elle-viole

[elle-viole]

Ο χαμένος έλεγχος των σκέψεων οδηγεί σε αλλοίωση της πραγματικότητας /over

Οι φαντασιώσεις είναι προσωπική υπόθεση και μπορεί να γίνουν επικίνδυνες /over

Η εξιδανικευμένη μορφή που δημιούργησα μπαίνει με δύναμη στα όνειρα μου, χωρίς καμία προκαταρκτική διαδικασ��α, και αντί να τα μετατρέψει σε εφιάλτες, τα πλάθει σαν μια ηδονιστική φαντασίωση

Ξυπνάω μούσκεμα αλλά όχι από τρόμο, ούτε από τη ζέστη του καλοκαιριού

Όνειρο ήταν

[elle-viole]

Ο,τι δε λύνεται κόβεται έλεγα

Και τώρα που όλα λύθηκαν και κόπηκαν Νοιώθω πιο άδεια από ποτέ

Ίσως γιατί ανορθόδοξα είχα μάθει να ζω μέσα σε μπερδεμένες ιστορίες

Τώρα όλα τελείωσαν και δε ξέρω αν μου έχει μείνει άλλη αντοχή

Τα διαγράφω όλα, όπως όλα εκείνα τα κείμενα που έχω γράψει για σένα και τα έχω πεταμένα στο συρτάρι με τα εσώρουχα μου

Τα έκρυβα εκεί για να μη ξεχνάω ότι μου έχεις κάνει κάθε φορά που σε σκεφτόμουν

Τώρα τα βάζω σε ένα κουτί που δε θα ξανανοίξω.

Έκλεισε, σφραγίστηκε αλλά δεν έφτασε ποτέ στον παραλήπτη.

[elle-viole]

-Δράμα

Ζω για το δράμα ή ζω μες στο δράμα Πότε θα περάσει ρωτώ και ξαναρωτώ Κάποτε και ίσως Νομίζω ότι η πληγή μου έχει μολυνθεί για τα καλά σε σημείο επικινδυνότητας Ένας φορέας μόλυνσης για τις κοινωνικές μου επαφές Δε θα είμαι ποτέ ξανά η ίδια και ας νόμισα για λίγο ότι με βρήκα και πάλι Και όλα αυτά που νομίζω ότι θέλω είναι φούσκες πληγωμένων ψυχών που με την ανταλλακτική δυναμική τους προσπαθούν να ξεχάσουν πρόσκαιρα όλα αυτά που τους πονούν -μπας και ζήσουν για λίγο ευτυχισμένα- όπως τότε  

[elle-viole]

Σύγχρονες τραγικές ηρωίδες

Αέναοι κύκλοι μίας κάποιας προσωπικής τραγωδίας παιχνίδια εξουσίας και πόνου άκρως εθιστικά και παραλόγως ερεθιστικά Με μία κλωστή που δε κόβεται /ό,τι δε λύνεται, κόβεται – αμ δε!/ Δύο μυαλά που λειτουργούν παρόμοια καταβαλλόμενα από δραματικές αντιλήψεις και σεναριακές ερμηνείες, μαγκωμένα στο κοινωνικό coolness Ρουφηγμένη επιβεβαίωση, αποστασιωποιημένων υπάρξεων Η απόσταση και η ασφάλεια συνάδουν και ας είμαστε ερωτευμένα ανασφαλείς κορμιά που δε το λέμε Είχα πει θα φύγω, θα χαθώ Δράση- Ματαίωση- Επανάληψη Σχήμα κύκλου μίας τραγικής ασημαντότητας  

[elle-viole]

