hakansiiryazar-blog

[hakansiiryazar-blog]

Yazdığım son şiirdir kendileri...

Yüzünü diyorum Birkaç gece dudaklarıma emanet bıraksan Bıraksan ya Çok iyi bakarım söz Düşerim belki yanağındaki çukurlardan Boyuna dirilip yüzünde, sonra yeniden Ama yine de iyi bakarım Hiç sevmedim seni henüz yakından Yorgun bir iş çıkışı Sen bakarken bir vitrine dalgınca o akşam Gözlerin, vitrin ışığından daha kırılgan İzliyordum gizlice Bir sokak lambasının karanlık tarafından Nasıl baktığını Ve nasıl gördüğünü Vitrin mi İçerisinde gözlerini rehin alan bir entari O vitrin mi? Aklının her akşam ışıklı yoluna düştüğü Bilmiyorum mesela Gözlerin nasıl kavuşur Kirpiklerinle bilmiyorum Ya da bebeğine kimler düşüyor her akşam O gizlice ağlayan bebeğine gece yastık altında Öyle bir bebek düşün işte Elleriyle, anne parmağına tutunan Bilakis anne göğsüne muhtaç Bir bebek Kimine göre İstanbulda bir sahil adı Kimine göre dualarla beklenen bir sancı Ne çantanı unutursun orada ne de içindekileri Çıkarken, ışıkların yaladığı vakit bir kenti Hiçbir suret birbirine benzemiyor değil mi Saatler geçerken asvaltlarda onsekizi Ve trafik bekletirken içindeki aceleciliği Hiç saymıyorum bile Cam kenarından izlediğin o sıkıcı insanları O an aklından kim bilir neler geçtiydi Öyle ya Boğaz köprüsü unuttun çoktan mesela Üzerinden kaç defa denizi seyrettiğini Geçerken bir vapurla Haliç'e Kaç martıya ziyafet çektirdiğini Balıkların hatrındaki bulanık suretini Saymıyorum Lodostan habersiz bir koyda Saçından kopup suya savrulan Tüm mavi beklentini Unuttun çoktan Unuttun diye söylüyorum sana Bilmiyorsun yüzündeki asıklığın nedenini Geçerken sen önümden başın eğik önde Düşürdüğünü aklıma bir menekşeyi Menekşe ki Bir çiçekçinin ellerinde kaderi Düşün, toprağından erken koparılmış bir çiçeği Çiçekler dalında daha güzel değil mi? Neden koparıyorlar dalından çiçekleri? Neyse ne Yani, gerçekten böyle mi? Sana kalırken hep Bir semt pazarında mutfak alışverişi Gerçekten tüm mücadelen Elindeki o poşetlerin ağırlığında mı gizli Hem Ne iyi olurdu değil mi Açken midemiz bir ekmek arasına Balıkların ciğeri sızlarken bir ızgarada Peki Hiç düşündün mü neler hissettiklerini Serin kış rüzgarlarının uğuldayan şiiri Göğsümüzdeki bir aşkın sayfasında işli Kenarı kıvrık, altı çizili İşte bunlardı İnleyen balıkların hazin kaderi Hafızana eklediğin her yemek tarifini Nasıl olmuş diye sorabileceğin Akşam akşam bir adam Bir adam, eder bir güzel akşam Bir kadın bir adamı aşık eder Bir sofrada her akşam Öyle ya da böyle bir aşık adam Kalırken salonda sohbet artıklarından Ve makineye dizerken ellerin Kirli bir tabağın temiz umudunu her akşam Sonra gel kusurlar tak boynuma Kusurlardan yeni kusurlar doğur Sonra bir daha kusurlar büyüt Her gece ettiğin vedalara Bir bir arsızlığını bırak Bu da bir gelişmedir Gizlediğin şeyleri de sayarsak Yırt at diyorum Şu içindeki güvensizliğin çıplak nefretini Yırt at Çıplak işte görüyorsun Bu da bir edepsizlik değil mi? Oysa sen sevmezdin böyle şeyleri Bana sorarsan düşür inadındaki şiddeti Şiddet iyi bir şey değil ki Düşün öldürürken kocası bir kadını Bir sokağın ikindi vakti En az beş kurşunla bir cumartesi Ne diyesin ki Biraz kırmızı işte, biraz da mavi Ne diyesin ki Bir kenarımızı yakıyor ise yaz mevsimi Ben kışı sevmem demedim ki Eylüller fışkırdı takvimden de Biz istemedik miydi Paslı bir sobanın yanında bir çay sohbeti Kim yok diyebilir ki Kış bu kardeşim, üşütür sevmeyeni Çay desen, siyahı tutar gözlerini Keza sevdim birlikte Her saat başı küsüp gitmelerini Soğuksa soğuk! Üzerine tam oturuyor bu hırçın giysi Ve tut ki sana yakışıyor Ağzındaki yırtıcılığın kan kusan pençeleri Ne diyesin ki?.. Bir şekilde gelecek sıcak iklimler yine Bu da bir döngünün sonucu işte Takılıp gidilmiyor ki kışın ardına Göçmen kuşların aksine Belki bir Turna Ağzında, gözleri donuk bir levrek Uçuyor bir levrek Turna ağzında Son kez denizi izleyerek Bırakalım dünya dönsün yerinde Nasılsa sıra bize de gelecek Yüzüme haykır tuttuğun nefesini Bir nefes ki ciğerlerinden salınan Bir nefes O nefesle daha bir çok çiçek beslenecek Sığın kanatlarımın altına Yarısı ısırılmış çilek kokunla Boynuma sar dallarını hatta Göreceksin, aramızda çok şey değişecek... Bu perde mutlu sonla bitecek

