jcasala-blog

[jcasala-blog]

Baka may time kang magbasa ng shit. 😂

Pingpong Chronicles

Wazzup sa inyo mga Kabayan! Yung tropa ko nag v-vlog. Dahil hindi ko kaya yun, dito na lang ako. Hahahaha. Anyway, feel free not to read this shit.

 July 17, 2017 9:00 AM                Tapos na OJT ko kaya tambay na lang ako sa bahay, naglalaro lang ako ng Ragnarok nang biglang may tumawag sakin na unkown number.

Me: ‘Hello po? Caller: ‘Carlos, gusto mo bang sumali sa Governor’s Cup sa katapusan? Kasali si Mauty, Sali ka na din.’ Me: ‘Ay, Tita ayoko po. Wala po akong training.’ Tita: ‘SUMALI KA NA! Libre naman ang registration. Magpasa ka lang kay Sir Mike ng photocopy ng NSO at ID. Hanggang ngayong 12 noon lang. Iintayin ka daw ni Sir Mike ngayon sa bahay nila, ngayon ang deadline BILISAN MO SUMALI KA NA!’ Me: ‘Tita… Ayok—‘ Tita: ‘SUMALI KA NA ABA! SAYANG YUN!’ Me: ‘Sige po Tita, sasali na po ako.’

Pagkababa ko, hinanap ko agad NSO ko, buti na lang may spare ako na Photocopy tapos kinuha ko kaagad ID ko, nagdamit lang ako tapos umalis na ako ng bahay. Pinuntahan ko si Remo sa bahay nila, isa sa mga tropa ko na nag pi-pingpong din. Hindi ko na tanda pero mukhang ako pa ata ang gumising sakanya at sinabi ko na samahan ako kina Sir Mike para magpasa ng requirements. Niyaya ko din sya pero nag he-hesitate sya kasi nag-iintay na lang sya ng text mula sa Airbase kasi magsusundalo sya, baka daw kasi hndi din sya maka attend sa tournament kasi baka pumasok na sya sa Base ano mang oras. Before mag 12, napilit ko si Remo na sumali at nakapag pasa na kami. So deretso training na kami, kahit alam namin na wala kaming chance na manalo kasi buong Batangas yun at kasama kami sa bracket na 18-40 ata yun.

July 29, 2017 Day of Tournament

               So ayun nga, araw na ng Tournament. After ng ilang days ng training (kunwari). Sinabi ko na masaya na akong manalo kahit isang beses lang. Kasi sobrang daming magagaling at hindi ko alam kung sino makakalaban ko. Pagdating naming sa venue, grabe SOBRANG daming tao. Na-amaze ako. Look at these people! Sharing the same passion and playing the same sport. Grabe naghalo-halo na emotions ko. Excited ako na ayokong maglaro kasi kinakabahan ako, na gusto ko first game ako para matapos na agad, pero teka natatae ako. Before mag open ang tournament, nakita ko yung mga players. Yung iba, lumaro na sa ibang bansa, yung iba player ng mga sikat na Universities sa Manila, at syempre madaming magagaling.

Pero ito yung namiss ko, yung ambiance ng tournament. Yung pakiramdam na mag co-compete ka. Yung feeling na nakukuha mo habang nag-aantay ng laban, o kaya kapag nasa harap ka na ng table at ng kalaban mo. Grabe, sobrang nakalimutan ko ang outside world. Welcome to the World of Table-tennis.

It was a great experience. Kahit na hindi ko nauwi yung bacon. Hahahaha. Hindi na ako umaasa kasi over 200 ang participants at kuko lang ako sa paa ng ibang players HAHAHAHA. 1 win at 1 lose ako, kaso hindi ako naka-advance sa sunod na bracket kasi natalo ako sa point system. Sad. Pero ang mahalaga, nakapaglaro ulit ako after ilang years simula nung natanggal ang varsity sa school at nakain ako ng Buhay Pharmacy at ng Sayaw.

Oh I’m so inlove with this sport.

WALANG KWENTA DIBA, BILIB NA AKO SAYO NA UMABOT KA PA SA PART NA TO.

[jcasala-blog]

Pingpong Chronicles

Wazzup sa inyo mga Kabayan! Yung tropa ko nag v-vlog. Dahil hindi ko kaya yun, dito na lang ako. Hahahaha. Anyway, feel free not to read this shit.

  July 17, 2017 9:00 AM                Tapos na OJT ko kaya tambay na lang ako sa bahay, naglalaro lang ako ng Ragnarok nang biglang may tumawag sakin na unkown number.

Me: ‘Hello po? Caller: ‘Carlos, gusto mo bang sumali sa Governor’s Cup sa katapusan? Kasali si Mauty, Sali ka na din.’ Me: ‘Ay, Tita ayoko po. Wala po akong training.’ Tita: ‘SUMALI KA NA! Libre naman ang registration. Magpasa ka lang kay Sir Mike ng photocopy ng NSO at ID. Hanggang ngayong 12 noon lang. Iintayin ka daw ni Sir Mike ngayon sa bahay nila, ngayon ang deadline BILISAN MO SUMALI KA NA!’ Me: ‘Tita… Ayok---‘ Tita: ‘SUMALI KA NA ABA! SAYANG YUN!’ Me: ‘Sige po Tita, sasali na po ako.’

