floorjannelijn-blog - Tumblr blog

floorjannelijn-blog · 5 years ago

Text

Voorbereiding interview 1

Avo, geboren in een Moslimland. Vanuit Irak gevlucht naar Nederland. Hier werkzaam. Woont in Dubai. Vrouw heeft hetzelfde mee gemaakt. Geen kinderen. Schoonvader ziek.

Voorstellen:

Floor, student film, contact met familie die uit Burkina Faso komt, merk dat zij het moeilijk vinden om in te burgeren en ben benieuwd hoe dat hij anderen gaat vandaar dat ik jou bericht. Dit is alleen om voor mij meer te horen over hoe mensen het ervaren hebben om in een andere cultuur te komen. Jouw naam komt niet in een film of ergens te staan, geen zorgen.

Meer informatie over wij hij zich nu bevindt en wat hij doet:

Ik heb begrepen dat jij momenteel in Dubai woont maar nog werkzaam bent in Amsterdam. Waar ben jij nu?

Je hebt net een klant gehad. Wat voor werk doe je precies?

Sinds wanneer ben je werkzaam in deze sector? Alleen in Nederland of al eerder?

Hoe lang woon je al in Dubai? Hoe lang gewoond in Nederland?

Hoe vaak reis je op en neer?

Hoe is het om tussen twee verschillende landen heen en weer te gaan?

Afkomst:

Waar kom je vandaan?

Met wie ben je opgegroeid?

Wanneer ben je via Irak naar Nederland gekomen?

Hoe is de reis gegaan?

Met wie was dit?

Bleven er mensen in Irak?

Hoe heb je dit ervaren?

Heb je contact kunnen houden tijdens de reis?

Hoe voelde het om je geboorteland en dus je eigen cultuur en omgeving achter je te laten?

Heb je veel van je eigen cultuur vast willen houden?

Wat zijn eigenlijk de eigenschappen van jouw cultuur?

Leven ergens ander opgepakt:

Hoe was de aankomst in Nederland?

Waar verbleef jij?

Met wie?

Wat voor dingen ben je in Nederland gaan doen?

Hoe heb je mensen ontmoet?

Ik hoorde dat jij een vrouw hebt, heb je die in Nederland ontmoet?

Waar komt zij oorspronkelijk vandaan?

Welke taal spreken jullie met elkaar?

Beheersen jullie allebei de Nederlandse taal?

Vanaf wanneer beheersde je de taal?

Heb je hier lessen voor gevolgd?

Heb je mensen of andere activiteiten opgezocht om meer bij de Nederlandse cultuur te horen?

Wat beschouw jij eigenlijk onder de Nederlandse cultuur?

Wat vind je de grootste verschillen met jouw oorspronkelijke cultuur?

Voel jij je een Nederlander?

Wat voel jij jezelf?

Heb je het gevoel gehad dat je je moest aanpassen?

Op welke momenten voelde je dit?

Wie zei dit tegen je?

Zijn er dingen waar je nooit onderdeel van hebt willen zijn in Nederland?

Heb je dingen niet gedaan omdat je dat uit principe niet doet?

Zijn er dingen die je in Nederland voor het eerst gezien, gedaan of gehoord hebt en waarvan je blij bent dat je deze tot je gekregen hebt?

Hoe erg vind jij dat je opgenomen bent in Nederland?

Ik kan mij voorstellen dat je via kinderen een ingang hebt om mensen te leren kennen aangezien je met docenten, kinderen en ouders te maken hebt op het moment dat een kind op school zit. Jullie hebben geen kinderen. Heb je gemerkt dat je daardoor minder snel contact met mensen kon zoeken?

Zijn er mensen of organisaties die je hierbij geholpen hebben?

Had je meer hulp willen hebben bij het integratieproces?

Heb je het gevoel dat je gezien wordt?

Had je gewild dat dingen anders waren gegaan?

Tips als ervaringsdeskundige:

Wat zou je anderen aanraden om mee te beginnen als ze aankomen in een onbekend land?

Wat zou je iemand die in Nederland aangekomen is als advies mee willen geven?

Wat zou je willen zeggen tegen iemand die niet weet of hij zich thuis voelt in dit land?

En wat als diegene zich ook niet onderdeel van deze cultuur wilt voelen?

Afsluiting:

Heb je nog andere dingen die je wilt zeggen maar eerder niet aanbod gekomen zijn?

Heb je nog vragen of dingen die je wilt zeggen over dit gesprek en mijn project?

