yarım kalan şiiriz
0 notes
sen istediğin sürece yanında olacağım
0 notes
o sözlere taş olsa çatlardı, ben boş gözlerle gülümsedim
0 notes
koparılan bir çiçek ne kadar yaşayabilir
0 notes
sen olmasını istemedin
0 notes
Yardım istemek için çok geç, kaybetmek istemediklerimin hepsini kaybettim.
0 notes
koca bir hevessizlik
0 notes
anlamlandıramadığım tonca şey
0 notes
geçmişimle barışabilmeyi çok isterdim
0 notes
en kötüsü de bu değil mi baba, seni hiç bir zaman affedemeyeceğim
0 notes
“Artık kendimi ve içimde meydana gelen bu duygu değişikliğini, bir hastanın hastalığını izlediği gibi gözlemliyorum”
0 notes
Geleceğe verilen tüm sözleri hatırla
0 notes
Ölmedim işte ölemedim. Demek ki yaşamam gerekiyormuş. Bir gizli kuvvet olmalı bizi yaşatan. Yaşamakla ölmek arasında ki maceramızı düzenleyen, çaresizliğimizi her yerde yüzümüze tokat gibi indiren bir büyük kuvvet olmalı.
Nasıldım, nasıldım o gece, o gün, bilemezsin? Eski taş binalar üstüme yıkılıyordu, başımda parçalanıyordu vitrinlerin camları. Her taşıt beni ezip geçiyordu yanımdan. İnsanlar alnımda yürüyordu çamurlu, pis ayaklarıyla. Rüzgar gırtlağıma yapışmış bir el gibiydi. Kitaplar, dergiler, gazeteler gördüm boyalı dükkanlarda. Hepsi ölmek istiyordu. Yalnız ölümdü gördüğüm kaldırımlarda.
-12. Mektup
0 notes
sonunu kestiremiyorum
0 notes
Beynimin bana bir oyunu olmalı sürekli seni hatırlayışım
0 notes
Ben o akşam çöktüğüm yerde kaldım, ilerleyemiyorum.
0 notes