sıyrılıp kaçsa mıydım

Zamanı gelmiş isyanlarımdan

Ne bu demeyip Nebi olanlara karşı

Sana söylediklerimi anla

Sana söylediklerimi anla ki

Gece yırtılmasın en karanlık yerinden

Çok derinden çıkardım seni

Bunu da anla: çıkardım seni derinden

       III.

 Her mermer heykel olmak ister

Bu bilgiyi sudan çıkardım

Sudan çıkardığım her şeyin adı üstüne

Anladığımızın korkağıyız

Anladığımızın korku ağıyız

Anlattıklarımızı yakaladığımız

Adın her şey olabilirdi

Sana her şey derlerdi çağına denk gelseydin.

Söylediğin sözlere nasıl da gülmüşlerdi

Misafir bilmez mağaralar

Sulara sığındın, buldum seni,

Kurtulurdun, adın başka olurdu

Bu kadar manası olmazdı – zulme uğradı beyzalar

Sudan çıktın, gizli olanın yolunu bilen; adın bu oldu

Anladığından fazla korkanlar arasında unutuldu

Donuk ve heder;

Heykel olmak istemeyen mermerler.

         IV.

 Nasıl da gülmüşlerdi sözlerine

Her manayı öldüre öldüre yürüyen şairler

Yazı geciktiren, isyanı sertleştiren adımlarla

Sırrını tabutta saklardın

Tabut suyun içinde

Yılan artık emrinde, bir ucundan yüklendim

İçimde güven, içimde huzur

Hepsi kalbimde, bunları aklım nasıl alsın

Kalbim kırığından su almış içinde tabut-u sekine

Manayı ölesiye yürütüp

Derinliğini bir başkasına hediye eden şairler

Kıyılarında ceset görmek istemez

Bu yüzden onlara peygamber demediler.

            V.

 Sırlarımız ufalanıyor isyan sertleşirken

Bir ucundan daha tutuyorsun asanın

Sesin sertleşirken

Gülmüşlerdi sözlerine hikâyeni dinleyenler

Gözün pek, suya saklandığını bilmeyenler

Sonsuza kalacak olan mumyalanmaz, su tutar

Farkında olmanın yükünden çatlayan kalbinin

Kırığına gizlenenler kurtulur

Gizli olanın yolunu bilmek, içimde huzur

Kalbinin kırığına gizlenenler kurtulur

Bu yüzden sudan çıkardım seni

Parladı aynada yedinci köşe

Sudan çıkardım seni

Sudan çıkardığım her şeyin adı Moşe.

[kerembereketoglu]

MERCILESS STEEDS

“By the steeds that run, with panting breath.”  (Those That Run 1– Quran)

   dedicated to M.Ş.Ş

   What do you know of running?

What do you know about running!

I watch happenings merely

As I revere the time greatly.

Sensor lamps of the apartment buildings

Censored and wicked porn of Japanese

Custos morum that sleeps on his watch

Offended by his own dream, a hard and a wet crotch

Waiting alone on the right angle

Of an “at ease, attention, fuck off” triangle

Hope chest of a bride who dances samba around

The groom that puts his hopes atop what he’s found

Joy of a dealer that flows down the lips

A teacher that can’t tell apart his earning and shroud’s rips

An actor that can’t hang himself after some wine

For his lines have tangled with his finest line

Smoked and tossed out cigarette butts

Are piled up in the moldy pasta pot

Fortunetellers are to declare their divinity

As is seen until the next of the three

 People that hurt the feeling of the ones

Who are up on why they are alone and oblivious what next comes

Tailors who palm their rupture off

To people as fashion – much thought of

People who can’t sophisticate in no way on the land

Of I see but I can’t speak and I speak yet they don’t understand

Prime and proud people that can only be broken into pieces by themselves

Devaluation of a high profit rate picture taken holus-bolus

Wife of a bureaucrat that can’t separate the sheep from the goats

Quick dying batteries – when left on reading tables – of smart phones

Neighbors of a lonely poet who hasn’t died yet

Are uneasy with the idea of being heir of his self hate

Imperceptions of fairness by quick-witted, that’s not strange

The forgotten value of the far east – Kamasutra, all the rage

An idol that is not worshipped anymore

Satisfying the harmonica by the tongue, ah, that sorrow

Among the jazzy timbres of unexpected death

There! All of you! Right here!

As you ought to be bold and brave

You’ve turned into obedient slaves

The ones that are obedient slaves

What do you know of running?