Onwijs bedankt, dit heeft mij heel erg geholpen. Nog een hele fijne avond! En sterkte met uw opa. Aller goeds!

1 note · View note

floorjannelijn-blog · 5 years ago

Text

Plan van Aanpak

Martina benaderen om te vragen of ze er open voor staat om haar verhaal met mij te delen om er zodoende achter te komen of zij er open voor staat om als social actor te fungeren in de documentaire.

Steve, Stewart, Stacy en Severin op de hoogte brengen en vragen voor hun betrokkenheid op het moment dat er sprake van is dat zij het onderwerp worden van de film.

Zowel deskundigen als ervaringsdeskundigen benaderen zodat ik van een ander blik informatie krijg over het onderwerp en hoe er in bepaalde situaties gehandeld kan worden.

Research naar de mensen, wat spreekt mij zo aan aan hen

Vragen opstellen voor een interview

Interview evalueren en noteren wat mij aanspreekt zodat ik mij hier verder in kan verdiepen

Inspiratie opdoen aan de hand van andere films en makers

Documentaires kijken die mij inzichten geven over onder andere de vertelstructuur. Wanneer wordt er in de film weggegeven waar het over gaat? Hoeveel personages zijn er nodig om een divers beeld te schetsen van een situatie? Hoe worden deze mensen geïntroduceerd? Wordt er gebruik gemaakt van toevoegingen als tekst of off screen audio? Hoe persoonlijk wil ik het houden en wil ik mijn mening aan de kijker overbrengen?

Hybride films (randje docu en fictie) om te ontdekken welke kanten mij aanspreken. In hoeverre kan je de setting en/of de personages (aan)sturen in een documentaire.

ZO SNEL MOGELIJK MARTINA CONTACTEREN, NIET BANG ZIJN DAT IK VEEL MOET VERTELLEN OF VEEL VAN ZE VRAAG

0 notes

floorjannelijn-blog · 5 years ago

Text

Verslag jaar 1 ‘Weergave van armoede in hedendaagse Engelse films’

Onderzoeksverslag AVM1 - filmtheorie - blok 3

Weergave van armoede in hedendaagse Engelse films Susanne de Heer - Floor van der Krol

Context

Armoede lijkt wel een taboe of een onderwerp wat men niet snel wilt aankaarten. Zowel in onze huidige samenleving als in film. Wij, Floor van der Krol en Susanne de Heer gaan daarom onderzoeken waarom dit zo is en op welke momenten armoede juist wel aangekaart wordt. We hebben na vooronderzoek gemerkt dat de Nederlandse cinema erg beperkt is in haar representatie van armoede. In Engelstalige cinema vonden we al meer voorbeelden. De hoofdvraag van ons onderzoek is daarom gevormd tot: Hoe wordt armoede in hedendaagse Engelse films afgebeeld? Om antwoord op deze vraag te geven zijn er verschillende onderwerpen die aan bod komen, denk aan stereotypering, armoede in Engeland, realiteit en de invloed op ons als Westerse makers.

Motivatie

Toen wij onlangs de film I, Daniel Blake zagen, besefte wij ons dat armoede nauwelijks wordt gerepresenteerd in films. Voor ons beide was het een eerste ervaring over een nabije observatie van een man in de bijstand. In Nederland hebben wij beide een situatie meegemaakt waardoor deze nieuwsgierigheid werd gevormd. We zullen kort beschrijven wat dat voor ons individueel heeft betekend en hoe wij dus zelf kijken naar het stereotype van arme mensen.

Floor van der Krol

Al een lange tijd grijpen de arme mensen om mij heen mijn aandacht, denk bijvoorbeeld aan daklozen op straat die om geld vragen, mensen die krantjes verkopen bij de lokale supermarkt of op het station of slapende mensen in een portiek of op een bankje in het park. Aan de meneer die bij mijn lokale supermarkt kranten verkoopt om inkomsten te krijgen vraag ik regelmatig wat hij wilt en dat koop ik dan voor hem. Maar de vraag of hij niet liever geld krijgt om zelf in de supermarkt rond te lopen en te kiezen wat hij wilt blijft bij mij hangen. Deze gedachten kan er bij mij toe leiden dat ik besluit het alleen bij een begroeting te houden. De gedachtes die ik heb dat hij met het geld andere dingen gaat doen dan ik wil, denk aan het kopen van drank en drugs in plaats van eten en onderdak, wil ik loslaten. Het gaat om hem, niet om mijn paar euro’s. Ik wil weten hoe ik en hoe anderen hem het beste kunnen helpen. Hoe ervaart hij de mensen die aan hem voorbij lopen of contact met hem zoeken. Hoe zou hij willen dat men met hem omgaat.