[hakansiiryazar-blog]

Şiir tadında bir tirad denememdir...

[hakansiiryazar-blog]

Yazmış olduğum bir başka şiirimdir...

[hakansiiryazar-blog]

Ve kadın bu kentten gider, tüm anılarıyla...

[hakansiiryazar-blog]

Yaşanmış bir başka aşk kesitinden esinlenilerek yazdığım bir başka şiirim.

[hakansiiryazar-blog]

Bazen karşınızdaki insanı öyle çok seversiniz ki tüm benliğinizle adanırsınız ona. Bir kez sevmek yetmez, birkaç kez daha seversiniz. Doya doya seversiniz, her haliyle seversiniz. Cüzdanınızdan sizden habersiz para çalsa, aynı yere yine para koyarsınız alması için. İşte öyle çok seversiniz... Bu şiirimde bir sevgilinin her halinin defalarca ve defalarca nasıl sevilebileceğini anlatmaya çalıştım dizelerimle. Hikaye: Penceresi açık, perdesi savrulan boş bir odada gece masasına kağıt çıkarıp kalemle sevgilisine şiir yazan hasta bir adamın sevgilisini ne kadar çok sevdiğini ona anlatmaya çalıştığına şahit olacaksınız. Aslında bu şiir adamın son dizeleri. Adam şiiri yazıp tamamladığında kadın kapıyı açar, içeri girer, adama yaklaşır, biraz bakıp tabancasını çıkarır ve adamı kalbinden tam üç kez vurup gerisin geriye kapıyı açıp, çıkıp gider. Videoda, arka planda gördüğünüz kadın, az önce o sevgilisini vurup, sonra bir takside, boş sokaklarda ne yaptığını bilmeden gezen kadındır... Videoyu 2 kez izlerseniz hikayenin tadını daha fazla alırsınız. İlki hikayeyi idrak , ikincisi ise mantık Teyidi için...

(Kadının bu şiirde adamı öldürmesinin sebebi adamın, yani sevgilisinin çok hasta olmasından dolayı çok acı çekiyor olması ve sevigilisinden bunu istemiş olmasıdır) (Şiir çoktan bitmiş ancak gerçek bir ilişki kesitidir)

[hakansiiryazar-blog]

Yazdığım ve seslendirdiğim bir diğer şiirim

[hakansiiryazar-blog]

Kurgulayıp Seslendirdiğim Şiirlerimden Birisidir...