Tumgik
Text
Etensstrijd
Constant in gevecht met mezelf door/om/tijdens eten. Zo jammer, iets waar je zo van zou kunnen genieten als het geen issue was. Maar ongecompliceerd genieten van eten is voor mij al zo lang niet aan de orde.
Het eten blijft een enorm groot thema spelen. Het is feitelijk een verslaving. Ik weet dat het slecht is, ik voel me er slecht door, maar toch geeft het me iets waardoor ik er steeds voor zwicht.
Moedeloos word ik soms van het gevecht, het niet goed weten wat ik er zo hardnekkig mee weg probeer te stoppen.
Vrijdag ga ik familieopstellingen doen. Weet niet goed wat te verwachten. Ben nieuwsgierig en hoewel het allemaal aardig abracadabra en zweverig aandoet, sta ik er toch open voor. Ik zal het allemaal over me heen laten komen en hoop dat ik met bepaalde issues, zoals ook het eetprobleem, weer iets verder kom.
0 notes
Text
Ik leef, dus bestaansrecht?
Heel dramatisch gezegd, mijn bestaansrecht voelt zich weer onder druk gezet. Het is mijn oeroude gevecht, als één van de oogsten van mijn adoptie.
Aanleiding is klein, maar raakt me diep in mijn kern en maakt van van slag. Degene die de aanleiding 'veroorzaakte' heeft (gelukkig) geen idee. En dit soort zaken valt ook bijna niet uit te leggen aan mensen van wie het bestaansrecht geen issue is. Als ik er van een afstand naar kijk, is de aanleiding ook eigenlijk te banaal en futiel om zo'n effect te veroorzaken. Juist dat maakt me zo boos en verdrietig. En toch ook boos...
Ik leef, dus bestaansrecht! Zal het ooit geen issue meer zijn?
0 notes