juliannakulczynska

[juliannakulczynska]

𝓘𝓝𝓣𝓔𝓡𝓕𝓐𝓒𝓔-𝓜𝓐𝓝𝓣𝓡𝓐

artystki_ci:

Jakub Lemiszewski, Piotr Maciejewski, Agata Konarska, Ola Skorupka, Julianna Wińczyk, Wygibajtus

kuratorzy:

Jakub Kosecki, Julianna Kulczyńska

Uczestnicząc w grze, znajdujemy siebie w specyficznej relacji do tego, co nazywa się interfejsem. Interfejs, Interfejs… dysponujemy przestrzenią. Wchodzisz, do wnętrza sześcianu jesteś artystą i bierzesz udział w wystawie. Co robisz?

𝓘𝓝𝓣𝓔𝓡𝓕𝓐𝓒𝓔-𝓜𝓐𝓝𝓣𝓡𝓐

ommmm

ommmm

ommmm

ommmm

Jesteś artystą i MOŻESZ wszystko.

Jesteś artystą i MOŻESZ wszystko.

Jesteś artystą i MOŻESZ wszystko.

Jesteś artystą i MOŻESZ wszystko.

Budujesz, remontujesz, urządzasz.

Budujesz, remontujesz, urządzasz.

Budujesz, remontujesz, urządzasz.

Budujesz, remontujesz, urządzasz.

Buduj, mieszkaj, myśl.

Buduj, mieszkaj, myśl.

Buduj, mieszkaj, myśl.

Buduj, mieszkaj, myśl.

ommmm

ommmm

ommmm

ommmm

Most „lekko i mocno” góruje nad rzeką.

Most „lekko i mocno” góruje nad rzeką. 

Most „lekko i mocno” góruje nad rzeką.

Most „lekko i mocno” góruje nad rzeką.

Brzegi ujawniają się jako brzegi, gdy są złączone mostem. 

Brzegi ujawniają się jako brzegi, gdy są złączone mostem. 

Brzegi ujawniają się jako brzegi, gdy są złączone mostem. 

Brzegi ujawniają się jako brzegi, gdy są złączone mostem. 

Brzegi odnoszą się do siebie nawzajem — właśnie dzięki mostowi.

Brzegi odnoszą się do siebie nawzajem — właśnie dzięki mostowi.

Brzegi odnoszą się do siebie nawzajem — właśnie dzięki mostowi.

Brzegi odnoszą się do siebie nawzajem — właśnie dzięki mostowi.

ommmm

ommmm

ommmm

ommmm

Most przeciwstawia jedną stronę drugiej. 

Most przeciwstawia jedną stronę drugiej. 

Most przeciwstawia jedną stronę drugiej. 

Most przeciwstawia jedną stronę drugiej. 

ommmm

ommmm

ommmm

ommmm

Sprowadza on rzekę, most i ląd we wzajemne sąsiedztwo.

Sprowadza on rzekę, most i ląd we wzajemne sąsiedztwo.

Sprowadza on rzekę, most i ląd we wzajemne sąsiedztwo.

Sprowadza on rzekę, most i ląd we wzajemne sąsiedztwo.

ommmm

ommmm

ommmm

ommmm

Kieruję swój wzrok na przycisk.

Kieruję swój wzrok na przycisk.

Kieruję swój wzrok na przycisk.

Kieruję swój wzrok na przycisk.

(przetworzanie fragmentu: Budować, mieszkać, myśleć Martina Heideggera)

[juliannakulczynska]

“Happy end, ćwiczenia z gimnastyki artystycznej, wystawa Światowego Ogródka Sztuki i Rekreacji”

ŚOSiR

kuratorka: Julianna Kulczyńska

SERWER LUKA 5G, 2020

Ćwiczenia z gimnastyki artystycznej prowadzone w ramach działalności ŚOSiR’u polegają na nieustannym rozciąganiu pojęć związanych z oswajaniem języka śmierci. Zgodnie z naszą dewizą “w zdrowym ciele zdrowy duch” rekomendujemy powtarzanie całej serii ćwiczeń (ilość powtórzeń - wedle uznania). By ułatwić Państwu dostęp, zrozumienie oraz wykonywanie ćwiczeń, prezentujemy krótkie podsumowanie.