What do you know about any of these!

Merciless steeds

Merciless steeds

Merciless steeds

Kerem Bereketoğlu, Anadolu Ekspresi, Yeni Türk Şiiri, 2017. 

[kerembereketoglu]

Barbar Ferdi

I

Adım Ferdi

Doğuştan gelir dilbilgisi düzgün tıraş yeteneğim

Doğuştan gelir ya

Her gün Allah vergisi öderim

İnsanlık tarihiyle yaşıt alışkanlıklarım var

Elma gördüğümde sevişmek isterim

Çalışmam: karın tokluğuna

Karın boşluğum: tek derinliğim

Yeterince su içmem, gülmeye

Yeter, ince laflar değil söylediklerim

Söylemiyorum; bağırıyorum

Barbarca bağırıyorum

Bar bar bağırıyorum

Demek istediğim

Sizin altını çizdiğiniz satırlar var

Benimse altımı çizen satırlar

Adım Ferdi,

Sizi anlamıyorum.

II

Sadece azalırlar

Hiçbir şey tamamen yok olmaz

-Bu sanki bir İtalyan atasözünün kötü tercümesi

Bunu öğrendim elime makas değeli

Yok edemiyorum elimde bir makas

Genellikle Solingen ara sıra Jaguar

Kesiyorum, kesiyorum bir ucundan

Yok, edemiyorum! Elimde bir kadeh

Hayır, bu sadece bir kadeh

Gerçek bir kadeh ki içine neler sığmaz

Ter, yeter sananların tutamayacağı

İçiyorum, içiyorum öbür ucundan

Ucuz görünüyor şeyler

Bakınca üstünden ve altından

Her zaman azalmazlar

Tüm dertlerim adımla vaki

Arkası boş; girsem de saklamaz

Yansımanın kalleşliği

III

Cam-ı Cem’i ben de duydum

Gereksizdi; sadece saati kurdum

Zaman kaybıdır zamanı düşünmek

Zaman, tehlike hissettiği anda, adeta

Olduğu yerde donup kalan bir böcek

Çağ işim değildi, bütün derdim çaya yetişmek

Yakaladım da onca şeyi, tam ortasından

Kılıç gibi keskin girdim

Dünya döner, gece olur, gündüz olur

Sadece bunu bildim

Gökyüzüne başka bir anlam yükleyenlerle

Yarışmaktan yoruldum

Demek istemezdim ama

Kılıç gibi keskin girdiğim her yerde

Silahlarla vuruldum

Adım Ferdi

Aynaların arasında

Keserek uzaklaştığımı düşünürken

İyice benzedim onlara.

IV

Kahvelerin hatrı, insanların ıtrı

Unuttururdu bazen

Alınması gereken il muhaberi evraklarını

Böylece unuturdum nerede olduğumu

Neden olduğumu

Nedeni ve olduğumu

Kalırdı günlerin sonuna

Bazı muhabbetler ve birkaç anı

Bir adam saçlarını

Yalnız bana emanet ederdi

Sakalı mahremiydi

Her tıraştan sonra yanağımdan makas alırdı

Genç sayılmaz, iri kıyım biriydi

Bir gün elimden makası aldı

Öbür tarafa gözleri kahverengi gitti.

Kaldı üstüme bütün barların ağırlığı

O gün hiç kimse

Beni almadı içeri

Altında kaldım ne varsa öğrendiğim

Ağladım

Bisiklet sürmeyi yeni öğrenmiş çocuk gözlerim

Zincir kopana kadar ağladım

Şimdi bar bar bağırıyorum

Barbarca bağırıyorum

Adım Ferdi

Bağırmayınca kendimi duyamıyorum

V

Bu emanet çok ağır

Zaten taşıyamaz fazlasını bir berber

Bir berbere “gel beraber” demek

Biraz yürek ister.

Her Şeyin Adı Moşe, 2017 - Lethe Kitap

Kerem BEREKETOĞLU

[kerembereketoglu]

Yusuftutan

Tu tutu Yusuf'u tu tutu

Yusuf'u tu...

