euphemism1

[euphemism1]

Kaç kere mahkemelik olursunuz günde Dilinizi nerenize korsunuz kanun konuşurken Alışveriş nasıl çökelek ne deyiyor şimdi Tütünler iyi mi soğanın kilosu oy'un tanesi kaça Sizin oralarda demokrasi nasıl

Ali Yüce (via yeni-edebiyat)

[euphemism1]

Türkiye Cumhuriyeti Anayasası

25. Madde

VII. Düşünce ve Kanaat Hürriyeti

Herkes, düşünce ve kanaat hürriyetine sahiptir.

Her ne sebep ve amaçla olursa olsun kimse, düşünce ve kanaatlerini açıklamaya zorlanamaz; düşünce ve kanaatleri sebebiyle kınanamaz ve suçlanamaz...

26. Madde

VIII. Düşünceyi Açıklama ve Yayma Hürriyeti

Herkes, düşünce ve kanaatlerini söz, yazı, resim veya başka yollarla tek başına veya toplu olarak açıklama ve yayma hakkına sahiptir. Bu hürriyet resmi makamların müdahalesi olmaksızın haber veya fikir almak ya da vermek serbestliğini de kapsar...

[euphemism1]

Kaçıp sevgilerin korkunç tuzaklarından Kaçıp ana olmaklardan eş olmaklardan Kentlerdeki yadırgı pabuçlu yalnızlığa Dağlardaki kırmızı ışığa varıldı.

Gülten Akın (via yeni-edebiyat)

[euphemism1]

Şu yaşadığımız günler Adam gibi adamlar Duraklarda kuyruk Üst üste otobüslerde Goriller Mersedesli İnekler BMV'de Trafik karmakarışık

Necati Cumalı (via yeni-edebiyat)

[euphemism1]

Maddî şeylerden hazalmadığımı, sahtekarlıktan, dolandırıcılıktan yalancı hedefler için didinmekten zevk almıyacağımı anladım. Benim için yaşamak bir saadet değil mütemadi bir say ve gayret demektir. Mektepteki sevmediğim derslere çalışmak değil mefkûremin esrarını anlıyabilmek için sarfedeceğim gayrettir. Zannedersem ne deliyim ne de çocukça şeyler düşünecek yaştayım. Vaktinden evvel acı bir suretle pişmiş bir meyveyim ki varlığımda toplanan lezzeti şiirin ilahi kalbinde göstereceğim.

Cahit Sıtkı Tarancı / 15.12.1929 (Şair 19 Yaşındayken)

[euphemism1]

Kendi rızamla girmediğim bir sınavdan imtihan olmayı kabul etmiyorum. #e

[euphemism1]

Bütün mesele, perdeyi kaldırıp öbür tarafa geçmek… Peki, neden titremeli, neden tereddüt etmeli? Perdenin arkasında ne olduğu bilinmediği için mi? Bir daha geri dönülemediği için mi? Yoksa, bilmediklerimizi korkunç ve karanlık görmenin ruhumuzun bir özelliği olmasından mı?

“Genç Werther'in Acıları” - Goethe

[euphemism1]

‘’Balıklar için deniz lazım, Sevişmek için işsiz olmak Ve geceleri yatakta Duymamak için tabanların sızısını Zengin olmak lazım. Halbuki ıslık çalmak için Bir şey lazım değil.’’

Melih Cevdet Anday

Görseldeki kitaba buradan ulaşabilirsiniz: instagram.com/edebiyatcininvitrini

[euphemism1]

