gokyuzuneagit - Tumblr blog

[gokyuzuneagit]

İşte şimdi kıvrandığım ne vardıysa, oyuncakları paramparça edilmiş bir çocuğun hüznüyle yazıyor olsam da annesini çok üzmüş ve hak etmiş bir çocuğun mahcubiyetine de sahibim. Sen gittiğinden beri çok değiştim demek isterdim, hiç değişmedim. Bugün yine seni sordu biri, aklıma bile gelmiyor ya dedim geçiştirdim. Yalan söyledim, seni düşünüp geçirmediğim tek bir saniyem olmadı. Seninle geçirdiğim o kısa ayların hepsini kafamda bir milyon kez tekrar yaşadım. Geçmişe dönüp değiştirebileceğim tek bir şey olsaydı, en azından senden bir kez olsun daha seni seviyorumlar duyabildiğim o anlardan birine gidip sonsuza dek orada yaşamak isterdim. Ben öleceğim ve bu bir anda olacak, biliyorum. Hiç bu kadar derinden hissetmemiştim ölüme yaklaştığımı, çünkü artık ileride ne olacağını zerre merak etmiyorum. Kimsenin okumadığı bu ergenliğimden kalan paçavra bloğa öleceğimi ve seni ne kadar özlediğimi yazmaktan başka bir şeye ayıracağım bir enerjim kalmadı. Sevdiğim herkesi tek tek üzdüm, vebalı gibi hissediyorum kendimi. Hayata tutunmak hep bu kadar zor muydu yoksa tutunacak pek bir şeyim kalmadığından mı bilmiyorum, her gün rol yapmaktan usandım. Annemin kanser olduğuna bile yeterince üzülmedim, içimde insani hiçbir duygu kalmadı ki. Ne yapıyorum? Neyi ispatlamaya çalışıyorum kendime? Çocukken ne olacağımı çok merak ederdim, cevap şu: ciğeri üç kuruş etmeyen ahmağın teki oldum. Neyse ya, yazmak istediğim çok şey vardı ama bunlar da anlamsız. Zaten kafam da çok güzel. Söyleyemediğim cümleleri siz tamamlayın işte.

[gokyuzuneagit]

Nasılsın?

berbat, sen?

[gokyuzuneagit]

18.04.2023 20.47

Hatalar hatalar hatalar, yorgunum hiç olmadığım kadar sanırım. Neydi aradığım ne buldum? Sahi arıyor muydum onu bile bilmiyorum. Nereye savruluyorum, düştüğüm yerde sen olacak mısın? Sen kimdin ki hatırlayamıyorum. Bildiğim tek şey adım ve yaşım, belki zamanla bunu da unuturum. Yollara düşmek ne demekti? Ne içindi tüm bunlar? Yalınkat bir oluş için miydi? Sanmıyorum. Aynaya bakma. Bileklerine bakma. Nefes alıp ver, nefret ettiklerinin bütününden farkın ne? Kimdim ben?

[gokyuzuneagit]

metinlerdeki tüm imla hataları, anlam kopuklukları ve dile aykırı yazımlar anakronik bir deli tarafından bilinçli olarak yapılmıştır. diksiyonu düzgün deliler yalnızca sermet yeşil'in rol aldığı filmlerde olur

[gokyuzuneagit]

Savaşlar yaşanırken

İnsanlar dünyaya tek bir iskemleden bakıyorlar

Ben,senin kirpiklerinde

Bundandır belki de

Hiç yaşanmamış savaşlar sulha kavuşuyor

Eğilip saate bakacağım,vazgeçiyorum

Zira ben seninleyken

Her saniye erteleniyor kıyamet.

Tanrının hiç yaratmadığı uçurummuş meğer boynun

Bir kez daha ümidim olduğunu fısıldıyorum gözlerine

Sabahın ilk ışıkları vururken yüzüne,bir ölüyle uyumaktan da korkmuyorsun üstelik

Birlikte uyanmadığımız sabahlar henüz yaşanmamıştır

Çünkü hiçbir şairin payına

Senin gibi bir kadın düşmemiştir

[gokyuzuneagit]

Son yürüdüğüm sokak henüz kaybolmamışken varlık katından

Kalan umutlarımı döke saça sana geldim.

Sana “kaderimsin” demek için

Seni bir kader gibi gördüm diyebilmek için

Bunun için sanki şehirlerce

Kilometrelerce

Yüzyıllarca

Sevdalarca beklemiştim.

Bu hayat ölesiye delirtiyor beni,ölesiye yoruyor

İlk kez bu kadar yakından görüyorum seni,korkuyorum

Kalbimin sesini duyacaksın diye

Herkesin yıllardır bölüşemediği dünyaya,

Üç saniyeliğine hükmediyorum

Dudakların,dudaklarımdayken.

