junoruby2002

[junoruby2002]

cut Ep 7 เมียแต่งซังจูน

.

.

.

. ‘พี่ศิ!! ปล่อยผมลงนะครับ!’ จิรากรตะโกนโหวกเหวกมาตลอดทางที่ศิวาอุ้มพาเขามาที่ห้องหอ เมื่อมาถึงศิวาก็ล็อกประตูและวางเขาลงกลางห้อง

‘เปิดประตูให้ผมครับ ผมจะกลับห้อง’

‘.......................’ ศิวายังคงยืนนิ่งจ้องหน้าอีกฝ่ายเขม็ง

‘หลีกไปครับ ผมจะกลับ’

‘ก็พี่บอกว่าไม่ได้ไง ถ้าผู้ใหญ่รู้เข้าจะว่ายังไง’

‘ผมจะรับผิดชอบเองครับ พี่ศิไม่ต้องกลัวจะโดนตำหนิหรอก แค่ปล่อยผมไปก็พอ’ จิรากรมองค้อนอีกฝ่าย คงจะแค่ไม่อยากถูกตำหนิสินะเพราะเพิ่งแต่งงานกันวันแรก

‘พี่เหนื่อยอุ้มเธอมาถึงนี่คิดว่าจะปล่อยให้กลับไปได้ง่ายๆหรือไง’

‘แล้วพี่ศิจะอุ้มผมมาทำไมล่ะ ก็บอกว่า��ห้ปล่อยๆ’

‘พี่ก็บอกแล้วไงครับ ถ้าอยากให้ปล่อยเธอต้องมีลูกให้พี่’ ศิวาก้าวเท้าเดินเข้าไปหาร่างโปร่งที่ค่อยๆเดินถอยหลัง กระเถิบหนีทีละน้อย จิรากรเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัย แววตาเลิ่กลั่กมองหันซ้ายทีขวาทีพยายามหาลู่ทางออกจากห้องนี้

‘พ.. พี่ศิ อย่าเข้ามานะครับ ..อ้ะ!’ จิรากรที่มัวแต่เดินถอยหลังหนีไม่ทันได้มองด้านหลัง ล้มลงบนเตียงนอนคิงไซส์ที่นุ่มรองรับสรีระได้พอดี ศิวาเห็นโอกาสมาถึงก็สาวเท้าตามขึ้นไปคร่อมทับร่างบางไว้ จิรากรใจเต้นโครมครามอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขาถดถอยหนีจนหลังพิงติดพนักพิงหัวเตียง

‘พี่ศิ.. ผม.. อื้อ!’ ยังไม่ทันที่ร่างบางจะพูดเป็นประโยคดีก็ถูกอีกฝ่ายยื่นหน้ามาประกบริมฝีปากจูบ จิรากรเบิกตากว้างด้วยความตกใจกับการจู่โจมที่รวดเร็ว มือบางพยายามผลักดันอกแกร่งแต่ไม่เป็นผล ศิวากดจูบย้ำๆแต่อีกฝ่ายดื้อดึงนัก มือหนาบีบที่ข้างแก้มนุ่มให้เผยออ้าปากรับลิ้นร้อนที่แทรกเข้าไปอย่างรวดเร็ว รสจูบที่ร้อนแรงนี้จิรากรเพิ่งเคยได้รับเป็นครั้งแรก มันต่างจากที่ศิวามอร์นิ่งคิสเขาทุกๆเช้ามาตลอดเกือบสองสัปดาห์ก่อนที่จะแต่งงานกัน

‘อะ.. อื้มม..’ มือบางขยุ้มเสื้อตรงอกแกร่งแน่น รู้สึกขาวโพลนไปหมดหลับตาลงเหมือนสมองไม่รับรู้ใดๆแต่กลับยิ่งชัดเจนขึ้นในทุกสัมผัสที่อีกฝ่ายมอบให้

ศิวาดูดดึงหยอกล้อกับลิ้นเล็กที่ไม่ประสา มือหนาข้างนึงสอดที่ท้ายทอยให้เงยหน้ารับจูบให้ลึกขึ้น จากความร้อนแรงแปรเปลี่ยนเป็นอ่อนหวานจนใจสั่นหวิว เนิ่นนานจนคนตัวเล็กกว่าแทบจะขาดใจอยู่รอมร่อ มือบางทุบกำปั้นน้อยๆที่อกกว้างราวกับขอร้อง ร่างหนาหัวเราะหึในลำคอก่อนจะละจูบออกให้อีกฝ่ายหอบแฮ่กหายใจรับอากาศก่อนจะขาดใจจริงๆ

