emilybaert

[emilybaert]

Met dank aan alle steun van sponsoring, familie en vrienden.

[emilybaert]

Dat ik zo ver lijk afgeraakt van dood is schijn – het zand dat op de kist gestort de sporen wist en het water van de zee dat wast de over haar oppervlakte uitgestrooide as veranderen niets aan wat er was: de dood zal van nature bij mij zijn.

En als ik sterf zal dat vervulling zijn beloftes inlossing, volmaakte koppeling de dood die identiek gemaakt is aan de dood – zo waar als wat vergeten wordt zo diep als het op kleur gewonnen zwart dat rood gezien heeft van wat leeft en terugkeert naar de moederschoot.

Beeld: Frederique van Rijn, El Jordi Gedicht: Elly de Waard, Furie

[emilybaert]

Grondige afwerking van elk beeld

[emilybaert]

The fear of death follows from the fear of life. A man who lives fully is prepared to die at any time.” – Mark Twain

De dood is een onderwerp dat jarenlang taboe is geweest. Nog steeds zijn er grote groepen mensen die er niet over durven, kunnen of willen praten. Die dat ongemakkelijk vinden. Dat heb ik nooit begrepen. Voor je conceptie besta je niet en daar maakt niemand zich druk om. Maar ga je dood, dan zaait dat meteen paniek en worden alle goden en dokters aangeroepen om het einde maar zo veel mogelijk uit te stellen. Waarom? Wat is er zo erg aan sterven?

In (veel) culturen en religies is de dood altijd als slechterik weggezet. Een skelet, gekleed in een donker gewaad en een zeis in de knoken. Een dreigende, wijzende vinger om het af te maken. De kreet ‘De dood zal je halen!’ is een ander voorbeeld van hoe de dood als dreigement gezien wordt. Is dit Westerse beeld van de dood enkel een uiting van iets dat mensen nog steeds niet echt begrijpen? We weten hoe we mensen moeten doden, zowel met medicijnen als wapens. Maar we hebben geen flauw idee wat te doen als een kerngezond persoon op hoge leeftijd ineenzakt of niet meer wakker wordt.

Volgens Mark Twain heeft de angst voor de dood te maken met het leven en of dat ten volle geleefd is. En als men het over angst voor de dood heeft, moet ook zelfmoord worden aangekaart -en vooral hoe men daar nog steeds op neerkijkt. Alsof mensen die succesvol zelfmoord plegen minder zijn, omdat ze besloten dat ze het leven niet aankonden, om wat voor reden dan ook. Ik denk depressie de enige manier is om de dood als fenomeen enigszins te kunnen begrijpen. Een depressie is een manier van heel langzaam sterven. Soms is dat heel zichtbaar voor de omgeving, soms sluimert het in het diepste, donkerste plekje van het menselijk brein door, totdat desbetreffende persoon letterlijk doodmoe is. Bij depressie opereert de dood als een parasiet, met ranken die steeds dieper groeien. Bij een ziekte lijkt de dood hetzelfde te handelen. Soms wordt hij voorgoed verslagen, maar er zijn ook voorbeelden waarbij de dood met elke uitzaaiing, elke infectie, zijn wortels dieper in een persoon laat zakken. Er zijn mensen die vinden dat depressie geen ziekte is, die denken dat ‘Ah joh, niet zo somber!’ het ultieme medicijn is. Maar als er ergens een voorbeeld is van waar de dood identiek handelt, dan is dat wel bij depressie en ziekte.

Angst voor de dood hangt ook samen met de angst voor het onbekende en het idee dat een leven nut moet hebben gehad. Dat is puur een menselijke uitvinding, nut. Nut hebben. Waarom moet iedereen nut hebben? Er zijn zat mensen die nutteloos zijn en nutteloos de geschiedenis in zullen gaan, zoals dat altijd is geweest. Na je dood heb je geen benul meer hoe men je ziet. Je bent dood. Je ligt te ontbinden of je staat te verstoffen op iemands schoorsteenmantel. Dat is cru, maar dat is de waarheid. Het gaat hier puur om eigenwaarde. Het kan mensen weinig schelen of er iemand boekdrukkunst heeft uitgevonden, tenzij ze er van kunnen profiteren. Maar jij bent wel de monnik die de geschiedenis in zal gaan als uitvinder van die boekdrukkunst. En dat is leuk, maar op wat gretige historici na zal dat een paar honderd jaar later weinig mensen interesseren.

