imatrain

[imatrain]

Date-advies van een boekenplank : deel 2

Een boekenplank zegt alles over zijn bezitter, zeggen ze soms. Let op: een boekenplank verwijst niet naar de boeken die je hebt gelezen, maar naar de boeken die je toont. Het zijn de boeken waar je trots op bent, die je koestert, of die je veel te vaak gelezen hebt. 

Nog meer date-advies van een boekenplank door een gefrustreerde gediplomeerde literatuurwetenschapper.

Klassieke Literatuur Maak je geen zorgen, dat hij Kafka heeft staan, wil niet zeggen dat hij mentaal gestoord is. Dat hij goede literatuur heeft staan, wil wel zeggen dat hij belezen en intelligent is. Een basiskennis van literatuur is vereist om de date te laten slagen. Zeggen dat je de kaft wel mooi vindt, of dat je z’n boekenplank liever op kleur zou willen ordenen, is waarschijnlijk een dealbreaker voor hem, tenzij je dat soort oppervlakkige grapjes combineert met inzichtvolle kritiek over de literaire werken.

Wetenschappelijke boeken Niet noodzakelijk uit de exacte wetenschappen, maar elke man met een hoger diploma zal een aantal wetenschappelijke boeken hebben staan; standaardwerken of gewoon interessante boeken. Hij is slim en gepassioneerd door zijn vak.

Pseudo-wetenschappelijke boeken Pseudo-wetenschappelijke boeken daarentegen komen vaak in een serie, al dan niet met een logo van National Geographic. Hier zijn drie opties en enkel één ervan heeft een positieve uitkomst: 1. Hij is Marc Peeters: als je dit niet eerder had gemerkt, ben je of blind of dom. 2. Hij is niet Marc Peeters: ren voor je leven. 3. Hij heeft de boeken gekregen voor zijn kerst van zijn oma: hij wil tonen dat hij blij is met het geschenk omdat hij haar niet wil kwetsen, en dat is lief. Maar blijf op je hoede voor red flags, een mentale deficiëntie of overbeschermende ouders blijven een mogelijkheid. 


De Twilight-serie Hij is homo.

Vijftig tinten grijs Hij is een homo met emotionele problemen.

Poëzie Als hij graag poëzie leest, maakt het meestal niet zoveel uit welke poëzie om tot hetzelfde besluit te komen: hij is zonder twijfel intelligent en interessant, maar ook een klein beetje gestoord.

Verwacht geen aan jou opgedragen romantische zeemzoete slijmerige ode’s, daarvoor zoek je beter iemand die luistert naar Marco Borsato terwijl hij Pieter Aspe leest.

Kookboeken Dit is relatief voor de hand liggend: hij is zelfstandig en kan voor zichzelf koken. Omdat kooklessen misschien een stap te ver zijn, zijn kookboeken een goede optie. Noem hem nooit de nieuwe man. Ten eerste omdat dat een belachelijk term is. Ten tweede, dat hij voor zichzelf kan koken is geen mirakel.

Let op voor boeken zoals “vegetarisch koken” of “glutenvrij koken”. Het kan betekenen dat een van zijn vrienden een dergelijk dieet volgt en hij zich graag aanpast, en dat is lief. Het kan ook betekenen dat hij zelf een dergelijk dieet volgt, en als jij daar een probleem mee hebt omdat je enkel dode dieren lust, dan is dit duidelijk geen match made in heaven.

Boeken in een andere taal dan Nederlands Dirty talk wordt interessant.

Meer dan twee boeken van Dan Brown Hij is niet bijster intelligent, maak dus geen te lange zinnen en gebruik gemakkelijke woorden. Hem vertellen dat de heilige graal niet onder de piramide van het Louvre ligt, heeft mogelijks hetzelfde effect als een kind vertellen dat de Sint niet echt bestaat. Als je hem ondanks deze boeken toch echt leuk vindt, hou je die info dus misschien best voor een latere date.

Handleidingen bij computerspelletjes Hij is 12. You creep.

Star Wars, Lord of the rings en andere science fiction. Hier is het aantal boeken erg belangrijk.

Zie je er maar een paar staan, of een fancy editie van een serie, dan heeft hij gewoon een gezonde dosis geekyness. Je kan gissen of hij Harry Potter ook leuk vindt, eens vragen naar zijn huis, of vragen welke Marvelfilm hij de leukste vond. Zeggen dat je de nieuwste Star Wars film de beste vindt, of dat LOTR gewoon wat dwergen zijn die rondlopen met een ring, daarentegen, zijn zeker dealbreakers.

Zijn er alleen maar science fiction boeken: maak jezelf klaar voor een LARP-date. En raak zijn lightsaber replica niet zomaar aan.

Le petit prince, of in vertaling De kleine prins Hij is slim en grappig, en als het boek op zijn boekenplank staat, vindt hij het waarschijnlijk om een specifieke reden speciaal. Vraag naar zijn favoriete personage (of planeet) of zijn favoriete passage voor een lang en aangenaam gesprek over het boek en de wereld. Als hij niks aan het boek vindt en het boek is van zijn huisgenoot, vraag of die niet toevallig single is.

[imatrain]

Happy new year, have some dancing pusheen kittens

[imatrain]

werkloos vs single

werkloos zijn lijkt in veel opzichten op single zijn:  drie voorbeelden.

1. Troostende commentaar

Zodra je zegt dat je geen werk hebt, lijkt iedereen het noodzakelijk te vinden clichématige troostende uitspraken te doen zoals "je vindt ooit wel de ware", "als ze je talent niet zien, verdienen ze je niet, "kop op, er zijn zo veel vacatures in de zee". Alle drie die voorbeelden zijn blijkbaar net zo vaak gebruikt voor werkzoekenden als singles. Wanneer ik niet word aangenomen, hoor ik soms ook "dat is teken dat het niet de juiste job was, en dat er iets beters wacht". Alle commentaar is vriendelijk bedoeld, maar ze lijken allemaal zo bizar veel op wat je iemand zegt als die net single is.

2. Activiteiten

Je kan niet gaan uit eten of naar de cinema, en je zit de hele dag in je pyjama netflix te kijken met popcorn of andere junk. In het ene geval wacht je op een sms van je ex of tindermatch, in het andere op een mail van een werkgever. In beide gevallen zit je je mailprogramma om de vijf minuten te controleren. En iedereen zegt dat je een nieuwe hobby moet zoeken.

3. Wanhoop

Net zoals je vrienden je willen koppelen aan een of andere collega die niet erg knap of leuk is, wanneer je te lang single bent, zo springen uitzendkantoren op werkzoekenden. Uitzendkantoren gaan ervan uit dat omdat je nog geen werk hebt gevonden na twee maanden, je waarschijnlijk ongelooflijk wanhopig bent, en met de Ugly Betty van de jobs tevreden zal zijn. Voorlopig nog niet, dus laat me met rust. Net zoals je vrienden, proberen uitzendkantoren soms in te speken op de biologische klok: "als je de job nu niet aanneemt, krijg je misschien nooit meer de kans om werk te vinden". It's a trap.

