isaidineedpie-blog

[isaidineedpie-blog]

sniffs

hey guys! i don’t know about you, but around the holidays i usually like to curl up with some hot chocolate and read. so i’ve gathered some fics that are good for those cold winter nights.

** means i haven’t read it, but it came highly recommended 

chestnuts roasting… & all that by elsi_bee 

Louis is apparently the only person at his new job who is single as can be. It’s not a big deal to just tell his new colleagues that he has a boyfriend, right? Until he has to make this imaginary boyfriend magically appear at the office holiday party. Cue fake relationship antics with a certain someone who is more than willing to play along.

my world is filled with cheer (and you) by rbbsbb

They’re all in Secondary school together, and Harry isn’t new to pining. The annual Secret Santa gift exchange is on, though, and when he pulls Louis’ name, Harry decides that he needs to get his boy the best present that he could ever ask for.

(Or, Harry is in love with Louis, his best mate, and is his Secret Santa this year.)

Keep reading

[isaidineedpie-blog]

omygad so accurate

That’s how it’s going down when Castiel comes back fIGHT ME >:V

[isaidineedpie-blog]

*baby talks* WHOS THE CUTEST

Kid. Jack. You gotta snap these cuffs. I can’t. Yes, you can!

[isaidineedpie-blog]

*sobs uncontrollably*

Jack, it doesn’t matter what you are. It matters what you do. And even monsters can do good in this world.

[isaidineedpie-blog]

Im dying

Cause of death : CALCULUS

srsly im regretting ever THINKING!! about joining advance classes like i feel that my brain will explode (which is kinda gross) anytime. Talk about a weird way to die, maybe im too depressed with life that this my way suiciding(is that a word???). Okay im done ranting

[isaidineedpie-blog]

*baby voice* is dat a cute smile yes it is

13x04 - The Big Empty

[isaidineedpie-blog]

"Apo Kay-an, Ang Sugo ng Kamatayan”

“Apo Kay-an,” Ito ang mga takot na bulong ng mga tao. Ang ngalan na hindi masabi sa takot na matawag ang nilalang na ito. Siya ang dulo ng buhay at katapusan ng lahat. Siya ang sugo ng kamatayan, siya si Apo Kay-an. Nagiisa si Apo Kay-an sa kaniyang tahanan sa ilalim ng lupa. Matagal na siyag nag-iisa sa tahanang ito liban na lamang sa nagsasalitang uwak na si Bakwit. “Palagi na lamang akong nag-iisa. Simula pa lamang ng buhay, mula ng likhain ni Bu-ay ang liwanag ay mag-isa na ako,” malungkot na sambit ni Kay-an. “Nagdadamdam ka na naman ba? Kanina ka pang nagrereklamo ah!” inis na sambit ni Bakwit. “ Kanino pa ba ako magdadamdam? Sayo lang naman! Ikaw lang ang kasama ko rito oh!” nagmumukmok na sambit ni Kay-an. “ Bakit kasi walang nagkakagusto sakin o kaya nasamba man lang! Gwapo naman ako at matipuno, siguro dahili itim lagi ang suot ko,” pabulong-bulong na sabi ni Kay-an. “ O baka dahil kapag nakikita ka nila ay sinusundo mo na sila, kaya natural na wala sa iyong magkakagusto. At isa pa, paano nila malalaman na gwapo ka lagi ka kayang nakatalukbong,” nang-iinis na sabi ni Bakwit. “Kaibigan ba talaga kita? Kitang malungkot itong tao oh,” sabi ni Kay-an. “Koreksiyon, hindi ka tao,” sambit ni Bakwit. “Ano ba kasing gagawin ko?” malungkot na tanong ni Kay-an.” Ah, alam ko na!” natutuwang sabi ni Kay-an. At nabasag ang nakatatakot na persona ng sugo ng kamatayan, hindi alam ng nakararami na tulad din ng tao ay nalulungkot din si Kay-an, sino ba naman ang hindi malulungkot kung sa simula pa lamang ng buhay ay ang tangi mong kasama ay isang nagsasalitang uwak. Kaya napagpasiyahan niya na siya ay aahon mula sa lupa at magbabalat-kayo. Pumunta si Kay-an sa malapit na bayan, sa bayan na ito nakatira si Anghela na isang matapang na dalaga. Maganda si Anghela ngunit walang lumalapit sa kanyang lalaki dahil sa kakaiba siya sa ibang mga dalaga, ulila na rin siya kaya mag-isa na lang din siya sa buhay. Nakita ni Kay-an ang isang magandang babae, nilapitan niya ito. “Ah, magandang umaga, may itatanong lang sana-,” naputol ang sasabihin ni Kay-an. “Magtatanong ka? Tapos magkakagusto ka sakin, tapos liligawan mo ko, tapos sasagutin kita, tapos lolokohin mo lang ako kaya hindi, huwag ka na magtanong sakin,”sabi ni Anghela. “Hindi ko maintindihan, ganito ba bumati dito?” nagtatakang tanong ni Kay-an. Natawa si Anghela at inaabot ang kaniyang kamay. “Alam mo, nakakatuwa ka! Ako nga pala si Anghela” Hindi inaabot ni Kay-an ang kaniyang kamay. Sa loob niya’y, siya ay natataranta, hindi alam ni Kay-an ang gagawin. “Ano ba yan, ganito oh,” kinuha ni Anghela ang kamay ni Kay-an. “Nagagalak akong makilala ka-?” “Kay-an, ang pangalan ko ay Kay-an,” “Nagagalak akong makilala ka Kay-an.” Lumipas ang mga panahon at lalong nagging malapit sa isa’t isa sina Kay-an at Anghela. Umamin rin ssi Kay-an kung sino siya talaga, natakot si Kay-an nab aka layuan siya ni Anghela ngunit tinanggap pa rin siya nito. “Kay-an, nandito ka na pala.” Nanghihinang sabi ni Anghela. Bakas sa kaniyang mukha ang sakit, malapit na ang kaniya oras. “60th century, dahilan ng pagkamatay, sakit sa baga” naiiyak na sabi ni Kay-an. “Akala ko hindi ka na darating eh,” mahinang tumawa si Anghela. “ Wala ka naman kasama doon diba?” “Oo, simula pa lang ng oras, ako lamang mag-isa,” sabi ni Kay-an. “Hindi naman siguro masama kung sasamahan kita hindi ba?” nakangiting sabi ni Anghela. “Sige,” sabi ni Kay-an. “Sige, sumama ka sa akin.” At iyon ang dahilan kung bakit sa tuwing may susunduin si kamatayan ay may magandang nilalang na nakikitang kasama niya sa lahat ng oras, na sa pagdating ng panahon ay tatawaging “ Angel of Death”.

[isaidineedpie-blog]

BUHAY UBLC

isang photoessay