istanbulensis

[istanbulensis]

Bir pazar rüyası

Kahve içip, kitaplarda boğulduğum günlerden birindeydim yine -sonra, kim bilir artık ben kapağını bile görmediğim kaç bin kitabın içinde aynı anda, hangi duygularla gezinirken, zaman birdenbire kuşlara dönüştü..

[istanbulensis]

[istanbulensis]

“Mathematics, rightly viewed, possesses not only truth, but supreme beauty — a beauty cold and austere, without the gorgeous trappings of painting or music." | Betrand Russell "Beauty of Mathematics" by Yann Pineill & Nicolas Lefaucheux

[istanbulensis]

Yola çıkmak lazım yine, alıp başımızı gitmek lazım. Günlük hayatın getirdiklerinden, stresten, sorumluluklarından biraz uzaklaşmak lazım. Aslında incir çekirdeğini doldurmayan ama zamanımızı çalan, o yapılması gerekenlerden kurtulmak lazım. Biraz sakinleşmek lazım, nefes almak lazım. Kafamızın arkasında sürekli dönen, aynı şeyleri tekrarlayan ve bizi meşgul eden seslerden kurtulmak lazım. Dört nala yaşadığımız hayatımızda biraz durup ruhumuzu beklememiz lazım.

Yolda yeni yerler görmemiz lazım. Gördüklerimiz ile kendi hayatımızı karşılaştırmamız ve hayatı bir sorgulamamız lazım. Yeni insanlar ile tanışmamız, her seferinde onlara kendimizi baştan anlatmamız lazım. Çevremizdeki ön yargılar ve baskılar kalkınca duygularımızın ve hissettiklerimizin nasıl da değiştiğini görmemiz lazım. Yolda olan insanların aslında ait oldukları din/dil/ırktan uzak ayrı bir gezginler cumhuriyetinden olduğunu anlamamız lazım. Sadece yol hikayelerimizi paylaştığımız uzak diyarlarda arkadaşlar edinmemiz lazım. Çaresiz kalmamız lazım, belki bu çaresizlik karşısında isyan etmemiz, ağlamamız, debelenmemiz lazım. İsyanımız bitince çıkış yolu aramayı öğrenmemiz lazım. Kervanın yolda düzüld��ğünü, her şeyi önceden düşünemeyeceğimizi anlamamız lazım. Yola çıkmadan zihnimizin oluşturduğu korkuların aslında ne kadar da yersiz olduğunu keşfetmemiz lazım.

Yoldayken hayatın nasıl da basit olduğunu öğrenmemiz lazım. Düşünmek zorunda olduğumuz şeylerin “akşam ne yesek, acaba nerde yatsak, hava nasıl olacak” gibi basit şeylerden ibaret olduğunda kendi iç sesimizin nasıl da yükseldiğini duymamız lazım. Hatta bazen hiç bir şey yapmadan, amaçsızca günlerimizi geçirmemiz lazım. Kendi içimize dönüp, düşünmemiz, günah çıkarmamız ve hatta özür dilememiz lazım. Nedenleri, niçinleri sorgulamamız lazım. Bazen yalnızlığı tatmamız lazım. Günlerce kimseyi görmeden, kimseyle iletişim kurmadan yol almamız, kendi kendimize konuşmamız lazım. Kendi kendimize yetmeyi öğrenmemiz lazım.

Issız coğrafyalarda kamp kurmamız, doğayı dinlemenin nasıl bir şey olduğunu deneyimlememiz lazım. Gece gökyüzüne bakınca içinde yaşadığımız o samanyolunu görmemiz lazım. Yüksek dağları, uçsuz bucaksız çölleri, kocaman nehirleri görmemiz ve hayrete düşmemiz lazım. Zorlu doğa şartlarında mücadele edip doğaya saygı duymayı öğrenmemiz lazım. En önemlisi kirlenmek lazım. Günlerce yıkanmadan, kirli dolaşmak ve bundan rahatsız duymamayı öğrenmek lazım :)

Sevdiklerimizi özlememiz lazım. Onlardan uzaklaştıkca onlarının hayatımızda kapladıkları yerleri anlamamız lazım. Delicesine dönmek ve onlara kavuşmak isterken yola devam etmemiz lazım.

Evet hayat kısa yola çıkmak lazım. Hedefimizi unutarak, zamanımızı unutarak devam etmemiz lazım. Her nerdeysek oranın tadını çıkararak yolda kalmamız lazım…

[istanbulensis]

And the Oscar goes to Whiplash! 

