emmahaezebrouck - Tumblr blog

[emmahaezebrouck]

BLOG 4

Op 11 januari ben ik met m'n tante, vader en zijn vriendin De Notenkraker gaan beschouwen in De Meent. Het was een balletvoorstelling met live orkest. Ik vond het prachtig. De kostuums, de muziek, de dans, alles. Ik kende zowat alle stukken van Tsjaikovski die gespeeld werden, wat erg leuk was, ik moest me zelfs bijna inhouden niet mee te neuriën.

Ook het verhaal kende ik. Ik had vóór de voorstelling voor de zekerheid in een foldertje nog eens de samenvatting gelezen, zodat het fris in mn hoofd zat en goed mee kon volgen. Ik herkende elke scène. Mijn favoriete scène was de bloemenwals. De dans was prachtig en het is ook een van mn favoriete liedjes in De Notenkraker, ook the sugar plum fairy. A classic. Het decor was heel mooi, en de personages waren herkenbaar gekleed. Ze hadden er zelfs wat humor in gestoken, waar we natuurlijk zelfs na de show nog moesten om lachen. Het was een avond die het waard was mooie herinneringen van over te houden.

De Argentijnse choreograaf Demis Volpi heeft niet enkel dit masterpiece gemaakt, ook "Het Zwanenmeer" en "Sleeping Beauty" waren juweeltjes. De voorstelling van Het Zwanenmeer heb ik ook gezien, enkele jaren geleden. Ik heb ook van die voorstelling geen spijt gehad.

Op Klassiek Centraal, Ballet Vlaanderen, vind je een mooie uitgebreide uitleg over de balletgroep, de choreograaf en hun andere werken, en een bespreking van elk deel van De Notenkraker.

https://klassiek-centraal.be/recencies/dans/ballet-vlaanderen-de-notenkraker/

[emmahaezebrouck]

BLOG 3

Op 26/12/2019 ben ik samen met m'n moeder en zus naar de expo van Dalí en Magritte in het fine arts museum in Brussel geweest. Ik vind beide kunstenaars heel interessant, waarschijnlijk door het surrealisme waar ze allebei mee werken. Ik heb naar verschillende werkjes een tijdje zitren staren, op zoek naar details die een ander beeld weer zouden geven, dingen te zien waar anderen misschien over zouden kijken. Enkelen van mijn favorieten heb ik hier in de blog bij gezet. Ik heb ze gekozen omwille van hun kleur/compositie/manier van schilderen/een gevoel dat het bij me opwekt.

Wat ik tof vond aan deze expo, was dat je niet alleen kon ronddwalen tussen de schilderijern, maar ook enkele parcours kon doen, onderverdeeld in verschillende thema's zoals "droom en hallucinatie", "portretten" en "landschappen", die Dalí en Magritte met elkaar verbinden.

Ik heb erg genoten van deze expo. Ik ga normaal niet vaak naar musea, omdat ik het nogal snel benauwd krijg in zo een grote zalen waar veel mensen aanwezig zijn. Hier had ik dat ook voor, maar heb het kunnen volhouden en geprobeerd me te concentreren op de kunstwerken in plaats van mijn draaiende hoofd. Ik heb dus erg genoten van de expo buiten het feit dat ik me niet zo goed voelde.

Op HLN (zie link) vind je een zeer goede uitleg over het thema van de expo en wat er allemaal te bezichtigen valt.

https://m.hln.be/in-de-buurt/brussel/magritte-en-dali-gaan-in-dialoog-in-het-magritte-museum~a19a46f6/

[emmahaezebrouck]

EXTRA 4

Ik heb Kill Bill 1 en 2 gekeken. Dit zijn de allereerste Tarantino films die ik heb gezien. We hebben ons kapot gelachen met alle gevechten die eindigden in enorme bloedbaden en ik vond het plot geweldig, anders had ik waarschijnlijk het vervolg niet gekeken, wat ik dus wel heb gedaan. Ik heb er zeker geen spijt van deze gezien te hebben en zal in de nabije toekomst zeker nog Tarantino films bekijken.

[emmahaezebrouck]

BLOG 2

Op 12 november ben ik naar de Westrand geweest en heb de 5-sterrenfilm Parasite gekeken. Parasite is een Zuid-Koreaanse film geregisseerd door Bong Joon-Ho en heeft de Gouden Palm 2019 gewonnen.

De tragikomische thriller is een satire waar de arme en rijke klassen erg benadrukt worden. Armoede en werkloosheid tegenover de naïve rijken. Een hoop zwarte humor, gecombineerd met tragische en bloederige scènes, waar elk detail ertoe doet.

