eyluldengelen - Tumblr blog

[eyluldengelen]

Minnoş minnoş çalıştık ve 5’te dağıldık🧸

[eyluldengelen]

İkisinin de terapi etkisi olduğuna yemin edebilirim ama kanıtlayamam.

(22 yaşımda ilk işime başlayıp ilk işimden istifa da ettim, bazen hayat böyledir. İnşallah seçimlerin sana güzel günlerin kapılarını açar ve O’nun rızasını kazanmana yardımcı olur küçük kız! Kendi sırtını sıvazla bakalım. Yeni bir yıla da güzel hedeflerinle gir, hibene birçok şey katmış olarak.)

[eyluldengelen]

Zahirinizi dağınıklıktan kurtarın, zahiri dağınık olanın batını ve gönlü daha da dağınık olur.

Yusuf-i Hemedani Hz

[eyluldengelen]

Büyüdüğüm sokaklara gittiğim, en sevdiğim tatlı olan pudingi en sevdiğim evde yediğim ve canım babamın gözlerinin dolduğu bir gün!

Çok güzel bir gün🌞

[eyluldengelen]

Anlık Kadıköy Tapuda gelen biz yanlış şeyi mi okuduk ya farkındalığı✍🏻

[eyluldengelen]

:)

Muhtemelen depresyonda olduğum için gelemedim kusura bakma.

[eyluldengelen]

Uyumazsam yetiştirebilirim

[eyluldengelen]

Sinirlendiğim için başımın döndüğü hiç olmamıştı. İki gündür oluyor. İş ahlakı olmayan insanlar.. hiç çalışmasanız mı acaba. Hiç iş hayatına girmeseniz? Ya da iş ahlakını oturtup öyle başlasanız. Hala başım dönüyor, sanırım her sinirlendiğimde kalkıp döne döne tur atmamdan bünye fark etmeden alışmış. Hallolucak, inşallah!

[eyluldengelen]

Dört günlük uzun tatilimde yargıya başladım, güncele yetiştim. Bu da bir başarıdır. Tatil-iş dengesini de öğrendim diye düşünüyorum. Bir de biri canım anneme zor da olsa hayatımdan memnun olduğumu anlatır umarım. Canım annem ya

[eyluldengelen]

Yetişkin olmak 101

Stajyerlerin gece 11’de çıkıp benim işimi erken bitirip çıkmamın gereksiz vicdan azabı, dişçiyle bir takım mülahazalar, haftasonu hastanede yatmam ve kep atma törenine gidemeyecek olmam hakkında yazmak istiyorum. Sonu saygılarımla veya iyi çalışmalar şeklinde bitmeyecek şeyler yazmak istiyorum.

[eyluldengelen]

Learning to ignore things is one of the great paths to inner peace.

(via amargedom)

[eyluldengelen]

Bir köy maceramızın daha kazasız belasız sonuna geldik! Umarım tatilciler cumadan dönüş yapmıştır..

[eyluldengelen]

Nasıl bir 1.5 aydı ama?! Beklemediğim bir sürü şey yaşadığım, daha çok ağladığım ama sonra her şeyin tatlıya bağlandığı 1.5 ay. Başarılı insanlarla tanıştım. Bu insanların hassasiyetleri ilginç geldi. Güzel meslektaşım gibi hitaplara maruz kaldım :) hoşuma gitti, mutlu oldum. Sonra bir ara baya ağladım, çok fazla istediğim bir yer olmadı. Hepimiz şaşırdık ama hayırlısı demekten de başka çare yoktu. O ara kime güvenip kime güvenmemem; neyi, ne zaman anlatmam gerektiğini öğrendim.

Belki de en kısa süren yüksek lisans mülakatına girdim, bir hocanın yardım çırpınışları, diğerinin küçümseyici bakışlarıyla pek de umutlu olmadan mülakatı bitirdim. Eylülde tekrar görüşür müyüz bu insanlarla diye düşünmeden edemedim tabi. Özellikle bana yardım eden, arka çıkan hocam çok tatlıydın ya! Öbürünü çok hatırlamak istemediğimden yazmayacağım. Allah hidayet versin.

Sınavlarımı bitirdim, yine büte kaldım. 4 sene bütsüz bir yazım geçmemiş oldu, olsun yine de seviyoruz galiba. Sevmesek katlanamazdık sonuçta. Çalışabilmek için odamı o kadar çok değiştirdim ki, masamın ayakları neredeyse bozuluyordu. Olsun, emektar yine yarı yolda bırakmadı.