[imatrain]

Astronauten gooien ook als een meisje

Soms vragen mensen me of ik niet liever een jongen was geweest. Meestal antwoord ik "ja". Dat is niet omdat het uiterst vervelend is elke maand weer dood te gaan wanneer je je regels hebt, omdat ik ervan overtuigd ben dat kleren kiezen als jongen veel gemakkelijker is, of omdat ik het belachelijk handig zou vinden als ik ook rechtop kon plassen, maar omdat ik er nog steeds van overtuigd ben dat het in de huidige maatschappij voordeliger is om een man te zijn.

Simone de Beauvoir was ervan overtuigd dat iemand niet als vrouw werd geboren, maar als vrouw werd gemaakt. De maatschappij aanvaardt een soort set van eigenschappen voor de vrouw, en een set voor de man. In de set voor vrouwen zitten dingen als nagels lakken, make-up aandoen, kleedjes dragen, je oksel scheren, maar ook koken, strijken, moeder worden, en huisvrouw worden. Bij de man zitten meer macho-stereotypen in de set zoals rationeel zijn, resultaatsgericht zijn, een baard en ander haar hebben, en de kost verdienen. Niet elke vrouw of elke man beantwoordt volledig aan de set, maar het is een soort groep aan verwachtingen die we aanleren bij het ene of het andere geslacht.

Vrouwen kunnen sinds de emancipatie wel dezelfde functies bekleden als mannen, en ze kunnen ook de geldverdiener zijn thuis. Vrouwen kunnen ervoor kiezen mannelijke "zakelijkere" kledij te dragen, hun nagels niet te lakken en geen make-up aan te doen. Vrouwen worden als het ware soms toegelaten tot de mannelijke set. Maar daar zit precies het probleem voor mij. Het is niet normaal voor een vrouw om te gaan voor een "mannelijke" carriere, of om te zeggen dat je geen kinderen wil; het wordt enkel getolereerd. Dan hoor je als vrouw nog steeds dat wat je doet niet erg vrouwelijk is, en dat dat toch een beetje bizar is. Een meisje dat wiskunde gaat studeren, "dat is toch een beetje bizar".

Overgaan naar de mannelijke set is niet altijd gemakkelijk en niet altijd sociaal aanvaard. Vrouwen verdienen nog steeds gemiddeld minder dan mannen. Dat wordt vaak verklaard doordat vrouwen nu eenmaal meer bij de kinderen willen zijn, en dus minder promotie vragen, maar meer thuiswerk. Dat dat zo is, is de natuur. Maar ik ben niet zeker of ik het daar wel mee eens ben. Wanneer de maatschappij je al vanaf je klein bent, vertelt dat je als vrouw verondersteld bent voor de kinderen te zorgen, kun je daar als vrouw dan echt zo gemakkelijk tegen in gaan? Is het echt toevallig dat alle meisjes ballerina willen worden en alle jongens brandweerman, of dat meisjes met poppen spelen en jongens met auto's? Want zover ik het kan zien, spelen kinderen met het speelgoed dat ze krijgen, en kreeg ik te horen dat ik misschien beter andere dromen had, wanneer ik zei dat ik astronaut wou worden. Mijn ouders hebben me altijd auto's gegeven wanneer ik erom vroeg, en een sterrenkaart, maar leerkrachten, vrienden en de rest van de maatschappij waren vaak minder toegeeflijk.

Ik heb er enkel uit geleerd te zijn wie ik ben, en dat de maatschappij altijd zou zeuren; omdat ik mijn nagels niet lak, te veel weeg, of liever astronaut was geworden dan letterkundige. Het grootste probleem is dat beide sets niet gelijkwaardig zijn. Een vrouw wordt af en toe getolereerd dingen te doen uit de mannelijke set, maar omgekeerd is vaak moeilijker. Een man die zegt dat hij thuis wil blijven bij de kinderen, heeft in de ogen van de maatschappij al bijna volledig gefaald. Een man die zijn nagels wil lakken lijkt nog veel minder aanvaard. De vrouwelijke set van eigenschappen is de inferieure set, waar alleen enkelen soms aan kunnen ontsnappen. Dove heeft er ooit reclame mee gemaakt, maar "als een meisje" heeft inderdaad een negatieve betekenis. Wie gooit als een meisje, loopt als een meisje of zich gedraagt als een meisje, is niet goed bezig. Je wordt geleerd dat als je succesvol wil zijn, je je niet moet gedragen als een meisje, maar als een man. Een sterke vrouw, is gewoon een vrouw die veel eigenschappen heeft uit de set van mannen.

Zolang vrouw-zijn niet evenwaardig is aan man-zijn, zolang "gooien als een meisje", betekent dat je slecht gooit, geloof ik niet dat emancipatie volledig is gelukt. Man en vrouw zijn nog steeds niet gelijk of evenwaardig. Vrouwen met ambitie worden gewoon ofwel tegengehouden, ofwel aangeleerd zich dan maar als man te gedragen. Ik hou van make-up aandoen, van lang haar hebben en van natuurlijk leniger zijn. Ik heb een hekel aan gelakte nagels, romantische komedies en aan veel te zoete cocktails. Ik heb liever autootjes dan poppen, liever een robot dan een barbie en ik drink nog steeds liever rode dan witte wijn. Ik geef er erg weinig om of mensen me daarom meisjesachtig vinden of jongensachtig. Wat ik wel een probleem vind, is dat vrouw-zijn de facto blijkbaar de slechtere optie is.

[imatrain]

Hot Yoga, wie doet dat nu?

Nu Karen Damen op de televisie aan Hot Yoga heeft gedaan, en klaarblijkelijk daarom de helft van het land gelooft dat ook te moeten doen, zitten de yogastudio’s allemaal proppenvol. De beste reactie die ik kon verzinnen, is een satirische stereotypering vandeze mensen. 

 Waar zijn die BV’s hier?

Dit soort mensen zijn voornamelijk meisjes, en hun enige doel tijdens de 90 minuten afzien, is dat te doen in het heerlijke nabijzijn van een bekende Vlaming. Aangezien dat ook hun enige doel is, zijn ze weinig gemotiveerd tijdens de les voor de oefeningen, en focussen ze zich meer op wijzen, gebaren, fluisteren en giechelen. Wees niet verbaasd wanneer één van hen je in de douche vraagt of jij mee hebt gedaan aan “So you think you can dance” of een ander vtm-programma. Het feit dat jullie beiden naakt zijn, is voor hen een pluspunt.