Κοινωνία- Εκλογική Προτίμηση και ανοχή στο έγκλημα

Η κοινωνία αποτυπώνει τα εκλογικά ποσοστά ή χαρακτηρίζεται από την απόλυτη αποσύνθεση, αδυνατώντας να αποτυπώσει τις πολιτικές ιδεολογίες στον κοινωνικό ιστό; Κάθε εκλογική περίοδος λειτουργεί ως μία μορφή αξιολόγησης της πολιτικής συνθήκης αλλά και του αντιληπτικού επιπέδου ενός ολόκληρου κράτους; Η παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας έχει τις ρίζες της τόσο βαθιά που οι έμφυλες διακρίσεις, οι θρησκευτικές προτιμήσεις, οι ταξικές αποκλίσεις και οι συνωμοσιολογικές προσεγγίσεις μπλοκάρουν οποιαδήποτε εξέλιξη; Η ίδια η κοινωνία είναι αυτή που κανονικοποιεί τόσο τις γυναικοκτονίες όσο και τα εγκλήματα έναντι των Ρομά. Αν λάβουμε υπόψη τη συχνότητα που δολοφονείται μια γυναίκα, δε θα έπρεπε ακόμα και τώρα να διστάζουμε να χρησιμοποιούμε τον όρο γυναικοκτονία. Ο συντηρητισμός της πολιτικής διακυβέρνησης, ο οποίος δεν αναγνωρίζει τον όρο, έχει βαθύτερες βάσεις στο ίδιο το εκλογικό κοινό, το οποίο με τη στάση του απομακρύνεται από το φαινόμενο έμφυλης βίας και εξισώνει τα εγκλήματα κατά των γυναικών ως υποθέσεις ανθρωποκτονίας. Στη περίπτωση των Ρομά, η ίδια η αστυνομία λειτουργεί παίρνοντας τον νόμο στα χέρια της, παραβλέποντας το ίδιο το σύνταγμα αλλά και την λειτουργία του ίδιου του σώματος. Εδώ ακριβώς τίθεται το ζήτημα της ανθρωποκτονίας με ρατσιστικά κίνητρα. Και εδώ ο πολίτης συνεχίζει τη καθημερινότητά του ατάραχος, πιθανός ανακουφισμένος που πατάχθηκε το έγκλημα. Ο ίδιος πολίτης που πιστεύει ότι είναι ευρωπαίος -το οποίο το μεταφράζει σε μοντέρνος-  ή δεν είναι συντηρητικός, απλά παράλληλα πιστεύει ότι η παραβατικότητα που χαρακτηρίζει τους Ρομά είναι ο κανόνας, επομένως η ελληνική αστυνομία έχει το δικαίωμα να τραβήξει τη σκανδάλη, καθώς all lives matter, αλλά μη τρελαινόμαστε κιόλας. Ο ίδιος πολίτης θα μιλήσει για την υποφαινόμενη ισότητα, αλλά δε θα αναγνωρίσει την ισότητα με τους Ρομά. Τέλος, ο ίδιος πολίτης αν μάθαινε ότι ένας Έλληνας της διπλανής πόρτας έφαγε σφαίρα γιατί δε πλήρωσε 20 ευρώ βενζίνη, θα ήταν αυτός που θα αντιδρούσε απέναντι στη σκληρότητα του κράτους και τη φτωχοποίηση. Επομένως, τα αδρανή αντανακλαστικά που χαρακτηρίζουν την ελληνική κοινωνία σε περιπτώσεις αδικίας και κρατικής ασυδοσίας, έχουν να κάνουν με το κοινωνικό- ταξικό- φυλετικό background του θύματος. Αν και τα εκλογικά ποσοστά αποτυπώνουν ένα μόνο μέρος της κοινωνίας, και σίγουρα πολιτική προτίμηση δεν είναι μόνο ζήτημα κοινωνικής αντίληψης, σε κάθε περίπτωση παρατηρείται μία τάση σκληρότητας, συντηρητισμού και θρησκοληψίας, που αποτυπώνεται στη συμπεριφορά μίας ολόκληρης κοινωνίας σε σχέση με την ανοχή εγκληματικών πράξεων.

[elle-viole]