Podczas pierwszych zajęć śosirzanie i śosirzanki mieli możliwość przygotowania się do życia pod wodą. Dzięki przećwiczeniu odpowiednich pozycji wszyscy uczestnicy już nigdy nie będą mieli problemu z tym, by odpowiednio długo wstrzymać oddech podczas obrony egzaminu, spotkania z nauczycielką/elem czy spożywania posiłku. Kiedy świat zaleją oceany, wypracowane dzięki treningom z ŚOSiRem umiejętności staną się bezcenne.

 Drugie zajęcia dotyczyły odpowiedzialnego i ekologicznego funkcjonowania. EKOpodróże za pomocą teleportu będą pozwalały na bezspalinowe przemieszczanie się tak długo, jak tylko nie zabraknie prądu. Zachęcamy również do wytwarzania bliskich relacji z przedmiotami, które prawdopodobnie nas ‘przeżyją’. Podczas prowadzonych na zajęciach badań, jedna z śosirzanek trafnie spostrzegła: “Różnica pomiędzy żywotnością moją, a różowej sprężynki jest kolosalna, sprężynka będzie żyła ponad 6 razy dłużej. Patrząc na naszą przyjaźń z tej perspektywy będzie ona bardzo krótka dla sprężynki. Jaki czeka ją los po tym gdy ja przestanę żyć? Nie mogę tego przewidzieć, jak będzie wyglądać świat w po 2076 roku aż do 2518. Czuję się odpowiedzialna za sprężynkę w ramach naszej relacji.” Dokumentując i rekomendując dbanie zarówno o przedmioty, jak o przyjaciół, apelowaliśmy o to by podczas ćwiczeń z gimnastyki artystycznej brać odpowiedzialność za wszelkie niezbędne do ich wykonania akcesoria. 

W trakcie ćwiczeń z Promieniowania Ojcostwem doszłyśmy i doszliśmy do wniosku, że pragniemy opalenizny, której klimat polski nie jest wstanie sprostać. Na nasze szczęście, dzięki wynalazkowi ludzkości jakim jest solarium, nasze pragnienia mogły zostać spełnione. Po wykonaniu wyżej wymienionych ćwiczeń, napromieniowani empatią, byłyśmy i byliśmy już prawie gotowi by było nam do twarzy ze śmiercią. Spektakularny efekt końcowy, podkreśliły ćwiczenia z przymierzania portretów trumiennych a nawet trumny. Również dzięki wykonaniu wielu powtórzeń rzutu kieszonkowym portretem trumiennym oraz rozciąganiu się z jego powiększoną wersją śosirzanki i śosirzanie czują się fenomenalnie. W tym miejscu, chcielibyśmy podkreślić, że wykonywanie wszelkich wygibasów odbywało się również podczas trwania pandemicznej izolacji.

Ćwiczenia izolatkowe pozwoliły na utrzymanie osiągniętych wcześniej rezultatów. Uczestniczki i uczestnicy usiłując kręcić  Hula hop, nareszcie osiągnęli wewnętrzny spokój. W trakcie przedostatnich zajęć, przeprowadzaliśmy ćwiczenia labolatoryjne. Okazało się, że kultura gimnastyki artystycznej jest już ze społeczeństwem od dawna. Postaci wykorzystujące portrety trumienne odnaleziono podczas prac wykopaliskowych na terenie jednego z polskich miast! Z tego względu, uważamy, że zdanie  nail art is not just any art it’s a lifestyle nabrało dla nas nowej wartości. ŚOSiR, poprzez gimnastykę artystyczną wypełnia wszelkie szuflady kulturowe.

Światowy Ogródek Sztuki i Rekreacji to funkcjonująca od roku instytucja, która przeprowadza ćwiczenia z gimnastyki artystycznej. Pod jednym parasolem jakim jest ŚOSiR stoi każdy chętny. Członkinie i członkowie ŚOSiR’u chcą pozostać anonimowi, jednak ze względu na potrzeby dokumentacji, jedna z śosirzanek zgłosiła się aby jej ciało posłużyło jako modelowe przedstawienie działalności instytucji. 