Pagkababa ko, hinanap ko agad NSO ko, buti na lang may spare ako na Photocopy tapos kinuha ko kaagad ID ko, nagdamit lang ako tapos umalis na ako ng bahay. Pinuntahan ko si Remo sa bahay nila, isa sa mga tropa ko na nag pi-pingpong din. Hindi ko na tanda pero mukhang ako pa ata ang gumising sakanya at sinabi ko na samahan ako kina Sir Mike para magpasa ng requirements. Niyaya ko din sya pero nag he-hesitate sya kasi nag-iintay na lang sya ng text mula sa Airbase kasi magsusundalo sya, baka daw kasi hndi din sya maka attend sa tournament kasi baka pumasok na sya sa Base ano mang oras. Before mag 12, napilit ko si Remo na sumali at nakapag pasa na kami. So deretso training na kami, kahit alam namin na wala kaming chance na manalo kasi buong Batangas yun at kasama kami sa bracket na 18-40 ata yun.

 July 29, 2017 Day of Tournament

               So ayun nga, araw na ng Tournament. After ng ilang days ng training (kunwari). Sinabi ko na masaya na akong manalo kahit isang beses lang. Kasi sobrang daming magagaling at hindi ko alam kung sino makakalaban ko. Pagdating naming sa venue, grabe SOBRANG daming tao. Na-amaze ako. Look at these people! Sharing the same passion and playing the same sport. Grabe naghalo-halo na emotions ko. Excited ako na ayokong maglaro kasi kinakabahan ako, na gusto ko first game ako para matapos na agad, pero teka natatae ako. Before mag open ang tournament, nakita ko yung mga players. Yung iba, lumaro na sa ibang bansa, yung iba player ng mga sikat na Universities sa Manila, at syempre madaming magagaling.

Pero ito yung namiss ko, yung ambiance ng tournament. Yung pakiramdam na mag co-compete ka. Yung feeling na nakukuha mo habang nag-aantay ng laban, o kaya kapag nasa harap ka na ng table at ng kalaban mo. Grabe, sobrang nakalimutan ko ang outside world. Welcome to the World of Table-tennis.

It was a great experience. Kahit na hindi ko nauwi yung bacon. Hahahaha. Hindi na ako umaasa kasi over 200 ang participants at kuko lang ako sa paa ng ibang players HAHAHAHA. 1 win at 1 lose ako, kaso hindi ako naka-advance sa sunod na bracket kasi natalo ako sa point system. Sad. Pero ang mahalaga, nakapaglaro ulit ako after ilang years simula nung natanggal ang varsity sa school at nakain ako ng Buhay Pharmacy at ng Sayaw.

Oh I’m so inlove with this sport.

 WALANG KWENTA DIBA, BILIB NA AKO SAYO NA UMABOT KA PA SA PART NA TO.

[jcasala-blog]

Table tennis 101.

What did I learn from Table-tennis.

#1 Appreciate : Bakit? Kasi madalas, Basketball, Volleyball, Football at Baseball lang ang gusto nila. Porket maliit yung bola mamaliitin nyo na din yung sport? Kung tingnan nga kami ng ibang athletes sa training ground namin parang inii-small kami. Akala nila cool sila at kami ay hindi. Ganito ang madalas na usapan kapag nalaman na isa kang Athlete/Varsity/Player. Mankind : ‘totoo? Varsity ka? Ng ano? *sobrang interested*’ Me : 'Table tennis.’ Mankind : 'Aaaaah. *ending the convo.*’

Naaalala ko noong Area meet namin. Lahat ng student nasa basketball at volleyball court. Samantalang sa pingpong court, Player, Coach at supportive Parents and friends lang ang makikita mo. Lalo na kapag intramurals, may mga nagcha-champion ng hindi nakakalaban kasi sila lang yung nag-entry, wala silang kalaban, lahat nasa basketball at volleyball. Dito, natutunan kong mag-appreciate ng mga bagay na hindi common, hindi flashy, at hindi masyadong pinapansin ng iba.

#2 Patience : Kapag nainip ka, talo ka. Yun lang yun. Naaalala ko noong nagsimula ako, isang buwan akong nagtraining bago pa ako nakatayo sa harap ng lamesa. Requirements : 100 na talbog ng bola sa forehand. 100 na talbog ng bola sa backhand. 100 na talbog ng bola sa backhand+forehand (backhand+forehand = 1 count) 100 na walling (hindi yung walling na iiyak ka tapos sasandal sa pader tapos dahan dahan kang bababa) *Walling : wol-ing / wall+ing (verb) - the act of making the ball bounce from your racket to the wall and preventing it to fall in the ground.*

Sounds easy right? Kaso kapag tumalbog sa lupa, back to 0 ka. 😭 At kapag nagawa mo yan, TADAAAA! Congratulations! Dapat hindi ka na lang nag-pingpong!