 Wij komen hier calorietjes verbranden hoor!

Van Hot Yoga krijg je volgens Karen het “ideale lijf”. Een grote groep onzekere vrouwen en mannen komen daarom zoeken naar de wonderoplossing bij Hot Yoga. Hun ongelooflijke enthousiasme om heel snel heel dun te worden botst al snel op de onvermijdelijke realiteit dat Hot Yoga zwaar werk is. Deze mensen liggen erg vaak 50 minuten op de grond of maken ostentatieve gebaren dat het warm is of dat ze bijna flauwvallen.  Na de les zijn ze verbijsterd dat de rest niet is flauwgevallen en verkondigen ze dat ze bijna doodgingen. In de douche vragen ze je nog eens of Hot Yoga echt zo’n supergroot effect heeft. Wanneer je vertelt dat jij zelf niet zo veel bent afgevallen, maar wel elke dag komt, zie je ze nooit meer terug.  Afgezien dat ze door Yoga te reduceren tot gewichtverlies, ze het hele concept verkeerd begrijpen: verrassing, gewicht verliezen doe je niet zonder ervoor te werken.

 Die Yoga leerkracht is zo knap!

Het is een onweerlegbare waarheid, onze Yoga leerkrachten zijn allemaal knap. Aangezien het grootste aandeel van het nieuwe publiek uit meisjes bestaat, heeft vooral onze mannelijke leerkracht succes.  Deze meisjes komen om te imponeren. Ze laten hun make-up aan, omdat ze geloven dat waterproof mascara ook Hot Yogaproof is, maar komen er al snel achter dat dat helaas een mythe is. Ze doen hun uiterste best wanneer de mannelijke leerkracht voor hen staat, maar zodra hij aan de andere kant van de studio staat, verslapt hun aandacht, zuchten ze van teleurstelling of giechelen ze over zijn sixpack.  Ik heb mij - of iemand anders - nooit benoemenswaardig sexy gevonden wanneer ik in een warme kamer gênant veel liters aan het uitzweten ben. Ik heb dus verder geen idee wat door hun hoofd gaat.

 Oh mijn God, die kan helemaal dubbelplooien!?!

Sommige leden bij de Hot Yoga zijn lenig, soms zelfs heel lenig. Het mag ons ego strelen als zij naar adem snakken uit verbazing wanneer we aan het stretchen zijn, maar stiekem vindt niemand dat echt leuk. Yoga gaat dan ook helemaal niet om een competitie of om ter verst, om ter lenigst. Deze mensen bedoelen het echter meestal goed, en je kan niemand verwijten dat ze de eerste keer nog niet helemaal begrijpen waar Yoga volledig om draait. Ik was mijn eerste yogales ook behoorlijk onder de indruk, maar wist dit gewoon voor mezelf te houden.  

Ik zie er persoonlijk weinig nut in geld te betalen om jezelf te martelen, gewoon om dat te kunnen doen in het nabijzijn van Natalia (of een andere BV). Indien je zo wanhopig op zoek bent naar een nieuw lief, zie ik je daar meer kans toe hebben in een shady fitnesscentrum dan in de Hot Yoga. En als je er gewoon bent om snel van 100 kilo naar 50 kilo te gaan, moet je misschien nog eens nadenken over je levensdoelen en hoe je die wil bereiken. Ik vind Hot Yoga persoonlijk geweldig, maar niet alleen om het resultaat, de "BV’s” of de “Hot”; maar ook om de Yoga. Bij Hot Yoga heb ik veel geleerd, en niet alleen lenig te zijn,”how to lock my knee”, of hoe een standing bow te doen op een rots in Amerika. Maar zoals ze soms zeggen “if you can breath through triangle pose, you can breathe through anything in life”.

Ik heb niks tegen nieuwe geïnteresseerde mensen, maar veel nieuwe mensen lijken op dit moment het Yogadeel te vergeten, en dat vind ik jammer.

[imatrain]

date-advies van een boekenplank

Een boekenplank zegt alles over zijn bezitter, zeggen ze soms. Let op: een boekenplank verwijst niet naar de boeken die je hebt gelezen, maar de boeken die je toont. Op je boekenplank plaats je de boeken waar je trots op bent, die je koestert, of die je veel te vaak gelezen hebt. Date-advies van een boekenplank door een gefrustreerde gediplomeerde literatuurwetenschapper.

Er is geen garantie op correspondentie met de werkelijkheid.

Boeken met Russische auteurs

Als ze niet Russisch is, en de boeken in vertaling zijn, heb je duidelijk te maken met een intellectuele vrouw, met wie je een degelijk gesprek kan voeren. Als je het wil hebben over deze boeken, zeg vooral nooit de naam van de auteurs verkeerd. “Dosto…, dosto…, hoe gaat het ook weer” is zeker een dealbreaker voor haar. En neen, Anna Karenina is niet van Dostojevksi.

Boeken met een sticker van de Gouden Boekenuil, de Nobelprijs literatuur of een andere grote literatuurprijs

Deze boeken heeft ze duidelijk gekregen met kerst. Dat wil zeggen dat haar familie weet of denkt dat ze graag goede literatuur leest. Vaak heb je te maken met iemand met een diploma hoger onderwijs of iemand die literatuur studeert. Want wat geef je dat soort mensen anders met kerst dan het nieuwste Nobelprijs winnende boek?

De trilogie van vijftig tinten

Op dit moment zouden er rode knipperlichten uit het plafond mogen komen en een alarm met ABORT! ABORT!.  Wanneer je ziet dat ze de volledige trilogie van vijftig tinten heeft, ben je volledig in je recht om te rennen voor je leven. Er zijn maar een aantal situaties mogelijk, en de meesten daarvan draaien slecht uit voor jou. 

1. Je bent into bdsm. Probleem: ze heeft geen idee wat bdsm is.

2. Je bent niet into bdsm. Probleem: ze heeft geen idee wat een normale relatie is.

3. Je bent into vijftig tinten. Probleem: je bent een probleem.

4. Ze heeft het gekregen en per ongeluk laten liggen in de kast. Probleem: je bent waarschijnlijk al aan het wegrennen wanneer ze dit zegt.

Meer dan drie exemplaren van Aspe

Realiteitszin en grammatica zijn waarschijnlijk niet haar sterkste punt. Als je hoopt op een intellectueel gesprek, kun je nu beter vertrekken. 

Pride and prejudice

Je moet haar zoenen in de regen. Of bij zonsopgang. 

Meer dan vijf boeken van Herman Brusselmans

Ze is mentaal gestoord.

Thrillers van gelijk welke auteur, maar bij voorkeur Amerikanen

Ze leest op reis in de zon, of in bad, of in de trein. Lezen is een ontspanning, en dat doet ze dus vooral in haar vrije tijd, waar ze er overigens veel van heeft. Ze zal beweren dat ze de perfecte moord op je zou kunnen plegen, maar maak je geen zorgen, dat kan ze niet.