Kuyunun başında

Olacaktır elbet seni duyan

Önce biraz beni dinle yusuftutan

       Mimlemişim kendimi sır'a

Sırayla değil, sırrıyla kırılan insanlarla

Burada, bu kuyuda

Mimden çığlık kopmaz

Dönmek değil, dolanmak bu

Benden değil dönenler

O değil, ben değilim

Ben değil, o değilim

Dönmek değil

Dolanmak

Dolanarak

Aradım, aradım, aradım, aradım

Bulamadığımda inandım

     Ölmüş bir hayvan derisine

Tüm bunları yazarak düştüm buraya

Yazmak, olmasını beklemektir

Yazmak, beklemenin en olası halidir

Anlat yusuftutan

İnden çığlık kopmaz

Sen söyle onlara

İniltilerimi al götür

Cevaplayamadığım sığınaklarda

Beklemekten usanan

Çeyizinden önce eskimiş kadınlara

Susmak ibadettir geceye inanıyorsan

Susmak,inanıyorsan, geceden karanlık çökmektir

Susma!

Kalbim göğsümdeyken kırıldı

Üçe tamamla.

    Mevsim değişir, hevesim gider

Yine de gitmez yusuftutan

Çıkacağım;

Ben de çıkacağım bu kuyudan

Kana bulanmamış gömleğimin rengi

Solarak benzime yaklaşmadan

Tu tutu Yusuf'u tu tutu

Yusuf'u tu...

Şimdilik sadece bunu mırıldan.

  Kerem Bereketoğlu - Her Şeyin Adı Moşe, Lethe Yayıncılık, 2017

[kerembereketoglu]

Kilikya Duası

Kardinal kırmızı şarapların

Son yudumunda

Okşar kasıklarımızı papa

-ğan sevişmenin

Olağan satırları-nı

Söylemeye çalışma

Çünkü merhum morfem!

        Birazdan dudaklarımız kararır

Dudaklar sebepli ve niyetli kararır

Tuvale kadın

Kalbinin yeşilinden yaprak çizemez

Utançtan adam

Saçlarını alnına döker

Biraz daha beklersek

Elbet bir çocuk

Sırtında kendi cenazesiyle geçer

Dudaklar

İlmi, bakış açısıyla kıyaslamaya aralanır

Yuvarlanır yavru fonem!

       Son yudum boğazımdan,

Yamaç-ormanlara

Yayılan rüzgar gibi geçer

Adres açık değilse

Ufka uyaksız uçar kuşlar

Sarılırlar mı bilmem ama

Elbet el ele uyur

Çolak âşıklar!

                                                                                                                                  Kerem BEREKETOĞLU

29.04.14 Mersin

[kerembereketoglu]

Çok üzülüyorum. Güvenebileceğim bir rüzgar çıkarsa, onunla savrulmak isterim. 

[kerembereketoglu]

Gecelerde Haykırmalı

  Şimdi saati sormak

Daha fazla geç kalmak demektir

Bunu bilerek zamanı anlamak ve

Gündüzler, müsait değilken

Gecelerde haykırmalı:

“Gerçekçi ol, imkânsızı isteme!”

“Gerçekçi ol, imkânsızı isteme!”

Keder bilimi anlatılmaz;

Yani sorulmayan sorulara

Verilmeyen cevaplar az gelir.

            Şimdi saati sormak

Mekânı biraz daha incitmek demektir

Derz’e, hilti dersi vermeye kalkma

Bir anda çırılçıplak kalırsın

Kelimeyi kabuğundan soyarak konuşurken

Gecelerde haykırmalı:

 “Gerçekçi ol, gerçeği imkânsız kıl”

“Gerçekçi ol, gerçeği imkânsız kıl”

Hâkim olduğun olayda

Sana dava açılmaz sanma.

             Şimdi saati sormak

Kendimizi biraz daha kandırmak demektir

Vapuru omuzlayan kızı

Utanmadığı yerinden vuran kuşlar aklımdayken

Gecelerde haykırmalı:

“Gerçekçi ol, tüm yalanlar kölen olur”

“Gerçekçi ol, tüm yalanlar kölen olur”

Yine de vapuru ve kızı istediğin gibi düşleyebilirsin

Ama şunu gözlerinin perdesine yaz:

Denize derin derin bakma; gücendirirsin.

    Kerem BEREKETOĞLU

02.11.14    Mersin 

[kerembereketoglu]

Allahsız Atlar

"Dört nala koşan atlara andolsun" (Adiyat 1) M.Ş.Ş’ye

  Siz koşmaktan ne anlarsınız?

Ne anlarsınız siz koşmaktan!