Susanne de Heer

Mijn trein reed niet waardoor ik strandde op Amsterdam Centraal. Daar raakte ik, enigszins wantrouwend, aan de praat met een man die duidelijk op straat woonde. Dat bevestigde hij zelf kort daarna ook in woorden. Uit zijn jas kwam ineens een albino konijn, ik vond dit erg opmerkelijk. Het vooroordeel van ‘zwerver’ kwam niet overeen met een zorgend typ. Niet iemand die zo’n schattig beest kan onderhouden. Ik vroeg ernaar en hij vertelde dat hij altijd een beestje om te zorgen bij zich droeg. “Altijd albino’s” zei hij. “Die hebben het het hardste nodig”. Ik kon mijn argwaan van eerder natuurlijk niet langer volhouden. En hoe langer het gesprek duurder hoe meer ik tot de realisatie kwam dat de man in kwestie me aan mijn vader deed denken. ‘Zou mijn vader, in een ander leven ook in deze situatie terecht komen? Zou hij dan nog dezelfde principes hebben, net als deze man, zachtaardige principes?’ vanaf toen besloot ik minder veroordelend te kijken naar daklozen.

Stereotypering

De volgende informatie is verkregen uit Effectief Beeldvormen van Anneke Smelik. Stereotypering kan iemand insluiten of uitsluiten van een norm. Die norm is meestal impliciet en vanzelfsprekend. Stereotiep is tot stand gekomen door generaliseringen, het gangbare idee dat beeldvorming de werkelijkheid weerspiegeld is dus onjuist. Beeldvorming geeft de werkelijkheid vorm, die vorm is vast en onveranderlijk. Een stereotype geeft dus vorm aan een idee of beeld. Met andere woorden, beeldvorming schept zelf een werkelijkheid. Dit inzicht is van groot belang om greep te kunnen krijgen op beeldvorming. Het gaat letterlijk om beeldvorming; dat wil zeggen dat de werkelijkheid wordt vormgegeven en niet wordt weerspiegeld. We hebben stereotypen nodig om op een snelle en efficiënte manier betekenis te geven aan de complexe wereld om ons heen.

Stereotypering wordt pas problematisch als het gekoppeld wordt aan waardeoordelen. Bijvoorbeeld als de snelle oordelen veranderen in negatieve vooroordelen.

De vraag hierbij is of op arme mensen ook een stereotype hangt. En wat als hetgeen waarom je bent ingedeeld bij die beeldvorming de rede is van een kenmerk? Als je op straat leeft en niet regelmatig kunt douchen, dan is het toch niet gek dat je vies wordt. Pas als dit zorgt voor afstand en verkeerde ideeën over wat voor persoon degene is is het schadelijk. Maar zoals in Effectief Beeldvormen beschreven zorgt het ook vaak voor duidelijkheid. Dat is iets wat mensen graag willen. Arme en dakloze mensen zijn niet het stigma wat ze met zich mee dragen. Was het maar zo makkelijk. Wij willen er graag achter komen of het stereotype net zo makkelijk weggehaald kan worden als het opgelegd wordt. Wij hebben overigens gemerkt bij onze eigen ervaring met daklozen dat dit in één ontmoeting al kan veranderen. Dit zou betekenen dat een stereotype of beeldvorming erg leeg is en niet gebaseerd is op waarheden maar puur en alleen op het idee omtrent iemand of een groep mensen. Ons onderzoek zal dus vooral het waarheidsgetrouwe belichten en in hoeverre dat belangrijk is voor stereotypering en beeldvorming in film en de samenleving. Is film een geschikt medium om een onderbelichte groep aan te kaarten? En is het beter om een onderwerp niet aan te kaarten omdat het stereotyperend over komt, of is het al goed dat het onderwerp überhaupt aangekaart wordt al is het dan met stereotypering. Zullen onze case studies hieraan bijdragen of prikken ze juist door het idee van het stigma? Daarvoor zullen we eerst een basislijn moeten vaststellen, een constatering waarmee we de case studies kunnen vergelijken.

