jpnwumahorobaprogam2019

[jpnwumahorobaprogam2019]

de blog heeft voorlopig wat vertraging opgelopen 😋 ik zal zo snel mogelijk updaten. Teveel mooie dingen hier en te weinig tijd 😁

[jpnwumahorobaprogam2019]

Day 4: Meeting new people...

Onze dag kon niet vroeger beginnen. Na een fantastische maar uitputtende 3 dagen Tokyo moesten we al om half vijf in de ochtend uit de veren om ons naar de luchthaven te reppen. Al op voorhand gepakt met onze koffers en een ochtendhumeur hoopten we dat de heenweg naar Narita Airport zonder teveel problemen zou gebeuren. 

De route om naar Narita Airport te gaan. Jammer genoeg, na 3 dagen van perfectie, maakten we onze eerste fout. We waren nog tickets aan het kopen, toen er plotseling al een trein aan het perron verscheen. Ik haastte me zonder nadenken de trein op en Janna vergat haar ticket opnieuw uit het toegangspoortje te halen. Argh!

Het is echter op deze momenten dat we onze verantwoordelijkheid konden tonen >:3. We stapten na een aantal haltes over op de volgende trein, die effectief de onze was, en gingen bij de uitgang naar de infodesk. Er was stress voor de mogelijke problemen die we zouden kunnen krijgen, maar Janna haalde angstig haar meest beleefde Japans boven en zei dat ze haar ticket verloren was. Tot onze verbazing kregen we enkel een grote glimlach en meteen een ticket voor de uitgang terug. Een hele fijne ervaring :3!

De vlucht naar Nara duurde slechts iets meer dan een uur, waarna we een uur de bus namen naar Kitetsu Station. En daar stond dan Ms. Kimiko, onze begeleidster voor het MAHOROBA program, ons op te wachten. Het was een zeer warm onthaal. We werden naar een taxi begeleid, die ons voor het NWU Nara House afzette, onze verblijfplaats voor de komende 10 dagen. Het huis is enorm charmant, met een traditioneel Japanse stijl en gezellig ruim voor alle studenten om samen de ochtenden en avonden in door te brengen. Een studente wachtte ons op en legde ons kort de gebruiken van de accommodatie uit, om ons dan alleen te laten voor wat rust. 

Na het uitpakken waagden we ons voor de eerste keer buiten onze kamer en ontmoeten meteen onze eerste medestudenten: Ancheeta en Melissa van University of Leicester (uitgeproken als lester, ;) naar Janna). Ze zijn heel leuk en we zijn samen de buurt wat gaan verkennen.

Nara is op geen vlak te vergelijken met Tokyo. Het is zeer rural area met alle soorten en maten van traditionele Japanse huizen, met prachtige daken. De straten zijn getekend met de zwaar bemande elektriciteitspalen en kleine winkeltjes hier en daar. Net zoals ons verblijf, enorm charmant en het geeft een hartelijk gevoel. Ook verbaasde het ons, met het ietwat nare gevoel vanuit Tokyo, dat wanneer we Japans spraken in bv. de convenience store, men juist heel enthousiast en aangenaam verrast reageerden. We voelden ons opeens enorm gewaardeerd :).

We kwamen er echter achter dat de andere studenten niet per se de Japanse taal kenden! Ancheeta studeert psychologie en Melissa Managment. Het verbaasde ons, want Janna en ik gingen ervan uit dat we al ons Japans uit de kast gingen moeten halen. In plaats van een grote oefening Japans, gaat dit project misschien eerder een grote oefening Engels worden! Voor Janna uiteraard geen enkel probleem, als leerkracht Engels, zij voelde zich meteen thuis.

Na een fijne avond met al veel gebabbel met nog andere studenten en ook enkele studenten van NWU (waarmee we wel Japans konden spreken). We zijn benieuwd wat onze eerste dag in NWU zal brengen...

[jpnwumahorobaprogam2019]

Day 3: Odaiba Island

Vandaag onze derde en laatste volledige dag in Tokyo. We konden, én kunnen nog steeds niet geloven dat een onderdeel van onze droomreis al bijna voorbij is. 

Omdat het Ghibli Museum helaas te moeilijk was om te reserveren en in Japan boeken niet meer mogelijk was (waarschuwing aan toekomstige bezoekers), hadden we een volledige dag om Odaiba Island te bezoeken en ons bezoek aan TeamLab, het digitale kunstmuseum, te volbrengen. 

Om naar Odaiba Island te kunnen gaan, moesten we voor de eerste keer de trein nemen, over Rainbow Bridge. De stress schoot me weer meteen in het hart, maar Senpai Janna heeft ons er opnieuw doorgebracht alsof ze het al jaren doet :). 

