fleurzanella-blog

[fleurzanella-blog]

Extra #6

The end of the f***ing world is een Netflix Original gebaseerd op de stripreeks van Charles Forsman. Deze serie zit vol absurde maar hilarische situaties. In de serie volgen we twee tieners die weglopen van huis. De hoofdrolspeler James is van plan zijn vriendin Alyssa te vermoorden. Voor James de kans krijgt gebeuren er heel wat andere dingen... . Deze serie vol zwarte humor is mij erg bevallen. Ik ben deze serie beginnen kijken op aanraden van Caro. De afleveringen duren maar 20 minuten hierdoor heb ik het eerste seizoen kunnen bingewatchen op een woensdagnamiddag. Ik kijk erg uit naar het tweede seizoen!

[fleurzanella-blog]

Klassiek: Game of Thrones LIVE concert experience

Dinsdag 22 mei ben ik naar Game of Thrones in concert geweest in Antwerpen. Ik ben zelf een heel grote fan van de populaire HBO-serie. Toen ik ontdekte dat er een live concert zou zijn van mijn favoriete serie heb geen seconde getwijfeld. Het concert vond plaats in het Sportpaleis in Antwerpen. Ik ben er met enkele vrienden heen gegaan. We zijn direct na school vertrokken.

Het begon om 20u. Ik keek er al naar uit vanaf de dag dat ik de tickets had besteld! En die dag was nu eindelijk aangebroken. Voor zo ver ik wist ging een live orkest en koor onder begeleiding van de enige echte Ramin Djawadi!! soundtracks spelen uit de serie. Ondertussen zouden er ook fragmenten worden getoond.

"Game of Thrones LIVE concert experience" je mag het zeker en vast een ervaring noemen! Iets na 20u begon de show (ze hadden wat vertraging). Het orkest kwam op, het koor kwam op en toen dé dirigent. Iedereen ging uit zijn dak. Voor de aanvang van het concert wenste de enige echte Cercei Lannister ons nog veel plezier.

En toen begon het! Het eerste nummer dat ze speelde was natuurlijk de main title. Het was echt geweldig. Ik werd meteen in de wereld van Game of Thrones gezogen. Vanaf de eerste tot de laatste noot bevond ik me niet in het Sportpaleis maar in de Zeven Koninkrijken. Op sommige momenten werd ik er gewoon emotioneel van, zo mooi was het. De wereld die je bekijkt vanaf het schermpje van je iPad kwam nu naar je toe.

Tijdens de muziekstukken werden er fragmenten uit de serie getoond. De muziek ondersteunde de beelden en de beelden ondersteunde de muziek. Samen vormde het een harmonieus geheel. Alles was zo krachtig, de muziek, de beelden. Het was echt geweldig ik kan het niet genoeg herhalen. Het concert bevatte nog andere verrassende elementen. Tijdens een vioolsolo werd de violiste in de lucht geheven.

Ramin Djawadi speelde zelf ook soms mee. Op de piano, op een speciaal slaginstrument waarvan ik de naam niet ken... . Wat ik leuk vind aan Ramin Djawadi zijn muziekstukken is dat hij graag gebruik maakt van ongewone muziek instrumenten, vergeten instrumenten. Hierdoor krijgt hij klanken die we niet gewoon zijn, die ik niet gewoon ben.  Het lijkt op muziek uit een andere mytische wereld.

Ik heb genoten van het volle anderhalf uur muziek. De muzikanten en de zanger(essen) hebben het echt super goed gedaan! Het was veel meer dan ik had verwacht. Ik ben erg blij dat ik er heen ben geweest.

[fleurzanella-blog]

Extra #5

Begin dit schooljaar ben ik begonnen met toneel. Ik volg dramalessen in de Servaisacademie, hier in Halle. Ik volg er ook al acht jaar danslessen. Dit jaar had ik zin in iets nieuws en heb me gewaagd aan drama. Ik had van mezelf nooit verwacht dat ik toneel zou doen. Ik ben van nature een vrij verlegen meisje en toneel is iets wat je moet durven. Maar die durf heb ik deze zomer gekregen, maar dat is een ander verhaal! :) Ik volg elke week een uurtje toneel en een uurtje verbale vorming. Verbale vorming is een verplicht vak dat je moet volgen als je op de woordafdeling zit. Tijdens verbale vorming leren we hoe we klinkers en medeklinkers juist moeten uitspreken. Hoe we moeten ademhalen en hoe we duidelijk moeten spreken. 

