fahrinaz

[fahrinaz]

Bazen insan ördüğü atkıyı elleriyle sökmeyi bilmeli. Bazen emek, sahiden boşa gitmeli…

[fahrinaz]

Hadi bir masal anlat bana bana soldan başlayan.

Kerhen susma..

Bir aşk için senden geçmek gerekir, toparlan gidiyoruz..

Topuğunu yere vura vura yitik adreslerden geç

Kesemde kör bir bıçak, en çok kendime keskin..

Görülmediğim her köşe başı diyeti, yaralanan bir parmak..

Oysa Yusuf’a ellerim gerek ki çıksın o kuyudan.

Mesela sabaha karşı ansızın benim için geç, senin için erken

Geçerken içimden gözlerin, mişli geçmiş yağmur öyküsüyken aşk,

Düşmek için düşeyim mi düşüşüne

Al bu şiiri yoluna damlat

Yol uzun karanlık ve tenhave teredd��tsüz bir yok oluş..

Sen bir elif miktarı bekle az ötede, ben de aşk her daim muttasıl..

Sahi hangi kıssadan düştün sen hisse Yusuf’u tanır mısın?

Aşk gecenin fısıldadığı kapkara bir masalsa sağır geliyorsa yüreğe

Ve ölmek için bitmekse vasiyeti

Sus acıdım..

Ve gün doğduğunda şiirlerin üstüne ezanlar hep salaya çıkacaksa

Merhumu iyi bil, helali hoştu aşkı..

Korkma alınmam üstüme aşkı, haber salmadıkça…

Aynı kuyuda birbirini boğan üç harfti AŞK…

#Üç harf bir paradoks ( el cevap ) 

[fahrinaz]

Bir kitapla değişebilir insan, bir duayla, mihnetle, yaralayan bir sözle veya bir bakışla bile…

Tren raylarındaki makaslar gibi hadiseler, insanın istikametini bir anda değiştirebilir…

Asıl istikameti bulana kadar yollarımız değişecek. Direnirsek, belki de yoldan çıkacağız…

[fahrinaz]

Yaş ilerledikçe; dingin bir kabulleniş başlıyor. Gelene, gidene, olana,

yitene "olur böyle şeyler" deyip çay içiyorsun..

[fahrinaz]

İnsan umursamadığı her şeyin galibidir…

[fahrinaz]

Çingene Duasi

Bu yeni zamanda sevdigim kim varsa,

kendim de dahil, sevebilecegim herkes de

dahil..

Sagligi iyi olsun. Kalbi ritmini çalsin.

Yanaklari kiraz pembesi,dudaklari bal olsun.

Teni sick kalsin, enerjisi disina tassin.

Cigerlerinden nefes, midesinden gurultu,

bacaklarindan güç eksik olmasin.

Kani bol olsun, damarlarinda dönüp dönüp

dolassin.

Sevdikleriyle bir arada olsun. Kolu kollarina

degsin,gözü gözlerinin içine baksin.Laflari

birbiriyle baslasin. Nesi varsa, bölüsecek biri

olsun;.nesi yoksa bulup getirecek biri

olsun.Bu birileri az ama öz olsun. Bazilari

dünyada tek olsun. Sevgisinin tamamini

harcasin……Harcasin ki,ona büyük bir miras

kalsin.

Sevmekten bikip usanmayacagi biri

olsun.Onun yeri ayri olsun. Onu

soysun,basucuna koysun ama yalan

uydurmasin. O her seyine her haline,tek tanik

olsun. Bir hareketiyle güldüren ,bir

hareketiyle aglatan olsun. Duygularin hepsi

onda olsun.Kalbi buna teslim olsun.Bütün

sarkilar onu anlatsin. Ask olsun,sirilsiklam

olsun. Kurumasin.

Yapmaktan bikip usanmayacagi bir isi olsun.

Basarinin gerçek adinin bu oldugunu

unutmasin. Bu kesfini her gün yeniden kutlar gibi, onu yapip dursun. Yaptikça

daha iyi yaptigini görsün.Daha iyi yaptikça bunu

baskalari da görsün.O baskalarinin bunu

gördügünü,dis gözüyle görsün, ig gözüyle isine

baksin.

Nesesi bol olsun.

Kendini mutlu etsin, durduk yere neselenmek

nedir bilsin. Icinde bir sey durup durup ziplasin.

attirsin. Gürültü gikarsin. Saçma seyler söylesin.

Cocuklukta en simardigi zamana,sik sik gidip

gelsin. Nereye gidip geldigi bilinmesin.

Degistirmek istedikleri degissin. icte ve dista ,iyi

günde ve kötü günde tadilat yapsin. Eskilerini

atsin,ruhunu havalandirsin. Kapida hep kamyonu

dursun. Diledigi yere tasinsin. Kendinden

tasinmak isterse, içindeki güç disindaki sevgi ona

yardimci olsun. Bilegi,bütün

aliskanliklarlyla,bagimliliklarylagüressin.

Bir sey ona sürpriz olsun. Günlerinden bir günü bir

pakete sarili olsun. Açilinca ,içinden hic

beklemedigi güzel bir haber giksin. Bugün üç yüz

altmis besten herhangi biri olsun. Oylesine bir

pazartesi, arkaya

kavusturdugu ellerinde ,unutulmaz bir sali

saklasin. Öyle tahmini mümkün olmayan bir sey olsun ki bu, hayatin zekasini anlatsin. Bir hayali

gerçek olsun. Bir hayale gözünü yumsun.