Algemeenheid over de kwestie omtrent armoede in Engeland

In Engeland is er een groot klasse verschil in de maatschappij. De maatschappij is opgedeeld in twee klassen, een high-class en een low-class. Er is een extreem verschil tussen arm en rijk. Op basis van het rapport van ‘Poverty and Social Exclusion project’ vastgesteld op 19 september 2016 is geconcludeerd dat het aantal Britten dat onder de armoedegrens leeft de afgelopen dertig jaar meer dan verdubbeld tot 33 procent, hoewel ook de Britse economie in diezelfde periode is verdubbeld. Zoals aangetoond in het AD leeft 30 procent van de Britten onder de armoedegrens. Met de armoedegrens verstaan we het inkomen dat iemand nodig heeft om te kunnen voorzien in de basisbehoeften. Volgens de driehoek van Maslow zijn basisbehoeften de minimale voorwaarden die nodig zijn om menswaardig te kunnen leven. Denk aan goed drinkwater, voldoende voedsel, huisvesting, kleding, onderwijs en gezondheidszorg. Een van de grootste invloeden op het bijstandssysteem van Engeland zijn de sancties, deze worden opgelegd als je niet meer voldoet aan de eisen om een uitkering te krijgen. Vaak gaat dit hand in hand met fysieke klachten. Een dokter kan je verbieden om een baan te nemen of je je wordt nergens aangenomen vanwege je te hoge leeftijd. Paul Laverty, schrijver van I, Daniel Blake, noemde dat je aftrek krijgt van je uitkering als je alleen al 5 minuten te laat komt op je afspraak met het Sanctie bureau.

Verschillende manieren om dit te belichten in films

Zoals wij eerder genoemd hebben lijkt armoede een taboe of in ieder geval een onderwerp wat men niet snel aankaart. Er zijn dan ook weinig Engelse films waarbij armoede het hoofdthema is of waarbij de hoofdrol in armoede leeft. Als dit wel voorkomt dan hebben de film voornamelijk het genre drama. Denk aan films als Fish Tank (2009), Hector (2015), I Daniel Blake (2016) en Ray & Liz (2018). Ondanks het gemeenschappelijke genre en hetzelfde aanbod komende onderwerp worden de films van verschillende kanten belicht en ervaren. Dit zorgt er voor dat de kijker een ander beeld heeft van de Engelse (low-class) cultuur. 

Case study 1: I, Daniel Blake (2016) Ken Loach

“I'm just really hungry.” “Was I a soldier? Oh, more dangerous than that. I was a carpenter.”

Daniel Blake is een 59-jarige meubelmaker in het noordoosten van Engeland. Na een

hartinfarct heeft hij voor het eerst in zijn leven hulp nodig van de staat. Hij maakt kennis met

de alleenstaande moeder Katie en haar twee kinderen. Beiden bevinden zich in een

uitzichtloze situatie, doordat ze gevangen zitten in het systeem van het hedendaagse Groot-

Brittannië. Zowel Daniel als Katie vallen tussen wal en schip wat betreft de uitkering. De

meest grote levensbehoeftes komen aan bod. Zo volg je hen in het proces en zie je wat hier

de drastische effecten van zijn. Katie spaart eten uit haar mond om ervoor te zorgen dat haar kinderen en Daniel wel een maaltijd voorgeschoteld kunnen krijgen, geld voor meer voedsel heeft ze namelijk niet. In de voedselbank vindt een breekpunt plaats, Katie trekt uit pure uithongering een blik tomaten open en begint het tussen de schappen in naar binnen te werken. Daniel ziet dit en beseft dat hij moet helpen. Hij verkoopt zijn hele inboedel om haar financieel te kunnen steunen. Daniel is boos op de wereld en komt in opstand, maar dat verandert niks. Op een koude, verwarming loze nacht worden de hartkwalen hem fataal. Vriendschap en menselijkheid zijn grote thema’s in deze film.

Regisseur Ken Loach zei tijdens zijn speech op Cannes in 2017 de woorden: “Film is marvelous, it’s exciting, it can bring the world of the imagination to life and it can bring us the world that we live in.”

Ken Loach is een filmmaker die bekend staat om zijn schurende films, die veel taboes aansnijden. Hij heeft door de jaren heen een groot publiek bereikt en zo is I, Daniel Blake een film geweest die veel impact heeft gemaakt op de kijkers. Zijn manier van regisseren lijkt op method acting. Dit komt voornamelijk in de omgeving en het vooronderzoek tot uiting. Zo vertelde Hayley Squires (Katie, de alleenstaande moeder) in een interview: “Ken Loach has a very specific process. His process is all about making it as easy as possible for the actor to do the most realistic job and so it was method acting in a sense. In the scene leading up to the scene in the foodbank where the character Katie hasn’t eaten in four days because she only has money to feed her children. We knew that we couldn’t go into that without a real sense of hunger. So I didn’t ate for four days. It really gives you that sense of real life smacking you in the face.”