Wystawa Happy end, ćwiczenia z gimnastyki artystycznej to pierwsza prezentacja działalności ŚOSiR’u podsumowująca pewien etap jego działalności. Działanie zaprojektowane dla przestrzeni serwera LUKI 5G zostało usytuowane na wyspach Endu. Pierwsza wystawa na serwerze odbędzie się więc w mieście końca. Jest to również nawiązanie do praktyki gimnastyki artystycznej, a dokładniej ćwiczeń z uśmiercania antropocenu w nas (ludziach) i odrodzenia się w formie post ludzkiej. Prócz prezentacji dotychczasowego dorobku, nastąpi premiera nowego ćwiczenia.

Julianna Kulczyńska

LEKSYKON POJĘĆ:

ŚOSiR - światowy ogródek sztuki i rekreacji - przestrzeń działań artystycznych

gimnastyka artystyczna - praktyka sztuki

ćwiczenia z gimnastyki artystycznej - dzieła sztuki

czmychanko - czynność wykonywana w ramach Eskapologii Stephena Wrighta polegająca na niezauważalnej ucieczce ze świata

prepostsztuka - jest to okres dziejowy, który obejmuje wszystkie działania artystyczne z przed postsztuki

postsztuka - jest to okres dziejowy w historii sztuki, w którym jesteśmy teraz 

[juliannakulczynska]

Wystawa dla domu

Centrum Kultury Zamek, Poznań 2019

Tworzymy Dom!

Dom Autysty, który dzięki poprzednim edycjom Aukcji jest już dziś na etapie budowy to niesamowite dzieło. Zaproszona do współpracy przez Fundację, jestem ogromnie wzruszona tym, jak wiele udało się już osiągnąć. Dzięki pomocy artystów i innych ofiarodawców prac biorących udział w tegorocznej edycji będziemy mogli dalej świętować kolejne etapy tworzenia tego wyjątkowego miejsca.

Prace, które będą mogli Państwo licytować podczas czwartej edycji to zestawienie 100 wyjątkowych dzieł. Nie tylko ze względu na to, że zostały przekazane na szczytny cel. Starałam się zgromadzić twórczość zarówno artystów uznanych, jak i bardzo młodych. Zróżnicowana estetyka, stosowane media czy format sprawiają, że każda z zainteresowanych osób będzie mogła wybrać pracę dla siebie. Na wystawie przedaukcyjnej prezentujemy obrazy, prace na papierze, fotografie, obiekty oraz rzeźby ofiarowane przez artystki i artystów z całego kraju.

Dziękuję wszystkim osobom, które zdecydowały się wesprzeć akcję i budowę Domu Autysty. My wszyscy razem: artyści, organizatorzy aukcji, a teraz szczególnie jej uczestnicy, tworzymy Dom! Zachęcam do odważnej licytacji!

Julianna Kulczyńska, Kuratorka Aukcji Dla Domu

Artystki i artyści: Szymon Adamczyk, Maciej Andrzejczak, Agnieszka Balewska, Robert Bartel, Gosia Bartosik, Alicja Biała, Grzegorz Bibro, Grzegorz Bożek, Natalia Brodacka, Dorota Buczkowska, Sylwia Chudy-Leśnik, Julia Deptuła, Justyna Dziabaszewska, Małgorzata Fabian, Ewa Małgorzata Gazińska, Maria Geisler, Marek Glinkowski, Aleksander Gładysz, Agnieszka Grodzińska, Jędrzej Hofman, Joanna Imilelska, Edyta Jabłońska, Elżbieta Jabłońska, Marek Jakuszewski, Jakub Jasiukiewicz, Paweł Franciszek Jaskuła, Emilia Kachnicz, Małgorzata Kaczmarek, Natalia Karczewska, Noriaki Kasai, Klaudia Klimowicz, Piotr C Kowalski, Julia Królikowska, Alicja Kubicka, Zofia Kubisiak, Alina Kulczyńska-Pawłowska, Monika Kurmin-Winterhagen, Ewa Kuryluk, Robert Lemke, Margherita Lipińska, Rafał Boettner Łubowski, Adam Łucki, Bartosz Łukaszonek, Tomasz Matusewicz, Paulina Mazurek, Krzysztof Mętel, Grzegorz Myćka , Katarzyna Olma, Justyna Olszewska, Cezary Ostrowski, Diuna Ostrowski, Julita Paluszkiewicz, Mirosław Pawłowski, Mateusz Piestrak, Przemysław Piniak, Patrycja Plich, Aleksandra Polerowicz, Natalia Raczkowska, Max Radawski, Aleksander Radziszewski, Sonia Rammer, Wilhelm Sasnal, Vitalii Shupliak, Oleksii Sokun, Dorota Sroka, Natalia Sucharek, Beata Szczepaniak, Eugeniusz Szotkiewicz, Przemysław Szydłowski, Małgorzata Szymankiewicz, Robert Świerczyński, Mikołaj Tkacz, Iwetta Tomaszewska, Marta Tworkiewicz, Anna Tyczyńska, Paweł Tymcio, Wojciech Ulman, Andrzej Witczak, Andrzej Wojtkiewicz, Honza Zamojski, Jagoda Zych, Rafał Żarski.