Her düşüşün tek bir kalkışı vardır,ilk çoğulluğumsun.

[gokyuzuneagit]

Bugün benim doğum günüm. Hiçbir yerden hiçbir yere hicret eden dervişler gibi ya da yeterince kaçarsan kaçtığın yer kaçmaya başladığın yer olur gibi. Yine de belki de iyi ki doğmuşumdur başka bir dünyada.

[gokyuzuneagit]

“Gitmek mi yitmektir, kalmak mı artık bilmiyorum…Yerini yadırgayan eşyalar gibiydim.”

[gokyuzuneagit]

Tam solumda oturuyordun, ben biçare yine tutamayacağım bin tane söz veriyordum sana. Gözlerine baktığımda bana zerre inanmıyordun ama kalbinin bana inanma isteğine söz geçiremiyordun. Tam orada bırakıp gitseydin beni, ikimizi de bu kadar acıtmayacaktı. Nereden bilebilirdin? "Söz mü?" dedin. "Söz" dedim. Senin bu karanlığın içinden beni kurtaracak tek şey olduğunu biliyordum ama gücüm yetmedi. Ayrılmadan bir iki gün önce tartışıyorduk, "verdiğin sözler, beni düşürdüğün bu hal, Sude ben bunu hak ediyor muyum gerçekten?" demiştin. Ben kendimle olan savaşıma yenilirken, bildiğim tek şey her sabah uyanıp seni seviyor olmak dünyanın en güzel şeyiydi ama benim gibi ruhundan eser kalmamış birine göre fazla güzeldin baş edemedim. Baş edemediğim her şey için senden özür dilerim. Seninle en güzel yollarda yürümeyi hayal etmiştim ama ben güzel olan hiçbir şeyi hak etmiyorum. Sen en güzel yollarda en sevdiğin insanlarla yürürsün umarım. Dün sesini unuttuğumu fark ettim, canım çok yandı. Sonra bir video buldum, Maçka'da oturuyoruz ben çok mutsuzum, beni güldürmeye çalışıyorsun. Sanırım 100 kere izledim, 99'unda ağladım 100.ü de gülümseyerek kapattım. Ben bu enkazdan nasıl çıkarım, çıkabilir miyim bilmiyorum. Çok yorgun hissediyorum, uzun bi yolu yürüyorum ve bu yolu yürüdükçe anlıyorum ki ben bu dünya üzerinde yürüyemiyorum bile.

[gokyuzuneagit]

Geceyi unuttum, sabahlara sarkan uykular çaldım geceden, sabah ezanında mütemadiyen ağladım.Kafamı dağıtmak ve göğsümde tonlarca bir yumru olarak duran bu sevgiyi bir an olsun unutabilmek için çok şey yaptım, inan.Büyük ve güzel sevgileri okudum, nice aşklara şahit oldum, asla bulamayacağın kağıtlara seni yazdım.Hiçbiri bu sevgiyi bir an olsun unutturmadı bana.Unutmak istiyor muydum, bilmiyorum.Tanrıya yıllarca yalvarsam da gerçekleşmeyecek bir mucizenin tam ortasında şarabımı yudumluyordum, aynı odadaydık.Dizimde yatarken bile bir anda kalkıp artık beni istemediğini söylemenden öyle çok korktum ki.Çok güçsüz oldum, bir elimle saçlarını okşarken diğer elimle üzerime devrilen binaları tuttum.Daha önce hiç gitmediğim şehirlere gitmek çekti canım, dizimde öylece uyuyakalan bir kuştun kanatlarına dokunabilmek için öyle çok günah satın aldım ki, ellerim nasır tuttu bu korkuyu arşınlamaktan Çok güzel kadınlar tanıdım, çok güzel kokular arasında daldım gittim, bar tuvaletlerinde sarhoş insanları öptüm, soluksuz kalacak kadar eğlendim.Hepsi, bütün hepsi birazdan beni öldürecek olan o bıçak yarasını sımsıkı tutabilmek içindi.Bıçağı kalbimden ben çıkardım, bıraktım, kanayabildiği kadar kanasın dedim.Beni öldürebilecek şeylerin beni hâlâ öldürmemiş olmasına kırgındım, sana kırgındım.Senin bir başkasının kokusunda uyumanı düşünmek bile aklımı yitirmeme yetti.Ben ne kendimi ne annemi böyle sevmedim.Mazur gör demeyeceğim, bu sevgiyi tatmamış olmayı hiç istemezdim.Sen gittiğinde ne kaybettiğimi epey düşündüm.Neyin eksikliğiyle, neyin sızısıyla kıvrandığımı merak ettim hep.Daha evvel büyük aşklardan geçip gelmiştin bana hatta gelmek bile denemezdi, karşılaşmıştık sadece.Belki de ben gözümde çok büyüttüm dedim, yüzünü anımsadım sonra, gülüşümü severdin, hatta gülüşlerim yalnız sanaydı sen büyütmüştün icimdeki çocuğu.Çok içtim, kerelerde sarhoş oldum, senden ayrı geçirdiğim her an kötü bir insan olmabilmek için elimden geleni yaptım.Çünkü senin gidişini başka türlü asla affedemeyecektim.Artık kötü bir insanım, yine de seni asla affedemedim.Benden uzakta kimseler benim gibi öpmeyecek kadınlığından, kimse senin kendini affetmen için yuva olmayacak kavgalarına, kimse uykusundan uyanıp kirpiklerine tapmayacak.Olsun, gittiysen vardır bir bildiğin.Beni bu keşmekeşin ortasında çırılçıplak bıraktıysan elbette ki hiçbirinin bir önemi yok gözünde.Yine de, bir kez olsun ellerimi tutup seviyorumlar duymak isterdim ağzından.Ne olursun çıkma karşıma, seni yüzyıllarca tertemiz seveceğim.Bu yeminimi eski bir sandığa kilitleyip bir daha asla açmamak üzere ayrılıyorum başından.Sen benden gideli çok oldu, lakin ben senden şimdi gidiyorum.Otuzlu yaşlarımda okuyup gülümsemekten ziyade kalbimin çarpacağı bir mektup olarak bırakıyorum seni buraya.Okumayı unuttuğumda, sigarayı bıraktığımda ve artık yazmıyor olduğumda, seni sevmeyi de bırakmış olacağım.Bu da illet bir alışkanlıktır belki.Hoşçakal Ayza, buğulu aynalarda her daim seni hatırlayacağım.

