itisreal

[itisreal]

“Dünyanın en zeki insanı da olsanız, bulunduğunuz ortam vasat ve vasatın altındaki kimselerden ibaret ise, düzeyinizi bile koruma imkanınız yoktur. Hepimiz beraber en çok zaman geçirdiğimiz beş kişinin ortalamasıyız.”

-Jim Rohn

[itisreal]

İnsanı hayata bağlayan düşüncelerinden çok duygularıdır. O yüzden hissetmekten ve hislerinizi belli etmekten korkmayın.

[itisreal]

“Nerede olmak istediğine fazla kafa yorarsan, bulunduğun yerin tadını çıkarmayı unutursun.”

[itisreal]

“Kaldı ki burası dünya.  Burada bir şeyler hep yarım kalacak.“ 

Mehmet Beyazbayrak

[itisreal]

Acı geçicidir. Vazgeçmek ise sonsuza dek sürer.

[itisreal]

“Kusurlar güzeldir, mükemmellik ilüzyonuna fazla kapılma.”

[itisreal]

“Şuraya bir cümle koydum. Bırak, acımızı birileri duysun. Hem zaten şiir niye var? Dünyanın acısını başkaları da duysun.”

— Birhan Keskin

[itisreal]

“Söylenir ve yarım kalır

bütün aşklar, yeryüzünde

bir kaktüs bol sudan nasıl,

nasıl çürürse, öyle...”

Turgut Uyar

[itisreal]

Yazabileceğin şiirler çoktan yazılıp bitmiştir.

Ölümdür yaşanan tek başına,

Aşk iki kişiliktir...

Ataol Behramoğlu

[itisreal]

Böyle sığ hayallerle oyalanmak yerine

Kısacık bir zaman olmalıydı elimde...

Edip Cansever...

[itisreal]

[itisreal]

[itisreal]

[itisreal]

[itisreal]

Uzun bir yol gibidir gözleri insanın. Gelip geçen bir şey iyileşmez, Bu gece bu hat üzerinde iyileşen zamandır. İnsan iyileşmez…

Birhan Keskin

[itisreal]

Seni bir boşluğa attım gövdemi başka gövdeler bilmeyecek artık boşluk sesi ol.. hoşluk sesi ol..

sonra dönüp üz beni.

Yüzüm yüzünü terk edeli kıştı. Yeni yeni kıştı. Kollarım kendi bacaklarımı sarmıştı. Fotoğrafta görünmeyen ışıklar vardı. Sandalyenin ucuna oturmuştum. Gözlerim bacaklarıma dolanan kollarıma, sonra bacaklarıma, sonra daha uzağa, salondan da uzağa, o yok yere bakıyordu.

Seni bir boşluğa attım gitmek üzereydim kalktım boşluk sesi ol.. hoşluk sesi ol..

Gözlerimdeki ay ışığı gözlerinin körlüğü içindi.

Hadi benim umarsızım ben ölmek üzereyim yorgunluğum da öyle sabrımın son parçasını da yedim az önce.

Hadi benim suskunum geçtiğim yılları yaktım ardımda çocukluğumdan gelirken düştüğüm o keskin virajdan sürüklendiğim bu vakte dek sıkıca tuttuğum kırık dökük inançlarım bile ölmek üzere.

Hadi benim kırgınım  kışın bana yaptıklarından, yazın beni öldüren o yıldızlarından sonra yitirdiğim mevsimler değil, vaktim yok, baktığım yerleri yaktım içime ağladığım suları da içtim az önce.

Seni şimdi bir yabancı gibi karşıma alıp sanki senden bahsetmiyormuş gibi yapıp sanki benden bahsetmiyormuşum gibi hatta bir aşktan bahsetmiyormuşum gibi  fırtınayı ve huzuru anlatacağım sana.

Yılları ve yolları, limanları ve fırtınayı ve aşkın belki hiç adı geçmeyen kuzeyini aşkın bu kuzeyden nasıl düşürüldüğünü, artık sonsuza dek yitirdiğimizi büyünün bitişini,

hiç gerekmeyen yıllarda huzur, çok gereken yıllarda da fırtına  nasıl yaşanır onu anlatacağım.

Seni bir yabancı gibi karşıma alıp bunun dayanaklı bir şey olmadığını sürekli kılınamadığını, çünkü aşkın yapılan bir şey olmadığını, başlangıçta bir melek konduğunu sonunda bir kelebek öldüğünü, yanı kısacık sürdüğünü, oysa hayatın bir korkular ve alışkanlıklar bütünü olduğunu, bütün bunları sana nasıl anlatacağım?

Kalbim ölü mevsimler gibisin bir şeyin görünmeyen iyi yanları gibi ama bitti mevsim, bir başka yolcu yok sana fark etmez gibisin.

Kalbim  demir masanın küfü, örtünün yırtığı camın kırığı, patlayan freni hayatımın kalbim, anla, bitti mevsim bir başka yolcu yok sana.

[itisreal]

Ben zaten o ilk acıyla ölmediğimde çok gücenmiştim hayata..