Elle 20.23 Αναθεωρημένη έκδοση σχεσιακής παράνοιας

Από που να το αρχίσεις και πού να το τελειώσεις Σαν να μιλάμε για μία ατελείωτη συνθήκη, μεγαλοποιημένη σε ένα μυαλό Η αρχή – Η μέση – Το τέλος Είμαστε στη μέση; Ή είμαστε στο τέλος; Θα κάνω ότι δε σε υπολογίζω, καλά; Για να σε κρατάω απλά σαν ένα μικρό part του εαυτού μου Θα προσποιηθώ ότι τελείωσες και πάμε παρακάτω - Βέβαια πιο πιθανό είναι να σκεφτώ να τελειώνεις μέσα μου Και μέσα σε όλη τη προσποίηση θα βγάλω τα ίδια μου τα μάτια. Σαν μία συνθήκη σαδομαζοχισμού και ονείρου που μπαίνω μέσα με δική μου ευθύνη. Το τέλος έχει έρθει εδώ και καιρό αλλά αν δε το πούμε είναι σαν να μην έχει έρθει. Μπορούμε να προσποιούμαστε ότι ζούμε στο δικό μας παραμύθι, το οποίο είναι δράμα ώστε να αναβιώνουμε τον πόνο με διαφορετικό τέμπο σε διαφορετικές στιγμές. Ακόμα ψάχνω αυτό το safe word για να προστατευτώ. Θα μου το πεις;

[elle-viole]

"Τί πάει να πει δε σ΄ αρέσει;"

Έτσι είναι τα πράγματα από δω και πέρα

Μία έτσι Μία αλλιώς

Και αν σου αρέσει

Και αν μου αρέσει

Και αν δε μου αρέσει τι σημασία έχει

Πάλι κάνω τους ίδιους ανούσιους κύκλους

Καταλήγοντας πάλι στο ίδιο σημείο

Και πάλι κλαίγοντας γράφω για τα ίδια πράγματα

Και για όλα αυτά που δε μπορώ να πω μα ούτε και να γράψω

[elle-viole]

Κρατάω τα δάκρυά μου τόσο σφικτά

Με τα μάτια μου να καίνε

Θέλω να ουρλιάξω αλλά δε μπορώ για να μη δαιμονιστεί η γάτα

Θέλω να κλάψω με λιγμούς

Αλλά και πάλι δε θα πω τίποτα.

Δεν ήξερα ότι όταν η καρδιά χτυπάει σαν τρελή, θα πονάω κ τόσο.

Το στομάχι μου είναι κόμπος και το άγχος δε με αφήνει σε ησυχία.

Το μυαλό μου σκέφτεται υπεραναλυτικά- μεγάλο ελάττωμα-

Με αυτομαστιγώνει

Θα πάρω μερίκες αναπνόες

Τα μάτια μου τσούζουν

Τώρα τα δάκρυά μου χύνονται και δε μπορώ να τα σταματήσω,

Δε πειράζει.

[elle-viole]

Ανάβω ένα μάρλμπορο και πίνω το τρίτο φλιτζάνι με καφέ.

Τον καφέ μου τον πίνω πάντα σκέτο, αν και πάντα ήθελα να τον ανακατεύω με κάτι

Όπως ακριβώς θέλω να κάνω με τη ζωή μου, και δυστυχώς δε τα καταφέρνω

Σκέτη και απλή, όπως και ο καφές μου

[elle-viole]

Μίνι φούστα, μπάρα και ποτό

Η καλύτερη τριπλέτα της ζωής μου

Αποφάσισα να πνιγώ από το αλκοόλ

Γιατί αλλιώς θα πνιγώ απο το συναίσθημα

Το κεφάλι μου βράζει, λέω δε με νοιάζει

Ξέρω όμως τί φταίει

Τελικά δε με έπνιξε το ποτο,

αλλα το συναίσθημα

[elle-viole]

Ότι δε λυνεται, κοβέται.

Θέλω να μπω με τα μούτρα και χτυπάω συνεχώς πάνω σε τοίχους.

Θα πιώ ένα ακόμα gin να μουδιάσω λίγο

Η σύγκρουση με φτιαγμένο το κεφάλι είναι πιο ανώδυνη

Την επόμενη μέρα όμως κοίτα να πληρώσεις τα σπασμένα

Τώρα θα πιω μία μπύρα έτσι για το σβήσιμο

Μάλλον θα ξεχάσω να πάρω το ψαλίδι

Πάντα προτιμώ τους κόμπους.

