ilse-leesdossier-3e-blog

[ilse-leesdossier-3e-blog]

Een wonderlijke vriendschap

[ilse-leesdossier-3e-blog]

Synesthesie-gedicht

Daar zweeft hij, de grote leegte boven ons, De wolk vormt zich als het donkere woud boven ons leven, Ach, waarom laat de wolk ons los, zei de waterdruppel met een frons Oh, het wordt nu wel erg koud, waarom duurt de warmte maar zo even,

De waterdruppel veranderde langzaam in een ijskristal, Hij werd tot iets mooiers gevormd door de kou, Zo viel hij met talloze anderen uit het heelal, Totdat hij plotseling landde op een prachtige vrouw,

Ook zij had het koud gehad, Net als de sneeuwvlok was zij anders dan ze ooit was, Hij merkte al gauw dat ook zij iets bijzonders bezat,

En het water maakte zijn laatste reis over de grauwe jas van de vrouw, viel op de grond en verdween De vrouw was haar druppel verloren, het overblijfsel van de dauw, En na de lange reis waren de vrouw en waterdruppel weer alleen.

[ilse-leesdossier-3e-blog]

Kernrecensie: Het lichaam van Clara

In Het lichaam van Clara wordt alles wat in Clara’ s hoofd omgaat ontzettend goed beschreven. Zo lees je ook ontzettend goed hoe zij zich ontwikkeld. In het begin is het een wirwar van losse puzzelstukjes en later wordt het een heel plaatje. In het begin weet Clara niet wat er ontbreekt aan haar. Maar aan het einde is zij ontwikkeld, ouder, wijzer en kijkt terug op haar leven:

“Ik weet het niet zeker, maar misschien dat ik toen al wist dat iets mij ontbrak. Een houvast.  Een fundament. Een bedding. Er is geen stevige band met de dingen, met de omgeving, met andere mensen. Ik voelde me met die fiets in de keuken uitgeleverd aan een situatie die ik niet aankon. Mama, iets dwingt mij dingen te doen die ik niet wil. In mij zit, in een klein hoekje, een giftig monster. Het kan zich een lange tijd koest houden. Op een zeker moment begin ik te transpireren, voel dat ik bleek wordt, ervaar een platte, grijze vlakte achter mijn oogleden, wordt extra onzeker, ik kan niet goed meer denken. Alles bevreemdt mij. De mensen bewegen, praten, weten waar ze heen gaan. Ik weet niets. Ik mis iets. Iets waardoor ik mij uitgestoten voel. Ik ben niet meer bij de werkelijkheid betrokken. Ik heb de sterke indruk dat ik iets verzuim. Maar wat? Ik begin met mijn hoofd tussen de schouders te lopen en denk: daar is het weer. Het is uit zijn kooi gekomen, schudt zich uit.’’     

Ik vind dat dit ontzettend goed weergeeft hoe de schrijfstijl in het boek is, en hoe de hoofdpersoon zich ontwikkeld. Dit beide bij elkaar opgeteld maakt voor mij dat ik Het lichaam van Clara een prachtig boek vond.

[ilse-leesdossier-3e-blog]

Boekverslag: Het lichaam van Clara

Jan Siebelink, Het lichaam van Clara. Ruinen 2010 (tweede druk).

In de Meivakantie heb ik het boek Het lichaam van Clara gelezen. Mijn motivatie voor mijn boekkeuze was dat ik regelmatig hoorde dat Jan Siebelink een ontzettend goede schrijver is, zo besloot ik dat ik één van zijn boeken wilde lezen. Mijn familie had allemaal al veel gelezen van Jan Siebelink, dus besloot ik thuis in de kast te kijken en een boek van hem uit te kiezen. Zo kwam ik op Het lichaam van Clara. Dit boek sprak mij aan omdat het gaat over een vrouw met een moeilijke jeugd en hoe haar dat leven heeft beïnvloed. Zoiets had ik nog nooit eerder gelezen en daarom wilde ik hier graag meer van weten.

Mijn boek ging over Clara Hofstede. Ze is een mooie vrouw van tweeënzestig jaar en in de proloog lees je dat ze dood uit haar huis wordt gehaald. Het hoofdstuk daarna is ze ongeveer in de zestig. Het boek speelt zich af in Nederland, rond 1985. Je leest over haar dagelijkse bezigheden: ze heeft een hond, heeft verschillende dwangstoornissen en brengt veel tijd in haar tuin door. Ze doet rustig haar dagelijkse dingen totdat ze op een middag na het bezoek aan de dierenarts Oscar Sprenger ontmoet. Hij maakt gevoelens in haar los waarvan ze niet wist dat ze ze nog had. Ze wordt verliefd op de knappe auteur, van een paar jaar jonger, die net een nieuw boek heeft uitgegeven: Clara. Oscar verteld Clara hierover en ze raakt nieuwsgierig. Als ze thuis komt besteld ze het boek en zodra het aankomt begint ze te lezen. Al gauw denkt ze dat het boek over haar gaat. Haar ouders en haar moeilijke jeugd worden beschreven, net als haar losgeslagen puberteit, haar verloren dochter, de Hollandse club, haar mislukte huwelijk, de vrienden van haar ouders: Annet, Arie en Wim, en ook haar dwangstoornissen.

