jepoooy

[jepoooy]

Lintek ka Harold! Simula nong nakilala kita, hindi ka na umalis sa isip ko! Haha!

[jepoooy]

Lord, ano na? 2025 na! wala pa rin ba si THE ONE? haayyss!!!

[jepoooy]

Anong kwento ng Sagada mo?

Alis namin sa Manila, January 3, 2025 ng gabe, bale January 4 and 5 andon na kami for 2 days and 1 night trip. As a joiner, madami ka makakasama na hindi mo kakilala, mga taong first time mo pa lang nakita sa buong buhay mo from different walks of life, sa dami ng taong kasama sa trip na yun, may isang tao talagang nangibabaw sa paningin ko.

Sya ay si Harold. Isang mabait, tahimik, gwapo at napaka-gentleman na tao. Mag-isa lang sya sumama sa trip na yun, hindi katulad ko na may kasamang dalawang kaibigan. Naka upo sya sa dulo ng van, pangalawa sa may sulok. Hindi ko alam kung bakit ang gaan ng loob ko sa kanya, siguro kase medyo may pagkapareho kami ng personality na tahimik lang sa gilid, mapag-isa at hindi masyado nagsasalita. Sinasabi ng isip at puso ko na kaibiganin ko sya pero as a taong mahiyain din, hindi ko alam kung pano ko sya lalapitan at kakausapin. Hindi ko alam kung ano ang una kong itatanong or kung ano ang sasabihin ko sa kanya.

January 4, 2025 ng hapon, nagsimula na ang activities, unang pinuntahan namin ng mga kasama ay ang Sumaguing Cave. Napapansin ko, sa sobrang daming tao na pumasok sa cave na yun, sya palagi ang nasa huli, gusto nya palage nasahulihan sya, tapos tinitingnan ko sya palagi sa likod ko kung kamusta sya. Ewan ko, sa sobrang daming tao sa cave na yun na madilim, sa kanya lang ako concern. Sabi ko sa isip ko, sayang, kung mag-isa lang ako na nag join sa trip na to, ito sana sasamahan ko kase gusto ko ang personality nito.

Kinagabehan, may bonfire sa tinutuluyan naming guesthouse, bumaba sya kung saan ginaganap ang bonfire at umupo sya sa gilid lang, sa likod kung saan ang mga tao na nandun ay nakaupo sa unahan nya. Pinagmamasdan ko sya, sobrang tahimik lang sya gilid at hindi umiimik. Kapag tinatagayan, umiinom naman. Mabait na tao. After ilang minuto, umakyat din sya at natulog na siguro. Umakyat na din ako.

Kinabukasan, maaga ang alis namin patungo sa bundok para ma witness ang sea of clouds at ang blue soil. Natutuwa ako at magkatabi kami sa van na sinasakyan namin patungo sa start point ng bundok. Hindi ko alam, ang gaan sobra ng loob ko sa kanya, na pakiramdam ko matagal na kami magkaibigan. Napapangiti nalang ako sa sulok.

Dito na kami nagkausap sa bundok. First time ko marinig ang boses nya. Tinititigan ko ang mukha nya habang nagsasalita sya. Sabi ko sa isip ko, Lord, gusto ko ng ganitong klaseng tao sa buhay ko. Gusto ko sya maging parte ng buhay ko. Gusto ko sya maging kaibigan.

Dito na kami nagkasama sa bundok. Habang binabaybay namin ang ilang bundok na napapalibutan ng sea of coulds at sobrang lamig, kasama ko sya, kasama ang dalawa ko pang kaibigan.

Hindi ko na pinalagpas ang mga pagkakataon na kunan sya ng litrato at enjoyin ang trip kasama sya. Ang saya-saya ng pakiramdam ko nong mga oras na yun na kasama sya. Tawanan, biruan habang nasa bundok na para bang sobrang close na namin. Kung gaano kataas ang mga bundok na naakyat namin, ganun din kataas ang saya na naramdaman ko sa mg oras na yun. Ni hindi ko nga naramdaman ang pagod.

Kaya naman, medyo nalulungkot ako nong nasa van na kami pauwi ng Manila, iniisip ko, ito na din ba ang huling chance na makikita ko sya? kelan kaya ulit kami magkakasama? kelan kaya ulit kami magkikita, magkakasama pa kaya kami? kelan kaya?

Hindi ko man nakilala ng lubusan si Harold sa maikling trip na yun, pero masaya ang magkaroon ng isang kaibigan na katulad nya. Ipinagdarasal ko palagi na sana ay lagi syang nasa mabuting kalagayan at laging masaya. At na sana ay madugtungan pa ng mas mahabang pagkakataon at panahon na maging magkasama kami at maging matalik na magkaibigan.

Salamat sayo, Lord dahil ipinakilala mo sakin ang isang mabait na kaibigan na si Harold.

Salamat Harold. Hanggang sa muli nating pagkikita...

Jepoy.

[jepoooy]

Lord, bigyan nyo na ng magandang twist ang buhay ko. Please!