[elle-viole]

Η προσέγγιση της έμφυλης βίας του 2021

Σε μια προσπάθεια προσέγγισης των κοινωνικών διαστάσεων που φέρει η έμφυλη βία στην ελληνική κοινωνία, καθίσταται σαφές ότι η πατριαρχία έχει καταφέρει να τσακίσει τόσο τις γυναίκες όσο και τα LGBTQ+ άτομα. Λαμβάνοντας υπόψη τα περιστατικά που έγιναν τον τελευταίο χρόνο, με συνδυασμό της πολιτικές αποφάσεις που λήφθηκαν και θεσμοθετήθηκαν, δημιουργείται το ερώτημα κατά πόσο η νεοφιλελεύθερη δεξιά και συγκεκριμένα το κυβερνητικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας θέλει ή όχι, να κάνει τα στραβά μάτια σε ένα κοινωνικό φαινόμενο.

Με την εκφορά και την κοινωνικοποίηση του όρου της γυναικοκτονίας, τα θεσμικά όργανα οφείλουν να έρθουν αντιμέτωπα με την επίσημη αναγνώριση του όρου στα πλαίσια της ανθρωποκτονίας. Και όχι, αντίστοιχα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο όρος ανδροκτονία, καθώς οι δολοφονίες γυναικών από τους πρώην/νυν συντρόφους ή ανδρικά μέλη της οικογένειας, δεν αποτελούν απλά τυχαία συμβάντα αλλά ένα κοινωνικό φαινόμενο, που φυσικά φέρει πολιτικές προεκτάσεις.

Οι αριθμητές περιπτώσεις γυναικοκτονιών, όπως παραδειγματικά της Ελένης, της Κάρολαϊν και της Γαριφαλιάς, θα έπρεπε να είχαν ωθήσει την κυβέρνηση να κάνει μια ομιλία στη βουλή με το ζήτημα της έμφυλης βίας, ενώ αντίθετα η περίπτωση του Κυριάκου Μητ��οτάκη είναι μοναδική, καθώς ζει σε άλλο σύμπαν. Παράλληλα με μια σειρά γυναικοκτονιών που έλαβαν χώρα το τελευταίο διάστημα, ξεκίνησε και το κίνημα Me Too της Ελλάδας με καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης και παρενόχλησης με θύτες επιφανείς άνδρες, υπογραμμίζοντας μία ακόμα διάσταση της έμφυλης βίας. Σε αυτή λοιπόν τη περίπτωση η Σοφία Μπεκατώρου κάνει απλά την αρχή για να αρχίσει μια σωρεία καταγγελιών και το ζήτημα της έμφυλης βίας φτάνει σε πολιτικό επίπεδο, με την πρόεδρο της Δημοκρατίας να τοποθετείται.

Παρόλα αυτά, χωρίς σε καμία περίπτωση να αναιρείται ή να υποβιβάζεται το κίνημα Me Too από αναγνωρίσιμα πρόσωπα, τα οποίο λόγω του επαγγέλματος τους έχουν δυνατότητα στον δημόσιο λόγο, θα έπρεπε τα κυβερνητικά στελέχη και όργανα να μην είναι μόνο οι φωνές των «διάσημων» γυναικών αλλά και όλων των υπολοίπων που δεν έχουν τη δυνατότητα να μιλήσουν.

Μήπως σε ένα ευρύτερο πλαίσιο θα πρέπει να αρχίσει μία κοινοβουλευτική διαδικασία, η οποία να φέρει επίσημα το ζήτημα της έμφυλης βίας στο προσκήνιο, ώστε τα θύματα να προστατεύονται στα αλήθεια νομικά;  

[elle-viole]

Λίγο ακαδημαϊσμό με αστυνόμευση να κεράσω;

Το ζήτημα αστυνόμευσης στα πανεπιστήμια - και όχι φύλαξης- είναι κατά βάση κοινωνικό και μας αφορά όλους. 

Οι προασπίσεις τύπου “φθορά της δημόσιας περιουσίας και βανδαλισμοί” δεν μου λένε τίποτα. Η υπαρκτή όμως καταστολή σε έναν χώρο διακίνησης ιδεών μου λέει πολλά. 

Τα δημόσια πανεπιστήμια ανήκουν στο υπουργείο παιδείας και όχι προστασίας του πολίτη και βασικό σκοπός θα έπρεπε να είναι η χρηματοδότησή τους για την ενίσχυση του ακαδημαικού επιπέδου,

Άλλωστε ένα τμήμα της κοινωνίας διαμορφώνεται μέσα από τα πανεπιστήμιο όποτε δημιουργούνται ερωτήματα για τη νέα -μελλοντική- κοινωνική διάρθρωση.

