kayipdolunay

[kayipdolunay]

gökyüzü müydü bizi ayıran

sen miydin hayallerimizi yıkan

çıkman lazım artık aklımdan

bitmiyor sana olan bu sevdam

✒️ Meyus

[kayipdolunay]

Sevdin beni hiç gitmeyecekmiş gibi,

Topladın bütün verdiğin sözlerini,

Gittin benden hiç sevmemiş gibi,

Sökerek geri alıyorsun bendeki kalbini...

✒️ Meyus

[kayipdolunay]

Gömdüm seni her gece içimde,

Unutmayı düşündüm kendimce,

Başaramamak acı verince,

Ağladım tabutunun başında saatlerce.

✒️ Meyus

[kayipdolunay]

Parlak mıydı yıldızlar bu denli?

Yoksa içim dışım mı hep senli?

Varlığın var ediyor herkesi,

Yokluğun cehennemin ta kendisi.

✒️ Meyus

[kayipdolunay]

Sensizliği seninle aldattım,

Sessizliği sesinle bastırdım,

Karanlığı gözlerinle aydınlattım,

Ben kalbimi sende bıraktım.

✒️ Meyus

[kayipdolunay]

Aynaya ne zaman baksam yansımamın ben olmadığını düşünüyorum. Gözlerim o düz aynadaki yansımama ben değilmişim gibi bakıyor. Ama kırık aynalar farklı;

Kendimi kırık olan aynalarda tam anlamıyla görebiliyorum. Çünkü sen gittiğinde bir şeyler parçalandı içimde, bazı zamanlar aklıma geldiğinde cam kırıkları batıyor kalbime.

✒️ Meyus

[kayipdolunay]

Gerçekten yaşamı bana sevdirecek bir insan istedim, beni kusurlarımla seven bir insan...

Kalbim kime bağlansa parçalandı, ellerim kime tutunsa yaralandı. Oysa ki ben yaşamın nasıl bir şey olduğunu hissetmek istedim, sadece yaşamak istedim.

Kalbim kime ısınsa ruhumda yeni bir buz tabakası oluştu.

✒️ Meyus

[kayipdolunay]

Her savaşta bir mağlubiyet ve bir galibiyet vardır. Peki ya içimizdeki savaşın mağlup olanı ya da galip olanı olacak mı?

Kendimizle olan savaş son bulduğunda önümüzde iki seçenek olacak; ya tamamiyle kendimizi kazanacağız ya da kendimizden geriye kalanlar olursa onları toplayıp savaş alanını sonsuza kadar terk edeceğiz...

Ben de bir savaşın içindeyim şimdi; bu savaş son bulduğu gün hangi seçeneği yaşarım bilmiyorum, sadece bu savaşın hangi tarafında olursam olayım ruhumun bir parçasının eksik olacağını hissediyorum.

✒️ Meyus

[kayipdolunay]

Sokağın bir köşesinde durup yanımdan geçen insanları izliyorum. Ben bir adım atamazken insanların hızlıca yürümeleri beni şaşırtıyor. Ben gülümsemeyi unutmuşken insanlar kahkaha atıyor. Bunlar canımı yakıyor; içimin acısını dindiremiyorum.

✒️ Meyus

[kayipdolunay]

Bazı ânlar vardır:

Kaçmak istersin ama kaçamazsın,

Boğuluyormuş gibi hissedersin ama hâlâ nefes almaya devam edersin,

Her gece acılarınla ve düşüncelerinle baş başa kaldığında yok olup gitmek istersin ama gidemezsin,

Koskocaman dünyaya sığdıramazlar seni ama yine de gülümsemeye çalışırsın kimse senin içinde kopan kargaşayı görmesin diye...

✒️ Meyus

[kayipdolunay]

Ben her gece seni kendi içimde öldürüp gömdüm. Seni unutmak için bunu yapıyordum ama tabutunun başında saatlerce ağladım.

✒️ Meyus

[kayipdolunay]

Bazen bırakmak istiyorum, terk etmek istiyorum. Terk etmek istediğim yaşadığım yer değil. Ben kendimi terk etmek istiyorum; beni geceler boyunca uykusuz bırakan düşüncelerimi terk etmek istiyorum. Ben yoruldum; her şeyden, herkesten ve en çok da kendimden.

✒️ Meyus

[kayipdolunay]

Bazı yaşanan olayları kaldıramıyorum. Şu sıralar tek yaptığım şey bir köşeye geçip düşünmek. Etrafımda olan şeyler bana çok yabancı geliyor, bu dünyaya ait olmadığımı hissediyorum ve gün geçtikçe kendi kabuğuma çekiliyorum.

Sanki bu kalabalık dünyada hiç yerim yokmuş, bu dünyaya sadece ben fazlaymışım gibi...

✒️ Meyus

[kayipdolunay]

Benle seni astım ile sigaraya benzetiyorum; beni dünyanın en dertli astım hastası olarak düşün sen de bir sigara... Hem dertlerime en iyi gelensin hem de bana en fazla zararı verensin. İşte biz o kadar imkansızdık seninle, sana bir o kadar muhtaç bir o kadar da kokunu içime çekmemem gerekiyor.

Belki de bir gün atak geçirip ciğerlerimi sonsuz senle doldururum, olsun gözlerimiz açıkken buluşamadı belki de gözlerimiz kapandığında buluşuruz sevgilim.

Hayallerimizin başladığı yerde değil hayatlarımızın son bulduğu yerde bekliyor olacağım seni...

✒️ Meyus

[kayipdolunay]

Mumlarla ne kadar benziyoruz aslında; içimizde yanan alevle sadece kendimizi tüketiyoruz ve karşımıza çıkan ilk rüzgarda sönüyoruz. Daha sonra da birinin tekrar bizi canlandırmasını, alevlendirmesini bekliyoruz. O kadar aciziz ki en karanlık zamanlarda etrafımıza saçtığımız ışığı bile göremiyoruz.

Bir mumun ömrü kadardı hayallerimiz; aniden heyecanlandığımızda yakıp, sıkılıp ofladığımızda ise söndürüyoruz.

✒️ Meyus

[kayipdolunay]

En çok da ağlamak isteyip ağlayamamak dert oluyor insana... İçinde bir şeyler kopuyor bunu biliyorsun ama tam olarak hissedemiyorsun. Duygularının bir kısmını kaybetmek o kadar ağır ki bu yükü bir süre sonra taşıyamıyorsun. Böyle olunca da şunu anlıyorsun: İntihar etmek sadece bedenini asmakla gerçekleşen bir ölüm değildir, bedenini asmadan ruhunu da asabilir bir insan...

Oğuz Atay'ın dediği gibi:"Ne ölmek nefessiz kalmaktır, Ne de yaşamak nefes almaktır…"

✒️ Meyus

[kayipdolunay]

Nedenini bilmediğim, içimi korkuyla kaplayan bir sızı var göğüs kafesimde. Bu sızının acısı gün geçtikçe artıyor. Nasıl geçeceğini bilmiyorum.

✒️ Meyus