[gokyuzuneagit]

Hiç okumayacak birine iç döküş

Ne olduğu belirsiz bir insana dönüştüm senin yokluğunda. Çok özlüyorum ve hissettiğim en yalın duygu bu. Ne öfke, ne keder, ne ızdırap. Sevgilim, seni çok özlüyorum. Senin yokluğunda yerini neyle doldurmaya çalışırsam çalışayım bunu beceremedim. Sen bu evin kapısından çıktığından beri içimde kocaman bir boşluk oluştu, ben o boşluğun kaderim olduğunu bilmiyordum. Geçer sandım, azalır sandım, beni tüketmez sandım. Sanmak yetmiyor, geçmedi azalmadı ben tükendim. Benim bunun üzerine tüketecek bir aklım kalmadı, zaten aklım var mıydı bilmiyorum ki. Aklım olsaydı tüm bu yaşananlara izin vermezdim belki de. Yorgun geçen günün sonunda eve kendimi kapatıp ağlıyorum aylardır, seni düşünmeden geçirdiğim tek bir saniyem olmadı. Kendimi güçlü bir insan sanardım eskiden, nelerin üstesinden gelmedim ki bunun da gelirim sandım. Adım atacak gücüm kalmadı, sana rağmen bana rağmen senden başka bildiğim yol yok. Ellerimde kalan son sıcaklıkla, güçsüz kalbimin son ritimleriyle, belki de yüzsüzlükle oturdum bunları yazıyorum. Bir barda seninle oturduğumuz o masada, güneşi beraber doğurduğumuz o güne bakarak içiyorum. Hayatımın en güzel günüymüş, fark etmedim. Seninleyken bir yanım hep çocuktu, sen benim ilk ailem olmuşsun fark etmedim. Gülüşün dünyanın en güzel gülüşüymüş, fark etmedim. Seni sevmek beni dünyaya karşı aklamış, fark etmedim. Çaresizliği hiç bu kadar derinden yaşamamıştım. Geçmişe dönebiliyor olsam neyi farklı yapardım bilmiyorum ama sana son kez sarılabilmek için ömrümün yarısından vazgeçebilirim. Hiç okumayacağın bir şey yazıyorum yine, hiç bilmeyeceksin ne halde olduğumu, hangi geceyi seni düşünerek sabah ediyorum bilmeyeceksin, yanımda başkası varken seni düşünüyor olacağım bilmeyeceksin. Ben azala azala öleceğim, senin ruhun bile duymayacak. Ben o köşeyi her döndüğümde kalbim sıkışacak, sana gelmek isteyeceğim yapamadığımı bilmeyeceksin. Sen bilmediğin şeylerle yaşarken hayatını benim kaç kez hayattan vazgeçtiğimi kaç kez bundan vazgeçtiğimi sana anlatamayacağım. İntiharın ölümden başka yolları da varmış, yaşamamak. Sana bunları hiç bilmediğin bir yerden yazıyorum işte, bilsen ne değişirdi bilmiyorum. Ben bu sevgiyle yaşlanacağımı hiç düşünmemiştim, seni sevmenin ağırlığı altında eziliyorum ve bundan artık nefret edemiyorum.