Λίγο οι μπάτσοι στα πανεπιστήμια, λίγο η υποχρηματοδότηση, λίγο ο ισοσκελισμός της ιδιωτικής με τη δημοσία παιδεία, λίγο οι βασικές ελλείψεις στην έρευνα

Λίγο η βία στους πολίτες, λίγο η ποινικοποίηση του συνδικαλισμού, λίγο ��αι η λογοκρισία

Αν τα βάλουμε όλα τα λίγο κάτω, το σύστημα δεν βρωμάει απλά, έχει ψοφήσει.

[elle-viole]

Η δημοκρατία του δόγματος Χρυσοχοΐδη

Είναι πολύ ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κάνεις πως μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση δύναται να καταπατάει δημοκρατικά δικαιώματα και σε αντιδιαστολή με ότι ισχύει έως τώρα, η ήδη προβληματική μορφή της δημοκρατίας να ενισχύεται με την αστυνόμευση και καταστολή.

Πολύ αμφιβάλλω αν ο υπουργός προστασία του πολίτη ενδιαφέρεται για την δημοκρατία, ενώ προάγει τη λογοκρισία που πάει σύννεφο.

Ακόμα περισσότερο αμφιβάλλω, ότι υποστηρίζει το δημοκρατικό δικαίωμα των πολιτών να συνδικαλίζονται, όταν θα βάλει κάμερες στα κράνη των μπάτσων.

Πόσο μάλλον αμφιβάλλω ότι σέβεται το δημοσιογραφικό κόσμο, δίνοντας του ένα συγκεκριμένο μερίδιο χώρου στις πορείες με μπάτσο διαμεσολαβητή, για την προστασία των ίδιων, όπως ανακοίνωσε στη Ράνια Τζίμα.

Πολύ αμφιβάλλω τέλος, για τη πολιτειακή έκβαση του κράτους, καθώς με τόσες κατασταλτικές αλλαγές, ίσως με αφορμή τον Covid- 19, τίποτα από όλα όσα συμβαίνουν δεν μοιάζει δημοκρατικό.

[elle-viole]

Ναγκόρνο- Καραμπάχ , μια εμπόλεμη ζώνη

          Το Ναγκόρνο Καραμπάχ τοποθετείται γεωγραφικά στον Νότιο Καύκασο και χωροταξικά βρίσκεται στην εδαφική έκταση του Αζερμπαϊτζάν. Παρά την τοποθεσία όμως, είναι μια περιοχή η οποία διεκδικείται από την Αρμενία και από το Αζερμπαϊτζάν και από το 2018 και έπειτα διοικείται από τη δημοκρατία του Αρτσάχ. Αν και το συγκεκριμένο αυτόνομο κράτος αποτελείται κατά βάση από αρμένικη πλειοψηφία, η διεθνής κοινότητα το έχει αναγνωρίσει ως τμήμα του Αζερμπαϊτζάν. 

        Λαμβάνοντας υπόψη τη γεωπολιτική κατάσταση της περιοχής, από τη δεκαετία του ΄80 και μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ, υπάρχει μια διαρκής σύγκρουση Αρμενίων και Αζέρων χωρίς να έχει βρεθεί επί της ουσίας μια συγκεκριμένη πολιτική λύση. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι πριν την διάλυση της Σοβιετικής ένωσης, το 1989, το Καραμπάχ ήθελε την ένωση του με την Αρμενία, όμως δεν επιτεύχθηκε λόγω πιέσεων από την Αζέρικη κυβέρνηση. Συνεχιζόμενων των στρατιωτικών επιχειρήσεων στην περιοχή, το 1994 συμφωνήθηκε τερματισμός των συγκρούσεων χωρίς να υφίσταται και πάλι ξεκάθαρο νομοθετικό πλαίσιο της συμφωνίας. Στα επόμενα χρόνια, περισσότεροι από 1.000.000 άνθρωποι εκτοπίστηκαν και υπολογίζονται κοντά στους 20.000 νεκρούς και από τις δύο πλευρές λόγω των πολεμικών συρράξεων. Η εξόρυξη πετρελαίου, η οποία είναι η βαριά βιομηχανία της περιοχής, αξιοποιείται αποκλειστικά από το Αζερμπαϊτζάν, φέροντας το σε πλεονεκτική θέση διεθνών σχέσεων με ισχυρούς οικονομικούς εταίρους. Ο ΟΗΕ, η ομάδα του Μινσκ, η Τουρκία και η Ρωσία ασκούν επιρροή στο συγκεκριμένο ζήτημα. 