[jepoooy]

Hindi ko alam kung normal ba ito. Pero parang wala na akong pakiramdam sa lahat ng bagay. Hindi ko rin maipaliwanag ang kasalukuyan kong nararamdaman pero parang hindi ko na alam paano tanggapin ang mga magagandang bagay na nagyayari saakin. Kapag may good news, hindi ko sya masyado malasap na may magandang nangyari sa buhay ko. Kapag bad news naman, ganun din. Hindi ako masyado naaapektohan. Hindi ko alam kong dala na ito ng mga sobrang dami kong pinagdaanan sa buhay na hinarap kong mag-isa lang, pero namimiss ko yung dating ako. Yung natutuwa at na eexcite lagi kahit sa pinakamaliit na bagay. Hindi ko maintidihan kong nasa anong phase na ako ng buhay ko ngayon basta ang alam ko lang, para lang akong hangin na paduyan-duyan. Parang mga halaman at puno na sumasabay lang din kung saan sila dinadala ng hangin. Parang ganun. Hindi ko alam kung masasaktan ako, ung malulungkot ako, kung matutuwa ako, basta ang pakiramdam ko ay wala masyadong espesyal ang mga nagyayari sa buhay ko kahit na meron naman. Hindi ko na sya alam i-savor. Sana dumating ang araw na maibalik ko ang dating ako. Yung na eexcite lagi at natutuwa kahit na sa sobrang maliliit na mga bagay sa buhay. Masaya ako sa mga blessings, mga tao at mga masasayang pagkakataon sa buhay ko. Hindi ko lang alam kung pano sya i-acknowledge. Di tulad ng dati. Pero maraming salamat pa rin sa panginoon na nasa itaas, sa lahat ng mga bagay na ipinagkakaloob nya sa akin, maliit man ito o malaki. Maraming salamat palagi!

02/15/2024 10:54PM

[jepoooy]

““let go, not everything you seek is seeking you.” - zahra”

—

[jepoooy]

“The people who are meant to be in your life will always gravitate back towards you, no matter how far they wander.”

— Robert Tew

[jepoooy]

“But in that moment I understood what they say about nostalgia, that no matter if you’re thinking of something good or bad, it always leaves you a little emptier afterwards.”

— John Corey Whaley; Noggin

[jepoooy]

“Your happiness depends upon your very own thoughts. No one else can think your thoughts for you. Deliberately think thoughts of what you want because they’re the thoughts that make you happy.”

— Rhonda Byrne

[jepoooy]

“And I’d choose you; in a hundred lifetimes, in a hundred worlds, in any version of reality, I’d find you and I’d choose you.”

— Unknown

[jepoooy]

I think napapagod na ako kakaintindi sa ibang tao. Napapagod na ako na palagi nalang ako ang laging mag aadjust at mag-gegets sa kanila. Na ganito ang nararamdaman nila. Na ganito sila, na ganito kase yun. Napapagod na ako sumalo. Napapagod na ako na ah okay. Na ah osige. Gusto ko naman i-consider nila yung nararamdaman ko. Na ganito kase yun. Haysss.. ewan ko. Basta nakakapagod deeply.

[jepoooy]

“No one is afraid of heights, they are afraid of the fall. No one is afraid of the dark, they are afraid of what’s in it. No one is afraid of love, they are afraid of the broken heart.”

— Unknown

[jepoooy]

the truth is, i struggled to connect with people. i always thought that i was too deep for them, which is why i just ended up isolating myself. i built walls and locked myself in. i always thought that maybe the reason i didn’t catch up to their vibes and humor was that i was born different. that even their jokes weren’t funny at all, i just faked smiles and laughed just to get along with them. and while some attempted to break through, i found it difficult to be genuine and truly be myself. it’s just hard that even now, i still can’t find a perfect shoe that will surely fit my feet.

but even so, i want to make myself believe that a genuine connection still exists. that there’s still someone who will remove my mask without feeling uncomfortable. someone who will crack a joke where i no longer have to fake myself anymore and instead have the guts to say that it’s not funny at all. i know that one day i will no longer have to force my small feet into a big shoe, for i will find the perfect fit in someone with whom i can be authentically me.

— theodore

[jepoooy]

“Please be patient with me. Sometimes when I’m quiet it’s because I need to figure myself out. It’s not because I don’t want to talk. Sometimes there are no words for my thoughts.”

— Kamla Bolanos

[jepoooy]

Naalala ko 'yung ka-officemate ko dati, kapag alas-singko na ng hapon at napapansin nyang papalubog na 'yung araw, automatic itinataas nya yung blinds ng bintana, nagrereklamo yung iba naming kasama kase daw nasisilaw sila, lagi nya sagot, 'eh si jepoy gusto makita ang paglubog ng araw.' Napapakamot nalang sila ng ulo. Ginagawa nya ito lagi kapag napapansin nyang nag-iiba na ang kulay ng langit at palubog na yung araw, tapos tuwing titingin ako sa bintana, wala ako masabi. Ang ganda ng langit saka mga ngiti nya. Eme.

[jepoooy]

“Eventually soulmates meet, for they have the same hiding place.”

— Robert Brault

[jepoooy]

“Not everyone you love is going to love you back. That’s why you’ve got to love yourself.”

— Unknown