De combinatie Divergent, Hunger Games en Twilight

Ze is 16.

Alle zeven boeken van Harry Potter

Als je dacht dat Harry Potter acht boeken had omdat er acht films zijn, kun je het beter al opgeven. Verder wil je je feiten kennen over de boeken. Harry Potter kust niet met Hermelien, en Dobby is geen hobbit, dat is een andere film. Wanneer ze vraagt naar je huis, vraagt ze niet naar je adres. Zeg niet dat ze jouw Lily is, want dan weet ze niet meer of jij James bent of Sneep, en of ze je moet friendzonen of kussen. [spoiler] En ze gaat dood, en jij ook. 

Max Havelaar

Ten eerste: ja, de titel is Max Havelaar. Hier zijn er twee opties: 

1. Ze heeft dat ooit moeten lezen in het middelbaar onderwijs, en is totaal vergeten dat het daar lag.

2. Ze heeft Nederlands gestudeerd en behoort tot de kleine groep mensen die de maatschappelijke waarde van het boek begrijpt. Ze zal je vertellen dat het boek waarschijnlijk geniaal is, maar ze zal erover zwijgen omdat ze weet dat niemand erover wil horen.

[imatrain]

[imatrain]

Soms wil ik een dekentje zijn, zei ze. Ze zijn zacht en lief en knuffelen zich om je heen. Dekentjes hebben de geheime superkracht alles weer beter te maken. Soms wil ik me wikkelen om de hele wereld en fluisterliefjes zeggen dat alles heus weer goed komt.

[imatrain]

Impressie van Amerika, deel 2: een paar straffe verhalen

Impressies van Amerika, deel 2: een paar straffe verhalen

Mount Rushmore: de bureaucratie faalt.

Voor wie Mount Rushmore niet kent: dat is die berg met de presidentshoofden.

We wouden de berg 's avonds bekijken, want dan is ze verlicht, en dat scheen mooier te zijn. Toen we er bijna waren, hadden we al lang gereden, en was iedereen heel erg nieuwsgierig naar de berg. Als ze zo groot is, zou je ze toch lang op voorhand moeten kunnen zien?

Ik weet niet of het is omdat de berg niet zo groot is, of omdat we er gewoon niet recht op af konden rijden, of omdat er veel bomen rond staan, maar uiteindelijk zagen we de berg dan toch. We zetten de auto op de parking - die bijna leeg is, want er gaan veel minder toeristen 's avonds - en we stappen naar het park toe (zijnde de plaats waar je de hoofden kan zien). Dat "park" is voornamelijk één lang pad of hal, met vlaggen en weet-ik-wat, een shop enzo, dus we konden wel al van lang op voorhand op dat pad de hoofden zien. 

Dan moet iemand naar het toilet - *kuch* Jonas *kuch*  -. Het was ongelooflijk koud buiten, dus wij stellen voor gewoon even binnen te wachten. De rest is behoorlijk oninteressant - Laurent die speculeert of de NSA ons zou bekijken in de hal van de wc's-, dus ik zal dat overslaan. We gaan naar buiten, en je raadt het nooit (lees de ironie). De hoofden zijn weg - neen, niet gestolen, de lichten waren uit.

Vijf minuten hebben we ze gezien, en toen gingen de lichten uit. Niemand weet waarom, zelfs de rangers wisten niet waarom. De lichten waren kapot of de lichtendienst - die ergens anders in de VS zit - heeft ze te vroeg uit gedaan; in ieder geval, ze zijn uit en niemand kon er wat aan doen. Slechtste timing ooit. We hebben ze op z'n minst wel vijf minuten gezien.

Mind over matter: ik was bijna dood.

In één van de armen van de Grand Canyon zijn er watervallen, met daarnaast een dorpje. Je moet er ongeveer vier uur voor stappen, want het is nog een "ongerept" stukje natuur. De dag dat we vertrokken, hadden we nog maar amper gegeten (zijnde enkel een kommetje ontbijtgranen), wat op dat moment nog niet problematisch leek. De tocht die drie-vier uur zou moeten duren, deden we in vijf uur door voornamelijk een korte hevige regenval, die het pad in een moeras veranderde. 

We kwamen dus in de vooravond aan in het dorp supai. Je hoeft geen sociaal persoon zijn om op zijn minst bedenkingen te hebben met de situatie waarin de mensen leefden. Er was enkel een lagere school, kinderen liepen rond in het stof zonder schoenen en door de totale onbereikbaarheid van het dorp was er een grondig tekort aan vers voedsel en bijgevolg een obesitasprobleem. Toen we hadden gehoopt daar te kunnen eten voor avond, hadden we ons duidelijk vergist; er was enkel een supermarkt - die de naam super niet verdient, maar minimarkt is geen woord. Ons avondeten: een halve diepvriesburrito (ofzoiets). De watervallen waren wel prachtig; het water was waarschijnlijk doorzichtiger dan dat van mijn bad hier, en water zien naar beneden storten van een paar tientallen meters maakt meer indruk dan ik ooit had verwacht. Maar na gezwommen te hebben in die watervallen, werden we getroffen door de waarheid dat we die hele toch ook terug zouden moeten stappen.

Toen begon zeg maar het "niet zo heel leuke" stuk. Ik had mijn literfles gevuld met hun "drinkwater" maar na een uur stappen besefte ik dat het niet bepaald drinkbaar was. De zon scheen behoorlijk brandend, en met nog maar een halve liter wel drinkbaar water, voelde ik de uitdroging beginnen. Mijn benen waren verzuurd van de vorige dag, mijn energie was op door te weinig eten, mijn voeten lagen open of hadden blaren, en mijn rug deed pijn van de rugzak - want deze idioot had haar laptop meegenomen om haar GSR-mail te kunnen lezen. Toen ik na een uur of twee ging zitten, vreesde ik even of ik wel nog recht zou kunnen staan.

Maar het is gek hoe ver je nog geraakt wanneer je jezelf er toe zet. Tot drie keer heb ik mezelf gezegd: mind over matter, gewoon gaan. Gelukkig vonden we ook een emergency-water-box, die er gezet was geweest voor wandelaars die zich mispakten aan de hoeveelheid water die je nodig hebt. Of het was helemaal niet voor wandelaars, en heb ik iemands water gestolen. In dat geval: sorry.

Schieten

Wie ooit een shooter heeft gespeeld en had gehoopt dat schieten met een geweer zou lijken op een spel, of tenminste op schieten op de kermis, is mis. Het is doodeng. 