         Λαμβάνοντας ως δεδομένη την παραπάνω ιστορική και πολιτική συγκυρία του Ναγκόρνο Καραμπάχ, την Κυριακή 27/9/2020 άρχισαν για μια ακόμη φορά οι συγκρούσεις στην περιοχή του Καυκάσου. Με δεκάδες νεκρούς και τραυματίες τα Ηνωμένα Έθνη κάνουν έκκληση να σταματήσουν οι εχθροπραξίες στην περιοχή, ενώ η Τουρκία με την σειρά της έχει πάρει ξεκάθαρη στρατιωτική θέση στο πλευρό του Αζερμπαϊτζάν. Μετά την ρήξη ενός αρμένικου αεροσκάφους F- 16 και παρά τις ευθύνες που επιρρίπτει η Αρμένικη κυβέρνηση στη Τουρκία, αυτή με την σειρά της δεν προβαίνει σε καμία ανάληψη ευθυνών, διαψεύδοντας τις φήμες. Επί προσθέτως, Σύριοι μαχητές έχουν μεταβεί στο πεδίο μάχης με την πλευρά των Αζέρων. Η μισθοφορική παρουσία στρατευμάτων προκάλεσαν την Ρωσία να τοποθετεί και να ζητήσει την άμεση απομάκρυνση τους από την περιοχή. Η Ρωσία όντας σύμμαχος της Αρμενίας, καλεί τον Ερντογάν να μην ρίχνει λάδι στη φωτιά με σκοπό να σταματήσουν πιο άμεσα οι εχθροπραξίες στην περιοχή. 

         Όσον αφορά την υπόλοιπη ευρωπαϊκή κοινότητα, τοποθετείται με την παύση των πυρών ανάμεσα στις δύο χώρες με σκοπό την διεξαγωγή διαπραγματεύσεων. Τέλος το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών βγάζει την παρακάτω επίσημη ανακοίνωση: «Παρακολουθούμε με ιδιαίτερη ανησυχία την κλιμάκωση της έντασης στην περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, που προκάλεσε και θύματα μεταξύ αμάχων. Καλούμε όλα τα μέρη να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση, να προβούν σε άμεση παύση των εχθροπραξιών και να επιστρέψουν στο τραπέζι των ��ιαπραγματεύσεων στο πλαίσιο της Ομάδας Μινσκ. Η ειρηνική επίλυση των διαφορών στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου είναι μονόδρομος για την περιφερειακή ασφάλεια και σταθερότητα. Αναμένουμε ότι κάθε ενέργεια και δήλωση από πλευράς εμπλεκομένων αλλά και τρίτων θα εντάσσεται σε αυτή τη λογική, αποφεύγοντας την υποδαύλιση της έντασης.»

Ελευθερία Κακουλίδου

[elle-viole]

Υπουργείο Παιδείας, μάσκα- παγουρίνο και καλή σχολική χρονιά

        Το υπουργείο Παιδείας στη παγκόσμια προσπάθεια πρόληψης από τον ίο SarsCov- 2, προέβη σε νέα μέτρα λειτουργίας του εκπαιδευτικού συστήματος. Μετά την επίσημη ανακοίνωση της υπουργού παιδείας Νίκη Κεραμέως , η χρήση μάσκα καθίσταται υποχρεωτική στο εσωτερικό του κτιρίου, όπως και σε εξωτερικούς χώρους που στεγάζονται τα κυλικεία, έχοντας ως δεδομένο τον επικείμενο συνωστισμό των μαθητών. Παρά τα νέα κυβερνητικά μέτρα όμως που σχετίζονται με την ομαλή λειτουργία των σχολείων, για μια ακόμα φορά διαφαίνεται η συνεργατική στάση της κυβέρνησης με τους κεφαλαιοκράτες ευεργέτες.