Ik heb me echt gevonden in toneel. Ik vind het fijn om voor een uurtje gewoon even iemand anders te zijn. In het begin van het jaar zijn we begonnen met improvisatie. In het begin vond ik het wat onwennig, maar dat gevoel ging al snel weg. Ik merkte hoe ik steeds meer van toneel ging houden. Het is een soort uitlaatklep, soms moesten we nep lachen of nep huilen, luidkeels brullen of overenthousiast zijn. We begonnen stilaan van het improviseren af te stappen en werkten meer in de richting van teksten. Mijn voorkeur gaat uit naar improvisatie omdat je dan gewoon kan doen wat je wil, niets is fout!  Vorige week had ik nog examen van toneel. We hebben toen met de klas een toneel opgevoerd en hierop werden we beoordeeld. Die avond zelf heb ik nog mijn uitslag gekregen: grootste onderscheiding!

[fleurzanella-blog]

Extra #4

Mijn vierde extra is de Disneyfilm ‘Coco’. Coco gaat over een Mexicaans jongetje dat graag muziek wilt spelen en in de voetsporen van zijn idool wil treden. Het enige probleem is dat muziek verboden is in zijn familie vanwege een familiedrama.

Ik ben deze film gaan kijken met mijn papa en mijn zus. Ik ben zelf een grote Disney fan en wilde absoluut deze film gaan kijken. Ik heb er zeker en vast geen spijt van gehad. Het is een ontroerende en prachtige familiefilm. De muziek en de animatie was weer uitstekend, je verwacht niets anders van Disney en Pixar. Van het begin tot het eind heb ik van de film genoten, met vole teugen. Disneyfilms geven je de kans om nog eens iets te doen met je familie. Ook al is Disney vrij traditioneel het blijft ons inboezemen dat familie het belangrijkste op de wereld is en dat liefde je grootste troef is.

Het verbaasd me ook niets dat deze film een Oscar heeft gewonnen voor beste animatiefilm en beste liedje (Remember me).

[fleurzanella-blog]

Expo: Ai Weiwei - Mirror

In het laatste weekend van de kerstvakantie ben ik naar het Fotomuseum in Antwerpen gegaan. Ik heb toen de tentoonstelling ‘Mirror’ van de Chinese beeldende kunstenaar Ai Weiwei bezocht.

Ik ben zelf een creatieve geest en interesseer mij in kunst. Ik vind het altijd leuk om af en toe eens naar een expo te gaan. Met vrienden, familie... maakt niet uit. Mijn mama had ergens gelezen/gehoord over deze tentoonstelling. Ik was meteen enthousiast. Ik was nog nooit naar een fototentoonstelling geweest. Wel al naar schilderijen en sculpturen, maar nog nooit naar foto’s. Ik vind fotografie wel een interessante branche binnen de kunst. De meeste fotografe proberen met hun foto’s de wereld te choqueren, ze willend ons met onze neus tegen de feite drukken. Ze proberen ons een boodschap te sturen. Dit is ook het geval bij de Chinese kunstenaar Ai Weiwei. Ai Weiwei is een activist, hij komt op voor mensenrechten en bekritiseerd de Chinese overheid. 

Ik vind de titel van de expo wel toepasselijk. Met zijn foto’s houdt hij de Chinese overheid en de rest van de wereld een spiegel voor. 

De expo nam een grote ruimte in. De muren waren van boven tot beneden beplakt met foto’s. De expo bestond uit 15 kleinere onderdelen. Deze 15 kleinere onderdelen handelen over hoe hijzelf continu bespioneerd wordt door de Chinese overheid en hoe hij ze weet te ontmaskeren. Over de vluchtelingen problematiek. Over de verschillen in China tussen het platteland en de stad. En nog veel meer.