Ja, ik heb shooters gespeeld, en ja ik heb al geschoten op de kermis. Maar wanneer je een echt geweer vasthebt, is het toch wat anders. Iedereen heeft je waarschijnlijk al verteld dat gewone politiegeweren een ongelooflijke terugslag hebben - toch in de zin dat ze veel meer naar omhoog vliegen dan op tv - maar het is waar. Na mijn schot, vloog mijn hand - en geweer - ongeveer 30 cm omhoog, en mijn huls meestal tegen mijn hoofd.

Maar de Glock 9mm was nog niks, daarna kwam de shotgun. Gigantisch en zwaar, en heeft een behoorlijke terugslag. De instructeur wil me geruststellen met de informatie dat hij daar al mee geschoten heeft toen hij tien was, maar dat hielp niet. Het ergste was waarschijnlijk het geluid. Ondanks de oorbescherming maakt het een heel luide knal/boem. De shotgun was zo zwaar, dat ik hem zelf niet kon herladen - wat mijn instructeur nogal grappig vond. 

Daarna kwamen de UZI en AK-47, automatische geweren. De UZI is de gemakkelijkste. Het is behoorlijk eng, en maakt veel geluid, maar je begrijpt waarom russen daarmee uit de heup zouden schieten in de films - en waarom ze vooral naar James Bond zouden schieten. Je kan moeilijk mikken, en je schiet vooral overal. De AK was de engste voor mij; daar kwamen zo vlammetjes uit - dat sterretje dat je ook ziet in de films. 

We moesten schieten op papieren zombies, en dat viel wel mee, maar op iemands hoofd richten, ook al is het een zombie, is behoorlijk eng. De instructeur zei steeds "I'm not a doctor, but he looks pretty dead, yes!". Het was dan wel een papieren zombie, maar dat vond ik toch maar raar. Ik wou helemaal niemand doden.

De jongens wouden nog verder gaan, en hebben geschoten met een sniper. De sniper zelf was waarschijnlijk bijna even lang als ikzelf, en de kogels waarschijnlijk even lang als mijn hand. Het geluid dat dat ding maakte was verschrikkelijk. Zelfs als ik me mentaal en fysiek voorbereidde verschoot ik me een ongeluk en was mijn eerste reactie handen op het hoofd en in elkaar duiken. Gelukkig reageerden de jongens op ongeveer dezelfde manier. 

De Amerikanen konden er wel mee lachen; zij waren dat waarschijnlijk al lang gewoon. In de winkel lagen zelfs kinderversies van geweren, in een kleurtje. Jachtgeweren of handgeweren in het roze waren geen uitzondering. De prijs was ook best laag - voor 350 dollar had je een handgeweer, voor 1000 een groot (geen idee welk). Dat is minder dan zeg maar een computer.

Ik kan niet volledig uitleggen waarom het zo eng was. De geweren zijn zwaar en maken veel geluid, maar dat geldt voor veel dingen hier ook. Het was misschien de gedachte dat dit écht is. Als ik hiermee ergens op schiet, is het dood. Echt. Of misschien omdat ik niet het gevoel had echt controle te hebben over dat ding. De Glock ging maar naar omhoog, en die shotgun schoot maar in mijn schouder - blauwe plek trouwens de dag erna. Ik kan dus niet meteen uitleggen waarom, maar mijn handen en knieën hebben nog een tijde getrild die dag.

De dieren en beestenbeten

Onderweg hebben we gezien: een bizon op de weg, een eland, een hert, een knabbel en babbel, een eekhoorn, een "bobcat", een coyote, een slang, een konijn, een paard (waarschijnlijk wild, of toch in ieder geval zonder ruiter), een vleermuis (die tegen de autogrill is gevlogen en erin is gebleven) en verschillende roofvogels. Geen beer gelukkig/helaas.

Ik had over de drie weken ongeveer drie verschillende vreemde beten van vreemde beesten. Eén ervan was waarschijnlijk van een spin - je zag zo twee rode puntjes, zoals een vampier. En vier waren waarschijnlijk van zandvlooien - neen, ik weet ook niet wat dat is. De laatste - die ik eigenlijk het eerste had, heb ik geen idee.

Geen enkel dier was een echte bedreiging en geen van de drie beten heeft me gedood. Hoera.

[imatrain]

It is difficult to get the news from poems yet men die miserably every day for lack of what is found there - William Carlos Williams

Alfredo Jaar

[imatrain]

Eerste impressie van de VS: alles is groot.

Auto

De autoverhuurder beschreef onze auto als "it's not that big, just comfortable". Het ding is gigantisch; er past zowat acht man en een paard in en ik heb een trapje nodig om er in te geraken. Gelukkig voor mij is de auto ook meteen van een trapje voorzien; desalniettemin tot grote spijt van mijn scheenbenen. Maar comfortabel is het wel, plaats genoeg voor alle bagage en als we wouden willen, zelfs een volledige koelkast in de plaats van een koelbox. Een koe voor verse melk bij het ontbijt past er misschien ook nog bij. Bovendien lijken zowat alle auto's hier even groot te zijn. 

Eten en drinken

Het eten kun je hier samenvatten met: "veel". Met de porties die ik hier krijg, kan ik waarschijnlijk nog een paar dagen eten. Ook het aanbod is erg groot; waarom hebben wij geen 120 soorten ontbijtgranen? Ik kan elke dag wel cinnamon crunch, cookies and cream puffs of lucky charms eten. Of oreo's met cookie dough vulling, of yogurt covered pretzels, of alle smaken Ben & Jerry's... Een hele wereld aan nieuwe combinaties ging net voor me open. 

Gebak smaakt af en toe te veel naar suiker, maar oreo cookie milkshake met gratis refill of pancakes met fruit en vijf soorten siroop zijn dingen waar ik te gemakkelijk wel aan zou kunnen wennen. Ineens begrijp ik waarom de gemiddelde Amerikaan nogal dik is. 

De drank is ook groot: Arizona ijsthee in blikken van 600 ml, Colaflessen zijn ook minstens 600 ml, en kokoswater koop je in brikken van 500 ml. Geen flutkoffie "espresso" van drie vingers hoog in een bekertje kleiner dan je hand voor twee euro; hier krijg je een halve liter "pumpkin spiced cappuccino" of "caramel macchiato" voor een dollar. Als je de "pech" hebt dat ze enkel vers gezette koffie hebben zonder smaakje, hebben ze altijd nog een assortiment aan "flavored creamer". Of je gaat hardcore en drinkt zwarte koffie.