[juliannakulczynska]

Patrycja Plich, Wojciech Ulman

„Życzyliśmy sobie wygodnego życia”

kuratorka: Julianna Kulczyńska

galeria :SKALA,2019

„Is there a trash big enough for a big delete?”

Pętla czasu stała się przynętą.

Wszyscy znaleźliśmy się w Pułapce.

Otoczenie zaprojektowanej przez nas Pułapki pozwala jedynie z pozoru czuć się bezpiecznie. Pewne przejawy reaktywnej działalności umieszczone w Pułapce bywają fortunne, potrafią nieść z sobą nadzieję. Jednak nie dajmy się zwieść. Czas nie jest tu sprzymierzeńcem, a sami siedzimy w maszynie napędzanej przez system zależności pomiędzy tym, jakich dóbr potrzebujemy, a tym kto i w jaki sposób nam je zapewnia. Wybudowana faktyczna konstrukcja uległa dekonstrukcji w toku działania. Stało się z nią to, o czym marzymy, by wydarzyło się z całą, nadprodukowaną warstwą plastiku. W wycinku czasu, zatrzymanej akcji „z dzisiaj”, dokładnie widać jak bardzo się pomyliliśmy. Możemy życzyć sobie jedynie wygodnego końca. Ważna jest dla nas refleksja nad czasem w kontekście postępujących zmian klimatycznych. Wszechobecnie szeleszczące, powiewające na wietrze, użyteczne i marnotrawione tworzywa (chętnie chowane przed spojrzeniem ogółu) wydobywamy na pierwszy plan. Plastiglomeratowe warstwy otuliły Ziemię. Życzyliśmy sobie wygodnego życia bazuje na procesie przekształcenia pracy Pułapka zdarzeń zrealizowanej podczas wystawy Znamy się, a nawet lubimy w BWA Zielona Góra w 2018 roku. 

W dobie kryzysu ekologicznego upływ czasu stał się pułapką. Zanieczyszczając środowisko, spowodowaliśmy, że można mówić o nowej epoce geologicznej, antropocenie. Zdaniem naukowców, początków ery człowieka można upatrywać w roku 1763, kiedy to James Watt wynalazł maszynę parową – a więc w wydarzeniu, które uważa się za początek rewolucji przemysłowej. Druzgocący wpływ działalności człowieka, doprowadził nas do konkluzji, iż jako zbiorowość Życzyliśmy sobie wygodnego życia.  Zatrucie planety plastikiem jest powszechne. Nie znajdziemy dzisiaj miejsca wolnego od jego obecności. Swoistym wirusem jest także składowisko plastikowych śmieci metabolicznie powiązanych z ludzkimi i nie-ludzkimi organizmami. Sieć wytwarzana przez plastikowe odpady rośnie. Cały czas powstają jej nowe odnogi. Pomimo wzrastającej temperatury, duszącego powietrza pokładamy nadzieję w naturze, która do tej pory wygrywała walkę. Chcemy, aby tak zostało. Jednak jeżeli gatunek ludzki nie wprowadzi zmian w swoim codziennym funkcjonowaniu, to ta wygrana prawdopodobnie nastąpi bez nas. Podjęcie tematu używania plastiku w działaniach artystycznych może być kontrowersyjne. Wydawałoby się, że artyści, jako świadomi i empatyczni obywatele świata, powinni tworzyć coraz mniej prac wytworzonych z tego materiału. Czy w kontekście zanieczyszczania planety możemy nazwać „plastikowe wystawy” nadprodukcją? To pytanie doprowadziło nas do decyzji o ponownym wykorzystaniu materiałów użytych przy formułowaniu Pułapki Zdarzeń, a także do budowania nowych pomysłów w oparciu o materiały odzyskane. Życzyliśmy sobie wygodnego życia to wystawa korzystająca ze strategii ekowencyjnych.  