“Anywhere away is where he wants to be.”

De kijker volgt de dakloze Hector op zijn steeds van doel veranderende tocht. Onderweg komt hij tegenover obstakels te staan die het doel wat hij in gedachten had niet mogelijk maakt. Zo volgen we hem eerst naar Glasgow, waar hij een heupoperatie wilt ondergaan. Zonder woonadres komt daar alleen niks van terecht. Vervolgens gaat hij tevergeefs op zoek naar zijn zus in Newcastle, waar zijn schoonbroer Derek hem afwimpelt. Hij besluit kerst te vieren in een daklozenopvang in Londen, op hetzelfde moment komt zijn metgezel en tevens vriend Jimbo te overlijden door de zoveelste koude nacht op straat. Op deze barre tocht kom je als kijker veel in aanraking met de middenklasse en zie je hoe de buitenwereld op Hector reageert en met hem communiceert. Het goede van een mens wordt niet altijd laten zien. Blikken van voorbijgangers zeggen genoeg, zo is de assistente in de autozaak een goed voorbeeld. Zij keek met een vertwijfeld blik naar de baas Derek toen hij met Hector naar zijn kamer liep. Het is overduidelijk dat Hector doelloos in zijn verleden wroet om er achter te komen dat hij eigenlijk alles ontvlucht.

Keith Allan wie de rol Jimbo vertolkt zegt over de film: “Especially in the political climate we live in there are a lot of people who are sweeping homeless people aside. Whereas in fact the vast majority of the homeless are there because of circumstances. Their families have been ruined. Now they find themselves literally nowhere to live, and without help it's a terrible downward spiral.”

De film Hector en het makerschap van Jake Gavin wordt in verschillende bronnen vergeleken met Ken Loach. Ondanks dat dit het schrijfdebuut voor Gavin is weet hij met realistisch camerawerk en hartverwarmende spelregie de kijker te doen vergelijken met de reeds bekende Loach.

Case study 2: Hector (2015) Jake Gavin

Overeenkomsten en verschillen tussen feit en fictie

Wat ons opviel is dat straat-sterfgevallen de ernst van de situaties aanduiden in deze beide films. Zowel in de case studies I, Daniel Blake en Hector, maar ook in andere films die we als vooronderzoek hebben gekeken werd dit dit ingezet, denk aan Ray & Liz. Ondanks het minimale aanbod van films waarin armoede ter sprake komt, is er bij de films toch een terugkerend thema te vinden. Het doet lijken dat sterven in de kou vaak een voorkomend gegeven is onder daklozen. Het kan dat het een manier is om aan te geven hoe ernstig de situatie is als je basisbehoeften wegvallen. Wij hebben uitgezocht of de sterftecijfers echt zo groot zijn als de films doen vermoeden. The Office for National Statistics (ONS) heeft uitgezocht dat de helft van de sterfgevallen op straat komt door overdosis, leveraandoeningen of zelfmoord. Onderkoeling of kou is hierbij niet genoemd. Eventueel omdat dit een enigszins romantische manier is, drugs en zelfmoord zijn toch erg bepalend voor een karakter en veelal negatief. Mede hierdoor zullen de filmmakers hebben gekozen voor onderkoeling. Ook is gebleken dat er in 2017 zeshonderd daklozen zijn gestorven op straat. Dat is een vierentwintig procent stijging ten opzichte van vijf jaar geleden. Je kunt dus wel stellen dat het een groeiend probleem is en dat het zeker iets is wat aangekaart moet worden. De films hebben er duidelijk voor gekozen deze vierentwintig procent er uit te lichten, omdat de ernst van de zaak laat zien. Film is volgens ons een medium waar in je erg toegespitst kunt werken. Je kiest tenslotte wat je wel en niet wilt laten zien. Het overbrengen van een boodschap kan soms belangrijker zijn dan het geven van een realistische representatie van de werkelijkheid. Omdat wij het alleen binnen het format film voorgeschoteld krijgen kunnen wij wel gaan geloven dat dit een probleem is wat vaker voorkomt. Over het principe dat film een waarheidsgehalte met zich mee draait zegt Anneke Smelik het volgende: “De beelden die tot stand komen via de camera hebben een werkelijkheidseffect. Het wekt de illusie dat de afbeelding ‘echt’ is, dat het er in de werkelijkheid inderdaad zo aan toegaat als op de afbeelding te zien valt. Visuele media als fotografie, televisie en film geven in het algemeen hun beelden en verhalen zo vorm dat je als kijker vergeet dat de beelden gemaakt zijn. Als toeschouwer ben je je er meestal niet van bewust door de lens van een camera te kijken.” Wat de films ons laten zien hebben zien wij als een realistische weergave van de leefsituatie in Engeland. Dit is dus een groot risico aangezien de situatie in het echt anders kan zijn. Aangezien het gros van de kijkers niet bekend is met de situatie in Engeland en zich soms zelfs niet eens bewust is van het werkelijkheidseffect, neemt de kijker dit als ‘waar’ aan. Daarnaast zien we in de films ook enkele stereotyperende kenmerken van arme mensen, denk aan het stelen (zowel Hector als Ray & Liz) als het hebben van fysieke klachten (I, Daniel Blake en Hector).

