hatiralar

[hatiralar]

"ben, hep ölümü düşünmek gibiyim."

[hatiralar]

"sana dair tüm hatıralarım acı. derin. sonsuz."

[hatiralar]

"bu yağmurlar aslında yalnız seni anlatırlar. "

[hatiralar]

zihnimin acısı çok ağır gelmeye başladı. çok düşünmekten, yüreğimin de sıkıntısını, acısını zihnime yüklemek dayanılmaz hâle geldi. aldığım nefesler içimi ferahlatmıyor. sanki her soluklandığımda gittikçe batıyorum. bitsin istiyorum. bu sıkıntı, bu acı, bu ağırlık. bitsin. tanrım, zihnimi hafiflet; yüreğimi ferahlat. lütfen. lütfen. çünkü artık dayanamıyorum.

[hatiralar]

"seni hiçbir dünya telaşına değişmedim ben. evlerin ve kalabalığın ağırlığını sana üstün tutmadım. yoksulluğun acısından hafif bilmedim acını." (s.7)

Şükrü Erbaş, İnsanın Acısını İnsan Alır

[hatiralar]

''ölümün sadece gidişlere sığmadığını seninle öğrenmiştim. gittin ve ben bunu ne yüreğime ne de zihnime sığdıramıyorum."

[hatiralar]

"o kadar taşıyorum ki her gün içimde.bir an her şeyi yerle bir etmek ve boğazım yırtılırcasına haykırmak istiyorum."

[hatiralar]

''o kadar yorgunum ki. ruhum, bedenime ağır geliyor.''

[hatiralar]

"kendini kaybet istedim.beni kendinde kaybettiğin gibi."

[hatiralar]

"insanlık, bir çiçeği soldurmakla bile sorgulanmalıydı fakat bir çiçeğin solmasıyla değil, bir insanı öldürmekle başladı her şey."

[hatiralar]

"yitirdiğim yarınlarım var."

[hatiralar]

"tek bir gülümseme yetmişti heyecanıma."

[hatiralar]

"ve küllerim unutmuş olduğum çocukluğumda can bulacak."

[hatiralar]

"seni haykırdıkça kısıldı sesim."

[hatiralar]

"ben bu dünyada yolumu kaybetmiş bir hâldeyim."

[hatiralar]

"hâlâ acıyor benliğim."

[hatiralar]

"mahşere yakın hissiyatlar."