De film gaat over een arm en werkloos gezin, bestaande uit een moeder, vader, dochter en zoon, dat in een kelder woont. Ki-Woo (de zoon) wordt toevallig aangenomen bij een erg rijk gezin, waar hij aan de dochter des huizes bijles Engels mag geven voor een bijzonder aantrekkelijk loon. Hij komt op het idee zijn zus, wie hij voorstelt als een vage kennis, om kunsttherapie te geven aan de zoon des huizes, en ze wordt aangenomen. Zo worden ook beide ouders aangenomen, zonder dat het naïve gezin door heeft dat ze allemaal familie zijn van elkaar. Als parasieten (verklaring van de titel) trommelen ze geld van hun af en wonen ze zelfs gedeeltelijk in het enorme huis. Vanaf dat alles goed blijkt te gaan, loopt alles fout. Meer kan ik helaas niet vertellen.

Je wordt gedurende de hele film misleid en dan wordt het dus onmogelijk te voorspellen wat er zal gebeuren. Ik vond het uiteraard een geweldige film! Lachen, huilen, met open mond van verbazing kijken, kippenvel, het kan allemaal met deze film!

In De Morgen vond ik de perfecte beschrijving van de film: 'Het is genieten van de genadeloze gewiekstheid waarmee de hoofdpersonages hun slachtoffers om de tuin leiden. Maar telkens wanneer je als kijker stilaan denkt te weten waar het zal eindigen, neemt het verhaal weer een compleet nieuwe wending die je telkens even met de ogen doet knipperen.'

https://www.demorgen.be/tv-cultuur/parasite-de-meest-onweerstaanbare-gouden-palm-in-jaren~b8c3d39c/

[emmahaezebrouck]

EXTRA 3

Een week geleden ben ik naar een volledig nieuw genre beginnen te luisteren! Ik luisterde nooit echt naar metal, omdat het een te hevig/hard genre is naar mijn goesting. Echter raadde een vriend me aan te luisteren naar Bring Me The Horizon. Hij is al jaren een grote fan van die metalgroep en er kwam net een nieuw album uit en wilde absoluut dat ik er eens naar luisterde. Ondertussen ken ik al zeker de helft van hun liedjes en ben zelf ook een fan geworden. Ik had nooit gedacht dat ik ooit graag naar metal zou luisteren.

Hun nieuwe liedje heet Ludens, en is één van m'n tot nu toe lievelingsliedjes. Ook de liedjes Throne, True Friends, Heavy Metal, Sugar Honey Ice & Tea en Wonderful Life behoren tot mijn favorieten.

Ook ben ik naar Sleeping With Sirens, Pierce The Veil en Bad Omens beginnen te luisteren, maar ik ken nog niet zo veel liedjes van hen.

[emmahaezebrouck]

EXTRA 2

Op 14 oktober ben ik naar het Dubbel Brahms concert geweest van het Symfonie Orkest Vlaanderen in Bozart. Ik ben al verschillende keren naar concerten van hen gegaan. Het was de aller eerste keer dat ze concerten gaven met een vrouwelijke dirigent, Kristiina Poska, afkomstig van Estland.

Het concert vond ik in het algemeen minder goed en spectaculair dan de vorige concerten waar ik al naartoe ben geweest. Het ligt waarschijnlijk aan de componist. Brahms is een minder bekende componist, en ik luister liever naar de bekendere componisten zoals Mozart, Chopin, Bach, Beethoven,...

Er waren enkele krachtige stukken en enkele rustigere stukken. De krachtige stukken vond ik oké, maar viel jammer genoeg bijna in slaap bij de rustigere stukken.

Wat ik wel tof vond, was dat de laatste noten van het eerste stuk de melodie was van een al iets ouder, bekend liedje, namelijk "My Way" van Frank Sinatra. Origineel "Comme D'habitude" van Aznavour.

[emmahaezebrouck]

EXTRA 1

Joker. Ik moest hem absoluut gaan kijken. Iedereen die erover praat en geweldig comentaar geeft. En ze hebben gelijk ook! Wat een prachtige film! Het is een heel apart genre. Je weet niet of je nu moet lachen of huilen, je voelt je zelfs "ongemakkelijk". Je zet je in je stoel, de lichten gaan uit, en je denkt nu een enge film te kijken passend bij Halloween. "Je gaat echter de zaal weer uit denkent aan een lijstje mensen die je ooit gepest hebben, die je zou willen neer knallen." Zegt Bert Hertogs. (www.concertnews.be) Zo erg was het het bij mij nu ook weer niet. Ik was eerder erg geshockeerd door enkele scènes en wist niet goed wat te denken.