        Συγκεκριμένα, το υπουργείο ανακοινώνει την χορήγηση μάσκας σε όλους τους μαθητές και στη πρωτοβάθμια εκπαίδευση την παροχή παγουρίνο ως προσφορά του κοινωφελούς ιδρύματος Λασκαρίδη. Στην επίσημη ανακοίνωση της Κεραμέως αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι, η δωρεά των παγουρίνο σχετίζεται με την προστασία της υγείας των μαθητών όπως και ότι στοχεύει σε μια φιλοπεριβαλλοντολογική προσέγγιση. Η συγκεκριμένη τοποθέτηση ενέχει μια σειρά αντιφάσεων όπως και μια φιλοεπενδιτική πολιτική που φυσικά δεν μπορεί να μην συνδέεται ακόμα και με τον χώρο της εκπαίδευσης.

        Ακόμη μεγαλύτερο θεωρείται το φιάσκο με το λάθος μέγεθος μάσκας, που έχει κατακλείσει το διαδίκτυο. Οι λάθος διαστάσεις που δόθηκαν στην κατασκευαστική εταιρία , αποτέλεσαν το κερασάκι στην τούρτα καθιστώντας το υπουργείο μη ικανό να εκπληρώσει επιτυχώς ακόμα και τις δωρεές που ήθελε να κάνει.

     Εφαρμόζοντας για ακόμα μια φορά την ίδια πελατειακή συμπεριφορά προς τον πολίτη, προβαίνει σε μια συνθήκη ¨δωροδοκίας¨, χωρίς να προσπαθεί ουσιαστικά να τηρήσει τα μέτρα ασφαλείας, έχοντας παγώσει τις προσλήψεις αναπληρωτών καθηγητών και προσωπικού καθαρισμού. Το ερώτημα που προκύπτει είναι για πόσο ακόμα θα κυριαρχεί αυτή η κυβέρνηση της αριστείας, που με άνεση κουνάει το δάκτυλο στον πολίτη, αποφεύγοντας οποιαδήποτε ανάληψη κρατικών ευθυνών; 

        Άμεσο αποτέλεσμα της κυβερνητικής διαχειριστικής αποτυχίας, είναι ένα νέο ¨κίνημα¨ αρνητών μάσκας προερχόμενο από τους γονείς και τους κηδεμόνες, με αποτέλεσμα αφενός την αναδιατύπωση αιρετικών προσεγγίσεων του Covid-19, και αφετέρου την λεκτική και σωματική βία έναντι των εκπαιδευτικών, θεωρώντας τους υπευθύνους που αναγκάζονται να ακολουθήσουν την εγκύκλιο του υπουργείου. 

       Το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα για μια ακόμα φορά δοκιμάζεται ανάμεσα σε μαθητές, νευριασμένους γονείς, ελάχιστους καθηγητές και προσφορές κρατικής μεγαλοψυχίας. Ελευθερία Κακουλιδου

[elle-viole]

Διάγγελμα εθνικής ατομικής ευθύνης. Μια επικοινωνιακή προσέγγιση.

      Μετά την διεξαγωγή του διαγγέλματος από τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη στις 28/4/2020 σχετικά με την άρση των μέτρων από τις 4/5/2020, μπορεί να προκύψει μια πολιτική ανάλυση βασιζόμενη στον επικοινωνιακό άξονα που δομείται ο δημόσιος λόγος της κυβέρνησης.  

       Από την αρχή του διαγγέλματος γίνεται αρχικά μια έμμεση επίκληση στη λογική βασιζόμενη στην πρωτοβουλία της κυβέρνησης να υποστηρίξει δημόσια, ότι η υγεία προέχει της οικονομίας. Πολλά ερωτηματικά θέτονται στην συγκεκριμένη προσέγγιση λαμβάνοντας χώρα τις παραστάσεις διαμαρτυρίας των υγειονομικών υπαλλήλων και την φίμωση των διοικητικών στα δημόσια νοσοκομεία έναντι του τύπου από την κυβέρνηση, όπως παραδειγματικά αναφέρονται το Λαϊκό νοσοκομείο και ο Ευαγγελισμός. Παρόλα αυτά, διαγγέλθηκε η ύπαρξη ενός καλύτερου συστήματος υγείας ύστερα από σκληρή κυβερνητική δουλειά, υποστηρίζοντας ότι πλέον υπάρχει τόσο καλύτερος εξοπλισμός όσο και οργάνωση.

