infllames

[infllames]

"sen korkunç derecede sahte bir dünyada son derece gerçek bir şeysin ve inanıyorum ki bu yüzden bu kadar acı çekiyorsun."

'01.02'

[infllames]

bir insanı defalarca affetmeyin. çünkü affedilmeye alışmış bir insanın yüzsüzlüğüyle uğraşmak çok zordur.

'02.03'

[infllames]

"senden sonra 23 şehir gezdim.

9 kilo verdim.

saçlarımı 6 kez boyadım.

dünya bilmem kaç dönümünü tamamladı.

darbe oldu, ihtilal oldu,

barış gelmedi, savaş bitmedi,

seni özledim."

'02.10'

[infllames]

"gel, ey zirvemin karını eriten ateş. dindir bu nûh'un tûfanlarını..."

'00.47'

[infllames]

insan acısıyla barışmaz. sadece bir süre sonra onunla aynı masada oturmayı öğrenir.

'01.01'

[infllames]

"bu yerler, bu insanlar bana yabancı, biliyorsun

sana saklandı ruhum beni bırakma, ne olursun"

'01.17'

[infllames]

"o gün kaçmak istedim ama insan kendi ayaklarından kaçamıyor."

'00.14'

[infllames]

"belli etmiyorsun ama tuhaf bir yarayla acı çekiyor senin bedenin."

~sylvia plath

'00.45'

[infllames]

bize bir an lazım. yaşadıktan sonra iyileşmek zorunda kalmayacağımız bir an.

'00.00'

[infllames]

"yara almamak için giydiği zırhı taşımaktandı bütün yorgunluğu."

'01.14'

[infllames]

"dünyada çok önemli şeyler oldu. hem ölmedim yüzükoyun, hem alnımda yeryüzü.

ölürüm dediğim yerde ev yaptım."

'01.00'

[infllames]

"aşamadığım ama alıştığım bir yarasın içimde."

'23.44'

[infllames]

ruhu savaşçı, görünüşü zarif...

'01.00'

[infllames]

o kadar rahatsız edici derecede fazla eğitimli olmak istiyorum ki, birisi bir soru sorduğunda cevabın bende olduğunu otomatik olarak bilsin.

'00.30'

[infllames]

başkasını iyileştirmede su gibisin, kendine kor ateşsin.

'00.10'

[infllames]

abartma ölümü, arada çık gel yanıma.

'00.10'

[infllames]

"dağ gibi, göğsüme çökmüş hasretin."

'00.38'