Pesinden kosup,onu

sobelesin. Hayalini kendinden saklamasin.Bir

gizgi filmde oldugunu, her seyin mümkün

oldugunu unutmasin.

Bu duayi okusun. Kendi sesiyle duysun. Duasi

gerek olsun. Her kelimesine sükretsin. Tek

satirina nazar degmesin.

Amin…

#hıdırellez

[fahrinaz]

Aşk`ki seni sevmenin dilbilgisidir

ve tek kuralı kendinden vazgeçmektir..!

dilersen sana ip uçlarını vereyim ömrümün

belki tutmak istersin eylül kokan ellerimden

ya da tutunmak istersin bulutlara

mavisi çekildiğinde gök-yüzünün

ve ağlarsın bir zaman

gri ve siyah

aşk kuraklığına bürünürken hüznün

hadi gel..!

aşkın çıkmaz vakitlerinde

sabah ezânlarıyla

bir şiire düşen damlalardan bahsedeyim sana

ve sonra kanadı kırık güvercinlerden

erken bir geç kalışın

yanaklarımda özlem biriktiren ıslaklığından söz edeyim

“essâlâtü hayrûn minen nevm”

aslına bakarsan susmayı yeğlerim

haşa! korkumdan değil kimden çekinesi ?

lâkin kendini dinlemek zor bu sesler tanıdık değil

ölüler gömülüyor içimdeki boşluklara

beynimde eski zaman nöbetleri heyhat!

açın uykunuzun gözlerini

aşk diye bildiğiniz ait değil şimdiki zamana

kalkın ve kabullenin gerçeği

miş’li geçmiş bir yağmur öyküsüdür aşk ve yoktur;

düşler gerçeğe gebe kaldığından beri

bir aşk için sen’den geçmek gerekir

aşık olmak için hesapsız bir vakit

hırsız edasıyla yürümek gibi sessiz

yere basmadan,yârdan kopmadan üstüne alınma düş güzeli

bakışlarım hiç kimseye sözlerim sahipsiz

ses sağır kapının arkasında göz işi bir bekleyiş

dilde hafif,y ürekte ağır

belki dokunacak gözlerime ama bir denizlik yağmur gerek/

geceye bir şiir

her saat başı yaklaşmak ölüme

her köşe başı yaşamak

saat başı ölüm,köşe başı hayat

satır başı susku…

yol uzun karanlık ve tenha

Ve tereddütsüz bir yok(ol)uş

Elif miktarı, Nûn’dan Kâf’a

ve yağmur yağarken çalmalısın kapımı

meselâ sabaha karşı,ansızın

benim için geç senin için erken

geç/erken içimden gözlerin

içim içinde inken sen içiminken

içimde bir şeyken…

bitimsiz noktalarda birleşirken kelimeler…

meselâ karanlığa yetişmek için

bir damla yağmurun ardı sıra koşmalı gözlerim

ve yeniden seninle ıslanmalı ahmâk yüreğim

bir hayat şehirlere bölünürken tren garlarında

ve ölünürken ayakları altında söyleyemediklerimin

adından geçen harflerin

kalemimi kırdığını hissetmeyelim ki yaşayabileyim

yaşamak dediğim aynı kuyuda birbirini arayan ÜÇ harf

aslında biliyoruz ikimiz de

HİÇ kadar anlamı(mız) var

DÜŞ’tü belki de belki bir masal

AŞK ACI’ya SUS olduğunda anlatıldı

adının son hecesinde tutuşurken gece

içimdeki kuyuda bir yusufçuk yaralandı

sahi hangi masalda(n) düş’tün sen

tanır mısın Züleyhâ’yı ?

bak Tih çölünde Musa’nın gölgesi

ve sırtımda ağırlığı günâhlarımın

anlamalısın hicretim sensin

yaramdaki kabuktan dökülen sensizlik

bulaşırken gömleğime

zindânın en karanlık yerinde

seni uyuduğumu bilmelisin

ve bilmelisin bir düş’üm ben

kendimi sana yordum

düş’tüm kalakaldım içinde kalkamadım

ama kalama(z)dım

kalmak sonra ağır gelirdi şiirlere

şiirler gidene yazılırdı

en çok sen’dime yazdım

ve yürüdüm adının son hecesinde

yürüdüm TAN vakti

tam vaktinde tanımsızlığın ve yol tekti

o denizdeki kızın anlattığı

mecburi istikâmet yalnızlığım….

yanına vardı mı (?) bilmiyorum

sözcüklerimin en sus hâlinde söylediklerim

bilmeni isterdim;

gözlerindeki düşün, içime düşenle aynı olduğunu

ve bana hiçbir şeyi hatırlatmanı isterdim

hiçbir şeyi istemediğim kadar/

aynı sessizliğin içinde kaybolmayı

çünkü AŞK

kanadı kırık bir güvercinin

ağzında sakladığı yağmur damlası kadar saftı

ve gün doğduğunda şiirlerin üstüne

ezânlar hep sâlâya çıkardı….

( miş’li geçmiş bir zaman… aşk gecenin fısıldadığı kapkara bir masaldı…)

| Ara Dinkjian&Birol Koçak