hayallerinetutun

[hayallerinetutun]

Şimdi kumsala oturmuş seni düşlüyorum sevgilim. Benden uzakta bir hayat sürüyorsun. Ben bu hayata dahilim. Hep de oldum. Mutluyum sana sahip olduğum için. Mutluyum bu anda yaşadığım için. Mutluyum gecenin huzurunda kalbolmaktan. Huzurlu değilim sevgilim. Sen yanımda olmadan.

Parlayan yıldızlardan birkaçıyız şimdi. Beni aydınlatan senin ışığın. Oturan düzinelerce insan, balık tutan bir adam, denizdeki binlerce canlı ve gözümün gördüğü her şey... yalnızca sen yoksun burada. En olman gereken yerde. Yanında değilim. En olmam gereken yerde.

Ve Tanrı'm bu bir imtihansa bundan geçebilmemi sağla. Özlemimi, derdimi, üzüntümü, aşkımı sana arz ediyorum.

Bir sigaramı daha senin için yaktım "benim çekik gözlü küçük sevgilim." bu cümle dilimin sürçmesiyle yanlış kuruldu. Tam da olması gerektiği gibi olmuş anlaşılan.

Seni özlüyorum. Her bir su damlasının atom sayısı kadar, Gözümün görüp görmediği kum taneleri kadar, ve sırt üstü uzanmış olup İzlediğim ve ulaşamadığım yıldız sayısı kadar.

İyi uykular sevgilim. Sonsuz iyi geceler sana. Seni çok seviyorum. Sadece bunu biliyorum.

[hayallerinetutun]

Karamel'immmm. Benim küçük bebeğim. Tek dert ortağım. Sen Tanrım'ın bana gönderdiği en büyük ayetsin.

Ben şimdi senin tüylerinde elimi gezdirirken uyuyorsun ya kucağımda... Ne kadar canım yanıyor hissediyor musun? Nasıl yüreğimin burkulduğunu görüyor musun? Üstüne çıkıp ben bir hiçmişim gibi tepiniyolar. Ama çözümü yok. Sana yanıyorum gözümden birkaç damla yaş akarken derdimi. Ama geçmiyor. Hiç de geçmedi zaten.

Güzel günlerin geleceğine hiç inanmadım. İnanmıyorum da. İnanmak başarmanın yarısı derler. Hiç bir şeye inancımda kalmadı zaten. Sen kucağımda uyurken sıcacık tüylerin tenime değerden tek hissettiğim bu. Bir acım bir de sen.

Uyusam ve hiç uyanmasam. Fikrim değişmeyene kadar "Bir Tanrı'ya inanıyor olmasaydım sonumu kendim getirirdim."

[hayallerinetutun]

Sen benim kanayan yaramsın. Bir kağıt kesiği kadar ufak ve can acıtıcı, neşterle yarılmış misali derin ve büyük. Ama en anlamlısı o yara senin için kanıyor. Son damlasına kadar. Sen bilmesen de olur. Ben biliyorum. Ben yaşıyorum. Sen gitsen de olur. Benin yine o uyduruk kalbim atmaya devam edecek. Bana sorarsan atmasın ve bitsin bu acı.

Ölmek istediğim kadar yaşamak da istiyorum. İçgüdüsel bir şey galiba. Ne olduğu umrumda değil. Tek bildiğim... Son damla kan bittiğinde hayatta olmayacak oluşum.

[hayallerinetutun]

[hayallerinetutun]

Düşünüyorum da bir Tanrı'ya inanıyor olmasaydım yaşama sebebim ne olurdu?

Cevap

-yok

Bundan bir yıl önce bana sorulsaydı her şeyi baştan anlatırdım. Pişman değilim yaptıklarımdan. Sadece diz çöküp de bir bebek gibi emeklemekten bacaklarım yara içinde kaldı. Sorun değil. Yeter ki ayağa kalksam da ayaklarım yara olsa. Güçlü halime öyle aşıktım ki... Ve şimdi aynanın karşısında gördüğüm yıkık, dökük biri. Hiç ben değilmişim gibi. Ne zaman bu denli kaybettim? Ne oldu da bir nefes çekecek kadar bile gücüm kalmadı?

