femkesuys

[femkesuys]

‘ De Zelfgave’ Felix De Boeck

In deze post ga ik het schilderij ‘De Zelfgave’ geschilderd door Felix De Boeck bespreken. Ik schrijf nu wel het schilderij maar eigenlijk zijn het meerdere schilderijen van zijn hand die ‘De Zelfgave’ als titel hebben gekregen. De Boeck schilderde meermaals eenzelfde onderwerpen in verschillende kleurwaarden, gemoedsstemmingen en in een verschillend licht. De Boeck zelf vindt ‘De Zelfgave’ zijn mooiste thema. ‘Wie zichzelf kan geven,’ zegt hij,’ is driemaal heilig. Bij de ’De Zelfgave’ zijn het de handen die je het eerst opmerkt, pas daarna zie je zijn lichaam. 

De Boeck groeide op in Drogenbos als jongste van een gezin met drie kinderen. De Boeck eindigde zijn humaniora in Ukkel als primus van de klas Grieks-Latijn. De directeur wou dat hij priester zou worden, maar zijn besluit stond vast, hij wou kunstenaar worden. De Boeck trouwde met zijn nicht, Marieke. Samen kregen ze vijf kinderen, van wie er vier stierven nog voor ze een jaar oud waren. Alleen het vijfde kind bleef leven, maar was gehandicapt. Over dit thema schilderde De Boeck de werken genaamd ‘Pasen’.

Mijn mama en mijn grootouders zijn altijd goed bevriend geweest met Felix de Boeck. Dat is ook een van de redenen dat ik deze post maak. Ik kijk dagelijks op ‘zelfgaves’ en andere schilderijen van De Boeck. Ik vind de kleurencombinaties zeer mooi, vooral als er een paarse tint in verwerkt zit. 

[femkesuys]

Expositie Joan Miró

In de herfstvakantie gingen wij een paar dagen naar Spa. Toevallig liep er op dat moment een tentoonstelling van de Spaanse kunstenaar Miró. Deze expositie toonde 200 werken: aquarellen, litho’s, tekeningen, gravures, collages en keramiek. Je kreeg ook een audioguide waarin ze een korte samenvatting gaven van Miró’s leven en een beschrijving gaven van sommige werken. 

Joan Miró was een Spaanse kunstenaar en was geboren in Catalonië. Hij liep school in een kunstschool te Barcelona, na acht jaar verhuisde hij naar Parijs waar hij opnieuw lessen nam. Hij werd bevriend met onder andere Picasso, Ernst en Magritte, door hen kwam hij ook in contact met het kubisme. Het kubisme werd door Miró al snel omgezet in abstracte kunst. Hij wordt gezien als een van de grootste surrealisten, ook al heeft hij zich nooit bij een surrealistische beweging aangesloten. 

Over deze expositie kon ik geen review vinden, dus schrijf ik er zelf een. Het was een zeer verrijkende expositie over een voor mij niet zo bekende kunstenaar. Het was leuk dat je er een audioguide bijkreeg, dat zorgde ervoor dat het plaatje compleet werd. Het was ook een zeer mooie locatie om een tentoonstelling in te houden. Ik moest even wennen aan de abstracte stijl, maar eens ik eraan gewend was konden zijn schilderkunsten mij zeker bekoren. 

[femkesuys]

Trots en vooroordeel

Enkele weken geleden las ik het boek ‘Trots en vooroordeel’ beter bekend als ‘Pride and Prejudice’ van Jane Austen. Ik begon met volle moed aan het lezen van deze roman. Die moed verdween al snel na het lezen van de eerste tien pagina’s van het boek, ik begreep er niets van. Ik besloot om eerst de film te kijken alvorens ik het boek zou lezen. Ik vond de film super mooi, de kostuums en het decor waren wederom prachtig. Na het kijken van de film ging het lezen van het boek een stuk vlotter, al bleef het wel een moeilijk boek.

Het verhaal gaat over het gezin Bennet met vijf kinderen, allemaal meisjes. De moeder van het gezin is gretig opzoek naar welgestelde mannen voor haar dochters. Mr. Darcy en mr. Bingley nemen hun intrek in het landgoed te Netherfield, niet ver van het gezin Bennet. De mooiste van de vijf zussen, Jane wordt verliefd op mr. Bingley. Elisabeth, de hoofdrolspeelster, wordt ten huwelijk gevraagd door mr. Collins. Elisabeth wijst hem af. Mevr. Bennet wordt razend, maar mr. Bennet neemt het op voor zijn kleine ‘Lizzy’. Mr. Collins trouwt uiteindelijk met de beste vriendin van Elisabeth. Wanneer mr. Bingley onverwacht vertrekt stort Jane helemaal in. Mr Darcy vraagt tegen alle verwachtingen in Elisabeth ten huwelijk, ook dat aanzoek wijst zij af omdat ze denkt dat mr. Darcy achter het vertrek van mr. Bingley zit. Mr. Darcy doktert een plan uit om Elisabeth voor zich te winnen. Uiteindelijk slaagt mr. Darcy in zijn opzet. 

