Text
Kut, begeleiding klopt op m'n deur en maakt me wakker. Ik heb zo geen zin in deze dag of nou ja dagen. Van de week al meer dan 3x gesepareerd en de dingen die dat veroorzaken houden niet op. Ik word gek van de opdrachten de stemmen en ja eigenlijk gewoon mijn hoofd. Ik weet dat de schizofrenie me langzaam overneemt en tja dat doet pijn. Binnen een half uur zat ik er weer hoor. Again, de separeer. Nee het licht niet aan begeleiding. Maar aan dat stomme hoofd van mij. En ik weet dat, hun schuld is het niet. Wanneer ik weer een beetje mezelf terug heb kijk ik in het spiegelraam. Ik zie er ook echt niet uit in die blauwe kleding. Heel m'n armen en gezicht opengehaald. Door het bonken en krabben. Ik haat het. De separeer en m'n hoofd.
1 note
·
View note