İzliyorum yalnızca olan biteni

Yaşananların köşesiz bahanesi zamana saygıdan:

Sensörlü apartman lambaları

Sansürlü Japon pornoları

Nöbette uyuyan namus bekçisi

Rahat-Hazrol-Siktirol üçgeninin dik açısı

Sambacı gelinin üstsüz çeyiz sandığı

Umduğunu bulduğunun üstüne yatıran yeni damat

Dudakta patlayıp, burna sızan tüccar neşesi

İlk maaşıyla, naaşı arasındaki farkı anlamayan ilkokul öğretmeni

İpliğini repliğine doladığı için kendini asamayan bir aktör

Küflenmiş makarna tenceresine atılan izmarit

Üç vakte kadar tanrılığını ilan edecek falcılar

Neden yalnız olduğunu bilen adamların hatrını kıranlar

Kendi söküğünü moda diye pazarlayan terziler

“Anlıyorum ama konuşamıyorum” ile “konuşuyorum ama anlamıyorlar” tavasında bir türlü pişemeyenler

Sadece kendine kırılan asal insanlar

Kâr oranı yüksek toplu fotoğrafın devalüasyonu

Jileti, açacağından ayrı satan kırtasiyecinin kasayı tutan karısı

Rahlelere koyulunca şarjı çabuk biten tabletler

Henüz ölmemiş bir şairin komşusu olanların “adresim her an değişebilir” tedirginliği

Adalet tercümesinden, her Cuma tecrübesini anlayanlar

Uzak doğu kültürünün unutulan yüzü: “Kama Sutra Halayı”

Artık tapılmayan kalbi kırık put

Hüznün cinsel organı mızıkayı, ağızla tatmin çabası

Kabullenilmeyen ölümlerden yükselen jazz tınıları arasında

İşte tam burada

Cesur ve atılgan olmanız gerekirken

Sadece itaatkar olanlar

Sadece itaatkar olanlar!

Siz koşmaktan ne anlarsınız?

Ne anlarsınız siz koşmaktan!

Allahsız atlar

Allahsız atlar

Allahsız atlar

    Kerem Bereketoğlu

[kerembereketoglu]

Geç Gelen Yaz, Pazar Arabaları ve Puştlar

Geç gelen yaz, Pazar arabaları ve Puştlar

Aynı anda ruhumu hırıltıyla yarar

İçlerinde bulundukları, aynı an.

An, ayn’ı yarar

Tüm heceler kapalı biterse

Şair isyan eder

Alfabesiz harfler ayaklanır

Ayaklarıyla daha bir fiyakalı olan kadınlara yaltaklanır

Kitabın sonunda anlarsın benimle aynı kişi olduğunu

Erdiklerimiz yanlış

Aldığımız nefes bir, verdiklerimiz yanıltır

Omzumdaki iz nereden kalma

Ah hatırladım

Eski dost: tedavülden kalkan para

Geçersiz geçersiz

Senaryo gereği farklı yollar

Yaz kışa sarkar, elinde romantik sonbahar rüzgarı

Gelmez kendine aniden boşalırsa ilkbahara kadar

Puştlar, Pazar arabaları ve geç gelen yaz arasında

Nasıl da alçaldım kol saati takacak kadar

İçinde bulunduğumuz an kanı tadar

Tüm heceler açık biterse

Seni öldürmeyen devlet memur yapar

Şair huzursuzluğu iskân eder

Topuklu ayakkabıları fiyakalı kadınlar bilemez yüksekliğimi

Bu söylediklerimi ruhu seğirenler anlar

Harfsiz alfabeler de yasaklanır

Kelimesizlik anlam kazandığında

Sırtımdaki mühür nereden kalma

Ah hatırladım

Eski aşk: tedavülden kalkan tanrı

Tapılmaz tapılmaz

Çatlakları onulmaz putlara

      Kerem Bereketoğlu

18.06.14  Mersin

[kerembereketoglu]

Solunum Yetmezliği

Sabahın sızmadığı evleri

Yarar ansızın

Rahatsız zihnin erke dönergeci

Alarm çalar

Haydi uçun lütfen uçun

An, sızının içinde genişler;

Torban ağır!

Hayal: kuş maketi

Uçamayız uçamayız

Bizim göğümüz elişi

*

Sızının sabah anılmadığı evlerden

Durur da gitmez gecenin kisvesi

Atalet: medeni hali

Usturuplu kahve üstlerinin

Lütfen uçun biraz uçun

Öğlene doğru!