De eerste recensie die ik hierover las vond ik een perfecte samenvatting van wat ik van het boek vond. De recensente schreef:’ Het irriteerde mij oprecht dat er zoveel personages waren, het verhaal langzaam op gang kwam en ik maar geen vat kon krijgen op de verhaallijn.’ Zoals u waarschijnlijk wel in de korte samenvatting merkt zijn er enorm veel personages in het boek, wat het lezen moeilijk maakt. Het boek is ook geschreven in 1813 wat het volgens mij ook vermoeilijkt, omdat de tijdsgeest zo anders is. Na het zien van de film en het lezen van het boek moet ik toch zeggen dat ik de film beter vind dan het boek, omdat de film in mijn ogen makkelijker te begrijpen is.

[femkesuys]

Les Misérables (film)

Eerst en vooral ben ik een zeer grote fan van musical. Ik hou van de muziek, de kostuums, het decor. Ik vind het ook fantastisch dat dans, muziek en spel daarin gecombineerd worden. Alles gebeurt ook live en je zit soms letterlijk midden in het verhaal. Ik heb jammer genoeg nog nooit de kans gehad om de musical van Les Misérables te zien. Van film ben ik meestal niet zo een fan omdat ik bij een film snel mijn concentratie verlies. Deze film was een uitzondering. Les Misérables zat vol muziek en prachtige kostuums. 

Het verhaal van de film was gebaseerd op het gelijknamige boek van Victor Hugo. Jean Valjean is het hoofdpersonage. Hij zat in de gevangenis en is onder voorwaarden vrijgekomen. Hij neemt een nieuwe identiteit aan en overtreedt hiermee de voorwaarden. Javert, een politie-inspecteur is erop gebeten hem terug op te pakken. Fantine, is de moeder van Cosette en komt terecht in de prostitutie om haar dochter te helpen. Wanneer Fantine sterft komt Cosette terecht bij de Thénardiers. Zij hebben zelf al een dochter Eponine, die altijd werd voorgetrokken. Beide meisjes worden later verliefd op Marius. Cosette wordt bij de Thénardiers weggenomen door Valjean. Cosette vormt uiteindelijk een koppel met Marius. Marius is lid van een studentenvereniging dat een revolutie plant om daarmee de armen te helpen. 

In een recensie las ik het volgende: ‘Het intense acteerwerk en de live gezongen ijzersterke songs in een visueel spektakel maken dat zelfs de niet-musicalliefhebber de emotionele impact van deze film niet snel zal vergeten.’ Ik ben het helemaal eens met deze recensie. Nu ik de film gezien heb, hoop ik zeker ook ooit de musical eens te zien. 

[femkesuys]

Het koninkrijk van Henry Darger

Ik ben naar het toneel ‘Het koninkrijk van Henry Darger’ gaan kijken in het Arjaantheater te Geraardsbergen. Het stuk is geregisseerd door de jonge regisseur Thomas Jannsens. De regisseur gaf 45 minuten voor aanvang een voorbespreking. Hij vertelde daarin hoe hij op het idee is gekomen om het leven van Henry Darger uit te leggen. 

Toen het echte toneel begon waren er weinig decorstukken te zien en was het nogal donker op het podium. Toen kwamen de twee acteurs op: Peter De Graef en Lynn Van Royen. Zij speelden elk meerdere rollen tegelijk en soms zelfs dezelfde. Dat maakte het voor mij soms wat verwarrend. Het toneel was ook niet zeer ontspannend omdat je je moest concentreren op de rollen die zij speelden. Ik vond het zeer sterk geacteerd van beide acteurs. 

Het verhaal ging dus over Henry Darger zoals de titel al verraadt. Henry Darger was een soort kluizenaar die in een appartement in Chicago woonde. Hij had met niemand veel contact. Wanneer Henry Darger stierf moesten zijn huisbazen  zijn appartement leeghalen en vielen toen op een hoop papier gestapeld tot het plafond. Het papier bestond uit meer dan 30.000 pagina’s voor en achterkant vol getypt en uit meer dan 300 schilderijen. Het waren Henry Dargers levenswerken. Zijn huisbewaarders hebben de werken naar buiten gebracht. De werken van Henry Darger worden nu voor 700.000 euro per stuk verkocht. 

In de recensie die ik vond staat:’ Theaterbeest Peter De Graef en tv-actrice Lynn Van Royen – een verrassende combinatie– vervellen op korte tijd in Darger zelf, de demonen uit zijn jeugd én de weinige verwanten achteraf. Die vele transformaties moeten je in vogelvlucht door zijn biografie leiden, maar laten na om die voelbaar te maken, ook al omdat het doffe scènebeeld de chemie tussen de nochtans prima acteurs hindert. Gelukkig krijgen de inhoudelijke lijnen meer ademruimte in het tweede deel, als het verteltempo zakt en de focus verschuift naar Dargers nalatenschap. In de discussies tussen de Lerners wordt duidelijk wat Darger zo onderscheidde van de vele volgers die hem wilden groot maken: noodzaak.’ Ik ben zeker akkoord met deze recensie. Ik vind dat deze recensie een mooi beeld geeft van het stuk zelf. Ik hoop Lynn Van Royen en Peter De Graef later nog eens aan het werk te zien in een andere voorstelling.