Podejmujemy własne decyzje jednak i tak znajdujemy się w szerszym kręgu połączeń pomiędzy tym, w co wyposażają nas duże korporacje a tym, za czym gonią nasze oczekiwana. Wpływ na globalny problem mamy jedynie poprzez ingerencję w jego mały wycinek. W tym paradoksie znajdujemy podłoże do ukazania newralgicznych punktów całego problemu.  Znajdując się w kryzysowym momencie, zdajemy sobie sprawę z tego, że zmiany muszą nastąpić „od góry”, w miejscu ich powstawania. Sztuka nie będzie remedium na śmieciowy kryzys. Ma ona jednak potencjał do zmiany świadomości i oswajania z konsekwencjami procesów konsumpcji.

katalog: https://issuu.com/nicolarosada/docs/katalog_zyczylismy_crop 

[juliannakulczynska]

“COŚ SIĘ TLI”

Wystawa prac Natalii Sucharek

Kuratorka Julianna Kulczyńska

Poznań, 2018

Dokąd sięga granica konfliktu? Czy każdy musi w nim uczestniczyć? 

Malarstwo Natalii Sucharek unika dosadności i posługiwania się dobrze znanymi symbolami. W projektach kubistycznych budynków wizualizuje istnienie nacjonalistycznych ugrupowań, o których przypominamy sobie często podczas rocznicowych marszów. Zaprojektowana architektura ilustruje budujący się od lat system. Tworząc stały element krajobrazu wpisującego się w codzienność, przestaje być jedynie okazjonalnie ogłaszaną informacją medialną, dotyczącą kolejnych zamieszek czy ataków. Artystka poszukuje genezy systemu w domach, osiedlach, szeregach ulic – symetrii przestrzeni miejskich. 

Uproszczone modele domów pomagają w rozebraniu struktur machiny oraz stawiają pytanie o jej genezę. W teorii banalności zła, Hanna Arendt zwraca uwagę na bezkarność czynów, które pozornie nie prowadzą do agresywnych działań. Wynikiem tego, często staje się uśpienie czujności. Korzenie zła tlą się i powoli zamieniają w płomienie. W tym kontekście, nasilające się marsze ONR’u są dla artystki jedynie zwiastunem tego co może nadejść, a jej antyutopijne wizje, wyrastają z obawy o istnienie niepodległości.

Jeżeli system byłby donicą, w której możemy zasiać idee a na ziarno  wybralibyśmy sierp i młot lub falangę, stalibyśmy się współbudowniczymi korzeni zła, które powoli wrastają w ziemię i nie można już o nich zapomnieć. Pozwolilibyśmy aby swoim grzybicznym charakterem zatruwały otoczenie. Historia pokazuje, że nie mamy doczynienia z tego typu plonami po raz pierwszy. Siła ugrupowań tkwi bowiem w długoterminowej indoktrynacji, zwykłej codzienności, na którą musi się znaleźć czas i miejsce. „Zmaterializowanie domu, jego flagi, tego, że ktoś w nim jest, powoduje, że już nie tak łatwo o nim zapomnieć” – podkreśla artystka. 