[istanbulensis]

Belki de tüm dünyada “2013 nasıl geçti?” sorusuna, “Eylemli” şeklinde bir yanıt almak mümkündür. Evet, maalesef 2013; bol biber gazlı, sulu talcidli, tomalı, pomalı ve 80 sonrası doğanlar için ilk defa sokağa inmeli geçti. Ama bu sayede haksızlığın karşısında korkmadan dimdik durabilen, izah edilemeyen şeyleri mizahla açıklayan, zeki, yardımsever, kendi değerlerine, ülkesine, cumhuriyetine, özgürlüğüne sahip çıkan bir çok güzel insan tanıdık. Onlar ki yeni yıla, geleceğe umutla bakmamızı sağladılar. İyi ki varlar!

Eylemin ortasında polislere piyano çalan adam

Yer Kiev. Yıl 2013. Ukrayna’nın gelmiş geçmiş en büyük protestolarından biri. Polis barikatını karşısına alıp onlara piyano çalan güzel abi.

Siyah bir polisin yanına giderek tüm dünyaya “Irkçı doğulmaz, sonradan olunur” dersi veren sevimli bebek

Yer Amerika. Yıl 1992. Beyaz ırkın üstünlüğüne inanan örgüt Ku Klux Klan’a üye bir bireye evladiyelik ders veren sevimli bebeği.

Empati kurabilmenin aslında çok da zor olmadığını kanıtlayan genç

Yer Gezi Parkı. Yıl 2013. Ve nöbette olmaktan sıkılan polislere kitap okuyan genç.

”Şehirlere bombalar yağardı her gece biz durmadan sevişirdik” şarkısını mırıldanan ve ”Umudumuz aşkadır” dedirten çift

Yer Kanada. Yıl 2011. Ve umudumuz aşk'adır.

Eylemlerin ardından şehri temizlemeyi belediye çalışanların üstüne yıkmayan bir GÜZEL halk

Yer Londra. Yıl 2011. Ve bir GÜZEL halk.

‘Can’ her şeyden önce gelir diyen bir grup İNSAN

Yer İstanbul. Yıl 2013. Muhtemelen bu İNSANLARI hepiniz gördünüz.

‘Savaşma çay yap’ felsefesine inanan ve protestoculara çay dağıtan polis gibi polis

Yer Londra. Yıl 2012. Polis şiddetine karşı ayaklanan halk ve hataların düzeltilebileceğine inanan bir çift yürek.

Kaynak: 1, 2

[istanbulensis]

Mary and Max

[istanbulensis]

Günümüz alternatif evlenme teklifleri vol1:#duvardakisesler

[istanbulensis]

Bir gün internette bir infografik ile karşılaşıyor Emanuele Colombo ve buradan aldığı istatistiki bilgiler doğrultusunda -Ruh İkizi Olduğumuzun Kanıtı- isimli videoyu hazırlıyor. Videonun önermesi belli, dünyada aynı dili konuştuğum ve dünyaya aynı pencereden baktığım bir kadın bulma oranım çok düşük, eğer seni bulduysam inan ki biz ruh ikiziyiz.

Stacy, sen her zaman bizim ruh ikizi olduğumuzu söylersin. Birbirimiz için yaratıldığımızı… Bense hep dünyada kaç kişi yaşıyor, daha iyi birisini bulma şansımız çok düşük gibi, pek de romantik olmayan cevaplar verirdim. Hayatımda olduğun için ne kadar şanslı olduğuma daha yakından bakmaya karar verdim.

Aslında söz konusu infografik günümüz tüketim toplumunun yarattığı ilginç evlenme teklifleri modasının bir ürünü. Drake Martinet hazırladığı bu infografik ile kız arkadaşı Stacy’e evlenme teklif ediyor.

Dünyada 7.000.000.000 kişi yaşıyor. Bunlardan kaçıyla tanışabilirim? En fazla %4′üyle. Sadece kadınları hesaplayabilmek için 2′ye böl. 25-29 yaş arası için de 0,08 ile çarp. Düzgün İngilizce konuşmayanları elemek için de %88′ini çıkar. Böylece geriye hayatım boyunca tanışabileceğim, konuşabileceğim ve aşık olabileceğim 1.340.000 kişi kalıyor. Ama daha fazlası da var! Sadece %3′ü beni güldürebilir. Sadece %2′sinin hem içi hem de dışı harika. Sadece %6′sı böyle bir şey hazırlayan bir ineği sevebilir. Sadece %1′i hayatıma tamamen mutluluk getirebilir. Bekle bir dakika. Sonuç 0,48 çıkıyor. Dünyada senin kadar mükemmel olan kadınların sayısı. Stacy, senin mükemmelliğine ulaşmak istatistiksel olarak imkânsız. Sen bu mantıklı adamın mucizelere inanmasını sağladın. Mucizeler gerçek olmalı çünkü sen bunun kanıtısın. Seni seviyorum. Bu da mantıken beni son bir soruya götürüyor: Stacy, benimle evlenir misin?

[istanbulensis]

Başka bir dünya mümkün! Yeldeğirmeni Mahallesi Don Kişot Apartmanı'nda bir şeyler oluyor; Türkiye'nin ilk defa gördüğü, güzel şeyler.