Het was echt een eye opener. Dit waren echte beelden, dingen die hij heeft gezien en waarvan hij getuige is geweest. Deze kunstenaar heeft een sterke opinie over sommige dingen en is zeker niet bang ze te uiten. Tot ongenoegen van anderen. Ik vond het echt een bijzondere expo. Dingen die wij belangrijk achtte in onze maatschappij daar zei hij gewoon ‘f*** you’ tegen.

Ai Weiwei is een inspirerende kunstenaar. Hij deelt zijn opinie met de rest van de wereld. Het kan hem niets schelen wat de andere daar van denken. Hij verdedigd wat hij belangrijk acht, wat wij belangrijker zouden moeten vinden. Dit vind ik mooi aan zijn werk. Ik ben fan.

[fleurzanella-blog]

Podium: Rosas

Donderdagavond ben ik met enkele medeleerlingen en enkele leerkrachten naar de dansopvoering van Rosas geweest. De hedendaagse dansvoorstelling heette ‘A love supreme’ en vond plaats in CC de Meent Schouwburg in Alsemberg. 

De voorstelling begon om 20u15 en duurde ongeveer een vijftigtal minuten. De voorstelling werd opgevoerd door vier dansers die helemaal in het zwart waren gekleed. De muziek waarop ze danste was ‘A love supreme’ van John Coltrane. 

De vier dansers vormden een geheel op het podium. Ik ben achteraf te weten gekomen dat de dans grotendeels improvisatie was. Echt super knap! Dat had ik helemaal niet door terwijl ik naar de voorstelling keek. De dans was zo goed afgestemd op de muziek en op de dansers. In het begin van de voorstelling was er maar een danser op het podium en geen muziek. Hij danste een beetje rond, het enige geluid waarop hij bewoog was het geluid van de stilte in de zaal. Je hoorde af en toe zijn voeten over de grond vegen en kuchen uit het publiek. Het stille dansstuk duurde, of leek alleszins, tien minuten.

Elke danser leek een instrument voor te stellen in het muziekstuk. Iemand was de piano, een ander was dan weer een saxofoon. De danspassen die ze uitvoerde op de up tempo muziek waren bijna een extensie van het muziekstuk zelf. 

Ik ben hiervoor zelf nog nooit naar een hedendaagse dansvoorstelling geweest. Ik wist helemaal niet wat ik ervan moest verwachten. Het was erg verfrissend. Ik doe zelf ballet en dit is helemaal anders van wat ik ben gewend. Ik heb erg genoten van de voorstelling. Ik ben wel al eerder naar een ballet geweest maar toen wist ik wat ik moest verwachten. Dit was helemaal nieuw voor me.

Dit is wat Wat Klara vond van de voorstelling:

https://klara.be/pieter-tjonck-over-love-supreme-van-rosas-0 

(audio recensie) 

[fleurzanella-blog]

Extra #3

Ik ben afgelopen woensdag naar Throwback Thursday in het Sportpladijs geweest. Ik ben er naartoe geweest met 2 vrienden. De show is georganiseerd ter ere van de 20st. verjaardag van Ketnet. Het is een nostalgische show die je terug neemt naar je kindertijd. Ik heb al mijn jeugdhelden terug gezien: Spring, W817, Samson en Gert…

Het was een geweldige show vol muziek, sfeer en verrassingen. Iedereen ging uit zijn dak, jong en ’oud’!

Mijn vriendin had voor ons goeie plaatsen geregeld. We hadden een goed zicht op het podium. Op het einde van de show was er een daverende afterparty met als DJ Peter Van de Veire.

[fleurzanella-blog]

Expo: Gauguin l’achimiste

Ik heb zondag 19 november de expo van Gauguin bezocht in Le Grand Palais in Parijs. Ik ben er samen met de leden van mijn kunstacademie naar toe gegaan. Toen ik hoorde dat we ons konden inschrijven voor daguitstap naar Parijs, heb ik me onmiddellijk aangemeld. Ik vind het leuk om met vrienden en in dit geval leden van mijn kunstacademie, musea of exposities te gaan bezoeken. We zijn allemaal erg geïnteresseerd in kunst dus we nemen elkaar vaak mee op sleeptouw. Door deze vrienden en dit avontuur leer ik nieuwe dingen kennen. Zowel op vlak van kunst als van cultuur. Je leert er elkaar ook beter door kennen maar ook jezelf.

