icimizdekalanlar

[icimizdekalanlar]

En son buraya ne zaman yazi yazıp içimi döküp gittiğimi hatırlamıyorum o kadar hayat telaşı içindeyimki nasılım neredeyim ne yapıyorum yaptığım günlük işler beni mutlu ediyor mu bihaber yaşayıp gidiyorum. Normalde en kötü anımda buraya gelir yazar uzun süre geri gelmem fakat bu sefer burası bile duygularıma tercüme olacak yer değildi yorgunluktu ama tarifi olmayan çıkışı olmayan yönü nereye doğru gittiğinin belirtisi olmayan bir yorgunluk sorsak dışarıdan aşırı gülen biriyiz ah ah keşke herşey böyle olsa sözüm vardı mutlu olacaktım önceliğim kendim olacaktım başardım bir nebze önce kendimi düşünmeye ama bunu hayatıma adapte etmekte zorlanıyorum. Bazı anlar oluyor ağlamak istediğim ama göz yaşım��n gelmediği bazı anlar oluyorki çok güçlü görünmeliyim dediğim yerdeki göz yaşlarımın benden izinsiz firar edişi ne yapacağım bilmiyorum deniyorum ama sonu nereye gidiyor bilmiyorum tek bildiğim sandığımın aksine çok daha fazla yorgunum ve bu bedenle değil ruhumla alakalı oluşu...

[icimizdekalanlar]

Çok mu dertsiz duruyorum uzaktan bakınca?

Çok mu kalender sandınız dert anlatmayınca?

Çok mu dertsiz duruyorum uzaktan bakınca?

Çok mu kalender sandınız dert anlatmayınca?

[icimizdekalanlar]

İnsanları anlamak o kadar zor ki bazen hayret ediyorum. Bu kadar da olamaz bu kadar da yapamaz dediğim ne varsa yapılıyor. İşin ilginç kısmı umursamadan her şeyi yapıp söylemeleri ama sonunda gayette mutlu olmaları. Ben birine a desem herhalde başıma gelmeyen kalmaz bu ne sjsjsjsjs gerçekten çok garip ya onlarda var bir şey ya bende başka açıklaması olamaz. 🤣

[icimizdekalanlar]

Sevmek neden bu kadar zor içim acıyor nasıl anlatsam acımı da siz anlasanız nasıl kelimeler seçsem ki siz okuduğunuzda deseniz bende aynı böyle hissediyorum sanki kalbimde yara varmışta o yara kurumuş sonra biri bıçağını almış tekrar orayı yaralamış gibi yoruldum demek bana yakışmıyor ama yoruldum yalnız hissetmekten değil yanında varlığına inandığım insanların beni yalnızlaştırmasından saatlerce ağlamak istiyorum toparlandım diyorum başardım çok şey öğrendim afferim bana diyorum artık sonra bakıyorum bir şeyler oluyor kırıldığımı belli etsem abartıyorsun fazla kurcalıyorsun oluyor. Konuşsam bu sefer insanlığım yüzünden kırmaktan korkuyorum. Sahi gerçekten ben ne hissediyorum. Bilmiyorum ben benim için ne hissediyor o kadar alışmışımki duygularımı göz ardı etmeye belli edince insanların bana inanası gelmiyor. Yazık cidden kendimi bu kadar yıprattığıma yazık kendime üzülüyorum sadece bu kadar olmamalıydı be diyorum bunu kendine yapmamalıydım seni sen kadar önemsemeyen insanlar için çok şey yaptın değermiydi. Bunun cevabını maalesef onca kalp kırıklıklarından sonra öğreniyorum değmezdi.

[icimizdekalanlar]

Maalesef :(

nasıl bi his biliyo musun? oda çok geniş ama sığamıyorsun, bak kapı orda ama çıkamıyorsun, pencere açık ama nefes alamıyorsun.