"Ey mülk sahipleri! Mülklerinizi hayatımıza bir çöp olarak bırakamazsınız. Ya gelip mülklerinizi düzenler, hizmete sunarsınız; ya da biz girer temizler bütün canlıların hizmetine sunarız.”   

Sancho Panza  

Kadıköy Yeldeğirmeni Mahallesi’ndeki terk edilmiş bir bina, bu bilgiye sahip Don Kişotlarca işgal edildi.  25 yıldır bir çöp yığını olarak duran binayı aldılar, temizlediler, düzenlediler, boyadılar ve aynı Sancho Panza’nın dediği gibi hepimizin hizmetine sundular.       

İşgal evleri, Avrupa’nın birçok ülkesinde 1960’lardan beri yaygın. İngilizcede “squatting” deniyor.  Kısaca şu demek: Bir bina, terk edilmiş, işe yaramaz bir şekilde sokakta öylece duruyorsa, bir grup genç gelir ve o binayı işgal eder. Oraya yerleşir; satın alma, kiralama ya da izin alma gibi bir durum yok, gelip yerleşmekten bahsediyoruz. O yüzden “işgal” deniyor.         

Örnek: Kadıköy Yeldeğirmeni Mahallesi'nde 25 yıldır bu halde duran dört katlı bina

Daha sonra bu gençler, o köhne yeri grafitilerle bir sanat atölyesine dönüştürür; bir yaşam merkezi haline getirir.

Don Kişot Apartmanı’nın yeni hali

İşte artık Türkiye’nin de bir “işgal evi” var.

Bir şehrin işgal evinin olması demek, yeni bir alt kültür, farklı bir bakış açısı, temiz bir ruh, o “başka dünya”ya açılan bir kapı demek. O dünyada paranın değeri yok.  Doğaya zarar veren hiçbir aygıtın yeri yok. Eşitsizlik yok. Yan gelip yatmak da yok.

Dayanışma var. Diyalog var. Doğrudan demokrasi var.  Ve elbette eğlence var. O dünyayı kurabilmek, yalnızca bir binanın içinde var olsa bile, çok çalışmayı gerektiriyor.

İhtiyaçları temin etmek için alternatif yollar bulmayı,

Ve mahalleliyle iyi anlaşmayı...

Neden mi işgal ediyorlar? Şöyle anlatıyorlar:  “Klasik yöntemlerinin dışında başka yolların da olduğuna inandığımız için.  Kendini ifade edecek yer bulamayan insanların özgürce istediklerini yapabilmesi için. Kendi yarattığımız alanda her türlü paylaşımda bulunarak veya bulunmayarak özgür ve mutlu olabilmek için. Gidecek yeri olmayan insanlara yer olmak için.  Toplumdan dışlananların, toplumun dışında başka bir toplulukla beraber yaşayabilmesi için.  Dünyayı ya da her hangi bir topluluğu değiştirmek gibi cüretkar bir söylem içerisinde kesinlikle değiliz, olamayız.  Biz değişimimize kendimizden başlıyoruz ve kendi özgürlük alanımızı yaratıyoruz. İşgal edilen bölgenin sınırları içerisinde hayalini kurduğumuz dünyayı yaşamak ve bunu da böyle hisseden herkesle paylaşmak istiyoruz.”

Kendi gözlerinizle görmek, bir tuğla koymak ya da sadece bir kahve içmek isterseniz Donkişot, Yeldeğirmeni’nde sizi bekliyor.

Yazının devamı için;www.haberturk.com/yasam/haber/896453-don-kisot-kadikoyu-isgal-etti

[istanbulensis]

23.11.13 #SaveTheDay of the Doctor!

Bugün google'a birkaç dakikalık bir iş için girip, Doctor Who doodle'ını gördükten sonra saatlerce ekrana kilitlenip oyun oynayan kaç kişiyiz?

[istanbulensis]

[istanbulensis]

"Bana ikimiz aynı insanmışız gibi baktı. Ben onun devamıymışım gibi. O zaman algılarımın kökenini anladım."

Barış Bıçakçı, Aramızdaki En Kısa Mesafe

[istanbulensis]

Alf'in bütün sezonlarını bulup, yeniden izlemeye koyulmak.. 90'lara döndüm birden, yaşım çocuk oldu yine. Ağzım kulaklarımda :)

Bkz: Alf izlemiş efsanevi nesil. Bir kediye mutlaka ''sen bir bifteksin'' diye hipnoz uygulamaya çalışmış nesildir.

[istanbulensis]

Sokağın kalbini dinleyebilen adamlar bunlar. Biraz kulak kabartırsanız size bile duyurabiliyorlar seslerini.

[istanbulensis]

Artık kuşları kıskanmıyorum. Çünkü bana ruhumun da kanatları olduğunu gösterdin.

[istanbulensis]

#şiirsokakta