Sztuka Natalii Sucharek mówi o symetrii zakodowaniej w systemie. Pokazuje, że możliwym jest, by proste konstrukty stanowiły czytelny, wartościowy komunikat, bez jednoczesnego zawężania przekazu odbiorcy. Zachęca, by wspólnie dyskutować na temat lęku wobec granic konfliktów.Chce, by uczestnictwo w dyskusjach na temat banalności zła unaoczniło niebezpieczeństwo możliwości rozniecenia się go w kuluarach domowego zaplecza.

Julianna Kulczyńska

[juliannakulczynska]

Znamy się, a nawet lubimy

BWA Zielona Góra 2018

kuratorki: Maria Głowacka, Sandra Grzebielucha, Katarzyna Janiec, Agnieszka Klarzak, Kinga Kotlińska, Julianna Kulczyńska, Michalina Linowska, Olena Martynchuk

artyści: Zuzanna Dolega, Stefan Głowacki, Jędrzej Hofman, Martyna Konieczny, Mateusz Mąka, Patrycja Plich, Anastasia Starko, Jakub Szachnowski, Wojciech Ulman

Przestrzeń BWA Zielonej Góry stała się polem działań twórczych dla ośmiu artystyczno-kuratorskich składów. Zetknięcie się indywidualnych wizji, stanowiło pretekst do stworzenia nie jednej a kilku wystaw. Ekspozycja, będąca aranżacją  autonomicznych elementów tworzy wspólną przestrzeń. Spotkanie zaprzyjaźnionych twórców stanowi współbieżnie realizację zadania kuratorskiego. Ćwicząc na żywym organizmie galerii, kuratorki stworzyły mozaikę, odnajdując w niej punkty wspólne. Różnorodna wrażliwość artystyczna doprowadziła do powstania eksperymentalnej poliwystawy.

Patrycja Plich, Wojciech Ulman, pułapka zdarzeń, kuratorka: Julianna Kulczyńska

Pułapka zdarzeń. Kto właściwie się w niej znajduje? Czy w jej otoczeniu możemy czuć się bezpiecznie?  Jakie zdarzenia są w niej przetrzymywane ? Fortunne czy takie, których chcielibyśmy uniknąć? Jaki wpływ ma na to czas?

Spotkanie dwójki artystów i kuratorki doprowadziło do eksperymentalnego zderzenia. Wchodzące w interakcję ze sobą narracje, tworzą konstrukcję-zapis procesu kontaktu, konfrontacji i kompromisu – rozciągniętych w czasie.

Utworzono pętlę czasu w pułapce. Czy stanie się ona przynętą? 

dokumentacja wideo: Wojciech Ulman

[juliannakulczynska]

“RGB”

Koło Naukowe Malarstwa i Rysunku 19I10 w składzie Konii Bartoszewska @pawcraft.art, Fra N Kee @greywalker, Sebastian Prusaczyk @sosnoseba i Dasha Trush @trushka_vatrushkaart   opieka kuratorska: Julianna Kulczyńska  Podczas wydarzenia zostanie zaprezentowane publiczności subiektywne spojrzenie młodych artystów na przestrzeń wirtualną, w której każdy z nich odnajduje swoje miejsce działalności artystycznej. Przedstawione działanie będzie miało charakter instalacyjno-performatywny, w trakcie którego widzowie zostaną przeniesieni w inne miejsce. Wydarzenie odbywa się w ramach projektu AK 30 - 30 DNI 30 WYSTAW - 8. edycja AK30 "AK30 to nie biennale".

[juliannakulczynska]

Gosia/Maggie

Kim jest Małgorzata? Jakie projekty wypełniają jej życie? Z czego czerpie inspiracje? Jakimi stworzeniami lubi się otaczać? Komu pomaga?  To tylko kilka pytań, które warto zadać aby poznać mityczną postać Małgo. Czy Ty też się zastanawiasz jak ona/one to wszystko robią? Skąd bierze się ta energia i odwaga? Jeżeli tak - zapraszamy na wystawę "GOSIA/MEGGIE". To tu odnajdziesz chwlię spokoju i zatrzymania, niezbędnego do zadania artystkom najważniejszych pytań. opieka kuratorska: Julianna Kulczyńska Wydarzenie  w ramach projektu AK 30 - 30 DNI 30 WYSTAW - 8. edycja AK30 "AK30 to nie biennale".