Odaiba Island, een volledige artificieel eiland, opgericht door Japan. Hét symbool van de Japanse top technologie en zijn wereldpositie op vlak van technologische vooruitgang en moderniteit. We wandelden door het park langs o.a. het wetenschapsmuseum en The Gundam Base met de enorme Gundam Mecha Statue (voor de anime fans). 

TeamLab overtrof duizend maal onze verwachtingen. Het 'museum' was een interactief doolhof vol emoties en optische illusies. Ons hart sloeg meerdere malen over van de pracht en de techniek van de schouwspellen en kamers die we bezochten. Het museum is makkelijk te vinden op internet en instagram, maar doet de werkelijke ervaring nog niet het minste eer aan. Het concept is fantastisch en het is een 'hidden gem' die je moet gezien hebben. Een enige tip die wij graag geven: ga zeker op tijd (voormiddag). Onze tactische beslissing om eerder te gaan dan gepland, heeft ons waarschijnlijk uren van wachten bespaard.

Na TeamLab hadden Janna en ik onze eigenlijke planning volbracht. Hebben we dan alles in Tokyo gezien? Nee, natuurlijk niet! Maar wat voor ons het belangrijkste is, is dat we de dingen zien waar wij als japanoloog, en ook gewoonweg persoonlijk, als letterlijke 'fan' van deze cultuur, waarde aan hechten. Daarom hebben we afgesloten met enkele lucratieve stopjes, helemaal 'Laura & Janna' stijl! Ik merkte op de terugweg de 'Jump Shop' op in één van de mega winkelcentra, en trok Janna er meteen naartoe. We hadden veel plezier met veel 'ooh's en aah's' en gelukkig heeft Janna me ook weer snel genoeg weggetrokken voordat ik onnodig met m'n yens smeet :). Voor Janna vond ik toch dat we moesten afsluiten met één pokémon center. En gelukkig was ze ;). Ze is een enorme pokémon fan en waande zich eventjes in de 7e hemel (kleine tip aan pokémon go fans: open regelmatig de app in Tokyo, je zal er geen spijt van hebben ;) ). 

Opnieuw in het voetenbad sloten we onze reis naar Tokyo af. Dit was al voor zovele jaren onze grote droombestemming, en door fantastisch teamwerk, planning en vriendschap, vind ik dat we er de beste reis van hebben gemaakt die we ervan konden maken. 

Tokyo was zeer overweldigend, maar vooral enorm leerrijk, en geen snoepreisje (toch niet helemaal ;) ). Het was voor ons, als japanologen, onze eerste initiatie met de werkelijke Japanse cultuur en maatschappij, een ervaring meer dan enkel uit de cursus. Verwachtingen zijn bevestigd of overtroffen, we hebben vele nieuwe indrukken gekregen en en er is nu stof tot nadenken. In onze vele gesprekken en gedachten hebben we ook onze cursus naast ons kunnen leggen en zaken of fenomenen die we geleerd hebben, in de realiteit kunnen plaatsen. Persoonlijk vind ik dat ik deze reis op geen ander moment beter had kunnen maken, het was persoonlijk en educatief enorm verreikend. Maar we zijn nog lang niet klaar, want zomerschool moet nog beginnen!

[jpnwumahorobaprogam2019]

Sociaal Stigma in Japan

Hoewel ik hier in de afgelopen berichten niet over heb gesproken, zie ik het belang ervan in dit fenomeen uit te leggen. 

Als japanoloog zijn wij op de hoogte van enerzijds Japan's geschiedenis met het buitenland en anderzijds Japan's hiërarchische cultuur. Japan heeft zich een lange tijd afgesloten voor rest van de wereld (Sakoku, 1639), en heeft tevens in de loop van de geschiedenis niet altijd even positieve ervaringen gehad met het buitenland. Japan is ook een land met een sterke hiërarchische geschiedenis. Hoewel men nu van veel meer respect kan spreken, is het nog steeds van belang om respect te tonen tegen bv. ouderen of meerderen.

Als twee jonge Westerse vrouwen, en nog relatief onervaren japanologen zijn wij naar Japan getrokken. We waren ons bewust van de culture shock die ons te wachten stond en de beginnersfouten die we zouden maken. Toch probeerden we ons zo 'Japans' mogelijk te gedragen en de culturele aspecten die we kenden toe te passen.Maar als jong, blond, Westers meisje en toerist viel het niet altijd even mee om in het publieke Japan rond te lopen. We werden geconfronteerd met starende ogen of ronduit gemene blikken, met de opzet opgemerkt te worden. Met onze vele 'sumimasen' en glimlachjes probeerden we ons van onze goede bedoelingen duidelijk te maken (we wilden niet bestempeld worden als 'lompe toeristen'), maar Japan was deze keer nog niet klaar om ons te accepteren. 