ศิวาเห็นหยาดน้ำใสไหลที่ข้างมุมปากบางก็ก้มลงจูบซับอีกครั้งแล้วขบเม้มที่ริมฝีปากเบาๆ ก่อนจะค่อยๆไล่จูบที่ข้างแก้มและลดต่ำลงมาที่ซอกคอขาว ‘อ้ะ! พ.. พี่ศิ.. อย่าครับ.. อื้อ..’ จิรากรร้องครางเสียงสั่นทันทีที่ศิวาประทับจูบที่ลำคอขาว ร่างบางหดคอหนีแต่กลับถูกอีกฝ่ายที่ชำนาญกว่าดึงคอเสื้อให้ร่นลงแล้วขบเม้มเบาๆสลับกับเลียจนเกิดรอยสีกุหลาบอ่อนทั่วแผ่นอกบาง

.

.

‘พี่ศิ.. อ่า.. ย.. หยุดก่อน’ อีกครั้งที่ร่างบางพยายามจะหยุดซาตาน

‘ถ้าจะบอกให้หยุด.. ก็อย่าส่งเสียงเชิญชวนแบบนี้สิครับ’ ศิวากระซิบที่ข้างหู

.

.

จิรากรหน้าเห่อร้อนใช้มือบางดันอกแกร่งแต่กลับถูกดึงมือออกแล้วจับวางให้คล้องคออีกฝ่ายแทน ยิ่งอยู่ในท่านี้ยิ่งเหมือนร่างทั้งสองแนบชิดกันเข้าไปใหญ่ ศิวาสอดมือเข้าลูบผิวขาวใต้เสื้อก่อนจะจัดการดึงเสื้ออีกฝ่ายออกเผยให้เห็นผิวขาวเนียนเต็มตา

‘.. ย.. อย่ามองนะ..’ จิรากรที่ทนสายตาโลมเลียนั้นไม่ได้จึงเอ่ยปาก เขายกมือมาพยายามปิดช่วงบนของตนเอง

ศิวาอดขำเบาๆให้กับท่าทีเขินอายนั้นไม่ได้ วูบหนึ่งที่ในใจส่งเสียงบอกเขาว่าน่ารัก ก่อนจะก้มตัวจุมพิตที่หน้าผากอีกคนเบาๆ มือหนาเริ่มซนอีกครั้ง ลูบไล้ไปทั่วอกเนียน ทั้งลูบคลำทั้งบีบเบาๆ สะกิดติ่งไตจนร่างบางผวาเฮือกโผเข้ากอดอย่างเผลอไผล ร่างกายแอ่นรับโดยอัตโนมัติจนน่าอับอายสิ้นดี

จิรากรเหมือนลูกนกที่ตัวสั่นเทิ้มไปทั้งร่าง เขากลัวแต่รู้สึกดี ทุกอย่างตีรวนกันไปหมด รู้สึกสับสนกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น เขาโกรธศิวาแต่ไม่ได้รังเกียจสัมผัสของอีกฝ่าย นับว่าศิวาฉลาดนักที่มอบความอบอุ่นแสนอ่อนโยนแก่เขาในเวลานี้

.

.

.

.

ศิวาที่หน้ามืดตามัวกับความขาวเนียนจัดการดึงกางเกงสแล็คของอีกฝ่ายลงพร้อมกางเกงในตัวจิ๋ว ขาเรียวรีบหุบเข้าหากัน แต่ก็ไม่ไวเท่าศิวาที่ชำนาญกว่า เขาครอบครองท่อนเอ็นร้อนด้วยปาก ดูดเลียราวกับมันคือขนมหวาน จิรากรหวีดเสียงร้องครางกับสัมผัสแปลกใหม่ที่อีกคนมอบให้ ร่างบางรู้สึกตัวเบาหวิวเหมือยลอยอยู่กลางทะเล ก่อนจะถึงฝั่งด้วยศิวาพี่นำพาเขาไป เขาดูดกลืนน้ำสีน้ำนมอย่างไม่นึกรังเกียจ เป็นจิรากรเสียเองที่เขินอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี

‘อ้ะ! พี่ศิ! พี่ศิ.. ฮึก ผมเจ็บ!’ จิรากรสะดุ้งทันทีที่ได้รับสั���ผัสแปลกปลอมช่วงล่าง ศิวาสอดสองนิ้วเข้าช่องทางคับ มันฝืดและคับแน่นจนต้องถอนออก เขาเดินไปหยิบเจลหล่อลื่นที่หัวเตียงแล้วบีบชะโลมที่นิ้วมือ ก่อนจะจับขาเรียวแยกออกแล้วสอดใส่อีกครั้ง คราวนี้ขยับเข้าไปได้ง่ายขึ้น

‘เด็กดี.. ผ่อนคลายหน่อย ไม่งั้นเธอจะเจ็บมาก’ จิรากรได้ยินก็เชื่อฟัง เขาผ่อนลมหายใจเข้าออก

‘รู้แล้วใช่ไหม.. ว่าตอนนี้ห้ามยังไง .. พี่ก็ไม่มีทางหยุดได้’ ศิวา��่งสายตาเว้าวอน จิรากรกัดปากนิ่งพูดไม่ออกได้แต่พยักหน้าเช��งรับรู้

‘ถ้างั้นก็อย่าดื้อ..’ สองนิ้วด้านล่างเริ่มขยับเข้าออกช้าๆ

‘อ่า.. พ.. พี่ศิ.. ช่วย ใจดี อ้ะ! .. กับจิราได้ไหมครับ’ เสียงหวานที่ออดอ้อนทำให้ศิวาแทบคลั่ง

‘น่ารัก .. แทนตัวเองว่าจิราแบบนี้น่ารักดี’

‘อื้อ! ตรงนั้น! ย.. อย่า..’ ร่างบางบิดเร่าเมื่อถูกจุดอ่อนไหว

ศิวาเริ่มจับจุดได้ก็เน้นย้ำเข้าที่เดิมซ้ำๆ เขาเพิ่มจำนวนนิ้วจากสองเป็นสาม เมื่อเริ่มเข้าที่ก็ถอนนิ้วออก ศิวาบีบเจลชะโลมที่แท่งเอ็นร้อนของตนก่อนจะจ่อที่ปากทางแล้วค่อยๆดันเข้าไป

‘อ่ะ! .. โอ๊ย! .. พี่ศิ .. พี่ศิ.. อื้อ! จิราเจ็บ.. ฮึก!’ แค่เพียงส่วนหัวที่เข้าไปได้จิรากรก็หวีดร้องเสียงหลง ร่างบางผวาเข้ากอดซบที่อกแกร่ง ส่ายหน้าไปมาด้วยความเจ็บ ศิวาโอบกอดลูบหลังปลอบประโลมเบาๆ หลอกล่ออีกฝ่ายด้วยรสจูบอ่อนหวานก่อนจะแทรกกายส่วนล่างเข้าไปทีเดียวสุด

‘อื้อ! อื้อ! .. โอ๊ย! .. พี่ศิ ฮึก.. พี่ศิ’ จิรากรร้องครางไม่เป็นภาษา ความรู้สึกเจ็บแสบช่วงล่างเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นเสียวซ่าน

เจ็บแต่สุขสม

‘อ่า.. จิรา.. ฮึ่ม.. แบบนั้น เด็กดี’ ศิวาเอ่ยชมเมื่อร่างบางอ้าขาออกกว้างและตอดรัดรับแรงกระแทก

‘อ๊า! .. พีศิ! ตรงนั้น.. อ้ะ! อ้ะ! .. บ.. เบาหน่อย’ เสียงหวานครางกระเส่า ทั้งเจ็บทั้งจุก จิรากรจิกเล็บเข้าที่หลังแกร่งระบายความเสียว สองร่างแนบชิดกันแนบแน่นจนเหมือนอากาศไม่สามารถลอดผ่านสองร่างได้

ศิวาขยับกายเข้าหาถี่รัวจนร่างบางสั่นคลอนโยกไปตามแรง เสียงครางทุ้มต่ำผสมกับเสียงหวานของทั้งคู่ดังประสานกันก่อนที่จะพากันไปถึงฝั่งฝัน ศิวาปลดปล่อยภายในร่างบางอย่างที่ตั้งใจไว้ เขาจูบที่ขมับชื้นเหงื่อของจิราที่หลับตาลงเพราะความเพลีย

.

.

.

.

TBC.

กลับไปอ่านต่อที่เดิมในจอยนะคะ

ฝากติดตามและเป็นกำลังใจให้น้องจิราด้วยนะคะ

♡