      Πλέον, η ατομική στάση παρουσιάζεται ως συλλογική επιτυχία και ο πρωθυπουργός προβαίνει στον ευφημισμό του πολίτη ως μικρό ήρωα. Φέρει στο προσκήνιο ως βασική αρχή την ζωή και την υγεία του Έλληνα πολίτη και παρουσιάζει την πατρίδα ως παράδειγμα μίμησης. Σε πολλά σημεία του διαγγέλματος τονίζονται επανειλημμένως οι λέξεις ατομική ευθύνη, ατομική πειθαρχία, πειθαρχία του πολίτη στο σχέδιο αναθεώρησης των μέτρων, όπως και το εθνικό στοιχείο προσφώνησης οι Έλληνες και οι Ελληνίδες που ακούν την έκφραση της πολιτείας. Στο τέλος του διαγγέλματος αναφέρεται στην εθνική αυτοπεποίθηση που φέρει η πολιτεία και οι πολίτες έναντι του αόρατου εχθρού. Οι επιλογές των συγκεκριμένων λέξεων σε ένα κυβερνητικό διάγγελμα είναι πολύ σημαντικές για να προσδιοριστεί το πολιτειακό πρόσημο της ΝΔ. Η χρήση της λέξεις ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΛΛΗΝΙΔΑ είναι προσπάθεια επίκλησης στο συναίσθημα του ψηφοφόρου και παράλληλα υποδεικνύει μια έμμεση προσοχή του κράτους στου ημεδαπούς πολίτες, παρά την ύπαρξη μεταναστών που θα έπρεπε να φέρουν τα ίδια δικαιώματα. Επίσης, η τάση για υπογράμμιση του έθνους εμπίπτει άμεσα με την γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης.  Όταν όμως μιλάμε για άμεση κοινοβουλευτική δημοκρατία, η χρήση της λέξεις πειθαρχία και απειθαρχία αναφερόμενη στον πολίτη φέρει απορίες σχετικά με το πολιτειακό καθεστώς.

     Κατά την διάρκεια ανακοίνωσης της άρσης των μέτρων με διαδοχικά βήματα έγινε επιπλέον μνεία στην εκκλησία με τον πρωθυπουργό να προβαίνει σε ευχαριστίες στον αρχιεπίσκοπο και στον κλήρο. Στο ίδιο πλαίσιο ανακοινώνει ότι το πάγωμα της οικονομίας έχει κοινωνικό πρόσημο και θα επηρεαστούν κυρίως οι πιο αδύναμοι χωρίς να μιλάει για φορολογικές ελαφρύνσεις. Το πατρίς θρησκεία καλά κρατεί όπως και η ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου και η καταπάτηση των οικονομικά αδυνάτων.

    Τέλος, αναφέρεται στην ειλικρίνεια, διαφάνεια και λογοδοσία στην ενημέρωση. Μια ενημέρωση που έχει κοστίσει στο ελληνικό κράτος 20,000,000 και έχει απόλυτα κυβερνητική κατεύθυνση. Επί προσθέτως υποστηρίζει ότι η δημοκρατία μας έχει τραυματιστεί από τον λαϊκισμό. Ο δεξιόστροφος κυβερνητικός λαϊκισμός δεν φαίνεται να αναγνωρίζεται και προσάγονται νέες ευθύνες πολιτικής έκφρασης σε κοινοβουλευτικούς αντιπάλους.

     Συμπερασματικά, το παραπάνω διάγγελμα βασίζεται σε μία επικοινωνιακή πολιτική που θέλει να επιβραβεύσει την κυβέρνηση της αριστείας και των λίγων, μετατρέποντας τους σε σωτήρες στην περίοδο της πανδημίας. Επίσης στόχος είναι η ανύψωση του εθνικού στοιχείου, γεγονός που επιβεβαιώνεται από την επιλογή συγκεκριμένων λέξεων. Τέλος, για μία ακόμα φορά, γίνεται αναφορά στα ΜΜΕ και την διαφάνεια που τους διακατέχει, ξεχνώντας να αναφέρει πόσο εύκολα εξαγοράζονται οι συνειδήσεις.