gafletizm

[gafletizm]

"Gerçeklerden kaçıp sözcüklerin arasından sıyrıldım. Gerçek olmayan bir dünyada gerçekliği parçalara ayırdım. Parçaları tek tek toprağa gömmek istedim. Sonra ölenin onlar değil, ben olacağımı fark ettim. Gerçekler olmadan koca bir yalan, bir başkasının kurgusu olacaktım. Sonra tekrar sözcüklerin bana araladığı kapıdan geçtim. Kendi isteğimle teslim oldum gerçeklere. Gerçek olduğu için lanet ettiklerime... Arada bir uğrarım hâlâ sözcüklerin büyülü dünyasına. Ama gerçek, pek hoşlanmaz bundan. Zira kaçıp kurtulamayacağımı bir an olsun unutmamı istemez."

[gafletizm]

ayşegül ablanın mezarı tam çınar ağacının altında. ne zaman yağmur yağsa ismet abiyi bir telaş tutar. ister gecenin üçü olsun, ister sabahın beşi. yağmur yağdı mı ayaklanır hep. ayşegül abla, yağmur yağdığı günler ismet abinin yanından gitmesine izin vermezmiş hiç. hiç unutmuyorum bir gün yine yağmur yağıyor ama dışarısı perişan hâlde. ismet abi gidecek ama ayakkabılarını bulamıyor. tutamıyoruz da illa gidecek. annem dedi ki, bırak gitsin. ismet abi çekip gitti aradan bir yarım saat ya geçti ya geçmedi. kalktım ben de gitmek için üstüme aldım bir ceket, ayakkabıları giyecekken baktım meğer ismet abinin ayakkabıları benimkilerin yanında. adam yalınayak gitmiş. ama bak bizim buralar taşlıdır hep. neyse aldım ayakkabıları inerken binanın kapısından birini gördüm. ismet abi. durmuş öyle yolun ortasında yağmurun altında, sokağın bitişine bakıyor. dedim, abi niye gitmedin. hiç bakmadı yüzüme hâlâ aynı yere bakıyor. lan allah belamı versin yüzü gitmiyor gözümün önünden. bir sırıtış kapladı suratını. eliyle ileriyi gösterip, bak, dedi. bakıyorum da ne var lan orada görmüyorum hiçbir şey. dedim, bir şey göremiyorum. lan bak işte orada el sallıyor bana, dedi. bak yine tüylerim diken diken oldu. o gün anladım ismet abiyi kaybettiğimizi. zaten birkaç aya kalmaz vefat etti. kalp krizi diyorlar. şimdi ayşegül ablanın yanında. yan yana uyuyorlar koca bir çınar ağacının altında. havaya baktım. birazdan yağmur yağacak ama içimde bir huzursuzluk var.

[gafletizm]

"kimse sınanmadığı günahın masumu değildir."

[gafletizm]

serdar ortaç üstadın da dediği gibi: Kafayı yormam, sonuna bakmam, ben adam olmam.

[gafletizm]

en kötüsü de ne biliyor musun anlatacak birini bulsan bile kimsenin seni anlamayacağını bildiğinden hep susmak. saatlerce anlatmak istediğin şeyler varken bir kelime dahi etmeye lüzum görmemek. çünkü insanlar yalnızca duymak istediklerini duyarlar gerisi lafügüzaftır.

[gafletizm]

kendimi bildim bileli bir şey arıyorum. ne aradığımı ben de bilmiyorum ama bir şeyi hep bekliyorum, sürekli onu arıyorum, düşünüyorum. bir şey... aşk, para, yaşam, ölüm, biri mi bilmiyorum. bir kitap, bir şarkı, bir meslek, bir hobi mi bilemiyorum. ama bir eksiklik var bir yerlerde. ölmeden mi bulacağım ya da öldüğümde mi bulacağım bilmiyorum. o mu beni bulacak beni mi onu? yarım bir hikayeyim, tamamlanmayı bekliyorum.