Hala açıklanmayan 2 sınavım olduğundan mezunum diyemiyorum, zorla akışına bırakmayı öğretmiş bu okul bana.

Sevdiğim insanların mutlu günlerine sınavlarım yüzünden katılamadım, baya üzüldüm ama elden ne gelir?

Kurtlar sofrasına da yavaştan girmiş oldum, bu iş dünyası hem çok boş hem çok komik geliyor bazen. İnsanların gerçek yüzleri, sakladıkları şeyler, iş ahlakları.. her şey çok farklı ve çok şey öğretiyor. Son olarak kendimle çok baş başa kalamadım. Gerçekten üzerine düşündüğümde mutlu olduğum, kendim olduğum şeylerden uzaklaştım. Eski ben olsa bu düzen değişikliğini kabul edemezdi. Artık öyle olmadığım, hayatımın bir parçası olduğunu kabul ettiğim şeyler var. Ve bu kabulleniş bana 1.5 ayın kattığı en güzel şey oldu.

[eyluldengelen]

Sınavlarım için çok stresliyim, nedeni sona gelmemiz mi sorumluluklarımın bu kadar artması mı bilmiyorum. Normal halim olan ‘hallederiz ya’ moduna girmek istiyorum artık.

Beni çok tanımadığını düşündüğüm insanlar, kişiliğim üzerinden analizler yapıyor ve bu beni çok germeye başladı. Neyse ki cuma günü bu insanlarla ilişkim kesilecek gibi bir şey. (Keşke kesmemeyi denesen) Neden böyle oldum bilmiyorum ama son zamanlarda beni yoran insanlardan çok etkilenmeye, takıntı haline getirmeye başladım. Bunu da durdursam iyi olacak.

Bunlar dışında (ki bunlar da aslında güzel heyecanlar) galiba güzel hissediyorum. Şu zamanda değiştirmeyi istediğim en çok şey ise başarılarımın arkasında durmayı, gereksiz mütevazilikten sakınmayı öğrenmek. Bu durum biraz can sıkıcı bir hale gelmeye başladı çünkü.

[eyluldengelen]

“Şimdi bu araba bana bir halvet hücresi gibi. İçine giriyorum, seyre başlıyorum. Dışarıyı görüyorum tabii ama zikrin içinden görüyorum. Zikrin içinden bakınca, dışarıdaki her şey cılızlaşıyor, ağırlığını kaybediyor, silikleşiyor. Trafik de öyle her şey bir şey söylemeye çalışıyor sanki. Mesele trafiği görüp görmemek demiştim ya. Buydu.”

[eyluldengelen]

Bursa gerçekten yormayan bir şehirmiş. En son 3 sene önce gittiğimde ne kadar küçük olduğumu hatırlattı bana.

Koza Han çok pahalı, Ulu cami çok güzel. Yeni tanıştığım insanlar ise çok daha güzel. Tanıştığım her insanın hayatıma girmesinin bir sebebi var ve bu beni çok heyecanlandırıyor.

Hep böyle sakin misindir? sorusuna maruz kaldım. Gerçekten hep böyle sakin miyim? Yoksa yeşil şehrin tesiri mi bu?

Sabah kar kış kıyamet olduğu için en kalın kazaklarımdan birini giymiştim. Şu an ise hava denize girmeye müsait bir durumda. Yanlış havada yanlış kıyafet giyme alışkanlığımı kaybetmemişim. Aferin bana.

Haziran ayını günübirlik Bursa gezisiyle açmış olduk. Bu motivasyonla son finallerime girebilirim. (inşallah)

[eyluldengelen]

2/4

Haber beklediğim yerleri ikiye düşürdüm. Hiç bu kadar kibar reddedilmemiştim. O yüzden üzülemedim bile. Falafel yerken reddedildiğimi öğrenmem yüzünden de olabilir tabii.

5 insanı aynı anda idare etmek bile çok zor. Orta yolu bulamayan insanlar çok yorucu. Orta yolu bulmaya çalışırken debeleniyorum ve çok yoruluyorum. Bu emeklerim çok tatlıymış, takımdaki birinin yorumu da bu oldu. “Sağ ol ya keşke biraz alttan almayı denesen de emek göstermesem diyemedim.” Yine birçok şeyi yuttuğum bir gün oldu. Ne denir ki afiyet olsun!