Conclusie

De beeldvorming van arme mensen wordt in film erg weinig aangekaart. Wij hebben geconstateerd dat het vrijwel altijd bijrollen zijn die een stereotypering neerzetten. Dit is ook het geval bij Engelse films over armoede, de case studies die wij genoemd hebben bewijzen echter het tegendeel. Zowel Hector als I, Daniel Blake onderscheiden zich door een karakter in de hoofdrol te nemen die in armoede leeft. De maker heeft bewust gekozen om vanuit het perspectief van de mannen te kijken om voor een optimaal inlevingsgevoel bij de kijker te zorgen en het sneller als waarheidsgetrouw aanneemt. De keuzes die de maker gemaakt heeft zetten ons als filmstudenten op scherp. ‘Welke elementen in de film zijn beïnvloed door de mening van de regisseur en in hoeverre staat de werkelijk bij de realiteit vandaan.’ Daarbij komt dat Engeland niet ons thuisland is en wij niet met eigen ogen gezien hebben hoe de werkelijke situatie is. Zoals eerder benoemd is hebben wij enige ervaring met de situatie in Nederland, ook al is die ervaring schaars, het is een ervaring die wij met eigen ogen gezien en beleefd hebben. De vraag is of we ooit zeker zullen weten of films als Hector en I, Daniel Blake ‘waar’ zijn. Eén ding is wel zeker, mensen die in armoede leven is een onderbelichte doelgroep die wij als beginnende filmmakers vaker aan het bod willen laten komen. Ook zij verdienen een verhaal en een stem. Zodra het algemene beeld van de kijker in twijfel wordt gebracht zijn wij tevreden, of dit nou aan de hand van een stereotype wordt laten zien of niet.

Bronnenlijst

• Smelik, A., Buikema, R. & Meijer, M. (1999) Effectief beeldvormen Theorie, analyse en praktijk van beeldvormingsprocessen. Assen: Van Gorcum

• Poverty and Social Exclusion http://www.poverty.ac.uk

• AD op 6 september 2016, 30 procent van de Britten leeft onder armoedegrens https://www.ad.nl/economie/30-procent-van-de-britten-leeft-onder-armoedegrens~a23a146e/

• NPO3, Armoede in het Verenigd Koninkrijk https://www.npo3.nl/trippers/15-10-2018/BV_101388479/POMS_BV_13107129

• RTL nieuws op 13 januari 2019, 1 op de 5 Britten leeft in armoede: ‘Er zijn dagen dat ik niets eet’

https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/buitenland/artikel/4572951/armoede-overschaduwd-door-brexit- er-zijn-dagen-dat-ik-niets-eet

• Yahoo op 21 augustus 2017, Perpetuating the poverty myth: How Hollywood gives us the wrong ideas about poor people

https://www.yahoo.com/entertainment/perpetuating-poverty-myth-hollywood-gives-us-wrong- ideas-poor-people-210440365.html?guccounter=1

• Armoedegrens, wikipedia https://nl.wikipedia.org/wiki/Armoedegrens#Basisbehoeften

• VPRO, Paul Laverty over I, Daniel Blake https://www.vpro.nl/cinema/films/film~11987182~i-daniel-blake~.html