Poznań, 2018

[juliannakulczynska]

„Przenikanie. Wizualizacja śladów archeologicznych kaszubskiej osady Beka”

Aleksander Radziszewski

Kuratorka: Julianna Kulczyńska

Galeria Archaios, Poznań 2018

„Przenikanie. Wizualizacja śladów archeologicznych kaszubskiej osady Beka” to pierwsza wystawa indywidualna Aleksandra Radziszewskiego. Projekt łączy w sobie studia nad projektowaniem krajobrazu oraz prace artystyczne będące dopełnieniem wypowiedzi artysty. Radziszewski w swoich badaniach oraz pracach dokonuje próby przeniknięcia do dawno rozmytej i zawładniętej przez morskie wody historii. Osada Beka istnieje dzisiaj jedynie w dawnych zapisach kartograficznych oraz legendach. Ze względu na osobisty charakter łączący artystę – Kaszuba – z terenem zatoki Puckiej, każdy z odwiedzających wystawę będzie miał możliwość zagłębienia się w jej przestrzeń,  poprzez rozwikłanie zagadki dotyczącej pozostałych w jej obszarze śladów archeologicznych.

[juliannakulczynska]

„MIŁOŚĆ/LOVE”

Artystki_ci:

Jan Baszak, Karolina Bieniek, Jagoda Dobecka, Kinga Dobosz i Zoszka Mykietnik, Natalia Dopkoska, Baltazar Essa, Małgorzata Goliszewska, Ania Jeglorz, Joanna Krajewska, Piotr Szymon Mańczak, Małgorzata Mycek, Aga Nowacka, Patrycja Piwosz, Aneta Sieniawska, Mita Smyczok, Anna Sztwiertnia, Dorota Wójcik, Jaś i Małgosia, Marta Krysińska i Horacy Muszyński 

Współpraca kuratorska: Julianna Kulczyńska

Inkubator Kultury Pireus, Poznań 2018

Z chaosu: myśli samotnych umysłów, erotycznych przygód, miłosnych wyznań oraz chaotycznych wniosków- czas wyłonić materię. 

Wystawa „Miłość/Love” zorganizowana przez Koło Naukowe Studentów Rysunku i Malarstwa UAP 19i10 to wybór prac spośród ponad 50 zgłoszeń do zorganizowanego z okazji valentynek Open Call’a, o tym samym tytule. Poprzez dzieła artystów łatwo zatopić się w miłosnej, nie zawsze subtelnej narracji dotyczącej tego, co odnajdujemy w głębi serc. Podczas wyjątkowego wernisażu, balu valentynkowego, zostaną zaprezentowane  obiekty, instalacje, wideo, ziny, prace net art, a także performance - w różny sposób odnoszące się do rozległego tematu miłości a także jej etapów.

Samotności.

Momentu zanim nadejdzie gorące uczcie. Czasu na egoistyczną/bezkompromisową wolność.

Prób.

Licznych szans, wyboryów. Nie zawsze trafnie postawionych diagnoz.

Love story.

Etapów trwających. Narodzin i śmierci.

Po-problemów.

Gdy widzisz koniec na horyzoncie, ale przymykasz oczy.

[juliannakulczynska]

8x

Artystki_ci: Konstancja Bartoszewska, Wiktoria Balawender, Anna Kacprzak, Olgierd Nurowski, Sebastian Prusaczyk, Magdalena Raczkowska, Natalia Sucharek, Dasha Trush

kuratorka: Julianna Kulczyńska

Poznań, 2017

Wystawa „8x” składa się z prac artystek i artystów studiujących malarstwo na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. 

Osiem osób, wizji i filtrów. Każdy z innym spojrzeniem na rzeczywistość i odmiennym pomysłem na pokazanie swoich prac w przestrzeni galeryjnej. Pomimo wielu różnic, artyści znaleźli się w momencie, w którym zdecydowali, że chcą pokazać swoje obrazy poza przestrzenią pracowniano-uczelnianą. „8x” to efekt wspólnego pochylenia się oraz przedyskutowania twórczości każdego z uczestników.