Natuur

Voor een land dat zowat het kapitalisme belichaamt, wordt er wel erg veel moeite gedaan om de natuur zo ongerept en natuurlijk te houden als mogelijk. Geen McDonalds in de parken (wel lokaal geteeld biologisch eten), geen reclameborden, en maximaal één souvenirshop/informatiebureau. Gigantische gebieden hadden kunnen omgebouwd worden tot bedrijfsruimte of industrie, maar daarentegen zie je natuur zoals je ze in België nooit zou kunnen zien. De dieren zijn wild en soms gevaarlijk (beren en bizons!), ze zitten niet in een afgebakend stukje grond en er wordt je nadrukkelijk gevraagd de natuur ook te beschermen en bewaren. Afval achterlaten wordt bestraft met boetes tot gemakkelijk 5000 dollar. Dieren hebben hier duidelijk ook recht op hun stukje "freedom".

[imatrain]

10 dingen die je kan doen in je pauze tijdens het thesissen

1. Schrijf een review voor snoepjes

Ik ben over het algemeen geen al te grote snoepjeseter (op Ufo's na dan), maar mijn zus had Nerds gekocht. Zelfs als ik ze niet lekker had gevonden, was ik toch zo'n Roald Dahl fan geweest, dat ik bij het zien van het wonka's logo, ze allemaal zo snel mogelijk in mijn mond zou hebben gepropt. Voor wie Nerds niet kent; het zijn kleine zurige snoepjes in regenboogkleurtjes. Naar mijn natuur, was ik er van overtuigd dat elk kleur een aparte smaak had, en dat ze gewoon allemaal in mijn mond proppen alsnog niet zo'n geweldig idee zou zijn. Ik wou ik ze toch liever sorteren en apart proeven om dan te beslissen welke kleur de lekkerste is (mijn verdict: paars). Heel even had ik zelfs het geniale plan om te raden welk kleur ik aan het opeten was, maar dan bedacht ik me dat eenmaal het snoepje in mijn mond zat, ik niet meer kon zien welk kleur het had. Een thesis schrijven doet precies toch wat met je cognitieve functies.

Voor mensen die niet houden van snoep: dit werkt ook met vlees, groentjes, kaas en pakweg bier (hoewel niet aangeraden tijdens het studeren), maar niet met smarties of reese's pieces.

2. Doe wat yoga

Na een paar uur te hebben getypt op je computer alsof je aan het trainen bent voor een typmarathon, of even lang naar een wit document te hebben zitten staren, smeekt elke spier in je lichaam die geen vingerspier is, en elk gewricht, om gebruikt te worden. Als je je niet wilt inschrijven voor een reeks lessen, kun je altijd wat opzoeken op het internet, of gewoon jezelf in wat vreemd bochten wringen naast je bureau en het yoga noemen. Het gaat erom dat je beweegt. Als je spieren niet meer schreeuwen om aandacht, is het misschien stil genoeg in je hoofd om wat productiefs te doen.

3. Maak ijs

Het is warm, je hebt geen ventilatie, en het is niet fijn om te zitten zweten terwijl je je thesis schrijft. Anderzijds is Ben & Jerry's behoorlijk duur, en toegegeven, als je kijkt naar het aantal calorieën, krijg je acuut zin om toch maar een wortel te eten. En die zijn niet koud. Helaas is "gezond" ijs meestal niet te eten (bleh). Daarom was ik ongelooflijk blij toen ik dit recept vond.

Neem een banaan (2 is beter) en een blikje kokosmelk. Snij de banaan in stukjes, doe het in een zakje en dan in de vriezer. De kokosmelk doe je in een bakje en ook in je vriezer. Doe ondertussen ook wat van je favoriet fruit in de diepvries - ik heb gewoon diepvriesframbozen gekocht. Je wacht tot alles bevroren is, of je doet dit de avond ervoor. Daarna neem je een blender (niet zo een om smoothies mee te maken, maar een "food processor") en je mixt voor zo'n vijf minuten of tot je ziet dat je ijs hebt. Misschien moet je een half glas water bij doen voor wat extra smooth-heid.

Het is verrukkelijk en smaakt naar een smoothie. Ik wil dit de hele dag eten, en vijf minuten blenden is net lang genoeg om je duimspieren te trainen om die mix-knop en een pauze te nemen tussen het thesissen door.

4. Ontdek wat nieuwe apps

Je kan tijdens elke pauze al je levens opspelen in Candy Crush, maar na level 250 is de originaliteit er toch een beetje af. Leef je leven eens gevaarlijk en zoek naar nieuwe apps. Een paar voorstellen:

Schattig en minstens even verslavend: Twodots. Verschillende levels, levens die ooit opgeraken, de illusie dat je erover kunt nadenken, en een hoge dosis geluk.

Een iets langer spel: Hearthstone. Een kaartspel met een concept dat lijkt op magic the gatering, maar dan wat eenvoudigers, en gebaseerd op World of Warcraft. Tegen de gewoonte van Blizzard in is dit gratis.

Als je je wallen wilt verbergen en je nog eens absoluut fabulous wilt voelen: Barbie digital make-over. Met behulp van de webcam op je ipad, en een paar glinsterende looks voel je je weer helemaal prachtig. Past ook voor kleinere kinderen. Probeer geen bril te dragen. Of net wel.

Als je een stiekeme nerd bent in Nederlandse literatuur: vogala. De bekendste middelnederlandse teksten worden je nu ook voorgelezen! Als je dus nog niet wist hoe "hebban olla vogala" geklonken heeft, nu dus wel.

  5. Ruim eens je computer op

Of het nu documenten, foto's of films zijn, onze computer staat meestal vol met spul waar je al in geen jaren meer naar gekeken hebt. Ruim die boel dus eens op. Gooi wat van je download-map in je prullenbak en ga doorheen alle oude spullen die nog op je schijf staan. Je kan je even een digitale archeoloog voelen, en wie weet vind je wel iets cools dat je volgende donderdag op facebook kan zetten voor throwback thursday. Of je kan je schamen, alles zo snel mogelijk verwijderen, en je ogen wassen.

6. Brei

Ik vergat bijna dat niet iedereen zijn thesis in tweede zit afwerkt, dus voor iedereen die al in december zit te zwoegen (niet dat ik toen niks deed, maar duidelijk niet genoeg): brei eens wat. Een sjaal of een dekentje als je het simpel wil houden, of een trui of muts als je voor het moeilijkere werk wilt gaan. Wat je ook kiest, op het einde heb je iets nuttigs gemaakt. En dat kun je niet zeggen van Candy Crush.

7. Lees een Afrikaans gedicht

Ik heb het zelf nooit gedaan, maar het is me aangeraden geweest. Sla eens een Afrikaanse dichtbundel open en lees daar wat van; het lijkt genoeg op Nederlands om min of meer te verstaan wat er staat. En misschien is het mooi, misschien is het grappig, of op z'n slechts onverstaanbaar maar hilarisch; het is in ieder geval nooit saai. 