Met die angst voor de dood is ook het concept van een hiernamaals gekomen. Een hemel voor mensen die alles goed hebben gedaan, volgens regels hebben geleefd die andere mensen, eeuwen geleden, hebben opgesteld. Een hel voor de dieven, verkrachters en kindermoordenaars. Want je zou iedereen maar op dezelfde plek dood laten zijn! Dan kun je net zo goed blijven leven. Een ander symptoom van de angst is de reïncarnatie. Je gaat wel dood, maar als je goed hebt geleefd, word je misschien wel onder betere omstandigheden herboren! Of als koe. Maar deze regels zijn bedacht door mensen. De heilige boeken zijn door mensen geschreven. En ze bevatten stuk voor stuk allemaal goede en slechte regels en manieren om te leven. Dat verschilt per tijd en per cultuur. Maar dat is het dan ook. Het zijn menselijke creaties en dienen als zodanig in twijfel getrokken te kunnen worden.

De dood en de angst ervoor zijn innig in elkaar verstrengeld in onze culturen. De fantasie voor de dood heeft literaire figuren als Dracula en het monster van Frankenstein in het leven geroepen. De dood heeft tot symfonieën geleid, kijk naar het Requiem van Fauré. Of het Ave Verum Corpus van Mozart. Maar de dood heeft ook het Ode an die Freude in het leven geroepen, een vreugdevol nummer over de vrijheid en het leven. Ja, het is door mensen bedacht, maar de hand van de dood is er duidelijk in terug te zien. Net als het leven overigens -maar dat terzijde.

De mooiste beschrijving van de dood komt uit het nummer ‘Ballade van de Dood’ van Harrie Jekkers. Een koning wil weten waarom hij zo bang is voor het fenomeen. Een van zijn geleerden stelt voor om de dood in een val te lokken en hem op te sluiten. Na jaren van onsterfelijkheid is de wereld overvol en zijn de levens saai geworden. Dan besluit de koning om de dood toch maar weer vrij te laten. Hij is immers niet bang meer. Hij biedt zich zelfs aan als eerste slachtoffer. Dit lied maakt twee dingen duidelijk: hoe belangrijk de dood is en hoe nodig hij is. Een onsterfelijk leven stelt op een gegeven moment niks meer voor. Alles is al eens gedaan, de gevaarlijkste dingen zijn gewoon geworden omdat de dreiging van de dood weg is.

Als de angst weg is, is er ruimte voor acceptatie. Net zoals de jongste broer uit de fabel The Tale of the Three Brothers. Aan het eind van zijn leven begroet hij de dood als een oude vriend. Doodgaan is niets om bang voor te zijn. Het leven is enger dan de dood. Dood gaan is voor mij hetzelfde als bekaf thuis komen na een lange dag, je jas ophangen, schoenen uit, sleutels in de fruitschaal en dan op de bank ploffen.

Heerlijk. Even helemaal niets.

[emilybaert]

Waar bent u God

Waar bent U God, wanneer de dood als een vuist op het leven neerkomt? Waar horen wij thuis wanneer verdriet

de aarde onherbergzaam maakt? Wees niet de verre onbekende. Laat ons niet achterblijven in het leven

als in een leegstaand huis.

Kom naderbij, God, dat wij mededogen in uw zwijgen voelen. Wees in het hart

van de man die schreit. Wees in de blik van het kind dat niet begrijpt. Wees in het zwijgen van de moeder die alles deed wat ze kon.

Laat over ons geen eindeloze schaduw vallen. Maar kom naderbij. Bewaar het licht in onze ogen. Gij, onze hoop die ons hebt toegezegd: ‘Ik zal er altijd zijn’.

Uit: DM febr. 09 Bron: https://opvoedingsproject.wordpress.com/rouw-en-verlies/

[emilybaert]

Elke detail is belangrijk 👆🏻

[emilybaert]

Na 15 jaar vangt ‘Most Haunted’ Team eindelijk een geest op camera

[emilybaert]

Elk verlies is iets dierbaars.

[emilybaert]

ik duur maar kort

Ik ben een mens en duur maar kort De nacht is beangstigend en overweldigend Maar ik kijk omhoog De sterren schrijven Onwetend weet ik Ook ik word daar geschreven En juist op dit ogenblik Spelt iemand mijn letters.

© Mexicaanse schrijver Octavio Paz

[emilybaert]

Wat er na de dood gebeurd is zo onuitsprekelijk groots, dat onze fantasie en onze gevoelens niet toereikend zijn om ons er zelfs bij benadering een voorstelling van te maken.

jung

[emilybaert]

Vandaag maakte ik de laatste kleine testprints van de 2 laatste outfits.

[emilybaert]

[emilybaert]

[emilybaert]

Eerste proefdruk reeks gaan afhalen bij het labo. Spannend!

[emilybaert]

Peter Kogeler Is het een tunnel van donker naar de licht? Is het de dood?

[emilybaert]

Artist : giuseppegradella • een reflectie van een emotie •