Göğün mor benzinin

Dudaklara değmesi ile kararlı

Saatlerin örttüğü anlamların

Göğsümüze güzel gelişi

*

Akşamüstü babam aradı

Doktor arkadaşından duymuş:

-Oğlum, tüm ölümlerin sebebi

Solunum yetmezliğidir, dedi.

Derin bir nefes alıp ağladım.                                                     

Kerem BEREKETOĞLU  

28.05.14  Mersin

[kerembereketoglu]

Cerasus

Her gece bir kitap indirirdi bana

Üst katımda oturur

Bazen de balkondan kül silkerdi

Ben içinde kırmızı olmayan

Üst-gerçek gılman portresi

Adı tek heceli;

Yormazdı beni

        Ne dediysem inanmadı

Ta ki açık alanda

Yenilene kadar;

Darius ile kan bağım olduğuna

Soyumun kaderi

Komutanların ihaneti

       Sevişmemiz

Vişne ağacını

Vişne suyuyla sulamaya benzer

Toprağın aklı her seferinde karışır

Öz oğlunu boğan padişahlar

Bunu kendilerine hakaret sanırdı

Dallar habersiz

Yapraklarında gök hasreti

Taşır, altında

Hasr ile haşr

Ettiğimiz zamanlar bitti

Yani ayrılık

Bir vişne-koparılmış

Oysa onunla

Tabiata giydirilecek elbiselerdik

Kumaşı sağlam; kesimi yanlış

                                                                             Kerem BEREKETOĞLU

                                                                                20.04.14  Mersin

[kerembereketoglu]

Geçmeyen Zaman Ormanı

Uğruna savaşacağım bir şey ver

Yoksa düşman olacağız!

Adımı biliyorsun diye

Yaşadığım her hüznü sahiplenme

Yoksa kardeş olacağız!

              Sormadın ama

Halim yok hatırsız kahveye

İstersen çay demle

Malum saat gece

Sormadım ben

Haddim yok hesap istemeye

Ruh nezlesi olmuşsun:

        Ellerini çekiyorsun

        Durmadan benden

               Geçmeyen zaman ormanında

Ağaçlar iğnelidir

Her saniye batar acımıza

         Yapraklar kurumayınca

         Geçmiş unutulmaz!

(lütfen yapraklarımı kurutma)

İstersen çayı tazele

Kuraklığın sebebini

Sana yağmadığımla

Açıklayamam

Acıklı yamam

İle örterim söylediklerini

Durduramazsın beni

Ehliyeti yok kalbimin;

Kırmızıda geçer

Mutluluk sarı ışık

Dur geçme!

Kırmızı, tüm renklere

İhanet eder.

                         Kaç defa kendi altımda kalmışım

Bu ruhumu kaça bölmüştür

Budur benim matematikten anladığım

Gerisi sadece geometri               

Kaç defa kendimi alta almışım

Virgüllere güvenmeyip

Birbirimizi

Ve ile bağlamışım

Budur benim bütün derdim

Gerisi biraz estetik

Kadınlar diyorum

Yok sayıldıkları zaman

Malum mevzuda faşist

Batarlar etimize iğneleriyle

        Geçmeyen zaman ormanından vakitsiz geçme!

Gerisi biraz ter, biraz tükürük

Tecrübeyle sabit

                 Savaşacağım uğruna, bir şey ver!

Düşman yoksa; olacağız

Biliyorsun diye her adımı

Her hüznü yaşadığım; sahiplenme!

Kardeş yoksa; olacağız!

    Kerem BEREKETOĞLU

20.02.14  Mersin

[kerembereketoglu]

Causa Mortis

"Uzun uzad��ya değil

Usum uzadıya anlatmak istediğim

Hikayenin sonundan

Kendime döner miyim?"

    Sakalsızdım.

Bir kadının kucağına

Çocukluğumu bıraktım

O gün attığım çığlıktan

Çaresizliğine hamile kaldı kadın

Ben diplomamı alıp ayrıldım

                Bir nota: Re

                Sen bunu uzun bir mektup gibi dinle

          Ana damarları kesilince

Kanı pıhtılaşmayan şehirlerin ara sokakları

Ellerinde jilet taşır

Bunu anlama; anlamsızca bak

Zor biliyorum

Biliyormuş gibi yapmak.

    Önemli olan dedim

Önemli olan, önemli olmamaktı

Bunu anlama; umursamazlığınla anlam kat

Hem anlarsan

Aynalar bir daha sana bakmaz

            Bir renk: Sarı

            Sen onu ailenin sevimsiz çocuğu olarak tanı

              Ucu bucağı görünen hayal dünyana

Serâbımla tecavüz! Haşa!