Joaquin Phoenix heeft volgens mij de rol als Joker perfect weergegeven. Geen seconde zat ik te denken « amai, hij acteert wel goed » nee, ik zat gewoon helemaal in het verhaal en zag Phoenix als Joker en niet als acteur. Niemand zou het beter gedaan kunnen hebben.

Verschillende uitspraken die Joker zegt, doen je denken. Het klopt gewoon allemaal, hoe raar het ook is. 'Is it just me, or is the world getting crazier out there?' Past perfect in het jaren '80 plaatje. Ze spotten ook een beetje met de psychologes/psychiaters: 'You don't listen, do you? You just ask the same questions every week. "How's your job?" "Are you having any negative thoughts?" All i have are negative thoughts.' Alles wat in de film gezegd wordt lijkt een grote invloed te hebben op wat er in de rest van de film gezegd wordt.

Er zijn ook heel wat mensen die theorieën hebben gemaakt en die wel eens zouden kloppen. Ik heb bijvoorbeeld gehoord dat blijkbaar elke keer dat er een klok in beeld staat, die op 11u11 staat. Op dat tijdstip heeft Joker telkens een slechte conversatie met iemand of wordt die persoon zelfs vermoord. Ook denken sommigen dat Joker eigenlijk niet echt is, dat volledige film slechts een verbeelding is van Arthur (Joker), die een medicatieverslaving heeft, een vorm van dementie heeft of zelfs schizofrenie heeft.

[emmahaezebrouck]

BLOG 1

Op 21/09 ben ik voor de eerste keer naar een voorstelling van modern ballet geweest. Ik had al enkele voorstellingen van klassiek ballet gezien en dacht dat dat er een beetje op zou lijken, maar het bleek iets helemaal anders te zijn! Ik was enorm verrast! "A Love Supreme". Zo noemde het. Zoals het muziekstuk dat Coltrane componeerde in 1964. Het stuk was gemaakt voor 4 instrumenten. Coltrane en 3 vrienden van hem speelden het samen en werd wereldberoemd.

Dit optreden werd gebracht door 4 dansers. Elk van hen baseerde zich op 1 van de instrumenten. Soms was de dans ingeoefend, op andere momenten was het freestyle.

Het begon zonder muziek, wat ik eerst wat verwarrend vond. Het duurde redelijk lang (±10 min.) en ik begon af en toe wat af te dwalen, maar achteraf gezien vond ik het wel echt straf. Het is niet simpel om te dansen zonder muziek als basis, en zeker geen 10 minuten!

Daarna startte de muziek plots. Ik was er weer helemaal bij met m'n gedachten. Het leek een nieuw begin. Soms was er een solo, op momenten waar ook de instrumenten een solo hadden. Er was geen zang, behalve op een moment, waar Coltrane de woorden "a love supreme" een tijdje bleef herhalen. Dit was de enige tekst en kwam ook maar 1 keer voor in het volledige stuk van 50 min. Ik vond het echt de moeite waard om naar toe te gaan. En zeker met de enkele vrienden die mee gingen! (Yoko Spiegeleer, Jillian Serbes, Alessia Bearzatto)

Rebecca Galloway maakte hierover een recensie op 31 januari 2019. Ze legt goed en uitgebreid uit hoe het volledige stuk in elkaar zit van de dans tot het decor tot de choreografen en de muziek. Ze gaf het optreden 4 van de 5 sterren, wat ik een mooie uitslag vind.

Enkele dingen die me opvielen in de recensie waren: "... the interplay between order and disorder, a certain obsession with pattern and a tense structural response to the music." Ik kan dit niet mooier verwoorden. Het klopt helemaal wat ze zegt. Ook "Etched in black tape on the stage is the repetitive stamp of Fibonacci tiling - the basis of the golden ratio that is found in everything from data structures to the following of an artichoke." Dit is een van de enige dingen die ik niet snapte. Die lijnen op het podium. Door de recensie te lezen begrijp ik het nu wel.

https://bachtrack.com/review-a-love-supreme-rosas-de-keersmaeker-maison-symphonique-montreal-january-2019

Ik heb jammer genoeg geen foto's van het optreden zelf kunnen nemen, want ik vond het een beetje onbeleefd m'n gsm boven te halen en wilde liever de hele tijd aandachtig kijken. Hier zijn wel enkele foto's van de folder dat we kregen.