In game : Well, this will be a little technical kaya baka hindi mo masyadong ma-gets, kapag nasa rally na, at ikaw ang nainip, you will lose a point. Basta dapat hindi ka mainipin, yun lang! Hirap i-explain! Basta gets mo na yun!

#3 Run : Mankind : 'bakit kayo natakbo? Eh nakatayo lang naman kayo?’ Para sabihin ko sayo, kailangan din ng stamina and agility dito. At hindi lang kami basta nakatayo, at huy, itinuring 'tong fastest game on earth bago pa mapalitan ng badminton. Kaya wag mong sabihin sakin na nakatayo lang kami. Kutusan kita.

#4 See things differently : Bakit? Kasi kailangan hindi ka malinlang sa ginawa ng kalaban mo, like yung service nya, kailangan mong makita yung ikot ng bola, hindi kung paano sya nag serve. (Gets mo? Hahaha.) Tsaka, once na nag-pingpong ka, kailangan maging observant ka.

#5 Losing is not the end : Dito, kapag natalo ka, dapat hindi ka umaayaw. Its a challenge, and a good thing kasi may room ka pa for improvement. Kaya laban lang. Its a sport, may nanalo at may natatalo. Ganon lang kasimple.

#6 Under the table : Hindi ko alam kung ginagawa to sa iba, pero dun sa pinagmulan ko (hahahaha. Okay school na lang or kung ano man) We have this tradition to go under the table. Hahahaha. Its not a monkey business but its a dirty one. Bakit? Kasi once na nag feed yung coach namin. (Hundred balls) at depende sakanya kung ilan ang bola namin (ex. 10 balls then next player na.) basta. Tapos if hindi mo napapasok yung bola, its either kung ilan yung hindi tumama sa table or hindi mo tinamaan yung bola. Lulusot ka or gagapang sa ilalim ng madumi at magabok na table. Hahahaha. Precision and Accuracy is a must.

#7 Be aware of what others feel : Syempre maging sensitive ka din sa team-mates mo sa loob ng court. Hindi porket ikaw ang pinaka magaling sa inyo, magyayabang ka na, or hindi ka na mag te-training ng ayos. Dapat lift your teammate hindi yung ida-down mo sila. Let them learn, guide them atsaka kapag nagstart ka ng katamaran, sunod sunod na yan. Walang special treatment kasi kahit na individual sport ito, may team pa din kayo, magkakasama pa din kayo sa training grounds, kaya be humble and be friendly.

#8 Yes my friends, like other athletes we also feel that body pain : Oo, nararanasan din namin yung pag-gising mo sa umaga hindi ka makagalaw sa sobrang sakit ng katawan, kasi may physical training din kami, at trust me, pamatay din ang training namin. Kailangan din namin yun. And we work hard for it, kasi dun din nabi-build yung fighting spirit namin, bakit? Hahahaha. Ikaw na mag isip mahirap mag explain.

#9 Attendance is a must : Sabi ng coach ko, isa lang ang matatanggap nyang reason ng pag absent namin. 'Nabangga, patay.’ HAHAHAHAHA. Kahit signal number 3 tuloy pa din ang training, bakit? Indoor naman ang pingpong. Hahahahaha. Napapagalitan na kami ng guards at parents namin kasi lagi nalang kaming may training kahit holiday. Kulang na lang sa court na kami tumira. Hahahaha. Well, every training is important, natutunan ko na presence is a very important thing. Kaya tyagaan lang. Every training counts.

#10 Chance ball is very important : Wala ng mas nakakapang hinayang sa chance ball na hindi mo naipasok or naging point pa ng kalaban. Hahahaha. Kaya dont miss any chance, even in life. Naks.

#11 Timing is more important : Pingpong is all about timing, tama ang stance mo, tama ang form, tama ang receive, tama ang gagawin, mali ang timing. Gg ka. Hahaha. Magkapatid ang patience at timing, wag kang masyadong excited, wait for the right moment to hit the ball. And probably, you’ll win.

#12 Know your place : Sa doubles, kailangan alam mo kung saan ka tatayo, para hindi mahirapan yung kakampi mo, know your place, communication is very important, kailangan alam mo kung saan ka pupunta after mong tumira, give way sa kakampi mo, wag mo syang harangan, basta yun. Know your place.

#13 When the pressure comes, breathe : Kapag all 9 na, o kaya Deuce tapos decision game na. Nakaka pressure yun, kapag na tense ka, talo ka na, kaya all you gotta do is breathe, hahahaha. Ewan ko, pero nakakatulong yun, tsaka walang time limit ang pingpong, pwede kang huminga bago ka mag serve or yung kalaban mo, just raise your hand and breathe/jump, to buy some time, para masira ang rhythm ng kalaban tsaka para mawala ng konti yung tens na nararamdaman mo. Remember, take a deep breath.

#14 Don’t make excuses : Kapag natalo ka, talo ka, walang excuse na, 'kasi sir hindi ko makita service nya. Mabilis yung bola. Wala akong warm up. Madaya pumalo.’ Una, nakakainis, pangalawa, just accept the fact na natalo ka, ang mahalaga you did your best. Yun lang yun. Train more.

#15 Enjoy : kailangan ko pa bang sabihin? Hahahaha.