kasetfanzin-blog

[kasetfanzin-blog]

Fotoğraf: Selcan Peksan

[kasetfanzin-blog]

Efe Murad – Kaset Fanzin Üzerine

kaset fanzin��in göze çarpan birkaç özelliği var. Öncelikle dijital dünyada kaset çıkarmak, bir anlamda kendini gizlemeye de çalışmak demek. “Gizli bir hazineydim, bilinmeyi istedim.” Buradaki ses dosyaları, kasetçalar olmaksızın etkin hale gelemeyecek birer alan araştırması, hap ya da haplama. Her an bu kadar çok dikkat dağıtan reklamın, web penceresinin mantar gibi bittiği ve göründüğü anlık zamanda, kaset fanzin’deki işleri kasetçalarla etkinleştirmek demek, kasetle vakit geçirmek de demek; dikkat aralığımızı genişletmek, sese kendimizi vermek, yani sesi kasetin bir malzemesi olarak görmek demek.

kaset fanzin’in bir nostaljisi var. Yirminci yüzyılın ortalarından beri kaset sanatsal üretimin bir parçası. 90’lar Türkiye’sinde olsaydık teyplere kaydedilen ses kayıtlarını yine başka teyplere dur çal dur çal tuşlarına basarak kaydedecek, bant teknolojisini analogla, sürtünmenin fizikselliğiyle buluşturucaktık. Bu fanzin, dijital bir fotoğrafın tab edilmiş hali olarak görülebilir mi? Fanzin denen şey zaten korsan dağıtılıp çoğaltılandır. Dijital ortamda düzenlenen ses ise, fiziksele aktarıldığında ne kadar analogdur, ne kadar dijital? kaset fanzin, dijitali analoglaştırıyor; analoglaştırırken sesin evcilleştirilemez bir şey olduğunu söylüyor, yani sesi yabanileştiriyor.

Son olarak sesin özerkliğinden bahsedilebilir. Kasetten kasete aktarılan sesin kalitesi düşer, arada kaybolan peki nereye gider? kaset fanzin’de yer alan şiirlerin çeşitliliği, sesin kendini anlamlı kılabileceği sonsuz bağlamları bize açık ediyor. Başı ve sonu olan her ses anlamlıdır. Herhangi bir ses bütününden aldığımız herhangi bir kesit, bağlamından koparıldığı için bize önce anlamsız gelebilir, ama kendi içinde her ses anlamlıdır. kaset fanzin’de ses özerkleştikçe anlam kendini yeni semantik bağlamlara açmış oluyor.

[kasetfanzin-blog]

[kasetfanzin-blog]

[kasetfanzin-blog]

🅕🅞🅣🅞 🅚🅔🅜🅘🅚🅢🅘🅩

[kasetfanzin-blog]

Geçici bir açıklama: Lyrebird'ü kullanarak, kendi dijital sesimi yarattım. Yazdığım metinleri, bu dijital ses okuyabiliyordu. Yalnız bu "dijital sesim" sadece İngilizce konuşabiliyordu. Türkçe metinleri okuduğunda ne dediği anlaşılamıyordu. Bu kayıtta benim dijital sesim, kendi ismimi ısrarla tekrar ettikten sonra - defalarca Anadilimi Unuttum Anne, diye sayıklıyor.

Deniz Tortum, 2017

[kasetfanzin-blog]

Image Credit: Çağrı Hakan Zaman & Deniz Tortum

[kasetfanzin-blog]

[kasetfanzin-blog]

Başkası olsam bana ne derdin?

Selcan Peksan

[kasetfanzin-blog]

[kasetfanzin-blog]