[icimizdekalanlar]

Mutluluk ona fazla bel bağlayınca kaçıyor bunu anladığım her olayda evet anladım ben desemde her seferinde ufak bir mutluluğa bel bağlıyorum ama öğreniyorumki tekrardan o mutluluğun benimle vakit geçirmek istemediğini aslında mutsuzluğumun en büyük nedeni çok değer verdiklerim ama ne yapayım nasıl sevilmek ve değer görmek istiyorsam öyle davranıyorum ama karşılığı hiç beklediğim gibi çıkmıyor. Hani sizi değerli hissettiriler alıştırılar sonra da ilk şutladığı insan siz olursunuz sonra kendileri siz bir de seni seviyorum derler ya aklıma şu sözü getiriyorlar insan seviyorum dediğini paramparça etmesiyle meşhurdur. İçime ediyorlar ama onlar bir parça hüzünlü oldukları zaman gidip sıkıcı sarılıp olur sende insansın güçlüsün baş edebileceğini biliyorum demek istiyorum. Bazen bunu da yapıyorum ah ben ah bende bu kafa olduğu müddetçe daha çok üzerler. Sorsan akıllanırmıyım emin ol cevabını bende bilmiyorum. Sadece çok kırgın olduğumu biliyorum...

[icimizdekalanlar]

"Unutma! Bin kere dönsen o güne, bin kere ihanet edecekler sana çünkü herkes doğasının gereğini yapar."

[icimizdekalanlar]

Tekrar buralara döndüğüme göre yine bir avuç beslediğim ümidin ellerimden yok oluşunu seyrediyorum. Yine insanlara güvenip fazla anlam yüklediğim için karşı kaldırıma geçmiş kırılmakta olan kalbime kendimin kayboluşunu seyrediyorum ne kadar kötü elimden bir şey gelmemesi ya da elimden bir şey gelse de bunu yapabilecek dermana ve hevese sahip olamamam. Ama ne demişler mutlu olmanın yolunu karşıdakini mutlu etmek sanıyorduk. Yanıldık çünki ne kadar mutlu ettiysek o kadar yalnız kaldık...

[icimizdekalanlar]

Dilerim bir gün susturduğun sesi arasın.

[icimizdekalanlar]

Boğazımda düğümlenen onca cümle var ama ben bu cümleleri anlatabilecek tek kelime dahi bulamıyorum. Kaybolmuş gibiyim beni bırakanlar bile benden daha mutlu iken benim bu kadar üzgün hissediyor olmam bilmiyorum hissettiklerimi sadece "üzgün" kelimesi ne kadar karşılık verebilir bilmiyorum ama tek bildiğim günlerce ağlamak istiyorum. Öyle bir kalp kırıklığı öyle bir hayal kırıklığı var üstümde sanki hiç bitmeyecekmiş gibi hissediyorum.

[icimizdekalanlar]

Benim hiç sevindiğim bir kaybım olmadı. "Oh be kurtuldum. Zaten değmezdi!" diyemedim kimsenin ardından. Her giden bir cenaze bıraktı içimde, bir yara açtı, bir parça çaldı... Mükemmel biri olduğum için değil... Sadece kolay inanan, çabuk seven ama zor vazgeçen bir kalbim var. Hepsi bu... Ezgin KILIÇ

[icimizdekalanlar]

Hiç sevilmedim diye üzülmeyin. Sevildiğini sanıp daha sonra hiç sevilmediğini anlamak daha berbat...

[icimizdekalanlar]

Başarıyı kendi koşullarınızla tanımlayın, kendi kurallarınızla başarın ve yaşamaktan gurur duyduğunuz bir hayat oluşturun. Anne SWEENEY

[icimizdekalanlar]

Bir yerde okumuştum; " İyi adamlar yalnızlıktan ölüyor. İyi kadınlar ise, kötü adamların balkonunda gökyüzünü izlerken."

[icimizdekalanlar]

[icimizdekalanlar]

Şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler

Şimdi bana seninle bir ömür vaadetseler

Şimdi bana yeniden ister misin deseler

Tek bir söz bile söylemeye hakkım yok