Le Grand Palais zelf is een prachtig gebouw dat onderdak bied aan verschillende exposities. De expositie van Gauguin zelf was interessant. De tentoonstelling is uit 4 delen opgebouwd: de Beeldfabriek die focust op de beginperiode van Gauguin, het Groot Atelier dat richt zich op de Bretoense periode, Mythen en herontdekkingen; vertelt ons over de periode dat Gauguin in Tahiti leefde en als laatste 'Inrichting' dit deel richt zich op Gauguins obsessie met decoratieve kunst.

Ik vond het een interessante tentoonstelling. Ze noemen Gauguin de alchemist en deze tentoonstelling heeft me duidelijk gemaakt waarom. Er hingen veel dezelfde werken maar het materiaal of de techniek waarmee Gauguin werkte was wel verschillend. Dit maakte de kunstwerken uniek ook al waren ze 'hetzelfde'. Hij schetste eerst, maakte er een schilderij van, meestal ook een houtsnede en van die houtsnede maakte hij dan nog eens een afdruk. Al die kunstwerken waren wel indrukwekkend. Er zat ook een soort patroon in. In meerdere werken verscheen dezelfde figuren of dezelfde quote: “Amoureuses et vous serez heureuses.”

Het was moeilijk om een goede recensie te vinden over deze tentoonstelling. Dit is wat ik gevonden heb: een recensie op de blog: kunstkieken.nl

Helemaal geweldig omdat ik een groot deel van de kunstwerken die op het internet te vinden zijn in het echt heb gezien!  De expositie is gevarieerd en er valt ontzettend veel te zien.  Zo zag ik Dans le Vages-In the Waves (1889 – The Cleveland Museum of Art) gezien!

De locatie is fantastisch.  Ik heb nog nooit zoveel tentoonstellingsruimte gezien.  Ondanks de drukte kon je in alle rust alle werken bekijken omdat de schilderijen niet al te dicht op elkaar hangen.

Bron: http://kunstkieken.nl/gauguin-the-alchemist/

Ik ben het eens met kunstkieken op vlak van locatie. De locatie van de tentoonstelling was prachtig. Wat ik wel wat spijtig vond, is dat het licht in de zaal zelf slecht was. Het was moeilijk om mooie (belichte) foto's te kunnen maken van de werken. De muren hadden een donkere kleur wat niet erg meeviel voor de belichting. Ik heb toch geprobeerd wat foto's te nemen.

Omdat ik naar de tentoonstelling ben geweest op een zondag was er veel volk. In sommige ruimtes was er té veel volk waardoor je juist niet meer op je gemak de kunstwerken kon bekijken. Dat vond ik wel spijtig. Over het algemeen heb ik genoten van deze tentoonstelling!

[fleurzanella-blog]

Extra #2

Van kleins af aan ben ik creatief bezig. Dit draagt bij aan het feit dat ik elke zaterdag tekenles volg aan de stedelijke kunstacademie de Meiboom in Halle. Ik doe dit al ongeveer al 10 jaar. Ik vind het geweldig om creatief bezig te zijn en het is nog leuker om dit te doen met mensen die dezelfde passie hebben. Ik heb veel leuke en interessante mensen leren kennen gedurende mijn creatieve carrière. Mensen gaan sporten in een club, ik ga teken in een groep. Veel van mijn vrienden heb ik leren kennen door de Meiboom.

De Meiboom is meer dan een 'tekenschool'. Ik leer er niet alleen tekenen maar ik maak er ook kennis met verschillende kunstenaars, kunststromingen, technieken, kleuren, mensen... . Mijn halve zaterdag is ondergedompeld in een creatief jasje dat ik niet van plan ben uit te trekken.

[fleurzanella-blog]

Extra #1

Ik ben zondag 19 november voor een dag naar Parijs geweest. Onze hoofdactiviteit was de tentoonstelling van Gauguin. Maar we hebben ervoor gekozen om in de namiddag nog Centre Pompidou te bezoeken. Omdat we minderjarige zijn was de tentoonstelling gratis. Zowel de vaste collectie als de tijdelijke tentoonstelling van André  Derain (4 okt. 2017- 29 jan. 2018).