• Ken Loach speech op Cannes 2017 https://www.youtube.com/watch?v=t97XvudyLpE

• Interview met Hayley Squires, This Morning op 8 november 2016 https://www.youtube.com/watch?v=tvu3rRZrFqY&t=164s

• Peter Mullan, Edinburgh International Film Festival 2015 https://www.youtube.com/watch?v=KTX38qgh29I

• The Office for National Statistics , The Independent op 20 december 2018 https://www.independent.co.uk/news/uk/home-news/homeless-deaths-2017-last-year-figures- streets-rough-sleeping-a8692101.html

0 notes

floorjannelijn-blog · 5 years ago

Photo

Fotoreeks Ray’s Laugh en speelfilm Ray & Liz van Richard Billingham

Vorig jaar heb ik Ray & Liz in de bioscoop gezien ter research voor mijn essay over de weergave van armoede in hedendaagse Engelse films. Susanne en ik kwamen tot de conclusie dat de film niet geschikt was voor ons onderzoek. Toch bleef de film in mijn gedachten hangen omdat ik de sfeer heel goed neergezet vindt, er is zo veel aandacht besteed aan de inrichting van het huis en de keuze voor meubels en accesoires. Tijdens de les filmmaken/filmtheorie 2B werd de film als voorbeeld genoemd en kwam ik erachter dat de film gebasseerd is op het eigen verhaal van Richard Billingham, het gaat over het contact tussen en met zijn ouders. De overeenkomsten van de fotoreeks die hij destijds gemaakt heeft met de film komen sterk overeen, deze manier van het weergeven van een realiteit zou ik zelf ook willen toepassen. Hiervoor wil ik vaker foto’s maken en noteren wat mij aanspreekt in bepaalde situaties.

0 notes

floorjannelijn-blog · 5 years ago

Photo

Noem ik jou Stewart, mijn logeerbroertje of kan ik je ook mijn broertje noemen?

Na afloop van de presentatie over je onderzoeksvoorstel kwam ik erachter dat de familie Roeamba de meeste interesse gewekt heeft bij studenten en docenten. Hierdoor wil ik het gezin zo snel mogelijk benaderen om te kijken of ik langzamerhand dichterbij hen kan komen en hen mogelijk als social actors voor de documentaire kan gebruiken.

0 notes

floorjannelijn-blog · 5 years ago

Link

0 notes

floorjannelijn-blog · 5 years ago

Link

College van Yann Arthus-Bertrand, de maker van documentaire Human. De vraag ‘Hoe is het om mens te zijn?’ staat centraal. In de drie jaar tijd dat de film opgenomen is, zijn 2.020 vrouwen en mannen geïnterviewd uit zestig verschillende landen en in 63 verschillende talen. Dit geeft een divers beeld van de verschillende culturen weer.

0 notes

floorjannelijn-blog · 5 years ago

Text

Onderzoeksverslag

Moeten mensen integreren in de cultuur waarin ze leven?

Deelvragen

Wordt er verwacht dat mensen integreren in de cultuur waar ze gaan wonen? Denk aan mensen die uit hun oorspronkelijke land gevlucht zijn of expats. Wat houdt integreren in? Waar begin je bij, het beheersen van de taal, ontmoeten van mensen, ondernemen van activiteiten? Wat houdt het begrip cultuur in? Wanneer spreek je van een cultuurverschil? Kan je bij meerdere culturen horen? Welke elementen zorgen ervoor of je je thuis voelt in de samenleving waarin je leeft? Wanneer voel je je het meest thuis, waar is dat?

Motivatie (persoonlijke en maatschappelijke relevantie)

Ik heb een vader, een moeder, een zus en een logeerbroertje en -zusje. Dit zijn Stewart (10) en Stacy (6), zij wonen met hun oudste broer Steve (21) en ouders Martina en Severin in een appartement in Amsterdam-west. Steve kwam in groep 5 bij mijn zus in de klas, hij kwam veel bij mij thuis aangezien mijn moeder hem vrijwillig geholpen heeft bij het leren van de Nederlandse taal. Zodoende zijn onze gezinnen naar elkaar toe gaan groeien, zo is Steve met ons op vakantie gegaan. Sinds Stewart en Stacy geboren zijn, zijn wij een tweede gezin voor hen. Ze komen regelmatig bij ons logeren, ik wordt dan ook een zus genoemd door Stewart. Toen ik in 2016 naar Burkina Faso gegaan ben, het geboorte land van Steve en zijn ouders, kwam ik erachter dat de mensen dicht bij elkaar staan. Iemand voelt al snel als familie, zo worden ze dan ook genoemd. Dit deed mij inzien dat ik mij te veel vasthoud aan mijn bloedverwanten, die noem ik familie ookal kunnen anderen meer aanvoelen als familie dan zij. Iets anders opvallends was dat Stewart zij ‘Nu ben jij de enige witte.’ toen ik net in Burkina Faso aankwam. Zo voelt hij zich in Nederland dus ‘de enige zwarte’. Erg pijnlijk om dit te beseffen, ik zag Amsterdam als een ontwikkelde stad die voor veel openstaat. Rond de sinterklaas periode merk je weer hoe Nederland verdeeld is, hoeveel mensen zich aan oude culturele gewoontes houden en niet inzien dat ze zich kunnen veranderen zonder dat dit grote invloed heeft op de huidige cultuur.