We zijn inderdaad buitenlanders met een enorme afstand tussen culturen, en kunnen dus fouten maken die eventueel als 'onbeleefd' beschouwd kunnen worden. Desalniettemin hadden we soms het gevoel dat we op eieren liepen. Daarom besloten we ook regelmatig onze positie als 'lompe toerist' in ons voordeel te gebruiken om zo onszelf voor onze fouten te kunnen vergeven. Toch is het belangrijk dit punt aan te halen. Voor toekomstige reizigers naar Japan met minder ervaring of kennis dan ons kan dit schokkend lijken. Het geeft dan ook stof tot nadenken; hoelang zullen we dit 'label' of sociaal stigma met ons meedragen in onze carrière als japanoloog? 

Ten slotte wil ik uiteraard nog noteren dat dit niet voor alle japanners geldt. Van de dame'tjes in de kimono winkel tot die lieve bediende in het station of de buurman op het vliegtuig. Zij zagen onze goede bedoelingen en toonden zelfs de fascinatie waarmee ook wij ervoor kozen hiernaartoe te komen. Langzaam aan zal Japan ons leren kennen en ons (hopelijk) accepteren.

[jpnwumahorobaprogam2019]

Day 2: Shibuya Crossing & Meiji Temple and Harajuku & Shinjuku

Vandaag was opnieuw een drukke dag boordevol verrassingen. Met wel 4 toplocaties op de agenda, trokken we eerst naar Shibuya Crossing om zo onze weg op te werken naar de Meiji tempel en het interessante Harajuku.

Shibuya Crossing is zoals het Time Square van New York; een groot kruispunt en het middelpunt van visuele (en auditieve) reclame. Voor de toerist een must als vakantiefoto. Wij wilden het kruispunt ook van onze lijst schrappen.

De Meiji tempel was opnieuw een fijne afwisseling van het hypermoderne met het traditionele. Het park was magnifiek, met de prachtige Japanse boomsoorten met bijna omhelzende kruinen. De sake barrels zijn zeer mooi versierd en een teken van dank aan keizer Meiji, waaraan men - zogezegd - de Industriële Revolutie hebben te danken. Hoewel dit met een korrel zout te nemen, is het fijn om te zien dat men zelfs in de relatief recentere geschiedenis de traditie zich met het moderne verbindt. Ook de tempel en de Torii waren weer prachtig.

Harajuku en omgeving was dan weer iets heel anders. Een enorm drukke en smalle lange wijk waarin we de gekste outfits en accessoires tegenkwamen. Hoewel het een heel kleurrijke en nog steeds toffe ervaring was, kwam deze activiteit geloof ik niet als allerhoogste op de lijst. De ‘instagramwaardige’ snacks zijn mooier dan dat ze lekker zijn >:3.

Shinjuku tot slot was voor mij persoonlijk een activiteit met een sterretje. En dat om slechts één, en misschien banale reden: Sekaido store, één van Japan’s - en ook s’ werelds - grootste stationary shops. Voor mij als tekenfanaat een absolute droom. Lieve Janna had me dan ook een enorme portie tijd en geduld geschonken, waarvoor eeuwige dankbaarheid, Senpai ;). Het was een wel vijf verdiepingen grote winkel, van rand tot rand gevuld met producten van kwaliteit! Ik heb me dus geamuseerd :3.

Een laatste activiteit was nog het Anime Center. We wisten beide niet veel af van de inhoud van het center. Anime Center bestaat uit een gezellig anime themed café, om de laatste game/serie/film te promoten, en er was ook een leuke shop en tentoonstelling aanwezig over enkele Japanse anime kunstenaars en enkele series.

We eindigden onze dag opnieuw met zware voetjes in het voetenbad, maar zo voldaan van de, tot nog toe, fantastische reis!

[jpnwumahorobaprogam2019]

Day 1: Akihabara and Ueno Park

Voor onze eerste dag hier in Tokyo stonden o.a. Akihabara en Ueno park op het menu. We hebben ons hiervoor voor de eerste keer op de metro gewaagd, en dat ging opvallend vlot. We kregen weliswaar ook voor de eerste keer met het drukke Japanse werk- en schoolverkeer zoals de alom bekende サラリーマン (salarymen) en de schattige uniformen van de schoolgaande jeugd. 

Akihabara (ook wel Electric Town genoemd) verblufte ons met zijn omgang in gaming centra en anime stores. Winkels met enorm veel verdiepingen vol met arcades, mechandise en souvenirs. Wat ons ook meteen opviel, waren de duizenden draaimachines (‘om een balleke te draaien’); ze vulden de gevels van volledige straten en winkels. We hadden kennelijk de impact van entertainment en de cultuur van anime en manga onderschat. Ook waren er andere vormen van entertainment, zoals maid cafes en kattencafés. We hebben dan ook één van de kattencafés bezocht. Hele schattige, maar schuchtere beestjes :3.