8. Verander eens je bureaublad achtergrond

Meestal zie je een tekstdocument, of een paar websites openstaan (waaronder facebook), maar wanneer je je computer dichtslaat en die weer open doet, wil je toch liever geen groene weide zien of een foto van de ruimte. Meer nog, als je iedere dag op je scherm staat te staren, wil je graag elke week wat anders. Of je wilt gewoon vijf minuten extra pauze terwijl je zoekt naar leuke foto's voor je achtergrond. 

Dus of je nu gaat voor iets afschuwelijks zodat je nooit meer je computer of dat document wilt dichtdoen, en voor eeuwig verder zal schrijven, of eerder voor iets leuks zodat je vrolijk aan je thesis kan verder schrijven, doe wat met dat bureaublad. Want wie wordt nu niet ronduit depressief van een groene weide?

9. Ga lopen

Als je je thesis beu bent, kun je er altijd van weglopen. Je loopt zo lang en zo ver mogelijk weg van die thesis, tot je moe wordt. Eenmaal dat je zo uitgeput bent dat zelfs aan je thesis schrijven aangenamer lijkt dan nu nog verder weg te lopen, kun je terugkeren. Na een douche - want je stinkt na lopen - ben je blij dat je eindelijk weer mag beginnen aan je thesis. Vergeet gewoon geen water te drinken na je escapade, anders krijg je hoofdpijn en kun je weer niet aan je thesis werken.

10. Verzin nieuwe ziektes

Als je geen echte excuses meer hebt om vandaag een pauzedag te nemen, kun je altijd nog je eigen ziekte verzinnen. Alles geldt als symptoom. 

IHGZM: Ik Heb Geen Zin Meer. Symptomen: lege staarblik, levensloos achter een computer zitten, facepalmen tegen een bureau.

Thesisvingers: aandoening aan gewrichten en spieren. Symptomen: chronische pijn in vingers en voornamelijk in gewrichten, vingers kraken helpt niet meer.

Referencicitis: serieuze psychologische aandoening. Symptomen: huilend onder een dekentje kruipen en herhalend fluisteren "waarom werkt endnote nooit".

thesartrose: fysieke aandoening. Ongeneeslijk en dus gevaarlijk. Symptomen: pijn over het hele lichaam, onbeweeglijkheid, in bed liggen kreunen.

[imatrain]

Rock UGent

Rock UGent

Net wanneer ik dacht dat we eventjes verlost zouden zijn van gevatte opmerkingen van politici waarbij ze studiegeld willen vergelijken met iets hips, kan Miet Smet het toch niet laten: "Om naar Tomorrowland of Rock Werchter te gaan, betaalt men tegenwoordig evenveel als een inschrijving aan de universiteit." Het is volgens haar een reden om het inschrijvingsgeld te verhogen.

De laatste keer dat ik het controleerde, viel een ticket voor Rock Werchter misschien in de categorie "vrij onbetaalbaar voor mij", maar was het nog geen 610 euro. Zelfs als dat wel het geval was geweest, was het vrij nutteloos om hier nog veel verder in te gaan op die vergelijking. Want, hoewel appels met peren vergelijken wel eens leuk kan zijn, ik heb het al eens gedaan voor de iPhone, en ik geloof dat die vergelijking in alle opzichten beter is. Een festival heeft nu eenmaal wel erg weinig gelijkenissen met een academiejaar. Zelfs als je literatuur studeren van de zelfde orde acht als de liedjesteksten meezingen op een concert, lijkt die vergelijking vrij zinloos als je kijkt - of eerder luistert -  naar de elektronische muziek van Tomorrowland.

Bram Roelant, voorzitter van de VVS, noemt de visie wereldvreemd. Het zijn net de studenten die zich geen Tomorrowland-trip kunnen veroorloven die getroffen zullen worden door het regeerakkoord. Ik weet niet hoeveel je moet verdienen voordat 205 en 610 euro in dezelfde prijscategorie vallen, maar dat is in ieder geval voor mij nog niet van toepassing. Ik heb al beslist nog twee jaar verder te studeren, dus ik vermoed dat ik de drempel al voorbij ben. Ik val meer onder de categorie studenten die het UGent-nest nog niet willen verlaten, zelfs al heeft de UGent geen speciaal (voordeliger) combi-ticket voor langer verblijf. Maar een verhoging in het inschrijvingsgeld kan wel een drempelverhogend effect hebben voor nieuwe studenten, en dat is iets dat ik, om het zacht uit te drukken, liever zou willen vermijden. Anders zou Rock Werchter volgende jaren misschien wel schrikwekkende recordcijfers halen in hun aantal festivalgangers.

[imatrain]

waarom eet jij vlees?

Ik ben een vegetariër. Dat wil zeggen dat ik geen vlees en geen vis eet, en ook geen kip (want die verwarring is er blijkbaar ook soms). Ik eet wel nog kaas, melk en eieren; als ik dat niet zou eten, dan was ik veganist. De meeste mensen die me kennen, weten ondertussen wel al dat ik vegetariër ben, en maken daar ook geen probleem van. Toch krijg ik, en om een onbekende reden vooral wanneer ik uit eten ga, af en toe de vraag waarom ik nu precies vegetariër ben. Het is misschien wel goed bedoeld, maar stiekem hou ik niet zo van die vraag.

Vegetarisme = raar

De vraag naar waarom ik nu vegetariër ben impliceert dat ik raar ben, dat ik iets raars doe en dat ik me daarvoor moet verantwoorden, net zoals je moet uitleggen waarom je een herexamen hebt. Vaak trekken mensen er zelfs hetzelfde bedenkelijke gezicht bij. Alleen kom je bij de verklaring van je vegetarisme niet weg met het smoesje "ik kon er niks aan doen, die prof ziet mijn gezicht gewoon niet graag". Mensen verwachten een goede verklaring voor dit vreemde gedrag, bijvoorbeeld dat ik allergisch ben, zoals wanneer ik probeer uit te leggen waarom ik écht geen champignons mag eten, maar in geen geval willen ze een betoog horen tegen vlees eten. 

Het milieu

Zo kom ik meteen bij de tweede reden waarom ik niet zo van die vraag hou. Ik vind het nu eenmaal lastig iemand die net zijn delicieus stukje dode koe zit te verorberen, te vertellen dat ik geloof dat als iedereen wat minder vlees zou eten de wereld een betere plek zou zijn. Ik probeer ze vriendelijk te vertellen dat de vleesproductie en de overbevissing erg slecht zijn voor ons milieu, zonder al te veel cijfers of precieze feiten te gebruiken. Enerzijds omdat ik niet alle statistieken kan onthouden, en anderzijds omdat ik liever niet overkom als een geobsedeerde gek. Ook al zou "geobsedeerde gek" hen misschien meteen voldoende verklaring geven voor mijn vegetarisme, en zou ik nooit meer vragen moeten beantwoorden.

