jdfvdjvgdkf - Tumblr blog

[jdfvdjvgdkf]

[jdfvdjvgdkf]

Valery Legasov

Valery Alekseyevich Legasov (รัสเซีย: ВалерийАлексеевичЛегасов; 1 กันยายน 1936 - 27 เมษายน 1988) เป็นนักเคมีอนินทรีย์โซเวียตและเป็นสมาชิกของ Academy of Sciences แห่งสหภาพโซเวียต เขาจำได้ว่าตอนนี้เขาทำงานเป็นหัวหน้าคณะกรรมาธิการสอบสวนเชอร์โนปิลแห่งหายนะ [2]

Legasov เกิดเมื่อวันที่ 1 กันยายน ค.ศ. 1936 ในเมืองตูลาประเทศรัสเซีย SFSR เข้าสู่ครอบครัวแรงงานโยธา [3] [4] [5] เขาเข้าเรียนที่โรงเรียนมัธยมในเคิร์สต์ [3] ใน 2492-2497 เขาเข้าเรียนที่โรงเรียนหมายเลข 56 ในมอสโกและจบด้วยเหรียญทอง [3] ตอนนี้โรงเรียนมีชื่อของเขาและรูปปั้นทองสัมฤทธิ์ยืนอยู่ตรงทางเข้า เขาแต่งงานกับ Margarita Mikhailovna และมีลูกสาวคนหนึ่ง Inga Legasova [6] [7] [8]

2504 ในเขาจบการศึกษาจากคณะวิศวกรรมเคมีฟิสิกส์ที่สถาบันเคมีและเทคโนโลยีของ Mendeleev มอสโก [9]

เขาทำงานเป็นเลขานุการคณะกรรมการ Komsomol ของสถาบันเทคโนโลยีเคมีแห่งกรุงมอสโก

ในปี 1962 เขาได้เข้าเรียนระดับบัณฑิตศึกษาในภาควิชาฟิสิกส์โมเลกุลของ Kurchatov Institute of Atomic Energy, [10]: 261 ครั้งแรกในฐานะนักวิจัยรุ่นพี่รุ่นน้องแล้วในที่สุดก็เป็นหัวหน้าห้องทดลองในปี 1967 เขาปกป้องวิทยานิพนธ์ของเขาที่ Kurchatov Institute ภายใต้หัวหน้างาน Isaac Kikoin ในการสังเคราะห์สารประกอบของก๊าซมีตระกูลและการศึกษาคุณสมบัติของพวกเขา [อ้างอิงที่จำเป็น] [10]: 261 เขาได้รับปริญญาของผู้สมัครใน 2510 และปริญญาเอกในวิชาเคมีใน 2515 ได้ [11]

2519 ในเขาได้รับเลือกเป็นสมาชิกของสถาบันวิทยาศาสตร์แห่งเทือกเถาเหล่ากอที่สอดคล้องกัน

จาก 2521 ถึง 2526 เขาเป็นศาสตราจารย์ที่สถาบันฟิสิกส์และเทคโนโลยีแห่งมอสโก [12]

2524 ในเขาก็กลายเป็นสมาชิกคนหนึ่งของสถาบันวิทยาศาสตร์แห่งเทือกเถาเหล่ากอในภาควิชาเคมีกายภาพและเทคโนโลยีของวัสดุอนินทรีย์

2526 จากจนกระทั่งเขาตายเขาทำงานเป็นหัวหน้าภาควิชากัมมันตภาพรังสีและเคมีเทคโนโลยีที่คณะเคมีที่มหาวิทยาลัยแห่งรัฐมอสโก [12] 2526 ใน [12] เขากลายเป็นคนแรกที่รองผู้อำนวยการงานวิทยาศาสตร์ของสถาบันพลังงานปรมาณู Kurchatov [13]

Legasov ศึกษาวิธีการสังเคราะห์และคุณสมบัติของสารประกอบใหม่ที่มีองค์ประกอบในสถานะออกซิเดชันสูง เทคโนโลยีนิวเคลียร์และพลาสมา เทคโนโลยีประหยัดพลังงานและพลังงานไฮโดรเจนภายใต้การนำของเขาโรงเรียนวิทยาศาสตร์ได้ถูกสร้างขึ้นในส่วนล่าสุดของเคมีอนินทรีย์ - เคมีของก๊าซมีตระกูล [อ้างอิงที่จำเป็น]