Rüzgar

Arzularım muayyen bir haddi aşınca Ve kulaklar sözlerime sağırlaşınca Bir ihtiras duyup vahşi maceralara Çıkıyorum bulutları aşan dağlara. Tanrıların başı gibi başları diktir, Bu dağları saran sonsuz bir genişliktir, Ben de katıp vücudumu bu genişliğe, Bakıyorum aşağılarda kalan hiçliğe. Bu dağların bir rakibi varsa rüzgardır. Rüzgar burda tek başına bir hükümdardır. Burda insan duman gibi genişler, büyür. Bu dağlarda ıstıraplar, sevinçler büyür. Buralarda her düşünce sona yakındır, Burda her şey bizden uzak, ‘O’ na yakındır. Burda yoktur insanların düşündükleri, Rüzgar siler kafalardan küçüklükleri. Yanağıma çarpar geniş kanatlarını, Ve anlatır mabutların hayatlarını. Arasıra kulağını bana verdi mi, Ben de ona anlatırım kendi derdimi. ‘Ey dağların dertlerini dinleyen rüzgar! Benim artık yalnız sana itimadım var. Gelmiş gibi uzaktaki bir seyyareden Yabancıyım bu gürültü dünyasına ben. Etrafımın sözlerine aklım ermedi, Etrafım da bana asla kulak vermedi. Senelerden beri hala anlaşamadık, Ben de kestim anlaşmaktan ümidi artık. Gözlerimde hakikati sezen bir nurla Etrafımı süzüyorum biraz gururla. Bir dürbünün ters tarafı gibi bu dünya En büyük şey, en asil şey küçülür burda. Burda yalan para eden biricik iştir, Burda her şey bir yapmacık, bir gösteriştir. Kimi coşar din uğruna geberir, yalan! Kimi gider vatan için can verir, yalan! Bir filozof yetmiş eser yazar, yalandır; Bir kahraman istibdadı ezer, yalandır. Şairlerin büyük aşkı fani bir kızdır, Bu dünyada herkes sinsi, herkes cılızdır. Ne hakiki aşktan burda bir çakan vardır, Ne de onu görse dönüp bir bakan vardır, Her büyüklük cüzzam gibi dökülür burda, En muazzam ölüm bile küçülür burda. Benim kafam acayip bir dimağ taşıyor, Her dakika insanlardan uzaklaşıyor. Zaman zaman mağlup olsam bile etime, İnsan olmak dokunuyor haysiyetime. Büyük, temiz bir arkadaş arıyor ruhum, İşte rüzgar, şimdi sana sığınıyorum! Asaletin yeri yoktur gerçi hayatta, En asil şey seni buldum kainatta, Güneş gibi ne bin türlü ışığın vardır, Ne de süse, gösterişe baktığın vardır. Deniz gibi muamma yok derinliğinde, Bir ferahlık, bir saflık var serinliğinde. Bir dev gibi küçük, mızmız sesleri yersin, Allah gibi görünmeden hüküm sürersin. Düşmanıyım ben de cılız güzelliklerin, Rüzgar! Bu dağ başlarında çırpınan serin Kanatların gökyüzünde akan bir seldir, Bana kudret ve cesaret veren bir eldir. Beşerlikten uzaktayım senin ülkende, Senin gibi azamete aşıkım ben de. İşte Rüzgar! Senin gibi ben de deliyim. Islıklarım senin gibi inlemelidir, Herkes beni ürpererek dinlemelidir. Rüzgar! Sana, yalnız sana benzemeliyim!

Sabahhatin Ali

[euphemism1]

Bu nasıl bi' duygu ki ele geçirir beni "Ben kimim?" derim ben Uyumadım uyku, ki uyuyamam Nefes alışım ele verir beni, ben delir'ce'm O andır ki eder insan isyan Vicdansızlarla uğraşırken kalmadı bende de hiç vicdan DUYDUĞUUUM EN KİRLİİ HAAAAZZ AZALSA BİRAAZZ Nefret ele geçirirken beni Savaşır sevgim, sevgim eder nefret Kendinden bile nefret gelir bile bile Yine sevmeye çalışırken yara açar nefret, nefret, nefret

#ezhel

[euphemism1]

Ben tanrı vardır ya da tanrı yoktur demiyorum ki. Sadece varsa yanlış yapıyor diyorum. Arkasından konuşmuyorum, karşımda olsa yüzüne de söylerim. Yanlış yapıyor. #e

[euphemism1]

[euphemism1]

[euphemism1]

[euphemism1]

[euphemism1]

Akıllı, halkçı, doğru, yumuşak başlı, hür olmaya yemin ettim. Takdirden aciz, kendi başına buyruk, sözünü geçiren bir bencil olmamıya çalışıyorum!

Cahit Sıtkı Tarancı (via yeni-edebiyat)

[euphemism1]

Hakikaten ben bu dünyanın adamı değilim… Herkesin paraya, maddiyata ehemmiyet verdiği, menfaatını gözettiği bir zamanda ben içimde nihayetsiz bir sevgi duyuyorum ve seviyorum; fedakârlıktan çekinmiyorum, beni aptallıkla itham edenler oluyor… Fakat ben asla aldırış etmiyorum. Bu dünyadan, bu dünya insanlarından bazan o kadar nefret ediyorum ki çıkıp gitmek için bir kapı arıyorum ve emin ol ki aradığım kapıyı bulduğum gün asla tereddüt etmeden o kapıyı açıp gideceğim, başka âlemlere, başka insanların yanına, herhalde bu dünyaya hiç benzemeyen bir dünyaya.

Cahit Sıtkı Tarancı (27 Kasım 1932) / Kızkardeşi Nihal’e bir mektubundan. (via yeni-edebiyat)