Ik lust geen vlees

Omdat veel mensen nog bedenkelijker kijken na mijn korte uitleg over het milieu, vertel ik er meestal bij dat ik daarvoor ook al niet veel vlees at, omdat ik het niet bijzonder lekker vond. Ineens lijken ze het allemaal te begrijpen en meestal volgt er een zucht van opluchting; Laura is niet gestoord, ze lust gewoon geen vlees. Deels is dat waar; ik lustte niet echt graag worst, rood vlees, préparé, salami, en waarschijnlijk nog een heleboel andere soorten vlees. Maar eerlijk is eerlijk, ik at wel graag af en toe gehakt, en soms zelfs die gedroogde worstjes in de cinema, maar vooral parmaham, daar was ik dol op. Ik at ook echt graag zalm, gebakken of gerookt. De eerste paar weken dat ik zonder vlees of vis moest, heb ik het grootste deel van het vlees geen enkele keer gemist, maar toch miste ik nog af en toe parmaham en zalm. Maar daarna had ik er precies niet zo'n zin meer in; op dit moment zou ik me niet meer echt voor de geest kunnen halen hoe parmaham smaakt, behalve zoutig. 

Die arme dieren

Vaak vragen mensen me dan toch nog even "maar je doet het dus niet voor de dieren?". Ik weet nooit echt goed waar ze naartoe willen met die vraag; ze klinken altijd wat opgelucht wanneer ze die stellen. Alsof ze even bang waren dat ik een dierenliefhebber was die zou beginnen huilen, en de vork uit hun hand zou slaan, wanneer ze in dat stukje worst prikten. Neen, ik doe het niet "voor de dieren". Ik vind het ok als mensen dieren doden voor hun voeding, gewoon niet dat we ze verwerken in een gigantisch kapitalistisch systeem, dat milieuvervuiling en wereldhonger in de hand werkt. Het is misschien wat te sterk uitgedrukt, maar als je konijn wil eten, vang het dan zelf. Ik weet van mezelf dat ik nooit een konijn zal kunnen vangen, daarom ben ik ook vegetariër. 

Carnivorisme

Vegetarisme is goed voor het milieu, helpt tegen wereldhonger en past in een gezonde levensstijl, maar ik wil niet ongenuanceerd zijn; er zijn ook argumenten tegen vegetarisme. Sinds ik vegetariër ben, kan ik bijvoorbeeld erg slecht tegen alcohol. Ik mis een bepaald aminozuur dat enkel in vlees zit, dat je helpt alcohol af te breken, en dat wil zeggen dat ik sneller dronken ben en sneller een kater heb. Sommige vegetariërs moeten pilletjes nemen om genoeg ijzer en vitamine B12 te hebben. Het zijn geen onoverkomelijke problemen, maar het zijn wel argumenten voor carnivorisme. 

Als je net je wenkbrauwen fronste bij het woord carnivorisme, ben je compleet normaal. Zover ik weet, staat het woord carnivorisme wel in Franse woordenboeken, maar niet in de Van Dale. We beschouwen vegetarisme misschien nog steeds wat als een bepaalde ideologie, een bepaald isme, van een paar vreemde boom- en dierenknuffelaars, terwijl vlees eten veeleer de norm is dan een specifieke levenskeuze. Ik respecteer de keuze om vlees te eten net zoals anderen mijn vegetarische levenskeuze respecteren, maar als er zowel argumenten voor als tegen carnivorisme zijn, kan ik de volgende keer dat ik uit eten ga eigenlijk net zo goed vragen: "waarom eet jij vlees?"

[imatrain]

Wat als de studentenverkiezingen meer op Eurosong zouden lijken?

Het zit waarschijnlijk in mijn genen om naar Eurosong te kijken, en uiteraard -kuch- zou iedereen op mij stemmen als ik mocht zingen in de plaats van speechen, ook al ben ik niet uit Oost-Europa, noch een homo. Omdat de studentenverkiezingen in dezelfde week liepen als de voorrondes van Eurosong vroeg ik me af: wat als de studentenverkiezingen wat meer op Eurosong zouden lijken?

Promotie

Mensen houden van een boodschap, maar hé, het is oké als je nog niet zoveel mening hebt. Zolang je promotie maar goed gaat. Geen saaie affiches of sullige slogans dus. Naast de glamour van Eurosong valt zelfs Marcels Hulkfoto in het niets. Glitters, pluimen, leer, neon, halfnaakte, dansende meisjes, en vooral veel kledijwissels. Gedaan met maar één foto in één outfit. En als je dat allemaal niet zo ziet zitten, kun je altijd nog voor een masker à la Lordi gaan. Die heeft er toch ook mee gewonnen.

De stemhokjes

De hokjes zouden gemaakt zijn uit schermen, die de meest psychedelische patronen op je afsturen terwijl je je daarbinnen probeert te concentreren op de ipad. Bij iedere stemmer die het hokje verlaat, zou er vuurwerk beginnen of gouden confetti uit de lucht neerdalen, samen met het applaus van een miljoen mensen. Geen krakkemikkige witte panelen die door wat studenten bij elkaar gezet zijn, met aaneen geplakte affiches als gordijn. De bijzitter of bijzitster zou een lokaal bekend persoon zijn, in galakledij van een ontwerper wiens naam je niet kan uitspreken. Behalve letten op de iPad, en overdreven enthousiast doen, zou hij of zij nog een paar onverstaanbare woorden in een gebroken Engels proberen zeggen, en zorgen voor vrij saaie pauzes.

De telling

Vrijdag om twaalf uur, zouden alle bijzitters gezegd hebben dat de lijnen nu gesloten zijn, waarna een spectaculaire onderbreking volgt, met topklasse entertainment. Een uur later - en geen vijf dagen - zou de uitslag al bekend zijn. De deurwaarder zegt nog even dat hij het graag gedaan heeft op camera, en dan zou de uitslag officieel bekend gemaakt worden. De uitslag zou niet gewoon verschijnen op Minerva, maar de knapste van elke faculteit zou de stemmen uitdelen, terwijl er meestal verbindingsproblemen zijn, maar ze toch iedereen willen bedanken voor de geweldige show. Nadat het uitermate spannend is geweest, weet iedereen dan wie er gewonnen heeft, en worden alle winnaars beloond met een regen van gouden glinsterende confetti, en opnieuw een applaus van een miljoen mensen. Een trofee lijkt me misschien overbodig. Je krijgt tenslotte al eeuwige roem.

[imatrain]

Reading Groups

Stories, real and imagined, about togetherness.

[imatrain]

:)

'Van niets gaat zoveel dreiging uit als van stilte. Zij evoceert het grote onbestaan. Bij overdrijving zou je kunnen stellen dat alles wat ik doe een vorm van confrontatie met haar is. Omdat ik haar als een aanklacht ervaar. Omdat zij mij beschuldigt en al meteen de strafmaat lijkt te bepalen:...