Ueno park was een zeer fijne afwisseling na de drukke en luidruchtige voormiddag in Akihabara. Hoewel het park te midden van Tokyo ligt, is er geen last van het verkeer en geniet je van wat rust en de tempels zoals de Toshogu Shrine en de pagode. Ook zijn er verschillende musea daar zoals het Tokyo Metropolitan Art Museum en Ueno Zoo. 

Een laatste wens voor de dag was de Sensoji Tempel. 

De tempel en de buurt eromheen waren prachtig en heel warm. Mensen verzamelden zich om en in de tempel om te bidden of om geluk te vragen en wensen. Ook wij hebben ons steentje bijgedragen. Ikzelf heb me hier ook uitgeleefd en heb mezelf een tradtionele yukata aangeschaft, met dank aan de enorm lieve dames die ons de uitleg over het dragen ervan hebben uitgelegd. Zij waren tevens grote fan van Brugge, tot groot genoege van Janna ;).

Onze eerste dag hier in Tokyo was een dag van geven en nemen. We werden voor de eerste keer geconfronteerd met de hypermoderne Japanse cultuur en merkten onze kleine foutjes op. Maar bovenal beleefden we een fantastische dag, en keken onze ogen uit op de verscheidene gezichten die Japan heeft; een enorme economie met een enorme vraag en aanbod, maar ook een warme, traditionele cultuur, in het teken van harmonie.

[jpnwumahorobaprogam2019]

Our first steps in Japan...

Hier het allereerste verslag vanuit Japan, in het Ginza Bay Hotel in Tokyo. 

We hebben zonet een heel lange, maar desalniettemin interessante heenreis achter de rug. Via Emirates hebben we een vlucht naar Dubai genomen, om daar over te stappen voor een vlucht naar Tokyo (Haneda). Voor Janna is een vliegreis wat meer vanzelfsprekend dan voor mij, en was dus aangenaam verrast door de service van Emirates. 

We werden voorzien van zoveel mogelijk luxe met kussen, deken en een televisie’tje met een behoorlijk assortiment aan films, muziek en spelletjes, om zich gedurende de lange reis mee bezig te houden. De menu was echter de aangenaamste verassing:

De maaltijden waren aangepast aan de vlucht en we werden verwend met telkens een voorgerechtje, hoofdgerecht en dessert. We waanden ons koninginnen. 

Toch is zo’n vliegreis ontzettend lang, met opgeteld meer dan 16u vliegtijd. Het ligt dan ook goed in onze planning dat we hier s’ avonds aangekomen zijn, en meteen de nachtrust kunnen nemen, om de jetlag zo goed mogelijk te verwerken. Vanuit de luchthaven van Tokyo hebben we dan ook vrijwel meteen besloten een taxi te nemen. Niet de goedkoopste optie, maar hartelijk aangeraden; je bent dan ook al uitgeput van de reis en wordt daar bovenop nog overweldigd met de nieuwe cultuur.

We gaan nu onze eerste nacht doorbrengen in Ginza Bay Hotel, een capsule hotel. De eerste indruk die we hadden was enigzins verwarring. We moeten dan ook nog wennen aan de gewoonten van de cultuur en de specifieke regels die hier van toepassing zijn.

Morgen meer over het hotel en de eerste kennismaking met Tokyo by day, we sluiten nu de gordijnen van onze capsule voor een welverdiende nachtrust.

[jpnwumahorobaprogam2019]

Welcome

Wij zijn Laura Vermeulen en Janna Proot, twee studenten in de studierichting Japanologie van Taal- en Regiostudies aan de Katholieke Universiteit van Leuven. In toevoeging van onze eerste jaar in de Bachelor, hebben wij de opportuniteit gekregen om deel te nemen aan het NWU MOHORABA Program, een partnerschap tussen de KULeuven en Women’s University Nara (Japan). Uiteraard zijn we zeer dankbaar voor deze kans en zijn ons bewust van de unieke reis die ons te wachten staat.

Daarom hebben wij besloten een verslag van deze reis te maken in de vorm van een informele blog. We hopen hierbij niet alleen familie en vrienden mee te bereiken, maar ook enigszins (toekomstige) studenten te stimuleren om deze stap te nemen.

Onze reis zal bestaan uit een 10-daags programma (’zomerschool’) aan NWU in Nara met vooraf een tussenstop in Tokyo, voor een lucratieve citytrip en een eerste kennismaking met de Japanse cultuur. Dit is dan ook voor ons beide de eerste keer dat we naar Japan gaan. 

We zullen proberen dagelijks te posten; zij het foto’s, updates, unieke ervaringen, etc. Dit is een informele blog, en onze kans om onze droomreis te kunnen vereeuwigen. 

Veel leesplezier!

De Japanologen 🎌