ithafen-gri - Tumblr blog

[ithafen-gri]

sanki her şey bitmiş gibi bir his var içimde, herkesi uğurlamış, kapıyı örtmüşüm. derin bir sessizlik içindeyim.tek başıma kaldım bu evde ve galiba artık bu eve ait de hissedemiyorum kendimi.

[ithafen-gri]

yine her yerden, herkesten ve her şeyden elini eteğini çekme hissiyle dolup taşıyorum. biraz tuhaf bir duygu, sığamamak, ait hissedememek.

[ithafen-gri]

İyi değilim ama kötü de değilim.

Havanın kapalı olup da yağamaması gibi.

Arada kalmışlık, hiçlik, nedensizlik ve nereye gittiğini bilmemezlik. Bir karmaşanın içindeymiş gibi.

[ithafen-gri]

yüzüne bir kez dokunabilseydim, parmak uçlarım bana teşekkür ederdi.

[ithafen-gri]

burnumda tütüyorsun.

[ithafen-gri]

ne diyo zeki müren,

“beklesem saçıma aklar dolucak, unutursam aşkıma yazık olucak”

işte ben de böyle bi ikilemin içindeyim.

[ithafen-gri]

dokunmanın sarılmanın hiçbir şey olmasa da o öylece dururken bile onu izlemenin ayrı bir büyüsü var.

[ithafen-gri]

basit kalplerde çürüyeceksin.

[ithafen-gri]

karşılıklı bi çay içmemiz gerekirdi,

çok erken gittin.

[ithafen-gri]

gel gör beni,

geride bıraktığın enkâz kırıntılarını.

[ithafen-gri]

bu hayatta kimseye sığınmamayı öğrenin, 

çünkü o çok güvendiğiniz bedenler bile en ihtiyaç duyduğunuz zamanda usulca giderler.

[ithafen-gri]

şair der ki;

bir insan ayrılırken nasıl bakmışsa sana,

o kadar çok sevmiştir seni.

[ithafen-gri]

Sahip olunabilecek en güzel şeyi mahvettin,sevgimi.

[ithafen-gri]

“Yangın çıkmışta içeriden tek kare fotoğrafını kurtarmak için alevlere dalmışım.”

— (via sadistbiradam)

[ithafen-gri]

[ithafen-gri]