Yine de kalbimi

Aklına döşesem

Benden yana olmazsın seçim yaparken

Kaldırımlara döşenir ancak parke taşı

Beni anlama, bana bir an ver

            Bir hayvan: Arı

            Onu göğsünde vesikalık olarak taşı

          Din kardeşim bu sokak benim

Gece sessizliğimizle

İbadet

Hırsızlarımı karanlığımızda

Vaftiz ederim.

Sen neden geldin!

Kararsızlığımın kararını

Tam da vermişken:

“Aşka, adı gibi emin olmayanları

İnandıramazsın”

Benden çabuk sola dön

Sonrası zaten sıratı müstakim.

            Bir tanrı: Ra

            Sen onu eski bir dost gibi selamla

            Yıllar sonra bir kadın

Sakalıma aldırmadan

Beni çocuk bıraktı

Kulağımın dibinde verdiği nefes

Beni olgunluğa sağır bıraktı

Nehre balık tutmaya gitti kalbim

Aradım da

Sonra açmadı.

Şimdi çok anlamsız bütün kıllarım.

  Kerem BEREKETOĞLU

13.02.14 Antalya

[kerembereketoglu]

Yarım Kalan Kahve ve Yenmeyen Elmalar

bir.

  Kıramaz da ince ruhum

Kesik atar!

Ah(!)

Cam kırığı dilin

Bu eczasızlıkta,

Kan konuşma!

Sıkıntının başladığı yer

-den gölgene

Açılır kesik

Bari kendine takılıp

Hayalini kanatma!

      bir buçuk. 

  “…

          Dudaklarım: Ara sıra açıp, bir iki sayfa okuyup, nerede kaldığını işaretlemeden kapattığın bir kitap!                    

Ayraçlar konuyu bölmez, zamanı durdurur oysa!

          Dilim: Ana fikir

Bilirsin! Başında değil; sonunda gizlidir.

          Sonuç: Okuma/anlama becerin zayıf!

Yüzündeki olgun hayıf

İle yüzüme bakmadan

Vurduğun yerde patlayan sessiz harfi al

Al!

Alfabenin ilk harfi olsun

Rüyada görmenin

Uğursuzluk getireceği şeyleri

Kendine tanımlamaya ihtiyacın var

                                                                                              …”

    iki.

  Irzsız akşamlarda

Soysuz cümleler karanlığıma geçerken

Her kelime anlamına ihanet eder

Adını bir çiçekten almayan kadın

Birdenbire güzel kokar

Narkotik beden veya akan yıldız: ne fark eder!

Vltava nehri komünist doğar, faşist akar!

Bundandır;

Ilgın ağaçları ekildiği toprağı

Aşksız bir kadın gibi sarar.

          üç.

  Renkler arasında kararsız kalan kadın

Aniden solar

İçimde

Tirşe’ye, 6’lara ve 8’lere

Satır aralarına

Aldanmanın rahmeti!

Salı gecesinden çalıp

Çarşamba sabahına kattığım saatler var.

Bunu hatırlarsa ancak

Memelerin hatırlar.

                                                         Kerem BEREKETOĞLU

                                                            31.01.14 Mersin

[kerembereketoglu]

Ça N’a Aucun Sens

Gece ikiden sonra yazdığın şiiri gün doğumundan önce yakmazsan

 Bukowski’nin siktiği fahişelerin lanetine uğrarsın!

Her gün akşamüstü uyanıp, yarışına geç kalmış bir at gibi yaşarsın

 Babasının aldattığı bir çocuk kalbi düşer üstüne

Bu noktadan sonra, Allah’ı görsen de inanmazsın

Ama ibadetin eksiksizdir;

Tekrar uyumamak için 3 sigara art arda yakarsın.

Gece ikiden sonra yazdığın şiiri doğum tarihinle birlikte unutmazsan

Porto Riko’lu bir balıkçının, tüm günahını alırsın

Her gün akşamüstü uyuyakalıp, nalları göğsüne çakılmış bir at -

Kim neyi yarım bıraktıysa oradan başlamalı (şu şarkıyı kapat)

Tam sönmeyen sigaralardan bir nefes daha alma şansını zorlarsın.

I’m a loner , keep back !

 – gibi gururunu bedeninin en yumuşak yerinde taşırsın.

 Kerem Bereketoğlu

03:05  24.09.12