Vorm

Documentaire met een drieluik/mozaïekvertelling waarbij verschillende personen aan het woord komen en vertellen op welk moment zij voor de keuze stonden om te integreren en hoe ze dat aangepakt hebben. De personen hebben uiteenlopende verhalen maar hetzelfde probleem wordt aangekaart waardoor er toch een gezamenlijk verhaal verteld kan worden op het moment dat de verhalen door elkaar heen gesneden worden.

De film begint met close-ups van de personen voor een zwart doek in de studio of in hun huis. Hierdoor is alle focus en aandacht voor het persoon niet voor de omgeving of andere zaken die niet ter bevordering van het verhaal zijn. Naarmate je meer van het persoon te weten komt en als kijker al een beeld in je hoofd hebt van hoe het persoon leeft, krijg je te zien wat de huidige situatie van het karakter is. Dit wordt gedaan om de kijker bewust te maken van het gegeven dat we snel conclusies trekken/vooroordelen hebben. Het is de bedoeling dat de kijker verrast wordt door wat te zien het.

Personages

Ervaringsdeskundigen (research en social-actor)

Volwasse man/vrouw waarvan de ouders uit een ander land komen en samen naar Nederland gegaan zijn, maar die zelf geboren is in Nederland. Hoe ervaart zij het om opgegroeid te zijn in een land/cultuur waarvan ze weet dat dat niet zijn/haar oorspronkelijke afkomst is. Bij welke cultuur voelt hij/zij zich het meeste thuis en waarom? In hoeverre voelt hij/zij zich verbonden met beide culturen?

Kind van plusminus 10 jaar oud die in Nederland geboren en getogen is maar waarvan de ouders later in hun leven naar Nederland gekomen zijn. Hoe is het om op school te zitten met kinderen waarvan de ouders wel een Nederlandse afkomst hebben? Voelt het alsof er duidelijke verschillen zijn? Hebben de kinderen en ouders van andere afkomsten andere normen en waarden? Zijn er andere gewoontes en gebruiken te merken, hoe is dat? Hoe zou hij/zij behandelt willen worden, gaat dat nu zoals gewenst? Wanneer voel je je het meeste thuis, en wanneer het mist? Waardoor komt dat?

Volwassene die sinds kort in Nederland woont en voor zichzelf en zijn/haar kinderen een leven probeert op te bouwen. In hoeverre moet er aangepast worden aan de nieuwe cultuur en kunnen de oude gewoontes in stand blijven.

Deskundigen (research)

Juf/meester die les geeft aan kinderen van basisschool leeftijd die de Nederlandse taal nog niet beheersen en lastig contact leggen met de andere klasgenootjes. Hoe wordt er begonnen met het integreren op jonge leeftijd?

Iemand die het inburgeringsproces regelt. Wat gaat er allemaal op papier vooral aan het echt worden van een Nederlandse inwoner.

Iemand die werkt bij een vluchtelingenopvang. Hoe is het onderlinge contact in de opvang? Wat wordt er aan de mensen aangeboden?

Onderzoeksmethode

Ik wil zo snel mogelijk met mensen in gesprek gaan over hoe zij het ervaren hebben om voor de keuze te staan om te moeten integreren. Hoe hebben zij het aangepakt? Hoe leven ze nu, anders dan voorheen? In hoeverre is het een nieuwe leven waar ze aan begonnen zijn? Om voor te bereiden op deze interviews doe ik online veel kennis op door teksten te lezen met ervaringsdeskundigen en deskundigen en door beeldteksten over dit onderwerp te bekijken.

0 notes