Clara heeft als het ware twee persoonlijkheden: een lieve kant, en een kant die haarzelf pijn wilt doen. Ze heeft een tel- en tikdwang, ze heeft tijden waarbij ze heel hardnekkig bid, ze legt zichzelf onmogelijke opdrachten op en tot slot doet ze zichzelf ook fysiek pijn. Ze snijdt zichzelf om haar pijn te verlichten, om haar andere kant te sussen.

Clara was al jong, ze had een ingewikkelde relatie met haar vader en moeder en probeerde hen haar hele leven bij elkaar te houden. Hier begonnen haar dwangstoornissen. Later toen ze met haar man trouwde en naar het buitenland ging, waar haar man werkte, kreeg ze een dochter: Aukje. Ze hield ontzettend veel van haar. Ze waren vaak bij de Hollandse Club en hielp daar ook vaak. Op een ochtend na een ruzie met haar man, vertrekt haar man met haar dochter naar de markt. Clara voelde al gauw dat er iets niet goed was en toen haar man terug kwam was Aukje dan ook niet bij hem. Zo hebben vele gebeurtenissen in haar leven impact op haar leven nu, en  dat lees je stukje bij stukje en begrijpt haar daardoor steeds beter.

In het begin werd ik nog niet geraakt door mijn boek, maar later wilde ik door blijven lezen en raakte het verhaal me echt. Ik vond de schrijfstijl van Jan Siebelink ontzettend goed en wil graag meer boeken van hem lezen. Ook heb ik het gevoel dat ik onbewust echt iets heb geleerd van het boek. Het lichaam van Clara is zeker een aanrader.

[ilse-leesdossier-3e-blog]

Schrijfopdracht bij dit Schilderij

Het is al laat in de stad als het café Phillies nog open is. De man met de witte muts is de eigenaar, hij werkt dag en nacht want het gaan niet goed met het café. De stad wordt steeds rustiger, en zo ook het café. Hij kan geen werknemers meer betalen en werkt hard om geld te verdienen. Het zijn moeilijke tijden voor iedereen. Het restaurant is leeg, verlicht met fel licht van de Tl-buizen, wat ook de straat verlicht. De enige twee apparaten in het lege café zijn de twee koffiekannen, die ook alle aandacht op zich vestigen. De eigenaar is moe van al het harde werken en staat uitgeput achter de bar, waar drie mensen achter zitten op de metalen barkrukken: een stel, waarvan een mooie jonge vrouw en een jongeman, en een ineengedoken mysterieuze man.

Het stel is al lang samen. Ze zeggen niet veel tegen elkaar en er is ook geen lichamelijk contact, maar toch zie je dat ze bij elkaar horen. Ze hoeven ook niet veel tegen elkaar te zeggen. Er was iets heftigs gebeurd, iets waar ze beide van geschrokken waren en niet konden slapen. Zo besloten ze nog wat te gaan drinken, terwijl ze nog steeds diep in gedachten zijn verzonken.

 De ineengedoken mysterieuze man denkt ook in zichzelf na. Hij heeft iets gedaan. Iets waar hij spijt van heeft. Het is net gebeurd en hij kan het niet uit zijn hoofd zetten, dus toen hij op het café Phillies stuitte besloot hij wat te gaan drinken. Nu hij langer over zijn daad nadenkt krijgt hij meer spijt en ziet ook de gevolgen, dat zie je ook aan zijn lichaamshouding. Hij zit ineengedoken achter zijn glas en weet niet wat hij met zichzelf moet. Hij wilt hulp, maar weet niet van wie. Hij hoopt dat iemand in het café hem vraagt wat er is, maar iedereen is te druk met zichzelf bezig.

Ze hebben allemaal hulp nodig, de eigenaar, de mooie vrouw, de jongeman en de andere man. Ze zijn in dezelfde ruimte en zijn samen, maar zo voelen zij zich niet. Ze voelen zich alleen en hulpeloos. Zo kwamen zij allemaal samen in het café Phillies op dit late tijdstip, niet wetend dat ze meer met elkaar gemeen hebben dan ze dachten. Ze gaan allemaal door een moeilijke tijd. Maar de volgende dag als het eerste zonlicht doorbreekt zullen ze alles in een ander licht bekijken.