Gitmekle mi korkutuyorsunuz beni? Ben zaten dört duvara aşığım. Ben yalnızlığımla başbaşayım.

Mutlu muyum?

-belki hayır.

Ama diz çöktüğüm halde yük taşımıyorum böylece. Belki kolayıma geliyor, belki ben de korkuyorumdur.

[hayallerinetutun]

Tam çaprazım da oturup bana gülümsesen ne olur sevgilim? Yanıma gelmedikten, benimle konuşmadıktan öpmeden ve daha fazlası...

Ağaç yaprakları bile senden daha yakın bana rüzgâr estikçe saçlarıma savrulup okşuyor tenimi. Ya sen? Uzaksın bana yetişebilecek gibi yakın gözüken yıldızlar kadar. Uzanamıyorum sana. Tutmasam da olur. Sen benden uzakta kalınca.

Görünmez bir cam var aramızda ellerimiz dokunsada değmeyen, birbirimize baksak bile görmeyeceğimiz. İşte öyle uzaksın bana belki bir nefes belki bir adım kadar.

[hayallerinetutun]

Bırak da acımı istediğim gibi yaşayım. İzin ver de bugün de yine sabah olmasın. Ben dilediğim gibi olsun. En azından acımı nasıl yaşayacağımı bileyim. Her kafadan bir ses çıkmasın. Dinlemiyorum da zaten. Tükettin beni ey hayat! Biraz daha dursam ne olur sanki dışarıda, sokak köşelerin de?

Bugün veya yarın ölmemin hiç bir anlamı yok benim için. Yoruldum ve noktayı koydum. Bir sokak kedisi değilim. Çünkü daha da ufaldım.

Sigara da en başta bir şeyler ifade ediyor gibiydi... Ama şimdi ağzımda tuttuğum yabancıdan başka kimse değil. Bırakmayı da düşürüyorum. Belki de intiharımın yeni yönetimi budur.

[hayallerinetutun]

[hayallerinetutun]

[hayallerinetutun]

Sigarayı içime çekecek kadar bile ciğer kalmadı, üfleyerek kadar nefesim de. Git gide tükeniyorum galiba. Ölmek istesem bile yaya geçide geldiğim zaman kontrol ediyorum. Belki bir refleks belki bir alışkanlık. Bilmiyorum. Tek bildiğim dermanım kalmadı. Her zaman benimle olan biri var. Derdimi de acımı da ona yanıyorum. Ama sorun benim bu belli. İyi olana da üzülüyorum kötüye de.

Ne yapacağımı bilmez halde bir sokak lambasının altında ışığı beni aydınlatırken sigara içmekle yetiniyorum. Sanırım daha iyi bir şey bulana dek en iyi yaptığım şey bu.

[hayallerinetutun]

Ölüm de yaşam da aynı karede. İkisi de var. Ama her zaman bir diğerini istemek daha ağır basar.

[hayallerinetutun]

Kaçıncı sigaram bilmiyorum. Başımı duvara yasladım öylece bekliyorum. Gece hiç geçmiyor. Güneşte doğmuyor zaten. Bekliyorum sadece. Neyi beklediğimi bilmeden. Geçmesini bekliyorum.

Yoldan ne araba geçiyor ne de insan. Kediler bile rızık aramaya çıkmamış, uykudalar. Çakmağımı ateşi ve ben varım sadece. Her nefes aldığımda kalbime bir ağrı saplanıyor. Sanki bu can bu bedene ağır geliyormuşcasına. Yalnız değilim. Ama Yanan canımın acısını kimse de bilmiyor. Susuyorum ve sessizliği dinliyorum. Karanlık apartmanlardaki ışıksız evlere bakıyorum.

[hayallerinetutun]

Ve bir ay sonra o kırmızı çiçeklerin açmasının ardındaki güzellikleri görmek

Eğer sizi büyüten biri varsa, beni de yalnız bırakmayan biri var.

[hayallerinetutun]

Kara odundan kırmızı bir çiçek çıkıyorsa bunun ardını aramam gerekmez mi?

[hayallerinetutun]

[hayallerinetutun]

[hayallerinetutun]