We hebben beide tentoonstellingen bezocht maar omdat we niet zoveel tijd hadden hebben niet de hele vaste collectie kunnen bekijken. Derain zijn werken zijn zeer kleurrijk en zijn kleurenpalet vind ik geweldig. Persoonlijk vind ik de vaste collectie, om precies te zijn de 'abstractere' werken (Picasso, Mondriaan, Kandinsky...) het 'mooist'. Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar kleurrijke, abstracte werken maar ik sta open voor alle stromingen. Ik heb een geweldige namiddag gehad in het Centre Pompidou en deze uitstap is zeker voor herhaling vatbaar.

[fleurzanella-blog]

Film: Le Fidèle

Ik ben onlangs de nieuwe film van regisseur Michaël R. Roskam gaan kijken: Le fidèle. Ik had een gratis ticket uit de Standaard. Ik ben hem samen met wat vriendinnen op een maandagavond gaan bekijken in Imagibraine. Ik ben open minded naar de bioscoop gegaan met geen enkele verwachtingen of vooroordelen. Ik sta open voor nieuwe dingen. Dit genre van film zou ik (waarschijnlijk) nooit zijn gaan kijken maar het beviel me wel. 

Dit is wat Bruzz.be er over heeft geschreven:

Over de melodramatische plotwending, de driedelige structuur, de veranderende toonaard en het fantasie-aspect valt te redetwisten, maar tel je zegeningen.

Matthias Schoenaerts en Adèle Exarchopoulos spelen met onvervalste gulzigheid en knetterende chemie een liefdeskoppel dat zich lelijk verbrandt aan hun amour fou en het soms noodlottige leven. Hij is een naar Brusselse gangsters als Patrick Haemers gemodelleerde overvaller, zij een racepilote met een vergelijkbare drang naar een snel en intens leven. Dat kan niet goed aflopen. De weg om onbeschaamd op te gaan in de donkerromantische sfeer, ligt helemaal open.

De cinefilie druipt ervan af. Cinematografisch is alles dik in orde. Brussel wordt uitstekend benut. Meer dan vijf scènes wil je vijf keer of meer terugzien. De overval op een geldtransport moet de pittigste actiescène uit de geschiedenis van de Belgische film zijn, de ‘telefoon huilt’-scène snijdt erin, de racescènes zijn niet goed voor je tikker en tijdens het eindshot gaat elk haartje rechtstaan. Zeker als je als Brusselaar raadt waar Schoenaerts naartoe raast.

Bron: http://www.bruzz.be/nl/uit/film-le-fidele

Bruzz.be is heel positief over de film net zoals ik. Ik kijk nu anders naar dit genre dan voordien. Ik denk dat ik nu sneller zou overwegen zo'n film te gaan kijken dan voorheen. Het verhaal was onvoorspelbaar, nieuw, spannend, romantisch noem maar op. De meeste en belangrijkste elementen van de film zijn zeer goed uitgewerkt zoals de liefde tussen de personages (gespeeld door Matthias Schoenaerts en Adèle Exarchopoulos), het criminele dubbelleven van Gigi (gespeeld door Matthias Schoenaerts) en de wanhoop wanner het noodlot toeslaat.

De film was in drie grote delen opgedeeld. Ze stelde drie bepaalde periodes voor in het leven van de hoofdpersonages Gigi en Bibi (gespeeld door Adèle Exarchopoulos). Het waren dan misschien drie periodes maar ze bevatte elk dezelfde rode draad: hun liefde. De liefde tussen Gigi en Bibi stond gedurende de hele film centraal.

De stad Brussel is mooi in beeld gebracht (qua sfeerbeelden). Pas op spoilers: de laatste scène, wanneer Gigi wild Brussel doorkruist om naar de begraafplaats van Laken te gaan, was om kippenvel van te krijgen. De muziek die tijdens de scène werd gespeeld sloot mooi aan op de sfeer die er heerste. De film is onverwacht geëindigd. Het had een open einde en de regisseur liet alles aan de verbeelding over.

Ik had verwacht dat de criminaliteit in Brussel meer centraal zou staan in het verhaal i.p.v. liefde. Maar de film heeft mij verrast en verrijkt.