[ilse-leesdossier-3e-blog]

[ilse-leesdossier-3e-blog]

[ilse-leesdossier-3e-blog]

A reader lives a thousand lives before he dies

[ilse-leesdossier-3e-blog]

Recensie De Aanslag van Harry Mulisch (herfstvakantie)

Iedereen leest De Aanslag minstens één keer in zijn leven. Maar waarom is dit boek zo goed, en nog belangrijker, waarom moet je De Aanslag lezen? Mijn twee argumenten om dit boek te lezen zijn: 1) De Aanslag is een heel leerzaam boek: je leert over een kant van de WOII die niet vaak wordt besproken in geschiedenisboeken. Je leest over de impact dat gebeurtenissen kunnen hebben op lange termijn en hoe dat bij verschillende type mensen allemaal op een andere manier impact heeft. 2) De Aanslag is een van de mooiste boeken die ik ooit heb gelezen, en echt goed geschreven: het boek zit goed in elkaar. Harry Mulisch heeft hier veel talent voor. Ik heb bijvoorbeeld van De Aanslag geleerd over wat er gebeurde als je werd opgepakt door de Duitsers, dit gebeurde Anton toen Ploeg werd doodgeschoten voor zijn huis. Ik heb ook geleerd wat er in de tijd na de WOII gebeurden. De opstanden van de communisten zijn daar deel van. Ook heb ik nieuwe woorden geleerd, dit komt omdat ik normaal niet dit soort boeken lees. De Aanslag zit goed in elkaar omdat het verdeeld is over verschillende episodes, die allemaal een andere tijd aangeven. Zo houdt Mulisch een heftig en moeilijk onderwerp overzichtelijk. Dit maakt De Aanslag aantrekkelijk voor een groot leespubliek. Ook is dit boek aantrekkelijk omdat het taalgebruik makkelijk is, maar er wel degelijk een literaire kern in zit. Daardoor leest het lekker weg. Ook is het boek spannend, waardoor het vlot is en het niet saai wordt. Het maakt dat je verder wilt lezen, door de vragen die het bij je oproept. Je wilt de antwoorden op je vragen en daarom lees je gauw verder. Harry Mulisch kan bovendien prachtig schrijven. Hij beschrijft gedachtegangen, maar ook de kleinste details. Een voorbeeld hiervan is als Anton in een cel zit met een vrouw die hij niet kan zien. Mulisch kan zo goed beschrijven hoe de cel eruit ziet door de details waardoor je je heel goed in kan leven in Anton. De Aanslag van Harry Mulisch is het mooiste boek wat ik ooit heb gelezen, en ik heb er heel veel van geleerd. Een aanrader voor iedereen!

[ilse-leesdossier-3e-blog]

Lettergedicht- vraagteken

[ilse-leesdossier-3e-blog]

Mening: Een Blik Jodenkoeken van Jessica Meijer

Het boek Een Blik Jodenkoeken van Jessica Meijer is zo geschreven dat je je goed kan inleven in het boek en in Jessica. Dit komt o.a. omdat het voor het grootste deel autobiografisch is geschreven (dit betekend dat je schrijft over je eigen leven). Doordat Jessica alles verteld (of ze nou verdrietig, radeloos, blij of dronken is) leer je haar ‘echt kennen’. Boeken lees je in één keer uit als het je interesseert. Omdat Jessica haar leven erg gecompliceerd is, interesseert je dat ook, en wil je weten hoe ze daar mee omgaat. Dat maakt dit een goed en mooi geschreven boek. Een voorbeeld: Jessica’s stiefmoeder, Connie, schrijft na de dood van haar man Ischa een boek over Ischa’s leven, waarin in ze Jessica ook meerdere keren noemt. Jessica kon zichzelf niet in dit boek herkennen. In het boek lees je hoe boos ze hierover was. Een ander voorbeeld is dat Jessica vertelt over haar schoolvriendinnen en dat ze samen met hun allemaal zichzelf ontdekten. Omdat je zelf ook schoolvriendinnen hebt waarmee je je identiteit probeert uit te zoeken kan je je goed inleven in wat Jessica verteld. Als je van boeken houd waar je mee kan lachen en huilen, zou ik dit boek zeker aanraden!

[ilse-leesdossier-3e-blog]

Poëzie is overal, toen ik bij het strand was zag ik het spoor van de tractor over het zand gaan.