[gokyuzuneagit]

Mevt

Hızlanan bir ivmeyle

Göğü alaşağı etmek geçiyor içimden

Neydi ellerimi karıncalaştıran arzu

Olamayana dair, bilmiyorum

Şimdi akışta çamurdan bi’ küfür

Pejmürde zamana, kopup sıyrılıyor benden

Aksak yeminler dolanıyor ağzımın içinde

Mevt başat

Vasat hayat

Diyorum gecenin ağzından

Sonra yeniden sabah

İçimde anzak mezarlığı var

[gokyuzuneagit]

MIŞ

“öyleyse nasıl tutuyorsun aklını yerinde?”

Ne’redeyim ve kiminleyim

Etimden sıyrılıp

Poison ve passion arasında koşturuyorum

“N’est pas’sion” üstünde

Yenisini yaratamadığım dünyanın kabuğu kalkmıyor parmaklarımla

Çünkü bende yok fırçası gerçeğin

Ben sökülmüş adımlarla geçeceğim

Bahçesiz yükselen çitler arasından

Hepsi ve her şey

“yaşadım”

diyebilmek için

[gokyuzuneagit]

SON III

Yokluk tanrıçasının önünde eğiliyorum

Varlığıma bir şirk bulamadığımdan

Ötekiler sıkışmışken

Anlam arayışında

Biliyorum ve

Bilmek kahrediyor beni

Hiçliğin arzusuyla yanarken

Tutuşuyorum şimdi

Kocaman

H i ç

Olmak yoruyor beni

Ve benden geriye kalanları

Yanıbaşımda serilmiş ölü bir ceset

Aşağı yukarı

Ayni yaştayız

Aynı yastayız

Aynı kamptayız

Herkesin bi fikri var

Anlamlara dair

Bense

Sıkışık bir vidayım

Ne çevrilebilen ne evrilebilen

Ne

Hissedebilen

Bugün cesetle konuşuyorum anlamsız

Bahçemin halinden baharımı kıyasla diyor

Ben demiyorum

Ben inanmıyorum cesetlere ve güllere

Bundandır ki sorgusuz hallerim

Sualime sebepler arıyorum

1 not

[gokyuzuneagit]

SON II

Şimdi kuruyan bir şey

Bir ağaç gibi

Meyve yüküyle büyüyor içimde

Son bahar çiçekleriyle

Patlayan

-kırmızıya varamadan

Sevgilim biz seninle

Bir gün öleceğiz

İnanılmaz ama öyle

-üstelik de uzak yerlerde

Benim ardımdan rubailer okuyacaklar

Öyle dedi kaybolduğum her yerde

Beni bulanlar

Ve diğer kayıp çocuklar

Sen biraz şanslısın baban ölü

Sen daha çok ağladın

Ben yalnız sana

Ama benim babam da ağlayacak

Dağ gibi adama çok ayıp olacak

Hiç çocuk ölür mü iki kere

Anlayamayacak

[gokyuzuneagit]

SON I

Gideceğim tüm ağaç ve beşiklerin

Eve döndüğü yere

Dört ayak üstünde ve her şey eski yerinde

-yani benden de

Gideceğim aradığım her şeyi bulduğum yere

Hayatta olan herkesten önce

Hiçbir şey kitabına uygun olmayacak

Yalnız belki bir kuzgun

Hem dolu hem dizgin havalanarak

Vedanın kanatlarını dolayacak boynuma

Ve tüm valizim yanımda

Enime boyuma

Sevgi bırakacağım ardımda

Narçiçeklerine, kuzgunlara

Uzak bilinmez yerlere çıkan yollara

Ayağıma dolanan yüce yeşil dağlara

Akdeniz’e ve Dalmaçya’ya

Tüm dar sokaklara

Ve Toprak’ın kokusuna

[gokyuzuneagit]

artık beklemiyorum o sabah hiç olmayacak, yerlerde boş şarap şişeleri ve fotoğraflar, o  kapı  hiç çalmayacak. ellerim kanıyor,ellerinize yetişemedim. doğru yerde doğru zamanda olamamanın hüznüyle, ihtiyatla dolduruyorum miyadımı. bütün anılarımı ve acılarımı içi boş bi olsuna sığdırma çabamı, neden  tekrar  tekrar yaşıyorum içimde? imkansıza dua edilmez... tanrım beni bağışla seni inkar ettim, senden kalan yarıda kendimi inkar ettim. bir sevda türküsü çığırmış giderken, bir kibritin yanmasını beklerken, teninizin kıvılcımında ben yandım. müsait değilim çalan kapılar için. tekrar düşmek uğruna, gidilecek yollarım var.