ก่อนที่จะเกิดเหตุร้ายที่เชอร์โนปิลแห่งเลกาซอฟเป็นที่รู้กันดีว่าเน้นความจำเป็นในการรักษาความปลอดภัยและวิธีการด้านความปลอดภัยใหม่ ๆ

เมื่อถึงเวลาที่เชอร์โนปิลแห่งหายนะที่ 26 เมษายน 2529 เลกาซอฟเป็นรองผู้อำนวยการคนแรกของสถาบันพลังงานปรมาณู Kurchatov [16] เขากลายเป็นสมาชิกคนสำคัญของคณะกรรมาธิการของรัฐบาลที่จัดตั้งขึ้นเพื่อสอบสวนสาเหตุของภัยพิบัติและเพื่อวางแผนการบรรเทาผลกระทบ เขาตัดสินใจที่สำคัญที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงอุบัติเหตุซ้ำแล้วซ้ำอีกและแจ้งให้รัฐบาลทราบถึงสถานการณ์ในพื้นที่ภัยพิบัติ เขาไม่ลังเลเลยที่จะพูดคุยกับเพื่อนนักวิทยาศาสตร์ของเขาและสื่อมวลชนเกี่ยวกับความเสี่ยงด้านความปลอดภัยของโรงงานที่ถูกทำลายและยืนยันในการอพยพทันทีของประชากรทั้งหมดของเมือง Pripyat ที่อยู่ใกล้เคียง ในเดือนสิงหาคม 2529 เขาเสนอรายงานของคณะผู้แทนสหภาพโซเวียตในการประชุมพิเศษของ International Atomic Energy Agency (IAEA) ในกรุงเวียนนา รายงานของเขาแสดงให้เห็นถึงการวิเคราะห์เชิงลึกและความซื่อสัตย์ในการพูดคุยถึงขอบเขตและผลที่ตามมาของโศกนาฏกรรม [17]

วันที่ 27 เมษายน 1988 หนึ่งวันหลังจากวันครบรอบปีที่สองของอุบัติเหตุโรงไฟฟ้านิวเคลียร์เชอร์โนบิลและหนึ่งวันก่อนที่เขาจะประกาศผลการสอบสวนสาเหตุของภัยพิบัติ Legasov ฆ่าตัวตายด้วยการแขวนคอตัวเอง (บางแหล่งข่าวกล่าวว่า ในอพาร์ตเมนต์ของเขา [2] [18] หรือบันไดของอพาร์ตเมนต์ [19] คนอื่น ๆ ในห้องทำงานของเขา [20]) ปืนพกส่วนตัวยังคงอยู่ในลิ้นชัก แต่ศาสตราจา���ย์เลือกที่จะแขวนคอตัวเอง เขาถูกฝังอยู่ที่สุสาน Novodevichy ในมอสโก [21] [22]

นี่ไม่ใช่ความพยายามฆ่าตัวตายครั้งแรกของ Legasov [23] เดวิดอาร์มาริลลิสแนะนำว่าความทุกข์ยากของเชอร์โนปิลแห่งหายนะต่อสถานะทางจิตใจของเลกาซอฟเป็นปัจจัยที่นำไปสู่การตัดสินใจฆ่าตัวตายของเขา [9] ก่อนที่เขาจะฆ่าตัวตายเลกาซอฟเขียนเอกสารที่เปิดเผยข้อเท็จจริงเกี่ยวกับภัยพิบัติที่ไม่เปิดเผยก่อนหน้านี้ [20] อ้างอิงจากการวิเคราะห์การบันทึกสำหรับภาพยนตร์โทรทัศน์ทางสถานีโทรทัศน์เชอร์โนปิลแห่งนิวเคลียร์ของเชอร์โนปิลแห่งสหรัฐอเมริกา [24] เลกาซอฟอ้างว่าแรงกดดันทางการเมืองตรวจสอบการกล่าวถึงความลับทางนิวเคลียร์ของโซเวียตในรายงานของเขาต่อ IAEA ปัญหาที่ทราบเกี่ยวกับการออกแบบเครื่องปฏิกรณ์ [25] แถลงการณ์ของนักวิทยาศาสตร์ปรมาณูยังระบุด้วยว่า Legasov กลายเป็นไม่แยแสกับความล้มเหลวของเจ้าหน้าที่ที่จะเผชิญหน้ากับข้อบกพร่องในการออกแบบ [26]