[ilse-leesdossier-3e-blog]

Leesautobiografie

Mijn eerste boekje was een voelboekje van dieren. Ik vond het heel leuk om de dieren te bekijken, voelen en de geluiden na te doen. Ik was ongeveer één jaar toen ik werd voorgelezen uit boeken wat uit meer zinnen bestond dan drie. In het begin vooral uit boeken met grote mooie plaatjes, en daarna lazen mijn opa en oma oudhollandse versjes voor.

Ik ben mijn hele jeugd voorgelezen uit Annie M.G. Schmidt. Van Floddertje tot Ziezo, alles heb ik wel een keer gehoord. Ook werd ik veel voorgelezen uit sprookjesboeken van bijvoorbeeld Grimm. Toen ik zelf uiteindelijk kon lezen, wat ik altijd al super graag wilde, las ik zelf ook uit deze boeken. Wat ik vooral leuk vond is dat ik al mijn broertjes en zusjes kon voorlezen.

Bij kerst lazen we altijd kerstverhalen met de hele familie. Het gaat altijd over de drie kerstkabouters. Toen ik klein was luisterde ik altijd naar die verhalen, en nu lees ik ze meestal voor. Het is leuk om te zien dat wat mijn ouders en familie aan mij voorlazen, ik nu aan hun voorlees.

Op de basisschool heb ik veel boeken gelezen. Een paar titels: Super Juffie, De Korenwolf, Kippenvel, De Wilde Kippenclub, Het Leven van een Loser, Oorlogsgeheimen en Ik kan nog steeds niet vliegen. Ook heb ik ontzettend veel boeken van Roald Dahl gelezen. Dat was echt de mix voor mijn perfecte boek op de basisschool.

Mijn perfecte boek op de basisschool was van Roald Dahl omdat zijn boeken grappig en spannend waren op een hele onwerkelijke manier, dat het echt geen realiteit zou kunnen zijn, dan kon ik mijn fantasie die op hol laten slaan. Nu is mijn perfecte boek meer met liefde, verdriet, spanning maar vooral met meer realiteit. Misschien vind ik dat nu leuker omdat ik meer heb meegemaakt nu. En boeken zijn een spiegeling van realiteit, toch? Het helpt om dingen vanuit een ander perspectief te zien.

Voor komend jaar wil ik meer ‘’perfecte’’ boeken lezen. Ik ben nog opzoek en tot die tijd lees ik van alles een beetje om te kijken wat ik nou echt leuk vind. Want ik heb mijn boekensmaak nog niet helemaal gevonden.

Vandaag zijn we een jaar verder dan de vorige alinea. Ik merk dat mijn voorkeuren al duidelijker zijn dan dat ze eerst waren. Het afgelopen jaar heb ik Geronimo en VSV van Leon de Winter gelezen, Het lichaam van Clara van Jan Siebelink, ben ik bezig met Liefde in tijden van cholera van Gabriel Garciá Márquez en heb ik een hele lijst met boeken die ik nog wil lezen. Alle boeken zijn romans, zoals ik had voorspeld vorig jaar. Ik merk dat ik lezen liever doe dan vorig jaar en dit niet meer zie als iets wat moet, maar ook wat mag. Ik vind het fijn om meer literatuur te lezen omdat ik het gevoel heb dat de dingen die in dit soort boeken worden gezegd mij prikkelen, en me na laten denken over dingen waar ik normaal niet over nadenk.

Ook nu zal ik een doel stellen voor volgend jaar: als ik over een jaar mijn leesautobiografie weer bijwerk wil ik Liefde in tijden van cholera, Knielen op een bed violen, en iets compleet anders hebben gelezen.

[ilse-leesdossier-3e-blog]

Acrostichon: mimespeler

Mijn zusjes en ik zijn in Parijs.

Ik zie plotseling een witte man.

Mimespeler, die niet praten kan.

Er komen overal mensen kijken, sommigen met ijs.

Sommige mensen geven de bleke man geld.

Praten doet de man niet, hij beeldt alles uit.

Een man die de mensen weer tevreden stelt.

Lachende mensen om de dingen die hij doet zonder geluid.

Echt, vandaag is hij de held.

Rechts van mij ruimt de mimespeler zijn spullen op en gaat weg met de buit.

[ilse-leesdossier-3e-blog]

Dit boek gaat over gescheiden ouders hebben, moeilijke keuzes maken, vrienden en liefdes en hoe belangrijk zusjes of broers zijn. Het boek is zielig, maar ook grappig en leuk. Je kan niet stoppen met lezen!

[ilse-leesdossier-3e-blog]

Verscheurd van David Massey gaat over een hospik die in Afghanistan mensen helpt en daar allemaal rare dingen meemaakt. Zo ziet ze elke keer een meisje in een blauwe jurk, wat iets geheimzinnigs heeft. Ze ontdekt vreselijke dingen. Een mooi en spannend boek, zeker een aanrader!